Анксиозност

[viki693]

Nekoj iskustvo so fluoxsetine (flunisan) ???

 

[koletheman]

анксиозноста најчесто се јавува кај возрасни. Зошто, бидејќи заборавиле како е да се биде дете.
Што прават децата.
Се забавуваат, што ке им прдни на умот тоа прават, ги води потсвеста повеќе од свеста, ги води инстиктот, ги води емоцијата, желбата, потребата. Нон стоп се во движење, во акција, прават нешто. Спонтани се, природни. Живеат во моментот, не се замараат ни со минатото ни со иднината. Си го гледаат кеифот, не бараат дозвола, не размислуваат за последици, за ризик, не се реактивни, не бараат да бидат прифатени од светот за своите постапки, не му ја тупат во умот.
Тие што се под стрес и анксиозност, го живеат животот во страв, т.е. воопшто не го живеат животот. Се изолираат од светот, чекајќи можеби подобро утре каде се ке биде во ред. Е нема подобро утре. Сега е моментот да сменат нешто, оти еден ден ќе биди касно. Ќе лежите на смртната постела, жалејки за работите што сте ги пропуштиле. Сега е моментот за промени, во вас е клучот. Ке се жалите и кукате или ке преземите нешто.
1 Прво не постои апче што ке те избави од ова, скурчено ми е да читам, вакви апчина онакви апчина, сфатете дека се е тоа измислено за профит, ако веќе земаш суплементи, доволно е б комплекс, магнезиум од некој подобар странски бренд.
2 Исфрли ги сите непотребни работи низ дома што не ти требаат, остави неопходното само, елиминирај ги сите обврски, ритуали, планови што немаат значајна важност
3 Најди пријатели и партнер што те сакаат, почитуваат, подржуваат, те прифаќаат каков што си, не поради корист, биди опкружен со среќни, забавни и позитивни луѓе
4 Труди се поголемиот ден од денот да ти е исполнет со нешто што сакаш да правиш, имај хоби, нешто забавно и интересно, друго смирувачко и релаксирачко, трето што ке те исполнува дека правиш нешто важно за светот
Добро е да бидат хобијата социјализирачки, тимски, со други луѓе
5 Прифати дека си само човек, дека не можиш да ги промениш луѓето и светот, дека не можиш секогаш да победваш, да ти оди од рака се, да правиш се перфектно без грешка, откажи се од амбиции, гордост. Немој да се секираш за своите постапки, што да речиш, што да направиш, како да се однесуваш, дали е прикладно, да не навредиш некој, да не погрешиш, да не се изрезилиш, да не направиш нешто непромислено. Едноставно зборај и прави го она што прво ке ти дојди на ум и на јазик. На почеток ке ти биди незгодно, ке се чуствуваш устрамено, изрезилено, со тек на време нема да те боли стапот, ке правиш што сакаш. Не барај да бидиш прифатен од светот, прифати се себеси за светот да те прифати. Реактивноста е привремена ствар што се лечи исклучиво со искуство
Требало да имаш најубава кола, најубаво тело, најубава облека, најубава куќа, да те познаваат и фалат сите, да ти завидуваат, да ти се лигушат, да бидиш најсилен, најинтелегентен, најснаодлив. Ништо не треба, што има да им докажуваш на другите, зошто да си ставаш непотребен товар, обврски и грижи. Живеј за себе, не за другите. Кој ги рецка што мислат.
6 Немој да бидиш емпат, многу да сочуствуваш со другите, да се трудиш, да има помагаш на сите, да подаваш рака на секој, да бидиш психотерапевт на туѓите проблеми. Така можиш да си навлекваш самиот негативност. Како беше онаа народната приказна некогаш подобро е на змија да помогнеш него на човек. Змијата ке ти врати со добро, човекот со лошо. Помагај на некој добар, поштен, некој што нема, не на секоја будала. А за слушање туѓи проблеми избегнувај секогаш, биди незаинтересиран, изгледај зафатен, во никој случај не се вклучвај целосно со желба да им помогнеш, не сочуствувај, не се ставај во нивна кожа оти сам ке си ја наметнеш нивната болка и негативност. Гледај умот, мислите, чуствата да ти останат во телото, аурата затворена, да бидиш приземјен и ладнокрвно егоистички незаинтересиран
7 Биди активен, комуникативен, шетај, дружи се, патувај, храбро преземај акција од она што те плаши, што те прави несигурен, излегувај од комфортот, секогаш кога имаш можност, во секоја прилика без изговори.
Престани да го тупиш многу, да размислуваш, анализираш, планираш, да имаш очекувања, да замислуваш, да филозофираш, да се потсетуваш на минатото, да се секираш за иднината, да збораш со себеси, што ке направиш во врска со она, со ова, како ке го завршиш тоа, каде ке одиш на одмор, да проверваш на нет секоја ситница.
Престани да живееш по скрипта, по непишани правила и закони, живеј едноставно, спонтано и исполнето
Смиро го мозокот од мисли, обавези, грижи, непотребни срања, ова мора вака, она мора сега, ништо не мора, се е дали сакаш
Почни од себеси, поврати ја својата верба во себе си, во светот, во човештвото, во Господ, во животот, во судбината, поврати ја исто и љубовта не се плаши да сакаш и да бидиш сакан, не се плаши дека можиш да бидиш повреден
Темнината е недостаток на светлина.
Ансиозноста е страв, поради изгубена верба и љубов, поради недостаток на мир и спокој, поврати ги нив и се ке се врати во рамнотежа

