Која "пастрмајлија" е подобра?
- Креатор на темата Madonna77
- Време на започнување
- Член од
- 1 јуни 2011
- Мислења
- 25.921
- Поени од реакции
- 41.893
Во која кафеана проба Штипска?Пробав и од штипската пита, сега може да си кажам мислење.
Тестото на велешката е многу поарно, додека пак на штипската и се лизгаат мевцата на секоја апка, што не е случај со велешката поради тоа што јајцето го држи месото, можеш на мира да јадеш.
Немало потреба од додавање на црвен пипер во месото, бидејќи кој е мераклија на луто ќе си земе феферонки, или на штипкси "џинки", се пресмеавме со тие таму коа ни го кажаа зборот.
Иначе штипската си е ок, пита за уживање ама не би ја ставил во иста категорија со велешката.
Исто не треба да се оценува квалитетот на питата додека си на овакви манифестации, оти 90% од питите се направени на брза рака и стојат со саати на штандовите, значи ние ја порачавме од Верона, директно ни ја испекоа на лице место, искрено почекавме 15-20 минути, а замисли да седнеш во кафана во Велес ќе ти ја напраат за време од 30-60 мин. замисли која е таа разлика, колку е само тестото поубаво и поиспечено.
Samurai Jack
Penspinner
- Член од
- 15 април 2012
- Мислења
- 3.666
- Поени од реакции
- 8.722
Верона, многу ја фалеа, па затоа од таму.
- Член од
- 1 јуни 2011
- Мислења
- 25.921
- Поени од реакции
- 41.893
Што знам за мене во Нецко 2, Даблин и Рома ми се најубави. Ако си пробал во период на пастрамалијада тогаш не ги прават убави.[DOUBLEPOST=1412097853][/DOUBLEPOST]
Грил Хаус и Фотка
Последно уредено:
Првен треба малку историја да знаете и зошто се вика " пита пастрмајлија" и што е тоа "пастрма" нешто што штипјани до ден денеска појма немаат.
Во Велес кога ќе нарачате пита пастрмајлија ќе ве прашаат - Каква со пастрма или без?
Ајде сега бурјум читајте:
Ексклузивно: Велешани први во Македонија подготувале пастрмалии уште во 1869
За прв пат во пишан документ од 1869 година година се споменува пастрамлијата. Во овој текст можете да најдете и зошто тогаш велешани морале да прехрануваат две илјади турски војници. Како и зошто бил избркан прогрчкиот владика Антим, еден од тројцата кои ги набркале од градот.
Историјатот на подготовката на овој велешки специјалитет е поврзан со времето кога велешани се бореле за својот духовен идентитет, пред се против фанариотските црковни свештеници што го пљачкале народот грабајќи ги за себе црковните пари, кои сиромашните граѓани ги собирале за црквата.
Историјата на овој духовен проблем на христијаните во Велес, е настан кој е поврзан со првите податоци за справувањето на питата-пастрмајлија.
Во 1862 година Велешките-црковно- народни општини реагирале на алчноста на прогрчкиот владика Антим ,кој барал 15.000 гроша владичнина, тоа е плата на владиката,која се исплатувала еднаш годишно. Меѓутоа, алчниот владика Антим не се уплашил,туку со помош на месната турска власт се заканил дека ке ја собере црковната давачка.
Кулминација народното незадовлство доживеало во 1863 година кога до румелискиот владика во Битола се доставени 93 потписи и печати од велешкото граѓанство и жалба до Великиот везир во Цариград со 75 потписи и печати на видни граѓани, трговци и занаетчии. Тие се жалеле на злоупотребите на фанариотскиот митрополит Антим,``кој не го знае нашиот јазик и служи на грчки јазик,па бараме да ни дојде друг Владика, подобен и да служи на наш, народен јазик,според царските заповеди,,.
Засегнатиот Владика Антим заминал за Цариград, а на негово место дошол неговиот помошник –викарниот епископ (помошник) митрополитот Кирил Перистерски. Тој служел богослужба за Божиќ 1864 година, но нему му било дозволено да собира владичнина за сметка на Владиката Антим. Повторно Велешани собрале 200 потписи и се заканиле дека ако не се направат бараните промени,тие ке преминат во унија со Римокатоличката црква.
