Фала брат ама незнам како да започнам.Јас сум секогаш искрена но секако знам да закашкам и ништо да не направам.Се плашам од игнорирање.Многу сум емотивна.
Кога му бев кажала еднаш џабе беше.Тогаш беа тие проблемите за кои спомнувам.Бев и искрена и се,мислев дека тоа ке ја променеше ситуацијата но гадно се излажав.Се што добив беа само солзи и страдање.
Се трудев да го заборавам и со други но срцето го бара само него.
како да ме магепсал некако damn it.
Како што кажав единствен проблем е незнам како да го упатам во тоа што се случува околу нас а нема појма.Незнам како да започнам.
Сум ризикувала многу пати.Ама што од тоа:nesvest:
Појма нема колку го сакам:cry: