ако е првото точно и си детерминиран да убиеш, а судот е детерминиран да те казни за тоа, како тоа може да постои аргумент за "треба да биде"? за да нешто треба да биде, мора да има начин на кој ќе се пренасочи идниот исход во еден или друг начин. бидејќи нема начин да се смени исходот, нема што да треба што да не треба. така е, и крај.
„Треба да биде/не треба да биде“, е
регулатива/протокол и глеј ја како таква.
Кога не е во форма на закон, е препорака за тоа која акција е пожелна и не доведува до непожелни општествени/други последици. Кога е закон, тие последици ги спроведува државата во форма на реперкусии.
Ќе ти дадам соодветен пример.
Ако поставам знак, „Не треба да поминуваш од тука пошто постои опасност од радиоактивност“, ти си детерминиран да поминеш/да не поминеш. И ја што сум го поставил знакот, сум детерминиран да го поставам. Тој знак што ќе го прочиташ, ќе влијае на исходот со тоа што сознанието за регулативата има удел во твоите одлуки.
Дел од детерминираноста на настаните кои водат до таа една иднина е ја да чувствувам морална одговорност и шематски да резонирам низ призмата на треба/не треба, што доведува до тоа да го поставам знакот и да те предупредам со аргумент „не треба да идеш тука“ кој не само што може да постои туку и ти ги кажува реперкусиите коишто следуваат од твојата акција. Треба/не треба како аргумент, секогаш е поврзан со последиците коишто се пожелни/непожелни за тој што ја врши акцијата/за околината при вршењето на одредена акција.
Луѓето се способни да морализираат и да размислуваат од аспект на создавање морални вредности, да резонираат во форма на „треба да/не треба да биде. “
Сме еволуирале да функционираме како колектив во групен динамик, да креираме закони и други регулативи за поефективно функционирање на колективот и да размислуваме на начин „треба да/не треба да“.
Дел од цела таа шема од настани коишто имаат една иднина е сето тоа.
А ---> B ----> C ---- создавање регулативи за што треба да биде ---> D.
Тенденцијата да создаваме регулативи е последица на други претходни фактори и причинител на други настани. Моралните вредности додека не се во интерференца со законот се индивидуални и питање на лични критериуми. Али зависно од природата и содржината на истите, ќе зависат и последиците како примерот со радиоактивната зона погоре.
Ама сево ова не ја исклучува важноста на способноста да морализираме и поради горенаведените причини, може да постои таков аргумент, наспроти твоето тврдење дека не може да постои.
ирелевантно. не се никакви изучувања на реалноста. правниот систем не е еднаков на етиката, иако има некоја врска со неа. ниту преку етиката ниту преку естетиката не доаѓаш до никакви научни сознанија. една од основните карактеристики на научниите знаења е нивната репродуцибилност преку експерментот. ако го мериш г преку експеримент, истата вредност ќе ја добие секој што ќе го реплицира твојот екперимент.
Ама кој зборува за научни сознанија бе Шабан? Зборувам за сознанија, „полиња на изучување“ не е еквивалент на „полиња на научно изучување“. Ја цело време го расправам истиов муабет со тебе за да ти објаснам дека овој исказ не ти е точен...
Етиката, естетиката не се никакви проучувања.
и пробуем да ти објаснам дека СЕ проучувања и доведуваат до ЗНАЕЊЕ, не научно знаење, не знаење за работи коишто постојат и можат да се објаснат преку феномени од понизок ред туку за знаења поврзани со создавање на критериуми и регулативи коишто ги дебатираат и воспоставуваат социјалните правила за „убаво/грдо“ и „правилно/неправилно“ по пат на консензус. За знаења поврзани со различни логички модели коишто луѓето ги поставуваат за да ги оправдаат погорните критериуми. Го употребив изразот „социјална реалност“, се објаснивме дека стануе збор за семантика, ти тоа го нарекуваш „мемтички елемент на културата“.
Научните знаења се подмножество на знаења од цел куп на знаења коишто вклучуваат и покрај другото, меморија у хард диск за алтернативните краеви на „2001: A space odyssey“, кои делови од песните на Рахмањинов ми се тужни на мене лично, меморија која вклучува „Знам да ја свирам од ГНР таа со 3 акорда, знам кој е моменталниот закон за прдење на улица...“ коишто не мора да се поврзани со постоење на било што во опипливата монистичка реалност за што не оспорувам дека мора да биде објаснато со феномени од понизок ред.
Ја ти контрирав само за овој исказ...
Етиката, естетиката не се никакви проучувања.
пошто проучување не мора да биде поврзано со добивање на „научни знаења“. Проучувањето е поврзано со било што, што доведува до знаење, какво и да е знаењето и за што и да е знаењето. Толку.
Ти почна да мешаш научни знаења со ненаучни знаења и некако дојде до заклучок дека ги ставам у исти кош.
ако земеш, на пример било кој западен етички концепт и пробаш да им го објасниш во Саудиска Арабија, ќе те обезглават најетички на првиот паркинг кој е халал за сечење глави. аргументацијата во судовите не е воопшто научна, и е сосема иста како и во преднаучниот период: треба да ги придобиеш симпатиите на поротата кога е судење со порота, или да убедиш еден единствен лаик, судијата. ова е случај и кога има експерти, научници доведени да сведочат, бидејќи и одбраната и обвинителството ќе донесат експерт кој ќе сведочи во нивна полза, и тоа најчесто завршува со стварање повеќе забуна отколку објаснувања кај лаиците кои решаваат за случајот. нормално, ако овие двајцата експерти се соочат во научна дебата, во научна арена, дебатата ќе биде решена некаде после втората реченица. фактот што судскиот систем го подобрува животот воопшто не е гаранција дека се темели на некаква наука, ниту дека оние кои го "изучуваат" имаат некакви знаења. навистина е дека и етиката и судството дел од реалноста, но ништо од нив не е базирано на наука. се е одредено арбитрарно, и како се менува културниот склоп на луѓето, така се менуваат и законите и етиките и судските постапки.
