- Член од
- 11 март 2019
- Мислења
- 20
- Поени од реакции
- 5
Инспирација за темава се моите неколку месечни посети на форумов, каде што долго ве читав и пробував да си помогнам бидејќи ми е претешко и мислам дека не смеам да живеам.
Имав проблематични средношколски денови каде што немав пријатели во генерацијата,моите не ми веруваа и немаше кој да ми помогне бидејќи имав еден насилен психопат што не ми беше дечко но не ме оставаше на мира, што на сила сакаше да имаме односи, раскинав едвај со пријави и полиции, но не можам да се смирам со тоа што не сум невина, се будам од сон, не знам како ќе ме разберат ако искоментирам на темата, сакав да ми биде убаво, бев навредувана, ми предлагаше да се самоубијам, ме вреѓаше, ми се смееше заради начинот на живот, музиката која ја сакав, изгледот и едвај расчистив.
Не сум невина, но не знам како да се помирам со тоа..
Гледам дека голем дел од вас се ногу против самоубиството, ова мене ми е траума, типот не е ни осуден,а иако поминаа години од тогаш јас имам страв, суицидни мисли, мислам дека сум к,,,ва, и покрај тоа што студирам надвор од мк, вријам од пријатели, излегувам, моите ми се подрршка, но се сметам себе си за к.. што треба да ја нема.
Мислам дека никој нема да ме сака.Другото во се сум успешна, учење, поминав одлична овој семестар, пријатели супер, само тоа ме мачи.Проблемот е што од него немав раат, моите не ми веруваа бидејќи не бев блиска со нив тогаш, не можев да најдам излез, кога му викав да не замара имав закани, навреди, овој беше местенка од едни психопатки со мене што учеа и на крај во лице ми се смееја, не знам како понатаму мислам дека немам право да живеам, се осеќам како к...ва рано изгубив невиност без да сакам, тоа ме мачи до бескрај.Највеќе ме боли што сега сум во среќен брак, (сопругот мрази кога зборам за депресии) и се си мислам колку ќе беше прекрасно да ми е прв, да беше поинаку, он знае за се ова,дури вика да може би го убил, овој терет беше кога имав 16, со прекини со замарање, само што наполнив 18 едвај со дополнителна помош станав раат.Типот беше турбофолкерски сељак, и сега според мојата психа мислам дека сум казнета и немам право на животот што го живеев предходно.
Дали имам право да живеам како што бев предходно или не?
Инаку имам и дете,имаме страшна поддршка од семејството, многу се сакаат нашите,но заради овој период што вкупно не беше ни 2 години не си давам мир.Совет? Инаку сега имам 26.
Имав проблематични средношколски денови каде што немав пријатели во генерацијата,моите не ми веруваа и немаше кој да ми помогне бидејќи имав еден насилен психопат што не ми беше дечко но не ме оставаше на мира, што на сила сакаше да имаме односи, раскинав едвај со пријави и полиции, но не можам да се смирам со тоа што не сум невина, се будам од сон, не знам како ќе ме разберат ако искоментирам на темата, сакав да ми биде убаво, бев навредувана, ми предлагаше да се самоубијам, ме вреѓаше, ми се смееше заради начинот на живот, музиката која ја сакав, изгледот и едвај расчистив.
Не сум невина, но не знам како да се помирам со тоа..
Гледам дека голем дел од вас се ногу против самоубиството, ова мене ми е траума, типот не е ни осуден,а иако поминаа години од тогаш јас имам страв, суицидни мисли, мислам дека сум к,,,ва, и покрај тоа што студирам надвор од мк, вријам од пријатели, излегувам, моите ми се подрршка, но се сметам себе си за к.. што треба да ја нема.
Мислам дека никој нема да ме сака.Другото во се сум успешна, учење, поминав одлична овој семестар, пријатели супер, само тоа ме мачи.Проблемот е што од него немав раат, моите не ми веруваа бидејќи не бев блиска со нив тогаш, не можев да најдам излез, кога му викав да не замара имав закани, навреди, овој беше местенка од едни психопатки со мене што учеа и на крај во лице ми се смееја, не знам како понатаму мислам дека немам право да живеам, се осеќам како к...ва рано изгубив невиност без да сакам, тоа ме мачи до бескрај.Највеќе ме боли што сега сум во среќен брак, (сопругот мрази кога зборам за депресии) и се си мислам колку ќе беше прекрасно да ми е прв, да беше поинаку, он знае за се ова,дури вика да може би го убил, овој терет беше кога имав 16, со прекини со замарање, само што наполнив 18 едвај со дополнителна помош станав раат.Типот беше турбофолкерски сељак, и сега според мојата психа мислам дека сум казнета и немам право на животот што го живеев предходно.
Дали имам право да живеам како што бев предходно или не?
Инаку имам и дете,имаме страшна поддршка од семејството, многу се сакаат нашите,но заради овој период што вкупно не беше ни 2 години не си давам мир.Совет? Инаку сега имам 26.
Значи работава е меч со две острици.Такви жртви има и меѓу познатите како начин за заработка на пари.Примери за такви обвинувања има многу.Роналдо ,Асанж,имаше и во Америка едан случај каде шо беше обвинет државниот обвинител.