'И го чуја гласот на Господа Бога, кога Он одеше низ рајот во приквечерината; и се сокрија Адам и жена му. Но Господ Бог го повика Адама и му реча: „Адаме, каде си”? А тој одговори: „Го чув гласот Твој во рајот кога врвеше, па се уплашив, оти сум гол, и се сокрив.” И Господ рече: „Кој ти кажа дека си гол? Да не си јал од она дрво, од кое ти забранив да јадеш?” Адам, пак, рече: „Жената, која ми ја даде Ти, таа ми даде од дрвото, и јас јадев.” Тогаш Господ Бог ѝ рече на жената: „Зошто го направи тоа?” Жената одговори: „Змијата ме измами, и јас јадев.”'
-Адам, покај се, ќе ти простам!
- Не сум јас крив, ти ми ја даде жената, таа ме натера!
-Жено, зошто го направи тоа?
-Змијата ме измами и јас јадев.
Кој е крив шо не ја признаа вината кога згрешија и последиците ги знаеја, а и поверуваа на змијата. Види како Бог покажува преголема толерантност, им вели - во мигот штом ќе вкусиш ќе умреш, а сепак на крај му дава надеж и не го остава грешниот човек без шанса за поправка.