Дискусија за Атеистите, Исламот, Христијанството и останати убедувања

[MIKI1]

без искуство.

Зборуваш на памет, а ја‘ веќе ти одгворив: верата се испитува лично и личносно, оти во спротивно, верата, како учење, би била само еден од многуте философски системи, кои никад не станаа операбилни, туку саде проста теорија, како збирка од недостижни апстрактни состојби.[DOUBLEPOST=1469287653][/DOUBLEPOST]

Ќе ми веруваш што и да ти кажам за жена која решила да биде дел од Новиот Еон?
Јас мислам дека жена најдобро би ти одговорила секако во врска со тоа прашање...

Не, нема да ти верувам, оти нема(м) потреба за такво нешто, а веќе имам во „што„ и во „кого„ да верувам.

Но, ти слободно одговори на тоа за што си прашан, а можеш да побараш и „помош од пријател„, во случајов Светштеничка во Телемата па да ти помогне и заедно да одговорите на прашањето за улогата од жената во Телемата.[DOUBLEPOST=1469287710][/DOUBLEPOST]

A него го нема
ветено - неостварено

Ветено-и веќе одговорено.
Терај даље...

 

[SpaceTraveler]

Зборуваш на памет, а ја‘ веќе ти одгворив: верата се испитува лично и личносно, оти во спротивно, верата, како учење, би била само еден од многуте философски системи, кои никад не станаа операбилни, туку саде проста теорија, како збирка од недостижни апстрактни состојби.[DOUBLEPOST=1469287653][/DOUBLEPOST]

Не, нема да ти верувам, оти нема(м) потреба за такво нешто, а веќе имам во „што„ и во „кого„ да верувам.

Но, ти слободно одговори на тоа за што си прашан, а можеш да побараш и „помош од пријател„, во случајов Светштеничка во Телемата па да ти помогне и заедно да одговорите на прашањето за улогата од жената во Телемата.[DOUBLEPOST=1469287710][/DOUBLEPOST]

Ветено-и веќе одговорено.
Терај даље...

Одговорено, ама не остварено. Само поезии и бладања, а Исус го нема.
Каде е Исус?

 

[Let 3]

Ветено-и веќе одговорено.
Терај даље...

Ај посочи одговор зошто Исус не дошол и воспоставил кралевство божје како шо му има ветено на луѓето пред 2000 години дека ќе го доживеат тоа да го видат?

 

[MIKI1]

Каде е Исус?

1. Се вознесе на Небесата.
2. Седи оддесно на Отецот.
3. И пак ќе дојде да им суди на живите и на мртвите и Неговото Царство не ќе има крај...

Така вели Симболот од верата. Воедно, тоа е и одговорот на прашањето.

Сега, почни да вегрлаш од ново „до стоиедна и назад„.[DOUBLEPOST=1469293415][/DOUBLEPOST]

Ај посочи одговор зошто Исус не дошол и воспоставил кралевство божје како шо му има ветено на луѓето пред 2000 години дека ќе го доживеат тоа да го видат?

На погрешно прашање, се дава погрешен одговор.
Воедно, одговорот на стиховите од Писмото, веќе (ти) е даден.

Продолжи со верглањето, можи ќе запалиТ...

 

[Let 3]

1. Се вознесе на Небесата.
2. Седи оддесно на Отецот.
3. И пак ќе дојде да им суди на живите и на мртвите и Неговото Царство не ќе има крај...

Тешко дека ќе дојде затоа што доаѓањето беше закажано за пред 2000 години се беше спремно дури велеа и антихристи се појавија али Исус не дојде шо значи дека не е вистина за некакво негово повторно доаѓање кое црквата го “вергла“ напразно веќе 2000 години.
Атеизмот тврди дека нема госпот и дека не дошол и нема да дојде.
И е во право пошто никакви знаци од госпот нема никакво доаѓање не се случило и никаков абер ниту опипливо знаење за некакво враќање нема дури ни во црквите кои тврдат дека се Христови.

 

[Ipsissimus]

Зборуваш на памет, а ја‘ веќе ти одгворив: верата се испитува лично и личносно, оти во спротивно, верата, како учење, би била само еден од многуте философски системи, кои никад не станаа операбилни, туку саде проста теорија, како збирка од недостижни апстрактни состојби.

А во православната Црква, еден од основните услови да се биде нејзин член, е потребата од немање доверба во своето мислење.

Како ти лично испита кај бил Исус од која страна седел, дали ќе се врател и слично, кога нели еден од основните услови ваши е да немаш свое мислење?

 

[MIKI1]

Како ти лично испита кај бил Исус од која страна седел, дали ќе се врател и слично, кога нели еден од основните услови ваши е да немаш свое мислење?

Верувам во Христовите зборови и ветувања. Верувањето е лично и личносно: личен опит преку верата, како вродена потреба и особина и личносно, во релација со ликот кој дал ветување.
Верувам и во искуствата од ликовите од Црквата и во нивиот духовен опит и средба со Христа Бога.

Сега, постави го истово прашање уш‘е миљон пути...

