Што значи неемотивен? Пред да потврдам да се осигурам
Пааа .... што не искажува и покажува чувства или пак нема чувства кон партнерот, според мене тоа би значело ... сепак ако некој го разбира на друг начин- слободно пишете, може некој и во тоа да се пронајде.
[DOUBLEPOST=1442005572][/DOUBLEPOST]
Анексиозноста нема лек, едноставно ке биде тука цел твој живот, сочи се со реалноста, ако ти е пишано да умреш што ке ти помогне стравот кажете ми ??? мислите дека ако се плашите нема да умрете едноставно немојте многу внимание да и обрните на тие симптоми од страв дека ке умрам, смрта не прашува дали ти е страв или не
Хммм,... Прво, анксиозноста не е типична болест за да има конкретен лек, туку е состојба и тоа минлива состојба која може да се надмине и да исчезне. Второ, не сите се плашат дека ќе умрат од состојбата, туку едноставно не ја сакаат таа состојба која ја имаат во моментот, им смета, сакаат да ја надминат, а не знаат како. Ако им кажеш дека нема да умрат, или дека секако ќе умрат еден ден од што и да е, нема да им помогнеш, од причина што сето тоа убаво го знаат и не им треба некој како тебе за да ги освести. Трето, многу добро знаат дека стравот не им помага, туку им одмага и не го сакаат во својот живот, затоа и се трудат на било каков начин да го надминат, па дури и пишуваат на форуми, бидејки едноставно незнаат или немаат конкретен начин како да го сторат сето тоа. Четврто, неможеш ни да замислиш колку многу се трудат да не обрнуваат внимание на тие симптоми, но едноставно симптомите се тука, а тие не знаат како да ги отстранат. Петто, освен ако немаш конкретен начин или совет за да им кажеш како или нешто што тие не го знаат, или не се сетиле во моментот, за да го надминат и отстранат она што го преживуваат, тогаш не ни пишувај на вакви теми. Шесто, јас надминав анксиозност, поточно депресивно-анксиозно растројство, верувај едноставно немора да значи дека тоа е нешто што мора да биде тука цел живот, односно има лек, ако така ти е полесно да се изразам !!! Поздрав.[DOUBLEPOST=1442006301][/DOUBLEPOST]
[DOUBLEPOST=1442006746][/DOUBLEPOST]
Значи мене ми се дешаваше ова скоро 2 години. За среќа моја сега е веќе исчезнато. Јас ајде да речеме самиот си го кладов оваа срање. Се начукавме со другарите салам ганџа и тогаш како некоја параноја да ми се деси. Немав никогаш проблеми со висина па тогаш почна. Немав никогаш осетено паника или забрзано чукање на срце па тогаш почна. И се така траеше скоро 2 год. Па незнаев за што се работи, правев анализи на крв и ред др работи. Видов дека се е ок и дека се се случува во мозокот.
Решив сам да си помогнам и успеав. Кога ќе почувствував напад, не барав излез туку уште повеќе навлегував. Си реков ајде баш да видам што ќе се случи, дали навистина ќе паднам во несвест. И оп ништо не се деси. Почнав многу многу да сум активен спортски и тоа премногу ми помогна. Имав проблем во затворен простор па реков ајде да видиме и таму. Влегував баш онаму каде што има најмногу луѓе. И пак ништо. Од визина се плашев и имав паника, се качив во оние корпи за чистење на високи згради само ради инает. И етеме преживеав.
За моја среќа сега мислам дека сум океј. И воопшто не мислам на тоа. Сватив дека морам да најдам начин тој страв да го отфрлам од себе, и успеав. Пробајте..
Поздрав КОЛЕГИ
Со вас сум !!!
Сигурен си дека работеше за анксиозност ? Да не било само недостаток на адреналин
во секој случај мило ми е што си надминал се што ти сметало. Поздрав
[DOUBLEPOST=1442006851][/DOUBLEPOST]
Пааа .... што не искажува и покажува чувства или пак нема чувства кон партнерот, според мене тоа би значело ... сепак ако некој го разбира на друг начин- слободно пишете, може некој и во тоа да се пронајде.
[DOUBLEPOST=1442005572][/DOUBLEPOST]
Хммм,... Прво, анксиозноста не е типична болест за да има конкретен лек, туку е состојба и тоа минлива состојба која може да се надмине и да исчезне. Второ, не сите се плашат дека ќе умрат од состојбата, туку едноставно не ја сакаат таа состојба која ја имаат во моментот, им смета, сакаат да ја надминат, а не знаат како. Ако им кажеш дека нема да умрат, или дека секако ќе умрат еден ден од што и да е, нема да им помогнеш, од причина што сето тоа убаво го знаат и не им треба некој како тебе за да ги освести. Трето, многу добро знаат дека стравот не им помага, туку им одмага и не го сакаат во својот живот, затоа и се трудат на било каков начин да го надминат, па дури и пишуваат на форуми, бидејки едноставно незнаат или немаат конкретен начин како да го сторат сето тоа. Четврто, неможеш ни да замислиш колку многу се трудат да не обрнуваат внимание на тие симптоми, но едноставно симптомите се тука, а тие не знаат како да ги отстранат. Петто, освен ако немаш конкретен начин или совет за да им кажеш како или нешто што тие не го знаат, или не се сетиле во моментот, за да го надминат и отстранат она што го преживуваат, тогаш не ни пишувај на вакви теми. Шесто, јас надминав анксиозност, поточно депресивно-анксиозно растројство, верувај едноставно немора да значи дека тоа е нешто што мора да биде тука цел живот, односно има лек, ако така ти е полесно да се изразам !!! Поздрав.[DOUBLEPOST=1442006301][/DOUBLEPOST]
[DOUBLEPOST=1442006746][/DOUBLEPOST]
Сигурен си дека работеше за анксиозност ? Да не било само недостаток на адреналин
во секој случај мило ми е што си надминал се што ти сметало. Поздрав
Е ај сеа и ја да се пожалам малкучка де
Јас сум си супер, баш онака како шо бев пред да ми се случи тоа шо ми се случи. Е сеа, пробемот ми е што сум малку повеќе нервозна, ама малку повеќе нервозна одколку што бев кога бев анксиозна, значи тогаш бев по смирена, вајда дека пиев хелекси, а сега сум исто така нервозна, како што бев пред да бидам анксиозна (се надевам ме сваќате што сакам да кажам). Мислев дека тоа што порано бев нервозна (знаев да се изнервирам и за банална ситница) е било само подлога на која се населила анксиозноста и депресијата и се надевав дека по терапијата и нервозата ќе помине и дека ќе се променам. Ама тоа не се промени и јас знам пак да се нервирам за ситници :/ . Со психијатарот работев на тоа да бројам до 3, па дури и до 10, ама некако јас во тој момент не знам дека тоа е ситуација кога треба да се брои
, а кога ќе се освестам веќе е касно. И така, си се вратив во нормала, до степен со нервозата ... ако има некој совет и за тоа бујрум, ако не живи и здрави да сте, вајда сум си јас природно таква (или пак сум опкружена со идиоти
). Поздрав