Во 1865 година Владиката Антим се вратил во Велес и со високи официјални потврди од Цариградската патријаршија барал да му се исплати владичнината за неколку години наназад. Во мај истата година Велешани се откажале од плаќање на црковен данок и тоа представува целосен расцеп меѓу велешани и грцизмот.
Во вака вжештената ситуација митрополитот Антим, чувствувајќи се непожелен во Велес, се решил да ги наклевети кај Исмаил паша, кој од Босна пропатувал низ Велес. Антим изјавил дека велешани спремаат востание и општа побуна,потпомогната од Србија. Меѓутоа, пашата ја презрел намерата и строго го укорил,велејки дека не може да се меша во религиозни спорови. Ситуацијата била напната се до 17 декември 1868 година кога е свикан општонароден собир на кое учествувало целото машкото христијанско население од градот и било решено велешани да се откажат од Патријаршијата а владиката Антим да ја напушти Митрополијата во Велес. Уплашениот Антим се сокрил во една приватна куќа, чуван од заптиите и телеграфирал до Патријаршијата во Цариград дека се случил силен бунт и дека неговиот живот е во опасност.
Патријаршијата во Цариград интервенирала до Великиот везир,а овој пак испратил бујурулдија (наредба) до румелискиот валија во Битола целиот случај да се испита. Битолскиот мутесариф (воен гувернер) Ахмед паша со војска пристигнал на 5 јануари 1869 година со околу 2000 коњаници.Но,кога влегол во Велес бил дочекан од народот со овации и извици `` Да живее султанот!,,. За расветлување на случајот тој до 19 јануари ислушал 250 засегнати велешани и увидувајќи дека бунтот е насочен против грчкиот владика Антим,телеграфирал во Цариград изнесувајки ја вистинската причина за незадоволството на народот.
Истовремено,турскиот генерал го принудил митрополитот Антим да потпише оставка и срамно, избричен и качен на магаре, да го напушти Велес.( се сеќавате кога велешани го бркаа Јован во 2002, имаше една карикатура како тој е качен на магаре наопаку). (И башка надвор од приказнава очигледно ни било судено, на велешани да се справуваме со црковните отпадници.) Великиот Везир на Велешани им ветил дека имаат право на национална црква. Сега доаѓа приказната за питата пастрмалија.
Интересно е што додека турската војска престојувала надвор од Велес,а близу до Вардар ( веројатно некаде во месноста Речани), локалните турски власти биле задолжени како добри домаќини да ја хранат војската. Покрај другата храна, според Имрен Јосифова, докторант по турски јазик на Универзитетот во Истамбул, споменатиот Ахмед паша воениот гувернер кој дошол да го испита случајот со наводниот бунт против грчкиот владика, во еден допис напишал:
``Не почестија со јадење слично на нашата састрма(ј)лија (турско јадење слично на погача ,со големи парчиња овчко солено месо ), само што месото е ситно сецкано овчјо и козјо месо и полиено со јајце...,, ) што ќе се сложите е денешната пастрмалија) . И ова е тој документ кој постои во турските архиви, кога за прв пат се споменува пастрмалијата и тоа токму во Велес.
Истражувајки каде би можела да биде првата фурна во Велес, која е способна да произведе поголема количина храна, е податокот од Хаџи Калфа,познат турски патеписец:
``До големиот мост постои фурна која работи цел ден и преку ноќ и секогаш има да се најде леб.Застанавме пред камениот мост да купиме храна.,,
Фурната во која се печеле питите се наоѓала веднаш до Стар Мост на место на денешната куќа на семејството Ванови. За тоа постои ваков опис кој го дава др Екрем Ајверди,турски стручњак за османлиски споменици:
``Спроти Големиот мост одсекогаш постолеа фурна во куќата на Уста (мајстор) Мустафа,старешината на мостарите,кои го чувале ,го поправале и одржувале мостот.Таа фурна го хранела и турскиот гарнизон и сите турски достоинственици кои нарачувале пекарски производи од ова место,,.
Оваа фурна била една од ретките која работела 24 часа, што и било овозможено со посебна бујурулдија (наредба), а овој податок и се споменува и во други списи и пописи од 1863 година.
Во прилог на приказната за овчото место пастрмата следниот податок. Имено, со развојот на гемиџиството и трговијата со сплавови со Солун,во Велес масовно се развил ќурчискиот занает. Велешките занаетчии станале познати по жолтиот сахтијан (фино преработена овчка или козја кожа) кој масовно се извезувал до европските модни центри, како Виена,Будимпешта,Париз..