Овие ви се 7те мои совети за надминување на оваа посрана состојба, потребен е извесен временски период за да фати иљачот, не е прекуноќен процес но вреди да се спроведи

 

[gladiator15]

анксиозноста најчесто се јавува кај возрасни. Зошто, бидејќи заборавиле како е да се биде дете.
Што прават децата.
Се забавуваат, што ке им прдни на умот тоа прават, ги води потсвеста повеќе од свеста, ги води инстиктот, ги води емоцијата, желбата, потребата. Нон стоп се во движење, во акција, прават нешто. Спонтани се, природни. Живеат во моментот, не се замараат ни со минатото ни со иднината. Си го гледаат кеифот, не бараат дозвола, не размислуваат за последици, за ризик, не се реактивни, не бараат да бидат прифатени од светот за своите постапки, не му ја тупат во умот.
Тие што се под стрес и анксиозност, го живеат животот во страв, т.е. воопшто не го живеат животот. Се изолираат од светот, чекајќи можеби подобро утре каде се ке биде во ред. Е нема подобро утре. Сега е моментот да сменат нешто, оти еден ден ќе биди касно. Ќе лежите на смртната постела, жалејки за работите што сте ги пропуштиле. Сега е моментот за промени, во вас е клучот. Ке се жалите и кукате или ке преземите нешто.
1 Прво не постои апче што ке те избави од ова, скурчено ми е да читам, вакви апчина онакви апчина, сфатете дека се е тоа измислено за профит, ако веќе земаш суплементи, доволно е б комплекс, магнезиум од некој подобар странски бренд.
2 Исфрли ги сите непотребни работи низ дома што не ти требаат, остави неопходното само, елиминирај ги сите обврски, ритуали, планови што немаат значајна важност
3 Најди пријатели и партнер што те сакаат, почитуваат, подржуваат, те прифаќаат каков што си, не поради корист, биди опкружен со среќни, забавни и позитивни луѓе
4 Труди се поголемиот ден од денот да ти е исполнет со нешто што сакаш да правиш, имај хоби, нешто забавно и интересно, друго смирувачко и релаксирачко, трето што ке те исполнува дека правиш нешто важно за светот
Добро е да бидат хобијата социјализирачки, тимски, со други луѓе
5 Прифати дека си само човек, дека не можиш да ги промениш луѓето и светот, дека не можиш секогаш да победваш, да ти оди од рака се, да правиш се перфектно без грешка, откажи се од амбиции, гордост. Немој да се секираш за своите постапки, што да речиш, што да направиш, како да се однесуваш, дали е прикладно, да не навредиш некој, да не погрешиш, да не се изрезилиш, да не направиш нешто непромислено. Едноставно зборај и прави го она што прво ке ти дојди на ум и на јазик. На почеток ке ти биди незгодно, ке се чуствуваш устрамено, изрезилено, со тек на време нема да те боли стапот, ке правиш што сакаш. Не барај да бидиш прифатен од светот, прифати се себеси за светот да те прифати. Реактивноста е привремена ствар што се лечи исклучиво со искуство
Требало да имаш најубава кола, најубаво тело, најубава облека, најубава куќа, да те познаваат и фалат сите, да ти завидуваат, да ти се лигушат, да бидиш најсилен, најинтелегентен, најснаодлив. Ништо не треба, што има да им докажуваш на другите, зошто да си ставаш непотребен товар, обврски и грижи. Живеј за себе, не за другите. Кој ги рецка што мислат.
