Што добиваат и што губат оние кои ја напуштаат Македонија?

[Mr. Prezident]

Пошто ја сум ти клацкалица од гурбетчија малку дома малку надвор (во текот на годината мислам) и осеќам некои промени ама не некои драстични, ете да речам можеби заработувам некоја пара повеќе ама таа ипак не е недостижна ни за во МК и можеби се спасив да не ме трујат со политика, но затоа пак некако како да ја губам врската со околината во која што живеам во МК (места, народ, култура..) за што па ми е многу криво. Додека бев во МК цело време пекав за странство (ко и многу други), е сега кога тоа ми стана реалност се прашувам дали ми беше воопшто потребно. Мислам дека има многу вакви како мене па дури и бетер што воопшто не ни знаат за предностите и недостатоците на туѓината. Ова моево е гола вода во споредба со некои други кои ги запознав и лично (добиле милиони а децата незнаат ни м од Македонија ни м од Македонски). Затоа БИ ВЕ ЗАМОЛИЛ сите вас искрени души кои сте надвор, или некогаш сте биле надвор од татковината, да оставите еден мал белег на темава, и да кажете што вие добивте а што изгубивте што сте надвор или пак некогаш сте биле надвор од Македонија.

 

[Prestapnik]

Во која земја си?
Што работиш?
Дали отиде во странство за да живееш таму засекогаш или пак да заработиш и да се вратиш назад?

 

[Mr. Prezident]

Во која земја си?
Што работиш?
Дали отиде во странство за да живееш таму засекогаш или пак да заработиш и да се вратиш назад?

не сум цело време на исто место, мењам работа и дестинации ама тоа не е ни така битно не се жалам јас од тоа. Иначе немам намера вечно да останам надвор од МК зошто баш тогаш ќе изгубам многу многу повеќе од тоа што ќе го добијам (не зборам за пари).

 

[filoksenos]

Кога бев во странство копнеев за татковината,за мирот,за лежерниот живот,за фамилијата и пријателите нормално.
Кога се вракав во Македонија,копнеев за динамика,обврски поголеми,култура на ниво,и респект.

 

[Mr. Prezident]

Кога бев во странство копнеев за татковината,за мирот,за лежерниот живот,за фамилијата и пријателите нормално.
Кога се вракав во Македонија,копнеев за динамика,обврски поголеми,култура на ниво,и респект.

те разбирам, ама копнежот се утишува кога ќе ги сретнеш дел од нив пак. Нешто друго е тоа што се губи. Некои навики, некои работи, некои луѓе, некои места ти стануваат туѓи, се губи некој дух и ништо после не е исто и треба време да се навикнеш. Јас лично ко да осеќам некоја празнина кога се враќам дома.

 

[Prestapnik]

не сум цело време на исто место, мењам работа и дестинации ама тоа не е ни така битно не се жалам јас од тоа. Иначе немам намера вечно да останам надвор од МК зошто баш тогаш ќе изгубам многу многу повеќе од тоа што ќе го добијам (не зборам за пари).

Затоа прашав, што работиш и во која земја си...
Ако тоа што го работиш те исполнува, живееш во убава и културна средина, заработуваш доволно за да си приуштиш повеќе од само преживување и ти останува време за да ги уживаш придобивките од сето тоа, тогаш не гледам зошто би копнеел по Македонија од каде си побегнал.
Јас признавам само две варијанти на одење во странство на подолго:
1) Да се преселиш и да живееш таму, т.е. да раскрстиш со МК за секогаш
2) Да одиш да поработиш на 5–10 години и да заработиш доволно за да живееш господски во МК

Под 1) остава можност да заработиш и да живееш господски и надвор од МК. Јас со семејството планирам за неколку години да се отселиме за да живееме во понормална средина каде ќе имаме подобри услови за живот и уживање во истиот. Сеедно каде, може Виена, Цирих, Ванкувер, Сиднеј...

 

[filoksenos]

те разбирам, ама копнежот се утишува кога ќе ги сретнеш дел од нив пак. Нешто друго е тоа што се губи. Некои навики, некои работи, некои луѓе, некои места ти стануваат туѓи, се губи некој дух и ништо после не е исто и треба време да се навикнеш. Јас лично ко да осеќам некоја празнина кога се враќам дома.