Сите видни дами шиеле костими за лов и јавање од сахтијан,кој бил моден тренд. Велешкиот бил најдобар и баран во Европа. Сознанието дека во една година се колеле и до 120.000 грла ситен добиток (кози и овци), доведува до заклучок дека месото било евтино и дури се фрлало во Вардар.За да не дојде до епидемии и зарази од него властите наредиле месото да не се фрла, ами да им се дели и на најсиромасите.Така во овој период секоја велешка куќа имала своја залиха на месо за зимскиот период. Бидејќи немало уреди за ладење,месото се солело, се ставало на гредите да се суши и така сушено се приготвувало во зима. Се користела да се посипе тестото со месо, со пастрма. И така го добила името пастрмалија, која доаѓа од турскиот састрма.
Традицијата на припрема на питата - пастрмалија длабоко се врежала во секојдневието на велешани, се до ден денешен. Велешката пита има традиција подолга од 140 години и е бренд поврзан со златните години на создавањето на градот од турска касаба во модерен, европски град,со развиена трговија,занаетчиство,граѓанство и пред се традиција. Иако, и во други градови во Македонија се надеваат дека ке го превземат приматот од велешани во правењето на пита - пастрмалија,оти таа во Велес се прави по стариот добар и богат рецепт пита збогатена со пастрма, чиј мирис и вкус е ненадминлив и единствен.
[DOUBLEPOST=1412122950][/DOUBLEPOST]Традиционалната пита пастрмајлија мора да биде со пастрма (денеска делумно а во турско време исклучиво само со пастрма) и навистина е вкусно тоа месо - кој не пробал задолжително да проба.
Пита пастрмајлија без пастрма е како скара без кромид,ајвар без пиперки,жена без ц**ки.
А Штипјаните слободно може друго име да си измислат за овој бренд, на пр.Месајлија или сл.
Во Велес кога ќе нарачате пита пастрмајлија ќе ве прашаат - Каква со пастрма или без?
Ајде сега бурјум читајте:
Ексклузивно: Велешани први во Македонија подготувале пастрмалии уште во 1869
За прв пат во пишан документ од 1869 година година се споменува пастрамлијата. Во овој текст можете да најдете и зошто тогаш велешани морале да прехрануваат две илјади турски војници. Како и зошто бил избркан прогрчкиот владика Антим, еден од тројцата кои ги набркале од градот.
Историјатот на подготовката на овој велешки специјалитет е поврзан со времето кога велешани се бореле за својот духовен идентитет, пред се против фанариотските црковни свештеници што го пљачкале народот грабајќи ги за себе црковните пари, кои сиромашните граѓани ги собирале за црквата.
Историјата на овој духовен проблем на христијаните во Велес, е настан кој е поврзан со првите податоци за справувањето на питата-пастрмајлија.
Во 1862 година Велешките-црковно- народни општини реагирале на алчноста на прогрчкиот владика Антим ,кој барал 15.000 гроша владичнина, тоа е плата на владиката,која се исплатувала еднаш годишно. Меѓутоа, алчниот владика Антим не се уплашил,туку со помош на месната турска власт се заканил дека ке ја собере црковната давачка.
Кулминација народното незадовлство доживеало во 1863 година кога до румелискиот владика во Битола се доставени 93 потписи и печати од велешкото граѓанство и жалба до Великиот везир во Цариград со 75 потписи и печати на видни граѓани, трговци и занаетчии. Тие се жалеле на злоупотребите на фанариотскиот митрополит Антим,``кој не го знае нашиот јазик и служи на грчки јазик,па бараме да ни дојде друг Владика, подобен и да служи на наш, народен јазик,според царските заповеди,,.
Засегнатиот Владика Антим заминал за Цариград, а на негово место дошол неговиот помошник –викарниот епископ (помошник) митрополитот Кирил Перистерски. Тој служел богослужба за Божиќ 1864 година, но нему му било дозволено да собира владичнина за сметка на Владиката Антим. Повторно Велешани собрале 200 потписи и се заканиле дека ако не се направат бараните промени,тие ке преминат во унија со Римокатоличката црква.