6 Немој да бидиш емпат, многу да сочуствуваш со другите, да се трудиш, да има помагаш на сите, да подаваш рака на секој, да бидиш психотерапевт на туѓите проблеми. Така можиш да си навлекваш самиот негативност. Како беше онаа народната приказна некогаш подобро е на змија да помогнеш него на човек. Змијата ке ти врати со добро, човекот со лошо. Помагај на некој добар, поштен, некој што нема, не на секоја будала. А за слушање туѓи проблеми избегнувај секогаш, биди незаинтересиран, изгледај зафатен, во никој случај не се вклучвај целосно со желба да им помогнеш, не сочуствувај, не се ставај во нивна кожа оти сам ке си ја наметнеш нивната болка и негативност. Гледај умот, мислите, чуствата да ти останат во телото, аурата затворена, да бидиш приземјен и ладнокрвно егоистички незаинтересиран
7 Биди активен, комуникативен, шетај, дружи се, патувај, храбро преземај акција од она што те плаши, што те прави несигурен, излегувај од комфортот, секогаш кога имаш можност, во секоја прилика без изговори.
Престани да го тупиш многу, да размислуваш, анализираш, планираш, да имаш очекувања, да замислуваш, да филозофираш, да се потсетуваш на минатото, да се секираш за иднината, да збораш со себеси, што ке направиш во врска со она, со ова, како ке го завршиш тоа, каде ке одиш на одмор, да проверваш на нет секоја ситница.
Престани да живееш по скрипта, по непишани правила и закони, живеј едноставно, спонтано и исполнето
Смиро го мозокот од мисли, обавези, грижи, непотребни срања, ова мора вака, она мора сега, ништо не мора, се е дали сакаш
Почни од себеси, поврати ја својата верба во себе си, во светот, во човештвото, во Господ, во животот, во судбината, поврати ја исто и љубовта не се плаши да сакаш и да бидиш сакан, не се плаши дека можиш да бидиш повреден
Темнината е недостаток на светлина.
Ансиозноста е страв, поради изгубена верба и љубов, поради недостаток на мир и спокој, поврати ги нив и се ке се врати во рамнотежа

Овие ви се 7те мои совети за надминување на оваа посрана состојба, потребен е извесен временски период за да фати иљачот, не е прекуноќен процес но вреди да се спроведи

И јас би се сложил со овие совети 100%, да не го доживеев тоа искуство на голема анксиозност. Апчињата не се неопходни тоа е точно, но некогаш ке дојде некој до тоа ниво каде што апчињата се едноствно потребни, неможеш само со нив да ја надминеш оваа состојба тоа е јасно, но даваат голема помош за да почнеш да се бориш против оваа состојба.
Кога ке почнат да ти се мешат мислите , да ти летат лево десно , состојбата на расположение ти се менува на секој 4 минути итн..не е можно сите да го надминат оваа без помош.
Но за жал многу луге откако ке почнат со апчиња и се чуствуваат веке нормално ништо не прават повеке за да ја надминат оваа состојб , се вракат на стариот начин на живот ( кој донел до оваа состојба) и доколку се повтори пак ги критикуваат апчињата како се бескорисни...