Долго сум размислувал на таа тема, друг е духот, кога сум се вракал во мкд,за 2 саати откако ке ги видам сите ,сакам повторно да заминам....

 

[Mr. Prezident]

Затоа прашав, што работиш и во која земја си...
Ако тоа што го работиш те исполнува, живееш во убава и културна средина, заработуваш доволно за да си приуштиш повеќе од само преживување и ти останува време за да ги уживаш придобивките од сето тоа, тогаш не гледам зошто би копнеел по Македонија од каде си побегнал.
Јас признавам само две варијанти на одење во странство на подолго:
1) Да се преселиш и да живееш таму, т.е. да раскрстиш со МК за секогаш
2) Да одиш да поработиш на 5–10 години и да заработиш доволно за да живееш господски во МК

Под 1) остава можност да заработиш и да живееш господски и надвор од МК. Јас со семејството планирам за неколку години да се отселиме за да живееме во понормална средина каде ќе имаме подобри услови за живот и уживање во истиот. Сеедно каде, може Виена, Цирих, Ванкувер, Сиднеј...

Не е стварта у копнежот ...кога сакам можам да се вратам, а можам и никогаш да не се вратам ...само прашањето е дали тоа вреди

1. Си изгубил се
2. Да имаше (а верувам дека немаш) или да имав 18 години ќе се сложев и со овој став[DOUBLEPOST=1424045526][/DOUBLEPOST]

Долго сум размислувал на таа тема, друг е духот, кога сум се вракал во мкд,за 2 саати откако ке ги видам сите ,сакам повторно да заминам....

е тоа ме интересираше ...зошто е тоа така? што ли се изгубило во меѓувреме што не тера да продолжиме да се отуѓуваме од своето?

 

[filoksenos]

Не е стварта у копнежот ...кога сакам можам да се вратам, а можам и никогаш да не се вратам ...само прашањето е дали тоа вреди

1. Си изгубил се
2. Да имаше (а верувам дека немаш) или да имав 18 години ќе се сложев и со овој став[DOUBLEPOST=1424045526][/DOUBLEPOST]
е тоа ме интересираше ...зошто е тоа така? што ли се изгубило во меѓувреме што не тера да продолжиме да се отуѓуваме од своето?

долго време си го чекал оваа за да заминеш и откако ке го доживееш и ако вреди,се одвикнуваш на овдешново,некако,недвижечко,лицемерно,и доагаш и гледаш оти се застанало,а ти,ти си веке напред со отворени гради,дишеш друг воздух па те гуши овде.


јас одлучив да останам во мкд,но секој ден ме фака носталгијата за странството...

 

[Prestapnik]

Не е стварта у копнежот ...кога сакам можам да се вратам, а можам и никогаш да не се вратам ...само прашањето е дали тоа вреди

1. Си изгубил се
2. Да имаше (а верувам дека немаш) или да имав 18 години ќе се сложев и со овој став

Не разбирам како сум изгубил се?!
Имам жена, две прекрасни деца, искрени пријатели, богато образование, богато работно искуство, статус во професионалниот свет, имот и материјални добра...
Тоа што ќе се преселам да живеам во посреден град, каде ќе имам поубави услови за живот и повеќе ќе заработувам не го гледам како загуба. Напротив тоа е придобивка. На пример Виена е на 2 саати одалечена од Скопје. Кога сакам можам да си дојдам на викенд или било што доколку имам било каква потреба, а знаејќи се себе знам дека ќе немам некоја особена потреба, ни јас ни сопругата (децата се сеуште многу мали за да имаат оформен живот и статус во ова општество).

За одење на печалба, исто сметам дека до 45 години не е доцна, а можда и до повеќе. Едноставно ако најдам работа за да заработувам по 200+ иљадарки годишно нето, би поработел 5 години и доколку не ми штима тој живот би си го собрал заработениот кеш и би отишол на место кое што ми одговара и би работел нешто полагано, а со заработката би терал некој бизнис. Додуша за бизнис не го чекам милионот, туку тековно ги користам приликите кои ми се укажуваат во рамките на можностите.
Патем што би работел на 18? некоја амалска работа за ич пари? Далеку повеќе се заработува ако веќе имаш образование и богато работно протфолио. Сега можам да најдам работа со која можам да заработувам од 10 до 30 пати повеќе отколку кога имав 18 години.

