@Donald Sikert кога кажав дека атеизмот е верување, не го подразбирав тоа под жаргонот „верник“и „неверник“.Сакав да кажам дека све што размислуваме и знаеме е верување. Е сеа постои разлика помеѓу верување кое е базирано на аргументи и евиденција и практично е поиздржано од некое друго ирационално верување кое не е базирано на знаења.
Атеистите го негираат Бог чисто од технички аспект тргнувајќи од аспектот на нулифицирање на хипотеза. Создаваш хипотеза, ја нулифицираш, а потоа доколку постои доволно евиденција ја потврдуваш и создаваш теорија. Исто е и со феноменот „Бог“. Го нулифицираш, за жал не постои евиденција, до тогаш останува нулифициран и ко што кажува
@kooperativa ако во иднина утре излезе евиденција дека постои, го менуваш ставот (ова не важи за сите атеисти).
Потоа, засноваш моментално верување дека сега за сега не постои евиденција дека постои, во иднина тоа може да се смени. Природата на ставот е верување од психолошка гледна точка, ама е неверување во постоењето на нешто од семантичка гледна точка.
Тоа е сасим друго од експериментот со мачката кој како што ти кажа
@Сталкерот погоре, важи во квантната физика и не го опфаќа феноменот на верници кои се и неверници во макрокосмосот.
Еве ќе ти објаснам зошто. Што ако постојат повеќе опции од верник/неверник, како полуверник, агностик, пантеист и 3000 други алтернативи? Дали ние сме све тоа и ништо од тоа истовремено? .