Мој совет за надминување на оваа состојба би било:

1. Да имаш некој со кого можеш да разговараш без да те осудува, туку да те сфака и да можеш да го опишеш секое чуство кое ти пречи.
2. Психијатар доколку е потребно, не е ништо страшно да одиш на психијатар подобро е да одиш и да поразговараш со стручно лице доколку имаш таков вид на проблем.Сеа не се овие нашиве толку напредни , се сведува најчесто на разговор , кажување на проблемот и препишување на апови... но сепак е од голема помош , нормално доколку е неопходно и доколку личноста смета дека е до тој степен дојдена анксиозноста и да почне со некои лекови за оваа состојба.
3.Барај ги можните причини поради која дојдела оваа анксиозност и пробај да промениш се што мислиш дека е причина за оваа состојба.

Тоа се мислам основните работи спорет мене за почеток за менување на оваа состојба, членот над мене кажа многу подетални мислења кои можат да помогнат.
Сепак најбитно е точка 1 мислам , да имаш со кој да разговараш за ова состојба....

 

[Groove.M]

Не би рекла дека најчесто се јавува кај возрасни. Многу често се јавува и во тинејџерските години само што не е препознатлива. До пред 4/5 години појма немав што ми се дешава, а ми се случуваше и во детството. После ми требаше година дена да ги осознаам причините поради кои ми се случува и почнав полека да ги менувам. До сега имам научено да ги контролирам (доколку е до мене) стварите што ме прават анксиозна и успешно ми иде, освен емпатијата, уште работам на тоа. Се дешава 2-3 пати у годината да бидам премногу анксиозна поради поблиски лица што ме прават негативна ама не сфаќаат дека они и нивните постапки ме прават така и не може на некој што не се справува со ова да му го објаснуваш. Нема никад да те разбере, за нив тоа е ситница и глупост. Едноставно преостанува да се оддалечиш, или да си изградиш некоја психичка дистанца у смисла да не се трудиш да одржиш нешто, а најмалку да се грижиш и да си ја трескаш главата за нив и да пазиш да не ги повредиш, пошо си праиш филмови како би се осеќале они, и се забораваш себе си. Кога некој ти ја билда анксиозноста и те обвинува за тоа, не е ок.

 

[viki693]

Nekoj iskustvo so fluoxsetine (flunisan) ???

 

[Bodhidharma]

You feel good, you feel bad, and these feelings are bubbling from your own unconsciousness, from your own past.
Nobody is responsible except you.
Nobody can make you angry, and nobody can make you happy.

 

[Rastignac]

Здраво

Се помалку и помалку дискусии има во темава, се надевам сите го поминале тешкиот период. Лично јас сум моментално на 80% од тоа што е нормален човек, ама верувам дека сите во некој период имаат мали проблеми со анксиозноста, никој не е совршен. Апчиња никако, е сега проблем е што станав премногу нервозен, ама гледам и тоа да го контролирам. Фобиите што ги добив за време на анксиозниот период полека полека ги губам. Само уште неможам решителен да станам. За се нешто по 100 пати размислувам дали да го направам. И ногу си земам се на душа. На пример ќе испаднам во град, ќе се напиам и утре дента мислам дека сум се глупирал до максимум и дека во град сите со прст ке покажуваат на мене. Сега додека го пишам ова се мислам дали да го постирам. Тие се неколку работи што уште ме кочат во животот, ама само храбро и напред.