Во 1865 година Владиката Антим се вратил во Велес и со високи официјални потврди од Цариградската патријаршија барал да му се исплати владичнината за неколку години наназад. Во мај истата година Велешани се откажале од плаќање на црковен данок и тоа представува целосен расцеп меѓу велешани и грцизмот.
Во вака вжештената ситуација митрополитот Антим, чувствувајќи се непожелен во Велес, се решил да ги наклевети кај Исмаил паша, кој од Босна пропатувал низ Велес. Антим изјавил дека велешани спремаат востание и општа побуна,потпомогната од Србија. Меѓутоа, пашата ја презрел намерата и строго го укорил,велејки дека не може да се меша во религиозни спорови. Ситуацијата била напната се до 17 декември 1868 година кога е свикан општонароден собир на кое учествувало целото машкото христијанско население од градот и било решено велешани да се откажат од Патријаршијата а владиката Антим да ја напушти Митрополијата во Велес. Уплашениот Антим се сокрил во една приватна куќа, чуван од заптиите и телеграфирал до Патријаршијата во Цариград дека се случил силен бунт и дека неговиот живот е во опасност.
Патријаршијата во Цариград интервенирала до Великиот везир,а овој пак испратил бујурулдија (наредба) до румелискиот валија во Битола целиот случај да се испита. Битолскиот мутесариф (воен гувернер) Ахмед паша со војска пристигнал на 5 јануари 1869 година со околу 2000 коњаници.Но,кога влегол во Велес бил дочекан од народот со овации и извици `` Да живее султанот!,,. За расветлување на случајот тој до 19 јануари ислушал 250 засегнати велешани и увидувајќи дека бунтот е насочен против грчкиот владика Антим,телеграфирал во Цариград изнесувајки ја вистинската причина за незадоволството на народот.
Истовремено,турскиот генерал го принудил митрополитот Антим да потпише оставка и срамно, избричен и качен на магаре, да го напушти Велес.( се сеќавате кога велешани го бркаа Јован во 2002, имаше една карикатура како тој е качен на магаре наопаку). (И башка надвор од приказнава очигледно ни било судено, на велешани да се справуваме со црковните отпадници.) Великиот Везир на Велешани им ветил дека имаат право на национална црква. Сега доаѓа приказната за питата пастрмалија.
Интересно е што додека турската војска престојувала надвор од Велес,а близу до Вардар ( веројатно некаде во месноста Речани), локалните турски власти биле задолжени како добри домаќини да ја хранат војската. Покрај другата храна, според Имрен Јосифова, докторант по турски јазик на Универзитетот во Истамбул, споменатиот Ахмед паша воениот гувернер кој дошол да го испита случајот со наводниот бунт против грчкиот владика, во еден допис напишал:
``Не почестија со јадење слично на нашата састрма(ј)лија (турско јадење слично на погача ,со големи парчиња овчко солено месо ), само што месото е ситно сецкано овчјо и козјо месо и полиено со јајце...,, ) што ќе се сложите е денешната пастрмалија) . И ова е тој документ кој постои во турските архиви, кога за прв пат се споменува пастрмалијата и тоа токму во Велес.
Истражувајки каде би можела да биде првата фурна во Велес, која е способна да произведе поголема количина храна, е податокот од Хаџи Калфа,познат турски патеписец:
``До големиот мост постои фурна која работи цел ден и преку ноќ и секогаш има да се најде леб.Застанавме пред камениот мост да купиме храна.,,
Фурната во која се печеле питите се наоѓала веднаш до Стар Мост на место на денешната куќа на семејството Ванови. За тоа постои ваков опис кој го дава др Екрем Ајверди,турски стручњак за османлиски споменици:
``Спроти Големиот мост одсекогаш постолеа фурна во куќата на Уста (мајстор) Мустафа,старешината на мостарите,кои го чувале ,го поправале и одржувале мостот.Таа фурна го хранела и турскиот гарнизон и сите турски достоинственици кои нарачувале пекарски производи од ова место,,.
Оваа фурна била една од ретките која работела 24 часа, што и било овозможено со посебна бујурулдија (наредба), а овој податок и се споменува и во други списи и пописи од 1863 година.
Во прилог на приказната за овчото место пастрмата следниот податок. Имено, со развојот на гемиџиството и трговијата со сплавови со Солун,во Велес масовно се развил ќурчискиот занает. Велешките занаетчии станале познати по жолтиот сахтијан (фино преработена овчка или козја кожа) кој масовно се извезувал до европските модни центри, како Виена,Будимпешта,Париз..
