Зборењето и млатењето празна слама по тастатури има бајаги мал ефект, најмал. Така да и постов што го пишувам е бадијала освен можеби, по некој истомисленик плус ако се најде.
Ова ќе пројде, нема да се заборави ама ќе биде ставено во фиока заедно со истите слични случаи. Можеби ќе падне некоја оставка, можеби нема, али тоа ќе биде се'.
Тоа што може да се направи е во нас. Работата е што моќта што ја имаме е огромна, само свеста не ни е развиена доволно очекувајќи дека со интелект ќе се смени нешто. За со интелект да смениш нешто треба да си во судар со интелектуални опоненти со грам совест и човечност, а не со овие без 'рбетници што се глуви на секое незадоволство на народот. Моќта е во нас, али не пред компјутери туку на улици. Не со мирно марширање и пароли од типот - Нема правда, нема мир. Зашто како што гледаме правда нема цело време, ама па супер мирни сме си. Не, не се збори за кршење и насилство врз се' што ќе се испречи на пат, туку концентрација на главните институции, идење директно на најновиот гипсен циркус што го редизајнираа и покажување сила и нерамнодушност тука. Добра поука би било за моменталниве и за некои идни во блиска иднина дека на народов може да му пукне филмот и да те уништи ако си заслужил. Зборувам за бајки веројатно, а бајки мразам. Не памтам нешто значително да се сменило со финоча, а финочава ни е средно име на нас... наводно напатените и револтирани граѓани.
Многу горчина и револт како да гледам, нерви искинати и срушена надеж, али на крајот од денот се што напишав погоре ќе биде оценето како радикално и примитивно, а е веројатно неопходно зло, дотаму е дојдена работава со овие крлежи. Но ајде, радикалноста на страна, најмалку што може да се направи е масовна бројка на незадоволна маса по улициве, за жал ни за тоа не сме способни на подолг период. Народов не покажал заби, затоа немаат страв, не ги лази мува, тераат по свое.
Малце широко завлегов али покрај сите гомненици што се случуваат, секојдневниот граѓанин се наоѓа најпогоден од вакви трагедии како со девојчето. Гледам погоре желби со стигнување на иста судбина, болести, карми и слично, а како што пиша еден погоре ние треба да сме кармата, ние треба да сме нивниот деспот, а не обратно.