Поздрав

 

[koletheman]

Здраво

Се помалку и помалку дискусии има во темава, се надевам сите го поминале тешкиот период. Лично јас сум моментално на 80% од тоа што е нормален човек, ама верувам дека сите во некој период имаат мали проблеми со анксиозноста, никој не е совршен. Апчиња никако, е сега проблем е што станав премногу нервозен, ама гледам и тоа да го контролирам. Фобиите што ги добив за време на анксиозниот период полека полека ги губам. Само уште неможам решителен да станам. За се нешто по 100 пати размислувам дали да го направам. И ногу си земам се на душа. На пример ќе испаднам во град, ќе се напиам и утре дента мислам дека сум се глупирал до максимум и дека во град сите со прст ке покажуваат на мене. Сега додека го пишам ова се мислам дали да го постирам. Тие се неколку работи што уште ме кочат во животот, ама само храбро и напред.

Поздрав

тоа ти е најголемиот проблем што најтешко се совладува, да не бидиш емотивен на се и сешто поради сопствениот ум, да не му ја тупиш дали да направиш нешто или не, да не се грижиш за иднината и да не жалиш по минатото. Знам дека лесно е да се речи ама тешко да се спроведи, ама размисли од поширока перспектива ти едвај и да правиш грешки а после се напаѓаш себеси за нешто сосема неважно, додека повеќето клошари што немат мозок прават глупости, се бламират без око да им трепни. Работата е тоа што тие се повеќе активни физички а помалце заглавени во мозокот. Тие ич не му ја мислат, глупи се ко ку.ој, тие имаат самодоверба и си го тераат кеифот, додека ти се стремиш за совршенство, морал, етика, правда, логика
Тоа се возвишени цели ама животот е заебана ствар ако не успееш да се вклопиш и адаптираш на средината. Заеби се и сешто и пробај да живееш за себе и за тоа што те прави тебе среќен.

Она што ти треба е да се соошиш и да го победиш стравот а да ја зголемиш храброста, самодовербата и вербата. Тоа се прави исклучиво со изложеност и искуство. Почни да преземаш акција секој ден и излегувај од комфортната зона. Обиди се што почесто да бидиш зафатен со нешто, да се социјализираш а помалце да мислиш. Со тек на време и искуство понема да се секираш што мислат другите за тебе.
Мислите што ги мислиш и начинот на кој ги сфаќаш работите ги градат твоите верувања, кои предизвикуваат емоции и физички чуства во телото кои прават да се чуствуваш неубаво и лошо.
Труди се да не навлегваш многу во умот и да анализираш и заклучуваш работи што најверојатно се твоја имагинација. И да си добар и точен во заклучоците пак негативно ке ти влијае на себеси.

На пример. Леле вчера во локалот се сопнав и паднав, леле се изрезилив сега сите мислат дека сум ретардиран, ами пред тоа плус што ме корпоса она пред другарите мои и нејзините, сега сите ќе раскажат на другите и ке имат лошо мислење, дека не ме бива за ништо. Леле Рајко и Трајанка поминаа и не ми направија муабет, ја свртија главата се направија дека неме гледаат. Сигурно имат слушнато за вчерашната случка, сигурно некој му кажал нешто нив, најверојатно Стојко бидејќи се потскаравме сега сака да ми наштети па кодошо за мене и си додава разни лаги да ме искара со сите. Сега никој не ме сака, ме сметаат за безвреден лузер , кој ги еби па, не му правам муабет од сега, ќе си најдам некој/а што ке ме сака и нови пријатели кои ќе ме почитуваат и ќе ме подржуваат, не како овие само за корист, за потоа да ми забодат нож в грб. итн итн.

Гледаш пријателе каква прикаска раскажав, ама да ти кажам право на повеќето од нас ова ни се одигрува во умот, затоа имаме стрес, тензија и анскиозност. Тешко е да не ти идат вакви мисли при одредени ситуации.
Имам пишано предходно на оваа тема да не се повторвам, многу филозофија лежи.

Ју маст лрн ту денс он де рејн

 

[Rastignac]

Потполно се слагам дека се замарам за небитни ствари.

