Кајгана психолог

[Taxi_Driver]

Не знам каде да ја внесам оваа тема, па затоа ќе пишам тука. И не замерувајте на насловот, не знаев што да пишам.
Во последно време се заљубив (не е тинејџерска или детска љубов) во човек кој го гледам секој ден, кој ми е колега на работа. По моето однесување дозна и тој дека го сакам, но тоа не е битно сега. Од кога го засакав некако по некое време станав како некој друг човек, смрзнат човек. Секогаш сум била полна со емоции, чувства, возбуда, љубов, свесно размислував за се, дури и секоја песна која ја слушав ја доживував со емоции исто така и секоја книга и секој филм и бев среќна поради тоа. Со луѓето имав разбирање. И да напоменам дека сум се заљубила безброј пати, но ништо вакво не ми се случило до сега. Но, сега сум како некој човек пикнат во некое ќоше без чувства,емоции, се што некогаш ме возбудувало сега како да е ништо. Сега како да сум во темница, немам веќе ни фантазии ни сонови. Како да не сум јас, како да сум ништо не знам како да ви опишам. Се обидувам да се вратам, но ете како камен да сум без чувства дури и без болка. Празна. Не можам ништо да осетам повеќе и некако ништо не може да ме ''погоди'' во срце што се вели. Не знам од ова како да се вратам назад, само знам дека не сум истата која бев.

Растеш , приметуваш дека реалниот свет не е како во песните и филмовите, приметуваш дека луѓето не се како што се престават и тоа те прави да се чуствуваш така ладно без премногу емоции и очекувања

 

[Govinda]

Aj vaka .. Imam eden problem i me maci podolgo vreme ..

Ne mozam da prestanam da masturbiram .. i ne samo so ne mozam tuku non-stop mislam na toa .. Primer sedam na predavanja i mi zaleta umot u nekoj pornic i opa , generalot mi se budi vo sred predavalna .. koga gledam TV ili sedam na PC , MORAM barem ednas da go istresam .. Resenie ?

pa samoto tresenje e resenie be, barem momentalno
Toa e oti ne ebes. Aj moz u bliska budukjnos ke fanes nekoja zenska i ke ebes. Ke vides togaj kako nema da ti s edrka non stop

 

[GreatUniter]

Не знам каде да ја внесам оваа тема, па затоа ќе пишам тука. И не замерувајте на насловот, не знаев што да пишам.
Во последно време се заљубив (не е тинејџерска или детска љубов) во човек кој го гледам секој ден, кој ми е колега на работа. По моето однесување дозна и тој дека го сакам, но тоа не е битно сега. Од кога го засакав некако по некое време станав како некој друг човек, смрзнат човек. Секогаш сум била полна со емоции, чувства, возбуда, љубов, свесно размислував за се, дури и секоја песна која ја слушав ја доживував со емоции исто така и секоја книга и секој филм и бев среќна поради тоа. Со луѓето имав разбирање. И да напоменам дека сум се заљубила безброј пати, но ништо вакво не ми се случило до сега. Но, сега сум како некој човек пикнат во некое ќоше без чувства,емоции, се што некогаш ме возбудувало сега како да е ништо. Сега како да сум во темница, немам веќе ни фантазии ни сонови. Како да не сум јас, како да сум ништо не знам како да ви опишам. Се обидувам да се вратам, но ете како камен да сум без чувства дури и без болка. Празна. Не можам ништо да осетам повеќе и некако ништо не може да ме ''погоди'' во срце што се вели. Не знам од ова како да се вратам назад, само знам дека не сум истата која бев.

Само си се заљубила и си се сменила (без да има нешто меѓу вас) или нешто се случи меѓу вас, па си се сменила?

 

[Govinda]

Не знам каде да ја внесам оваа тема, па затоа ќе пишам тука. И не замерувајте на насловот, не знаев што да пишам.
Во последно време се заљубив (не е тинејџерска или детска љубов) во човек кој го гледам секој ден, кој ми е колега на работа. По моето однесување дозна и тој дека го сакам, но тоа не е битно сега. Од кога го засакав некако по некое време станав како некој друг човек, смрзнат човек. Секогаш сум била полна со емоции, чувства, возбуда, љубов, свесно размислував за се, дури и секоја песна која ја слушав ја доживував со емоции исто така и секоја книга и секој филм и бев среќна поради тоа. Со луѓето имав разбирање. И да напоменам дека сум се заљубила безброј пати, но ништо вакво не ми се случило до сега. Но, сега сум како некој човек пикнат во некое ќоше без чувства,емоции, се што некогаш ме возбудувало сега како да е ништо. Сега како да сум во темница, немам веќе ни фантазии ни сонови. Како да не сум јас, како да сум ништо не знам како да ви опишам. Се обидувам да се вратам, но ете како камен да сум без чувства дури и без болка. Празна. Не можам ништо да осетам повеќе и некако ништо не може да ме ''погоди'' во срце што се вели. Не знам од ова како да се вратам назад, само знам дека не сум истата која бев.

