Самото проповедање со самоопределување пада во вода кога на некој му оспоруваш јазикот и нацијата. Точно така имало и поголеми злосторства и пред војната , но кога ќе споредиш животот на македонците секој ќе ти рече дека периодот по 1948 кога конечно е престаното угнетувањето, стравот да кажеш дека си македонец(1948ма кога грците извршија егзодус на македонците ), теророт, ниту турците , бугарите , ниту србите(периодот од 1912-1941) веќе ги немаше. Добро србите ги имаше само немаа некое влијание.
Едноставно Балканот е клето место, друго објаснување нема. И народот исти. Единствени што се одвојуваа беа словенците, ама тие се повеќе кон централна европа отколку кон Балканот.
Македонци, Бугари, Срби, Грци, Албанци, Босанци, Хрвати и Црногорци сме таков народ во кој поважна ни е историјата и националните провокации отколу економска соработка, развивање на инфраструктурата, уништување на ебанава корупција и криминал што не убива, слободно да ги поминуваме границите без виза и пасош. Ама јбг поинтересно ни е Обединета Македонија, Велика Бугарија/Србија/Албанија, НДХ. А и Велика Црна Гора
Се согласувам за последното, генерално, но не мога да се согласам со првиот дел на коментарот.
Пишувам со кое и "зошто" со намерата дека "во спорот се раѓа вистината" и затоа не е задолжително двете страни да дојдат до заедничко мислење, а битно е да се научи нешто ново или пак човек да се заинтригува за нешто што досега не или пак едноставно да се прошири повидок по дадена тема.
1. Средата е од исклучителна важност при самоопределувањето (не само етничко, но и секако).
И покрај сето ова останува личен став/усештане
(но не секогаш личен избор), односно - може човек да има едно убедување, но друг избор.
Како, на пример, можеш да напишеш:
"Во Бугарија има луѓе кои се чувствуваат како Македонци, но изберат да се Бугари бидејќи им е страв / подложени се на репресии и слично."
Така и горе си напишал дека луѓето во Македонија веќе не се плашеле да кажат дека се Македонци.
Станува збор за историското самосвест на луѓето во Македонија, нели ?
Така, убаво твоите прадедовци имаат самосвест дека се Македонци, но дали и назад било така?
Може ли да се вратиме да ги прашаме? Можеме ли да прашаме луѓето живееле во 1945 год. како се чувствувале подобро, дали во отоманско време или во периодот на годините меѓу двете светски? Можеме ли да се вратиме и да прашаме луѓето во периодот 1919г.-1940г. како се чувствувале и како се самоопределувале?
Србите немале влијание? Средата секогаш има влијание и е подобро да имаш свеста за тоа, за да можеш и ти да ѝ влијаеш.
Можеме ли да се вратиме да ги прашаме старите луѓе од 1945/50 / 55г. дали Србите имале влијание?
Луѓето по 1945 год. немаат чувство за тоа влијание, бидејќи ти веќе се раѓаш во една подготвена средина каде тоа влијание го има уште пред да си се родил.
Зошто брзо по завршувањето на војната веќе нема речиси никаков отпор против тоталитарната власт? Бидејќи новата генерација веќе е "одгледана" со оваа идеологија и ова влијание започнува уште откако човек се раѓа. При постојаното менување на средината е важно да се направи ретроспектива и да се види што е привремено и кое не.
