За тоа ние си живееме на страна и од свекрви и од се. Јес да за многу работи е потешко, од ствари како сам си, сите сметки си ги плакаш, кирија за стан (фала богу у нашиот случај ова го нема) децата кога се брзаш нема каде да ги оставиш за 2 минути и сл. Ама раатот и тишината, башка мајка ми секогаш е срекна кога ке ја види снаата бидејки ја гледа еднаш или два пати у неделата не се опишуваат. Така да доколу можете бегајте некаде на само, веруј ми, вреди. Јас кај мајка ми имам кука на 4 спрата од по 150 квадрата секој спрат, огромни тераси двор и сл. додека станот ми е мал, само 50 квадрата, мегутоа нема за ништо да го менувам бидејки имам во него максимална приватност.[DOUBLEPOST=1409818191][/DOUBLEPOST]Значи советот ми беше да бегате на страна и на само, доколку се може. Нека биде по скромно али нека биде ваше. Мене на пример би ми било навистина незгодно кога би ме ставиле да одбирам страна помегу мајка ми и жена ми, мада стално ке бидам од страна на сопругата, бидејки на крај на денот таа е таа што ми останува (мада секогаш ги сослушувам и двете страни) и доколку сопругата е крива наогам некое заедничко решение али после коа ке си отидеме дома насамо има пиче мамино отерување. И им давам до знаење и на едната и на другата (не е битно која е крива) дека доколку се скараат пак ке ги откачам и двете. Така да пазат која што и како прави. Мегутоа во голем дел од случаите тоа не е опција, синовите застануваат од страна на мајката, чисто од причина што така им е испран мозокот од кога се родени.
p.s. ти го кажувам ова не хипотетички туку од искуство бидејки живеев кај моите 2-3 месеца додека се реновираше станот каде што сум сега, и сакаш верувај ми сакаш не уште вториот ден мајка ми и жена ми се с'рчкаа. Веднаш застанав од страна на жена ми (додуша и морав пошто реално мајка ми беше виновна)