Добра работа е што социјализацијата ми е на добро ниво моментално. До пред 1 година неможев да замислам да испаднам на кафе, во ресторан, сега секој ден сум некаде, исто пола Европа ја свртев итн, итн.

Сума сумарум, има напредок. Повеќе вчера ми бесе постот да ја раздвижам темава, гледам замре во последно време

тоа ти е најголемиот проблем што најтешко се совладува, да не бидиш емотивен на се и сешто поради сопствениот ум, да не му ја тупиш дали да направиш нешто или не, да не се грижиш за иднината и да не жалиш по минатото. Знам дека лесно е да се речи ама тешко да се спроведи, ама размисли од поширока перспектива ти едвај и да правиш грешки а после се напаѓаш себеси за нешто сосема неважно, додека повеќето клошари што немат мозок прават глупости, се бламират без око да им трепни. Работата е тоа што тие се повеќе активни физички а помалце заглавени во мозокот. Тие ич не му ја мислат, глупи се ко ку.ој, тие имаат самодоверба и си го тераат кеифот, додека ти се стремиш за совршенство, морал, етика, правда, логика
Тоа се возвишени цели ама животот е заебана ствар ако не успееш да се вклопиш и адаптираш на средината. Заеби се и сешто и пробај да живееш за себе и за тоа што те прави тебе среќен.

Она што ти треба е да се соошиш и да го победиш стравот а да ја зголемиш храброста, самодовербата и вербата. Тоа се прави исклучиво со изложеност и искуство. Почни да преземаш акција секој ден и излегувај од комфортната зона. Обиди се што почесто да бидиш зафатен со нешто, да се социјализираш а помалце да мислиш. Со тек на време и искуство понема да се секираш што мислат другите за тебе.
Мислите што ги мислиш и начинот на кој ги сфаќаш работите ги градат твоите верувања, кои предизвикуваат емоции и физички чуства во телото кои прават да се чуствуваш неубаво и лошо.
Труди се да не навлегваш многу во умот и да анализираш и заклучуваш работи што најверојатно се твоја имагинација. И да си добар и точен во заклучоците пак негативно ке ти влијае на себеси.

На пример. Леле вчера во локалот се сопнав и паднав, леле се изрезилив сега сите мислат дека сум ретардиран, ами пред тоа плус што ме корпоса она пред другарите мои и нејзините, сега сите ќе раскажат на другите и ке имат лошо мислење, дека не ме бива за ништо. Леле Рајко и Трајанка поминаа и не ми направија муабет, ја свртија главата се направија дека неме гледаат. Сигурно имат слушнато за вчерашната случка, сигурно некој му кажал нешто нив, најверојатно Стојко бидејќи се потскаравме сега сака да ми наштети па кодошо за мене и си додава разни лаги да ме искара со сите. Сега никој не ме сака, ме сметаат за безвреден лузер , кој ги еби па, не му правам муабет од сега, ќе си најдам некој/а што ке ме сака и нови пријатели кои ќе ме почитуваат и ќе ме подржуваат, не како овие само за корист, за потоа да ми забодат нож в грб. итн итн.

Гледаш пријателе каква прикаска раскажав, ама да ти кажам право на повеќето од нас ова ни се одигрува во умот, затоа имаме стрес, тензија и анскиозност. Тешко е да не ти идат вакви мисли при одредени ситуации.
Имам пишано предходно на оваа тема да не се повторвам, многу филозофија лежи.

Ју маст лрн ту денс он де рејн

[DOUBLEPOST=1462513744][/DOUBLEPOST]Потполно се слагам дека се замарам за небитни ствари.

Добра работа е што социјализацијата ми е на добро ниво моментално. До пред 1 година неможев да замислам да испаднам на кафе, во ресторан, сега секој ден сум некаде, исто пола Европа ја свртев итн, итн.