Ke da si razocarana kuklo! Posto i on doznal, a ocigledno ne se desilo niso zatoa si razocarana.
Prifani ja situacijata takva kakva sho e, deka ne mu se svigjash i ti na nego!

 

[раднаскела]

Велат се што се дешава е обична илузија и представа што сами си ја создаваме во главата. Дали ќе биде на емоционално ниво кон одредена личност која ни е блиска, важен настан со кој што го ставаме за репер за сите успеси и падови понатака и слично, нели, ме сфаќате што мислам. Во последно време правам некои осврт на настани, какви канцери од личности сретнав, какви сонциња под облаци, какви "другари до смрт" на прва кривина ти прават eject на седиште, какви морални курви или "у покушаj".

Велат на факс се ќе биде поразлично, испреплетени судбини со една цел, подобро утре, а не врскари, галеничиња, психопати и заостанати во време и простор. Мислеш штом си на факс ќе наидеш на едни созреани личности, неколку пати емоционално умрени, останати без пари, научени на важни лекции, некои со деца, некои патат од синдром на невозвратена љубов, а ти, со домашно воспитање на воено лице кое било во три војни, одиш со морал, отворени раци за соработка, ама пак не очекуваш нешто назад, едноставно се надеваш тоа што ќе го понудиш како карактер и вештина ќе се припои кон другите и ќе итате со полна пареа на иста цел. Ништо слично, или со други зборови, све е у гз праено. Еден голем cluster fuck, домино ефект, националисти за професори, без грам почит, пошо почитта е двонасочна улица за мене без разлика дали е доц.д-р.проф-пичка-ли-му-матер или обичен копиљ од улица. И на крај кога погледнеш назад и си оставил нешто, онака у некоја сентиментална вредност за самиот универзитет, не дека ќе крстат предавална по тебе но сепак не е малце (не влегувам у детали) за на крај да се осеќаш должен на нив, што ти даде диплома, да не те признаваат пошо сакаш да продолжиш на друго место.

Ми се чини дека е до мене. Еве у последно време злато да допрам станува сребро, луѓе што ми биле блиски сега наведнуваат глава, се ставаш самиот себеси над нив и си лошиот. Модерново општество ќе ми остане енигма, ако не судиш по изглед, пол, сексуална определба и не те боли кур кој со кој си ја вара женска му, автоматски си социопат и еднорог на општеството. Се да ви ебам, како што викаат, сам па како најдобро знам.

 

[redfogv]

Дечки,јас неколку месеци не одев на факултет поради здравствени проблеми.Не можев да ги стасам колегите од мојата генерација со полагањата на испити.Заостанав.
Пред месец дена полагав испити и се стекнав со право да запишам трета година.И сега,од Понеделник треба да посетувам настава заедно со друга група студенти(во првите 6 недели од семестарот не можев да одам на предавања бидејќи полагав испити и ме фати стомачен вирус),кои воопшто не ги познавам.А,пак треба да ги гледам истите професори кои не знаат дека претходната година одев на предавања,а немав услов за запишување на семестри и полагање испити.Лани мислев дека во текот на сесиите на тие семестри ќе фатам услов,но не успеав поради нарушено здравје и поради административни грешки на факултетот(Јустинијан Први).
И сега,како да се појавам пред професорите и да им објаснам дека дури сега стекнав услов и како да ги прашам дали ќе можам да слушам предавања со новава група ?
Моите родители ми рекоа дека мора да продолжам со студиите затоа што дале многу пари за да презапишам 2 предмета,за испити по тие 2 предмета кои ги положив и за да запишам трета година.Јас сум согласна со нив,сакам да продолжам со студиите,но чувствувам страв и срам.
Имате ли некој совет за мене ?

 

[Black Hok]

Дечки,јас неколку месеци не одев на факултет поради здравствени проблеми.Не можев да ги стасам колегите од мојата генерација со полагањата на испити.Заостанав.
Пред месец дена полагав испити и се стекнав со право да запишам трета година.И сега,од Понеделник треба да посетувам настава заедно со друга група студенти(во првите 6 недели од семестарот не можев да одам на предавања бидејќи полагав испити и ме фати стомачен вирус),кои воопшто не ги познавам.А,пак треба да ги гледам истите професори кои не знаат дека претходната година одев на предавања,а немав услов за запишување на семестри и полагање испити.Лани мислев дека во текот на сесиите на тие семестри ќе фатам услов,но не успеав поради нарушено здравје и поради административни грешки на факултетот(Јустинијан Први).
И сега,како да се појавам пред професорите и да им објаснам дека дури сега стекнав услов и како да ги прашам дали ќе можам да слушам предавања со новава група ?
Моите родители ми рекоа дека мора да продолжам со студиите затоа што дале многу пари за да презапишам 2 предмета,за испити по тие 2 предмета кои ги положив и за да запишам трета година.Јас сум согласна со нив,сакам да продолжам со студиите,но чувствувам страв и срам.
Имате ли некој совет за мене ?

