...
- лицемерието на либералните политичари кои успеаа да постават црнец за претседател, ама не можат да ги намалат расните разлики
За една нација да се движи во позитивен правец, потребен и е лидер, а не црнец или белец претседател.
Огромна е разликата помеѓу лидер и шеф (на држава).
Само наивните будали и неписмените веруваат дека бојата на кожата игра улога во општествениот правец во кој се движи нацијата.
Ако е така, нека одберат некој азиец, бидејќи нели, азиските економии ги нарекуваат економски тигри, само нека внимаваат кој азиец ќе го одберат:
- има азијци од Индија, која важи за најбројна демократија во светот, а истовремено важи и за најсиромашна демократска нација во светот - говорам за индискиот народ, а не за индиската држава;
- има азијци од Кина, која важи за најбројна држава во светот и втора најголема светска економија, а истовремено важи и за најбројна диктатура во светот;
само нека внимаваат доколку одберат азиец од Кина за претседател, бидејќи Кинезите имаат навика доколку удрат некого со возило, наместо да излезат и да и' пружат прва помош на жртвата, менуваат брзина во рикверц за да ја прегазат жртвата и да се осигураат дека е мртва, бидејќи поисплатливо било да се плати туѓ погреб и да се одлежат 2 до 4 години затворска казна за предизвикување на сообраќајна несреќа со човечки жртви, отколку плаќање на здравствено осигурување и лекување на жртвата, физикалната терапија е долг и не баш евтин процес за обичниот кинески смртник, на кого смртта му делува како побрз и поевтин лек, а и плус заработува 2 до 4 години одмор зад решетки на сметка на државата; ако американците одберат азиец од Кина за претседател, можеби нема да им се допаднат неговите (нео)сталинистички и/или (нео)маоистички политики според кои смртта ги решава сите проблеми;
- има азијци и во Јапонија, која важи за 3-та најголема светска економија, а истовремено важи и за една од најзадолжените светски економии со долгови кои изнесуваат над 200% од јапонскиот БДП.
Бојата на кожата баш и не е одлучувачки фактор, ако американските црнци навистина ја знаат сопствената историја, тогаш би ги знаеле зборовите на еден од нивните борци за човекови слободи и права, Мартин Лутер Кинг, како Оче наш:
" Јас имам сон дека еден ден моите четири деца ќе живеат во нација каде што
нема да бидат судени по бојата на нивната кожа, туку според содржината на нивниот карактер. "
А овој чоколадираниов кој веќе 7-ма година по ред грее фотељи и кревети во Белата Куќа на Авенија Пенсилванија број 1600 во Вашингтон, главниот град на САД, веќе 7-ма година по ред демонстрира дека нема ни К од КАРАКТЕР.