Сума сумарум, има напредок. Повеќе вчера ми бесе постот да ја раздвижам темава, гледам замре во последно време

тоа ти е најголемиот проблем што најтешко се совладува, да не бидиш емотивен на се и сешто поради сопствениот ум, да не му ја тупиш дали да направиш нешто или не, да не се грижиш за иднината и да не жалиш по минатото. Знам дека лесно е да се речи ама тешко да се спроведи, ама размисли од поширока перспектива ти едвај и да правиш грешки а после се напаѓаш себеси за нешто сосема неважно, додека повеќето клошари што немат мозок прават глупости, се бламират без око да им трепни. Работата е тоа што тие се повеќе активни физички а помалце заглавени во мозокот. Тие ич не му ја мислат, глупи се ко ку.ој, тие имаат самодоверба и си го тераат кеифот, додека ти се стремиш за совршенство, морал, етика, правда, логика
Тоа се возвишени цели ама животот е заебана ствар ако не успееш да се вклопиш и адаптираш на средината. Заеби се и сешто и пробај да живееш за себе и за тоа што те прави тебе среќен.

Она што ти треба е да се соошиш и да го победиш стравот а да ја зголемиш храброста, самодовербата и вербата. Тоа се прави исклучиво со изложеност и искуство. Почни да преземаш акција секој ден и излегувај од комфортната зона. Обиди се што почесто да бидиш зафатен со нешто, да се социјализираш а помалце да мислиш. Со тек на време и искуство понема да се секираш што мислат другите за тебе.
Мислите што ги мислиш и начинот на кој ги сфаќаш работите ги градат твоите верувања, кои предизвикуваат емоции и физички чуства во телото кои прават да се чуствуваш неубаво и лошо.
Труди се да не навлегваш многу во умот и да анализираш и заклучуваш работи што најверојатно се твоја имагинација. И да си добар и точен во заклучоците пак негативно ке ти влијае на себеси.

На пример. Леле вчера во локалот се сопнав и паднав, леле се изрезилив сега сите мислат дека сум ретардиран, ами пред тоа плус што ме корпоса она пред другарите мои и нејзините, сега сите ќе раскажат на другите и ке имат лошо мислење, дека не ме бива за ништо. Леле Рајко и Трајанка поминаа и не ми направија муабет, ја свртија главата се направија дека неме гледаат. Сигурно имат слушнато за вчерашната случка, сигурно некој му кажал нешто нив, најверојатно Стојко бидејќи се потскаравме сега сака да ми наштети па кодошо за мене и си додава разни лаги да ме искара со сите. Сега никој не ме сака, ме сметаат за безвреден лузер , кој ги еби па, не му правам муабет од сега, ќе си најдам некој/а што ке ме сака и нови пријатели кои ќе ме почитуваат и ќе ме подржуваат, не како овие само за корист, за потоа да ми забодат нож в грб. итн итн.

Гледаш пријателе каква прикаска раскажав, ама да ти кажам право на повеќето од нас ова ни се одигрува во умот, затоа имаме стрес, тензија и анскиозност. Тешко е да не ти идат вакви мисли при одредени ситуации.
Имам пишано предходно на оваа тема да не се повторвам, многу филозофија лежи.

Ју маст лрн ту денс он де рејн

 

[koletheman]

не замре едноставно не може да се жалат сите по сто пати

во ова денешно стресно време анксиозноста е неизбежна

 

[marijamare]

Здраво

Се помалку и помалку дискусии има во темава, се надевам сите го поминале тешкиот период. Лично јас сум моментално на 80% од тоа што е нормален човек, ама верувам дека сите во некој период имаат мали проблеми со анксиозноста, никој не е совршен. Апчиња никако, е сега проблем е што станав премногу нервозен, ама гледам и тоа да го контролирам. Фобиите што ги добив за време на анксиозниот период полека полека ги губам. Само уште неможам решителен да станам. За се нешто по 100 пати размислувам дали да го направам. И ногу си земам се на душа. На пример ќе испаднам во град, ќе се напиам и утре дента мислам дека сум се глупирал до максимум и дека во град сите со прст ке покажуваат на мене. Сега додека го пишам ова се мислам дали да го постирам. Тие се неколку работи што уште ме кочат во животот, ама само храбро и напред.

