Има читатели на жанров кај нас. Не се премногу, ама не се ни толку малку како што некој би помислил, независно од тоа дали се преведувани дела од овој жанр или не се преведувани. И што ако ги преведат? Мислам, го ѕирнал ли некој македонското издание на „Автостоперскиот водич низ галаксијата“ и другото од Адамс? Што згрешиле Кларк, Асимов, Херберт, Зелазни, Легвин, Волф, Дик и другите, па некој и нив недоветно да ги преведува?
Научната фантастика, хоророт и епската фантастика се во истата дупка кај нас. Дури и кога не изгледа така. Бројот на нивните читатели никогаш не бил премногу голем (во Македонија никогаш ништо не се читало доволно, така било и порано, а за сегашноста и за иднината во врска со читањето книги не вреди да се пишува) за некој да има есап да плаќа авторски права, добри преведувачи и печатници за дела кои повеќето заинтересирани читатели или ги прочитале, или ги купиле или пак не можат да си дозволат да ги купуваат. Малите тиражи наметнуваат високи цени. Големите тиражи овозможуваат поволни цени, ама задолжителна е бројката од повеќе илјади муштерии, за да има издавачот некаков ќар. Финансиски повеќе се исплатува да се печатат учебници (пожелно е учениците и студентите да ги имаат), исповеди на српски и др. певаљки, книги за инстант богатење, за инстант љубов, здравје и среќа. Не секој што чита има пари и обратно. Се' се сведува на есап кој го нема.