Ic kur da ne te boli za nisto.

 

[redfogv]

Ic kur da ne te boli za nisto.

Јас сум многу емотивна. За се се потресувам.Храброста не е моја особина.
Не можам да се замислам себеси како ледена личност.

 

[loveanimals]

Здраво на сите. Би сакал да прашам некој што има студирано психологија или сега студира. Ме интересира дали е тешко да се учи психологија како професија? Дали за да бидам психотерапевт можам паралелно да одам на Гешталт курсеви или морам прво да завршам факс па потоа да започнам со курсевите?

 

[Валбурга]

Психологијата е наука која во себе содржи голем број на одговорени, неодговорени и дискутабилни прашања како сублимат од други науки, учења, социјални и филозофски теории и многу,многу креативност За да бидеш психотерапевт треба да завршиш психологија или да специјализираш психијатрија откако ќе дипломираш медицина. Гешталт, бихејвиоралната и ред други методи на психотерапија ќе ги бираш зависно од својоат интерес и лични перформанси. Да бидеш психотерапевт е многу сериозна работа и бара алтруизам, трпение и учење во текот на целиот живот.[DOUBLEPOST=1511217846][/DOUBLEPOST]

Јас сум многу емотивна. За се се потресувам.Храброста не е моја особина.
Не можам да се замислам себеси како ледена личност.

И не треба да се замислуваш како ледена личност. Само едно имај на ум: и професорите поминувале низ исти или слични проблеми на твоја возраст, биле несигурни, исплашени и мислеле дека нема да успеат во ништо. А сега се ПРОФЕСОРИ НА ФАКУЛТЕТ Среќно!

 

[redfogv]

Психологијата е наука која во себе содржи голем број на одговорени, неодговорени и дискутабилни прашања како сублимат од други науки, учења, социјални и филозофски теории и многу,многу креативност За да бидеш психотерапевт треба да завршиш психологија или да специјализираш психијатрија откако ќе дипломираш медицина. Гешталт, бихејвиоралната и ред други методи на психотерапија ќе ги бираш зависно од својоат интерес и лични перформанси. Да бидеш психотерапевт е многу сериозна работа и бара алтруизам, трпение и учење во текот на целиот живот.[DOUBLEPOST=1511217846][/DOUBLEPOST]
И не треба да се замислуваш како ледена личност. Само едно имај на ум: и професорите поминувале низ исти или слични проблеми на твоја возраст, биле несигурни, исплашени и мислеле дека нема да успеат во ништо. А сега се ПРОФЕСОРИ НА ФАКУЛТЕТ Среќно!

Ме кочат стравот и срамот.А,и голема паничарка сум.

 

[spaso]

Imam potreba od dobar psihijatar , odev godina dena kaj Vera Jovanovska Tipko , zenata e simply the best , no sega e ambasadorka i tera nekoja si kariera valjda . Sekoj si ima pravo na izbor no Hipokrit bi trebalo da bide nad karierata i publicitetot . Ako poznavate nekoj ok ako ne cepam Hrvatska ima eden dobar vo Zagreb . Inaku patev od anksioznost i panichni napadi i za srekja imavme u drzavata doktor koj me spasi od napadite no sakam ushte malku da ja podsredam anksioznosta , Bojan Dzokic bev i kaj nego , no iskreno mislam deka chovekot e vekje dosta zabegan i ednostavno nemash pristap i mozochna sinhronizacija vo momentot na seansata so nego , zabegan e celosno . Ako znaete nekoj slobodno pishete

 

[GreatUniter]

Imam potreba od dobar psihijatar , odev godina dena kaj Vera Jovanovska Tipko , zenata e simply the best , no sega e ambasadorka i tera nekoja si kariera valjda . Sekoj si ima pravo na izbor no Hipokrit bi trebalo da bide nad karierata i publicitetot . Ako poznavate nekoj ok ako ne cepam Hrvatska ima eden dobar vo Zagreb . Inaku patev od anksioznost i panichni napadi i za srekja imavme u drzavata doktor koj me spasi od napadite no sakam ushte malku da ja podsredam anksioznosta , Bojan Dzokic bev i kaj nego , no iskreno mislam deka chovekot e vekje dosta zabegan i ednostavno nemash pristap i mozochna sinhronizacija vo momentot na seansata so nego , zabegan e celosno . Ako znaete nekoj slobodno pishete

Моме Петковски (мислам така се презиваше).

 

[Bafra]

Ме кочат стравот и срамот.А,и голема паничарка сум.

Замисли си го професорот/ката како со спуштени панталони седи во тоалетот.
Ќе сфатиш дека и тие се луѓе.
Ти немаш страв од нив, туку немаш самодоверба во себе и знаењето

 

[redfogv]

Замисли си го професорот/ката како со спуштени панталони седи во тоалетот.
Ќе сфатиш дека и тие се луѓе.
Ти немаш страв од нив, туку немаш самодоверба во себе и знаењето

Првата реченица ти е......
Имам страв од луѓе и немам самодоверба.