Поздрав

И јас сум иста ... разликата е во тоа што кај мене нерешителноста се јавува за битни работи во животот ... за вакви ситници кој шо ќе помисли и кој како ќе си го свати ич на крај памет не ставам ... но а битни работи сум неодлучна, нерешителна, чекам некој друг да направи нешто за јас да не бидам виовникот ... Шо знам, мислам дека не е тоа до анксиозноста, се мислам дека тоа е само карактерна особина ...а може и да грешам :/

 

[marijamare]

Дали некој со земал Асентра, на почетокот бил малакан и му се спиело по цел ден ? И дали тоа е само на почетокот, а по одреден период поминува и колку трае тој период ? Фала

 

[SpaceTraveler]

Дали некој со земал Асентра, на почетокот бил малакан и му се спиело по цел ден ? И дали тоа е само на почетокот, а по одреден период поминува и колку трае тој период ? Фала

Асентра земав кога имав 14 години, се чувствував весело и хиперактивно, знам дека истата е против панични напади. Ја прекинав затоа што ми ствараше премногу веселост и хиперактивност!

 

[Roy Fokker]

Дали некој со земал Асентра, на почетокот бил малакан и му се спиело по цел ден ? И дали тоа е само на почетокот, а по одреден период поминува и колку трае тој период ? Фала

зависи која комбинација си дали хелекс , дијазепам, лексилиум ти дале...............мислам треба и повеќе вода пиење преку денот со асентрата...........



http://www.dokaz.mk/od-deneska-maslo-od-kanabis-bez-retsept-vo-makedonskite-apteki/

коментари ??

 

[marijamare]

зависи која комбинација си дали хелекс , дијазепам, лексилиум ти дале...............мислам треба и повеќе вода пиење преку денот со асентрата...........

Прегледај го приврзокот 150085

http://www.dokaz.mk/od-deneska-maslo-od-kanabis-bez-retsept-vo-makedonskite-apteki/

коментари ??

Хелекс, по потреба, но откако ги зземам Асентрата (5-ти ден веќе) ниту еднас не се напив хелекс. :/[DOUBLEPOST=1465839317][/DOUBLEPOST]

зависи која комбинација си дали хелекс , дијазепам, лексилиум ти дале...............мислам треба и повеќе вода пиење преку денот со асентрата...........

Прегледај го приврзокот 150085

http://www.dokaz.mk/od-deneska-maslo-od-kanabis-bez-retsept-vo-makedonskite-apteki/

коментари ??

Хелекс, по потреба, но откако ги зземам Асентрата (5-ти ден веќе) ниту еднас не се напив хелекс. :/[DOUBLEPOST=1465839472][/DOUBLEPOST]

Асентра земав кога имав 14 години, се чувствував весело и хиперактивно, знам дека истата е против панични напади. Ја прекинав затоа што ми ствараше премногу веселост и хиперактивност!

На кој до шо му е и премногу веселост не било арно Ja oдвај чекам да станам хиперактивна барем ке си заврам се по дома

 

[Roy Fokker]

Хелекс, по потреба, но откако ги зземам Асентрата (5-ти ден веќе) ниту еднас не се напив хелекс. :/[DOUBLEPOST=1465839317][/DOUBLEPOST]
Хелекс, по потреба, но откако ги зземам Асентрата (5-ти ден веќе) ниту еднас не се напив хелекс. :/

мислам ти кажаа дека асентрата се очекува целосно да делува после еден месец терапија,така да малаксаност ваљда ти е од низок притисок,недоволна хидрираност,метеоропат можеби ти делува менувањето на атмосферскиот притисок,немање доволно физичка активност