Уфф, за ова може многу да се пишува, ама ај и онака ми е досадно.
Како прво би започнал со создавањето на универзумот, ако причината на нашето постоење е материја плус шанса, тогаш имаме еден неорганизиран и нестабилен универзум во кој една постојана хармонија и ред не е возможно, затоа што во тој случај универзумот би бил хаотичен и небуалативен и во тој случај никаде во овај универзумн не би имало услови за живот.
Ако навлеземе во квантна физика и квантна механика можеме да забележиме, дека ако одиме според таквите теории, универзумот е создаден од ништо и во тој случај имаме еден феномен кој не може да се објасни со помош ан науката, затоа што како што вели поговорката : од ништо не иде ништо ( from nothing comes nothing, von Nichts kommt nichts), ова е стабилизиран факт, потврден од законот за неконтрадикција.
Фторо, бидејќи универзумот е составен од: простор, време и материја, едино само едно нематеријално, безвремено, семоќно и безпросторно битие може да создаде нешто што се наоѓа во рамките на материја, простор и време, бидејќи според саконите на физиката, неопходно е екстернално влиание, односно надворешен влијател. Ако некој рече дека универсумот сам се создаде, тогаш тој ако се смета за љубител на науката, го контрадиктирва сопственото убедување и е игнорантен према реалноста, со други зборови: се создава чудо за да се одбегне чудо.
Трето, самиот факт што ние сега тука на овој форум разговараме и резонираме и се обидуваме да докажеме нешто е доказ за себе, зошто ? Во библијата пишува дека човек е создаден според божјиот образ, што значи дека ние сме уникатни суштества и баш поради тоа се одвојуваме од животните, поради тоа што сме во божјиот лик, оспособени сме да размислуваме рационално, за разлика од животните. Во натурализмот, кој е извор за убедувањето на атеистите, нема нема ништо во натурализмот со што може логично и рационално да се објасне резонирањето на човечкото битие, ако сме ние само резултат од материја плус шанса.
Четврто, тоа што нас најмногу не оддалечува од светот на животните, е фактот што ние луѓето сме морални битија, што значи дека ние сме склони да се грижиме еден за друг и да не си наштетуваме. Пред да навлезам подлабоко во оваа секција, ќе спомнима неколку општества од минатото за да можиме да споредиме со нашето денешно општество. За време на Римската Империја, брачниот однос беше формалност и жените биле сметани само како сретство за реородукција и имале многу малце права и често пати биле малтретирани и омаловажувани, се одржувале гладиаторски претстави, се поседувало робови, римските реторичари се фалеа дека многу воинствена била империјата итн. Во други општества се практикувало жртвување на деца и девици, како на пример кај Хананците, Малекајците, Паразитите итн. После ширењето на христијанството, погледот према другите човечки битија драстично се промени и човечтвото почна да се стреми кон пацифизам и антропофилија. Во натурализмот од друга страна не постио никаква основа за моралност, затоа што според натурализмот ние не сме ништо повеќе од колклку машини за размножување. Натурализмот не нуди никаква основа за морално однесување и ако дојде човек до степен на рационализација на натурализмот, може да дојде до исфрлање на моралните правила и дивијациа од најосновните морални ставови.
Заклучок, земајќи го создавањето на универсумот, законите на физиката, човечкиот разум, моралните стандарди и фактот што натурализмот не може да даде одговор на овие теми но христијанството може, може да се заклучи дека има доста добри докази за постоењето на Господ Бог (YHWH Adonai).