 

[Mr. Prezident]

Не разбирам како сум изгубил се?!
Имам жена, две прекрасни деца, искрени пријатели, богато образование, богато работно искуство, статус во професионалниот свет, имот и материјални добра...
Тоа што ќе се преселам да живеам во посреден град, каде ќе имам поубави услови за живот и повеќе ќе заработувам не го гледам како загуба. Напротив тоа е придобивка. На пример Виена е на 2 саати одалечена од Скопје. Кога сакам можам да си дојдам на викенд или било што доколку имам било каква потреба, а знаејќи се себе знам дека ќе немам некоја особена потреба, ни јас ни сопругата (децата се сеуште многу мали за да имаат оформен живот и статус во ова општество).

За одење на печалба, исто сметам дека до 45 години не е доцна, а можда и до повеќе. Едноставно ако најдам работа за да заработувам по 200+ иљадарки годишно нето, би поработел 5 години и доколку не ми штима тој живот би си го собрал заработениот кеш и би отишол на место кое што ми одговара и би работел нешто полагано, а со заработката би терал некој бизнис. Додуша за бизнис не го чекам милионот, туку тековно ги користам приликите кои ми се укажуваат во рамките на можностите.
Патем што би работел на 18? некоја амалска работа за ич пари? Далеку повеќе се заработува ако веќе имаш образование и богато работно протфолио. Сега можам да најдам работа со која можам да заработувам од 10 до 30 пати повеќе отколку кога имав 18 години.

ете вака се губи СЕ (читај пажливо) ...ти и невестата твоја сте се искачиле да речеме на врвот и сега да речеме редот им е на тоа што за вас е уствари е СЕ, а тоа се ДЕЦАТА. Познавам неколку типови на парови како што сте вие ете да речеме со еден збор успешни. На некој децата им се омажени или оженети буквално со цигани затоа што системот во кој живеат е либерален и демократски и можеш да правиш се. На други па им станале наркоси, на трети гејови и лезбејки. ЗОШТО? Затоа што наместо да се гордеат, тие се срамеле од својата земја и нација и морале да се угнетуваат и да забегуваат по лоши патишта и никогаш повеќе нема да се осеќаат така како што треба да се осеќаат. Имаш пари имаш статус ама не и роднини не и вистински пријатели не и корен, не и гордост не и нација. НЕМАШ НИШТО

 

[filoksenos]

ете вака се губи СЕ (читај пажливо) ...ти и невестата твоја сте се искачиле да речеме на врвот и сега да речеме редот им е на тоа што за вас е уствари е СЕ, а тоа се ДЕЦАТА. Познавам неколку типови на парови како што сте вие ете да речеме со еден збор успешни. На некој децата им се омажени или оженети буквално со цигани затоа што системот во кој живеат е либерален и демократски и можеш да правиш се. На други па им станале наркоси, на трети гејови и лезбејки. ЗОШТО? Затоа што наместо да се гордеат, тие се срамеле од својата земја и нација и морале да се угнетуваат и да забегуваат по лоши патишта и никогаш повеќе нема да се осеќаат така како што треба да се осеќаат. Имаш пари имаш статус ама не и роднини не и вистински пријатели не и корен, не и гордост не и нација. НЕМАШ НИШТО

сега мислам дека отстапи од темата... ако имаш пријатели и роднини демек ке излезеш на прав пат?

 

[GoD.HateUSaLL]

Проблемот е шо нишо не губат.

 

[AceCaleb]

@Mr. Prezident
Ги наведе погрешните причини. Да кажеше дека губиш блискост и функционирање со некои вистински пријатели (ако ги имаш), дел од роднини/фамилија и слично бајаги повеќе вода ќе ти држеше постот.
Наркоси, гејови, лезбејќи, криминалци и останати постојат и во Македонија, интересно е што овие профили и ти ја водат државата.

 

[Bojan Van Buuren]

Зoштo гејoви, лезбејки и нaркoмни немa вo oвaa нaшa библискa земјa, туку сaмo нaдвoр кaј стрaнските нaши душмaни...
Дoпoлнителнo е интереснo штo нa хoмoсексуaлнoстa се гледa кaкo лoшa пoјaвa...

Sent from my LG-D620 using Tapatalk