Бевме другари.. но и двајцата знаевме дека кога тогаш ке се деси нешто повеќе. И се деси. Идевме месец дена, по раскинувањето ми призна дека ме варал. Иако не ми значеше којзнае што, тоа го доживеав премногу лошо. По кратко време почна да ме моли, да ми плаче да се смириме, а јас му се смирив само за да му вратам. Така и беше.. дозна дека овој пат јас го изварав него и повторно по еден месец раскинавме. После тоа нашиот однос беше ок, а и неколку пати ми имаше направено муабет за смирување. Покрај тоа што сватив дека го сакам премногу... го одбивав бидејќи гордоста ми беше на прво место. Една година патев у себе, немав очи за никој друг... и таман кога мислев дека сум го заборавила.. се појави и повторно посака да биде со мене. Овој пат не можев да издржам и прифатив.. со тоа што тој ми вети дека е сменет и дека никогаш повеќе нема да ме повреди. Бевме како едно, премногу се зближивме, со сите негови постапки ми докажуваше колку е заљубен во мене, имавме совршена врска... бев пресреќна. Но, почнавме премногу да се караме... му раскинав само колку да оладиме малку, а потоа пак да биде се совршено и тој прифати. По неколку дена од раскинувањето дознав дека и се пуштал на неговата бивша (само што раскинавме). Упорно ме лажеше дека не било така, му изнакажав мн лоши работи.. дека не се сменил воопшто па почна да плаче. Му реков дека ке му дадам шанса да докаже дека му значам. По два дена дознав дека бил со другата бивша на кафе.
И сега.. незнам што да мислам... Еден ден ми плаче, а веќе наредниот му е сеедно и повторно ме лаже.
Очајно ми треба вашето мислење... Го сакам премногу и многу ми е тешко без него. Што да правам?
...вака..навистина преку глава ми дојде веќе( знам женски дека ќе ми речите блазе си ти што си имаш мирен дечко..ама верувајте некогаш не знам дали ќути од срам или се преправа дека не знае да се исзвади од ситуацијата)..значи во врска сум 1 и пол хеппи сум се сакаме и двајцата и добро ни оди...АМА ми пречи неговата поставеност и однос спрема другите...тој пред се е мирен,фин,наивен ( а понекогаш и срамежлив) кога станува збор воопшто за сите
...1000 пати имаме правено муабет за тоа...но не оди никако...затоа мн негови блиски другарки па дур и една повозрасна комшивка (30 тина години) го нарекуваат нагалено,се случи пред некој ден наша блиска другарка ( како по обично да го гушни силно и бакнеж во лице) почна да го гали низ косата..да му кажува леле од кога го нема видено..многу и недостигал и бил најдобар фриенд во средно( сето тоа пред нејзиниот дечко и пред мене го правеше а мојов си ќути цело време):uvo::uvo:ми смета тоа навистина...не знам дали е ова љубомора или сум премногу строга во мислењето?Позз и благодарам