Стоjaн Новаковиќ пишува до министерот на просветата на Кралство Србија, Белград во 1887 г.:
https://mk.wikipedia.org/wiki/Стојан_Новаковиќ
„...Бидејќи бугарската идеја, како што на сите им е добро познато, фати длабоки корени во Македонија, мислам дека е скоро невозможно таа да биде уништена ако ѝ се спротивстави само српската идеја. Се сомневам, дека оваа идеја ќе може да ја потисне бугарската, ако остане само како чисто и голо спротивставуваење. Затоа голема корист би имале од свој соузник, остро спротивставен на бугаризмот и содржејќи во себе си елементи кои ќе го привлечат народот и кои ќе бидат блиски на неговите чувства - точно тие ќе го отцепат од бугаризмот. Како таков сојузник јac го гледам Македонизмот, или во извесни промислени граници - тактичко негување на македонскиот дијалект и македонските посебности. Ништо не може да биде толку спротивставено на бугарските тенденции, со ништо Бугарите не можат да се доведат во понепомирлива позиција отколку со македонизмот.“
...во истото писмо тој ги нафрла чекорите кои ќе следат веднаш потоа, а тоа е издавање на „македонски буквар“, во којшто пак, во други писма, кога истиот ќе се отпечати, ќе препорача еден многу подмолен пропаганден систем за посрбување на Македонците. Имено, како што ќе се види и од букварот, иако навистина е напечатен на македонски јазик, на многу перфиден начин се уфрлени 20% српски зборови, точно како што и препорачува Новаковиќ во тие писма. За наредните препечатувања овие проценти се предвидувало да се зголемуваат сè додека целосно не се истисне македонскиот јазик. За ова печатење на букварот во погоре споменатото писмо, тој визионерски пишува:
„Македонизмот како таков нема со што да се одржи, тој нема елементи за развој и по природниот тек на работите, во оној час штом бугаризмот се одвои од него, би му помогнал на србизмот и со истиот би се помешал... „Македонскиот буквар“ кој наскоро се надевам ќе го отпечатиме во Цариград ќе ги удри основите на оваа работа, макар што потребата од тој буквар се правда и од многу други потреби и погледи. Но освен „букварот“, добро би било работата пошироко да се негува и изразито да се зајакнува...“
Македонската Википедија е пропуштила еден дел, сепак, кој сметам дека е важен и го има поставен на б'лгарската Википедија:
„Во овој момент Ви обрнувам внимание на потребата од еден посебен Македонски буквар за училиштата во Македонија, кој би требало да се подготви специјално за проширување на српската писменост и српскиот јазик во Македонија. Само вистинските сметки се спроведуваат, а во политиката вистински се само оние сметки, во кои нема ни најмалку илузија. Од оваа гледна точка и по прашањето за ширењето на српското влијание во Македонија како регуларна основа треба да се преземат следните точки:
1. „
дека македонскиот дијалект е различен и од српскиот и од бугарскиот јазик, но има нешто заедничко и со едниот и со другиот“;
2.„
дека досега бугарската пропаганда е вложува големи грижи да забележи и изрази на сите можни начини разликата меѓу македонскиот дијалект и српскиот јазик“;
3. „
дека од српска страна треба да се тргне по истиот пат, но трпеливо, солидно и систематски со нови оригинални средства, а од друга страна, да се употребува за сите, каде може да се направи разлика помеѓу српскиот јазик и македонскиот дијалект, спротивно на усогласи погоре бугарски аспирации.“
Во оваа насока ми се чини како најпотребно составувањето на еден посебен буквар на македонски дијалект за Македонија. Во овој буквар би требало со македонскиот да се спои и српскиот буквар, но така што македонскиот да претставува две третини, а српскиот една третина, при тоа во втората половина. буквар би требало да се напише со српски правопис, со целото потребно внимание за вистинска и добра транскрипција на македонскиот дијалект.“
Кое од погоре не се случило во 20-тиот век, чесно?
Зашто пред сето тоа
"бугарската идеја" има(ла)
д'лбоки корени во Македонија ?
"бугарско ропство" ... и тоа го велиш без "некое влијание"..., ама грам ниедно.
За вториот дел од коментарот - можеби сè што си наведел како "ебанава корупција", "националните провокации" и криминалот што не убива се потребното зло.
Секоја акција има спротивставување. Колку повеќе ги има, толку повеќе и соодветната енергија ќе се трупа, но до некое време. Потоа е најважно каде ќе ја преземе оваа јавна енергија.
,
.