научниот метод ја рефлектира потполната незаинтересираност на природата за твоите маки, страдања, мечти (со бугарски нагласок ова), уживања или што и да е. мораш да се дистанцираш од антропоцентризмот за да го разбереш ова.
Да, али првичните дефекти на судството што ги наведе (не тие под број 2), не се поврзани со етиката.
Судијата на утакмици суди погрешно поради погрешна перцепција и пошто е човечки фактор иако камерите покажуваат поинаку (сем ако не е подмитен/други причини).
1. Судството не е идеално пошто приложувањето на физичка евиденција којашто 100% ќе го реконструира настанот/делото коешто е поставено на тапет е сега за сега невозможно, па носат сведоци, има адвокат и обвинител што дава „фер“ шанса за судење. Кога ќе може да се надгледува сечија акција директно (што ги доведува до прашање правата на слобода али тоа е сасим друга дебата) ондак нема да има потреба од сведоци, адвокати и обвинители пошто веродостојноста на доказите ќе биде на највисоко ниво и специфичниот закон ќе може да се спроведе одма.
2. Законите се менливи и зависат од многу културолошки/психолошки/општествени/политички/наведи фактори. Затоа ја лично го зимам како најсоодветен „провизиониот морал“ којшто Шермер го наведува како алтернатива во „Science of good and evil“.
Моралите се релативни според својата содржина ама тенденцијата да сме морални е дел од нашата природа. А што ќе биде морално, што не, е питање на консензус за што се пример законите коишто се менуваат и ја најчесто го користам истиот аргумент кога сакам да ги покажам фалинките на правниот систем како и погорниот што го наведе.
Од друга страна одредени морални вредности како непишано правило важат на инстинктивно ниво и се поврзани со способноста да емпатизираме али тоа е долг муабет. Дали причините поради коишто ги носиме „треба да биде“ регулативите треба да бидат логични и одреден модел е најсоодветен е нормативна етика и радо би го дискутирал ако сакаш натаму да ја насочиме дебатата. Али да, на големата скала, моралите не се пишани на камен, а Шеријат, а Мил, ја заболе природата. Али на ниво на човештво, хуманистички и антропоцентрично, за нас е важно и затоа размислуваме низ таа призма на треба да биде/не треба да биде.
Сепак, ништо од ова не е контрадикторно на аргументите коишто ги наведов во претходните мои мислења.
точно.
ти прашуваш "Дали научниот метод е најсоодветниот начин за осознавање на реалноста?". не можеш воопшто да го поставиш прашањето ако не ги прифатиш аксиомите на кои е базирана науката. штом ги прифатиш, одговорот е прост--нема друг метод освен научниот. затоа по стоти пат ти кажувам дека не можеш од внатре да ја критикуваш науката, ниту да ја споредуваш. ако евентуално останеш надвор од премисите на науката, тогаш можеш да си пишуваш што сакаш, ама треба да знаеш дека не адресираш никаков научен проблем.
Па ја никаде не реков дека не се слагам со ова, напротив, ја го поддржувам тоа.
Не знам од каде си извлекол таков заклучок.
Ја само ги исклучив мемтичките елементи на културата и „ненаучните“ сознанија поврзани со естетиката/етиката коишто јас ги нарекувам социјална реалност, тебе не ти се свиѓа тој израз, у реду е, дефиниран е како таков, не сум го измислил, нерелевантно е дали ќе го наречеш „мемтички елемент на културата“ или „социјална реалност“, суштински за тоа збориме. Ја уште од старт знам на што сум со муабетов, не ја критикувам науката одвнатре и јасно ми е дека се ненаучни сознанијата од таков карактер погоре и дека науката во својот опсег адресира „научни проблеми“ и ради тоа ко што ти напоменав неколку пати, ги исклучувам етиката и естетиката.
Не знам шо те буни. Ја реков дека се проучувања, толку, потоа ги исклучив од муабетот уште у првиот пост. Ти влезе со исказот дека не се никакви проучувања, а погоре ти објаснив зошто тој исказ не е точен.
Али темава е отворена и други да дебатираат и да изнесат мислење и аргументи.
се е тоа одамна дефинирано, и топла вода не треба да се измислува.
http://rationalwiki.org/wiki/Knowledge#Scientific_knowledge
http://rationalwiki.org/wiki/Scientific_method
http://en.wikipedia.org/wiki/Metaphysical_naturalism
и Гот и тиријан, и џемо се дел од реалноста. она што ти го опишуваш е пак копирање на меметика од некаде. р.р.р. Мартин ги напишал книгите, па снимиле серија, и се тоа отишло во облакот на културата. ти со тоа што "знаеш" дел од таа меметика, само копираш информација која е веќе широко дистрибуирана. таа информација не носи никакво научно сознание и единствено функционира кога во комуникација со некого, таа ќе "кликне" на вистинското место. да знаеш по точно кој закон би се одвивала ваквата меметика, би било научно знаење, но не и самото бивање дел од мемтичкиот алаш вереш.
Читај погоре.