Ако има проблем со спиење навечер ако не дневно време кога има анксиозност. Хелеск не смее долго да се зема ствара зависност и толераниција има и други несакани ефекти понебитни...за тоа друг пат.
Море секс само.
Дали си размислувала пилот да станеш? Иам еден, вика од коа доби дозвола, мака си нема.Сине, да беше сексот лек, јас до сега ќе бев бесмртна, полна со радост и елан.
Сине, да беше сексот лек, јас до сега ќе бев бесмртна, полна со радост и елан.
). Совет?? Please !!!
лажат докториве,не стварало зависност ово оно -------- а без нив не се може.........можеби до психата е не знам,очекуваш дека апчето ќе те среди.........по некоја логика тебе ти треба дупла доза по одреден период,зошто така функционира човекот кога ќе се засити со нешто бара повеќе и одново повеќе.........види преиспитај се малку.............Друже јас си лупам депрозел веќе 5 години. Ќе се осеќам добро ќе почнам полека да го намалувам и после тоа паниките, анксиозноста се враќа. Ми здосадија веќе ко бонбончиња. Овој новиов лек што го кажуваш боље и од пароксетинот(депрозелот) или...? Да знам дали да прашувам психијатар (коа ќе си најдам некој дека не сум у мк) ? Досадно е веќе вака, сабајлечки, депрозел, дијазепамче, и чат пат уште нешто за болка... тоа го планирав накај 60 години да почнам со апови
Поздрав
Не очекувам апчето само по себе да ме среди. Ама да помогне, да! Само проблемот е како што кажав дека а почнам да ги намалувам/не пијам и склоп на други околности и се враќаат нападите. А еве сеа се оставив речиси пола година, не си помагав ништо самиот само со апчиња и само тонеш. Али глупо кажано секој ден ти е некоја борба, одам некаде подалеку, излезам ли некаде во ресторан или било што , не е уживање, него тензија.... и едноставно нели некогаш се уморуваш од “стресови“ и такви работи (тоа и коа си здрав не па вака) па ти доаѓа да се затвориш у плакар
Јебе психа мајке ми!
баш така,секој ден е борба.........те сфаќам 100% барај нешто ново во животот прави ич да не те боли шо мислат луѓето (само не прави зло и штета на другитеНе очекувам апчето само по себе да ме среди. Ама да помогне, да! Само проблемот е како што кажав дека а почнам да ги намалувам/не пијам и склоп на други околности и се враќаат нападите. А еве сеа се оставив речиси пола година, не си помагав ништо самиот само со апчиња и само тонеш. Али глупо кажано секој ден ти е некоја борба, одам некаде подалеку, излезам ли некаде во ресторан или било што , не е уживање, него тензија.... и едноставно нели некогаш се уморуваш од “стресови“ и такви работи (тоа и коа си здрав не па вака) па ти доаѓа да се затвориш у плакар
)
5 години е многу. Есцителопрамот е исти како пароксетинот во ефикасност но има помалку несакани ефекти но со оглед дека си веќе 5 години на пароксетин најверојатно имаш некој толеранција кон него развиено е сега за друг лек може ама не од иста група со пароксетинот а есцителопрамот е од иста. Збори со твојот психијатар но може Венлафаксин тука...како и да е ако има искуство некако го даде.Друже јас си лупам депрозел веќе 5 години. Ќе се осеќам добро ќе почнам полека да го намалувам и после тоа паниките, анксиозноста се враќа. Ми здосадија веќе ко бонбончиња. Овој новиов лек што го кажуваш боље и од пароксетинот(депрозелот) или...? Да знам дали да прашувам психијатар (коа ќе си најдам некој дека не сум у мк) ? Досадно е веќе вака, сабајлечки, депрозел, дијазепамче, и чат пат уште нешто за болка... тоа го планирав накај 60 години да почнам со апови
Поздрав
ауууу полудувам 
) поздрав
причина за ова ?? прележана болест,малтретирање во детството,смрт на ближни или ?! СЕ си има причина...........[DOUBLEPOST=1398888316][/DOUBLEPOST]
живеј го животот и намали со мислењето,мислите очигледно само на лошо те тераат........прави работи што ти се допаѓаат(само не греши на другите те моламЛуѓе незнам зошто но јас мислам дека откако почнав да читам статии за анксиозност и сл. ми е полошо. Ако нашата психа не мачи, а ние упорно се ја малтретираме со читање статии за неа, мислам дека си правиме полошо, а и кога размислам порано нашите баби, дедовци не ни знаеле што е тоа анксиозност, а не ни читале по нет за неа, се си мислам дека се што ни е потребно е да не размислуваме воопшто за болеста. Или пак !? (е нестабилна сум шо да правам, тоа ми падна на памет тоа го пишав
)