 

[Let 3]

Верувам во Христовите зборови и ветувања. Верувањето е лично и личносно: личен опит преку верата, како вродена потреба и особина и личносно, во релација со ликот кој дал ветување.
Верувам и во искуствата од ликовите од Црквата и во нивиот духовен опит и средба со Христа Бога.

Koе е искуството на црквата со враќењето на Исус?

 

[MIKI1]

Koе е искуството на црквата со враќењето на Исус?

Вистинското.

 

[Ipsissimus]

Верувам во Христовите зборови и ветувања. Верувањето е лично и личносно: личен опит преку верата, како вродена потреба и особина и личносно, во релација со ликот кој дал ветување.
Верувам и во искуствата од ликовите од Црквата и во нивиот духовен опит и средба со Христа Бога.

Сега, постави го истово прашање уш‘е миљон пути...

Нема потреба миљон пути, од прва се гледа дека си контрадикторен. Ако имаш услов да немеш доверба во своето мислење, тогаш неможеш ни да испитуваш ни проверуваш било што лично. Можеш само слепо да прифаќаш тоа што ќе ти кажат.

 

[Let 3]

Вистинското.

Какво ете на пример дали се задоволни од враќањето дали се помина како беше запишано и опишано??

 

[MIKI1]

Нема потреба миљон пути, од прва се гледа дека си контрадикторен. Ако имаш услов да немеш доверба во своето мислење, тогаш неможеш ни да испитуваш ни проверуваш било што лично. Можеш само слепо да прифаќаш тоа што ќе ти кажат.

Немаш поим што пишуваш, туку пишуваш колку да напишеш нешто кое е „контра„ моето напишано.

Немањето доверба во своето мнение е предуслов за прифаќањето на учењето од Црквата. Ако се потпирам само на себе и на моето мнение, што значи имање бесконечна доверба во својата гордост, тоа автоматски значи неприфаќање на учењето од Црквата, како погрешно и неточно. Со отстранувањето на своето/моето мнение и давањето предимство на учењето од Црквата, станувам нејзин дел/член и ги запознавам и учењето од Црквата, а преку Севетите Тајни и потребните молитви, се насочувам кон Бога.

Вистинитоста од учењето од Црквата се прифаќа не на разумно-философски начин, туку духовно-опитно. Дали сознанието од личниот опит е точно или погрешно, се врши преку споредувањето меѓу личниот опит со учењето и опитот од Црквата.

Така, личното мнение засовано на личниот опит, потврден со учењето и искуствата од Црквта, станува лично мнение кое е вистинито, а не лично мнение чија „вистинитост“ е заснована на неверие, гордост, суетност и без грам духовен опит.[DOUBLEPOST=1469296805][/DOUBLEPOST]

Какво ете на пример дали се задоволни од враќањето дали се помина како беше запишано и опишано??

Се‘ зависи.

 

[SpaceTraveler]

1. Се вознесе на Небесата.
2. Седи оддесно на Отецот.
3. И пак ќе дојде да им суди на живите и на мртвите и Неговото Царство не ќе има крај...

Така вели Симболот од верата. Воедно, тоа е и одговорот на прашањето.

Сега, почни да вегрлаш од ново „до стоиедна и назад„.[DOUBLEPOST=1469293415][/DOUBLEPOST]

На погрешно прашање, се дава погрешен одговор.
Воедно, одговорот на стиховите од Писмото, веќе (ти) е даден.

Продолжи со верглањето, можи ќе запалиТ...

Ти стари сакаш да кажеш сега дека треба да верувам во Исус, за да не бидам сатанско дете, демон или што уште не во твојата ограничена христијанска глава?! Христијанството не ми понуди никаква основа за да почнам да верувам, некој доказ, факт дека нешто е така... не можам да верувам на фантазии, јбг.
2016г. каде е Исус?

 

[Ipsissimus]

Немањето доверба во своето мнение е предуслов за прифаќањето на учењето од Црквата. Ако се потпирам само на себе и на моето мнение, што значи имање бесконечна доверба во својата гордост, тоа автоматски значи неприфаќање на учењето од Црквата, како погрешно и неточно. Со отстранувањето на своето/моето мнение и давањето предимство на учењето од Црквата, станувам нејзин дел/член и ги запознавам и учењето од Црквата, а преку Севетите Тајни и потребните молитви, се насочувам кон Бога.

Вистинитоста од учењето од Црквата се прифаќа не на разумно-философски начин, туку духовно-опитно. Дали сознанието од личниот опит е точно или погрешно, се врши преку споредувањето меѓу личниот опит со учењето и опитот од Црквата.

Така, личното мнение засовано на личниот опит, потврден со учењето и искуствата од Црквта, станува лично мнение кое е вистинито, а не лично мнение чија „вистинитост“ е заснована на неверие, гордост, суетност и без грам духовен опит.

Како ти лично ќе провериш каде бил Исус, од која страна седел, што правел и што планирал?

 

[Let 3]

Се‘ зависи.

Ами мики како мојт да има искуство од неисполнето (се уште) ветување??
може да има само надеж дека сепак можеби некој следен пат стварно ќе се варти...