Сите видни дами шиеле костими за лов и јавање од сахтијан,кој бил моден тренд. Велешкиот бил најдобар и баран во Европа. Сознанието дека во една година се колеле и до 120.000 грла ситен добиток (кози и овци), доведува до заклучок дека месото било евтино и дури се фрлало во Вардар.За да не дојде до епидемии и зарази од него властите наредиле месото да не се фрла, ами да им се дели и на најсиромасите.Така во овој период секоја велешка куќа имала своја залиха на месо за зимскиот период. Бидејќи немало уреди за ладење,месото се солело, се ставало на гредите да се суши и така сушено се приготвувало во зима. Се користела да се посипе тестото со месо, со пастрма. И така го добила името пастрмалија, која доаѓа од турскиот састрма.
Традицијата на припрема на питата - пастрмалија длабоко се врежала во секојдневието на велешани, се до ден денешен. Велешката пита има традиција подолга од 140 години и е бренд поврзан со златните години на создавањето на градот од турска касаба во модерен, европски град,со развиена трговија,занаетчиство,граѓанство и пред се традиција. Иако, и во други градови во Македонија се надеваат дека ке го превземат приматот од велешани во правењето на пита - пастрмалија,оти таа во Велес се прави по стариот добар и богат рецепт пита збогатена со пастрма, чиј мирис и вкус е ненадминлив и единствен.
[DOUBLEPOST=1412122950][/DOUBLEPOST]Традиционалната пита пастрмајлија мора да биде со пастрма (денеска делумно а во турско време исклучиво само со пастрма) и навистина е вкусно тоа месо - кој не пробал задолжително да проба.
Пита пастрмајлија без пастрма е како скара без кромид,ајвар без пиперки,жена без ц**ки.
А Штипјаните слободно може друго име да си измислат за овој бренд, на пр.Месајлија или сл.
Последно уредено:
W
wicked_1
Гостин
Радовишки самун > се друго.
shutrak
opsenar
- Член од
- 3 јуни 2011
- Мислења
- 37.687
- Поени од реакции
- 31.676
,,,povtorno bezpotrebna diskusija,,,
,,,neznam zoshto vo shtip toa shto go pravat go narekuvaat pastrmajlija koga vo samiot recept na pravenje toa shto oni taka go narekuvaat nema ni P od pastrma,,,i kako sega toa mozhe da bide pastrmajlija,,,a za veleshkata mozhe da se zboruva deka e pastrmajlija z,sh prosto kazhano vo recepturata na specijalitetot pokraj site potrebno neophodni sostojki za pastrmajlija ima i ,,,pastrma,,,kako nositel na receptot,,,,
,,,zatoa shtipjani neka si baraat drugo ime za nivnata pita li e shto lie ,,,ednostavno nemozhe da bide pastrmajlija bidejki nema pastrma,,,
,,,neznam zoshto vo shtip toa shto go pravat go narekuvaat pastrmajlija koga vo samiot recept na pravenje toa shto oni taka go narekuvaat nema ni P od pastrma,,,i kako sega toa mozhe da bide pastrmajlija,,,a za veleshkata mozhe da se zboruva deka e pastrmajlija z,sh prosto kazhano vo recepturata na specijalitetot pokraj site potrebno neophodni sostojki za pastrmajlija ima i ,,,pastrma,,,kako nositel na receptot,,,,
,,,zatoa shtipjani neka si baraat drugo ime za nivnata pita li e shto lie ,,,ednostavno nemozhe da bide pastrmajlija bidejki nema pastrma,,,
,,,,vo štipskata nema ,,pastrma,,,veleškata e zakon,,,
,,,
blue ladybug
Фанг ловер
- Член од
- 5 февруари 2013
- Мислења
- 5.210
- Поени од реакции
- 11.803
Пити се прават у Неготино.Да не беше штипската најдобра, Македонија немаше да знае дека у Велес се праат ПИТИ.
Овака со хејтање барем се слуша за тие
- Член од
- 30 мај 2014
- Мислења
- 66
- Поени од реакции
- 30
Еве една Штипска од мене ја направив лично 
Дефинитивно штипската е најубава нема конкуренција.
Дефинитивно штипската е најубава нема конкуренција.
