Грците како и сите наши останати соседи имаат исполитизирана историја односно историја која се движи само во кореист на нивните државни интереси.
Уште од антиката Демостен со неговиот говор `Филипики` укажувал на тоа дека Македонците не се грчки народ со тоа што ги нарекувал варвари и поробители позната е и неговата мисла дека кога Филипја освоил Атина тогаш умрела слободата.
А македонскиот јазик не можат да го негираат од едноставна причина што постојат премногу докази за неговото постоење.
И покрај договорите за размена на населението сепак еден дел останале да живеат во Грција.
Писмата до весникот Ризоспасти кој го издавала КПГ од 1917 јасно ни говори за постоењето на МАКЕДОНСКОТО население во Грција.
Сега ќе објавам две писма од Македоците до весникот Ризоспасти:
Двајца македонски војници од Лерин, револтирани од неподносливиот јарем што го трпат упатиле писмо до „Ризоспасти“. Бидејќи не знаеле грчки, писмото го напишале на својот мајчин јазик, македонски. Во него стоело:
Драги наши во „Ризоспасти“
Секој пат кога станува антимилитаристичка изјава во нашите полкови, офицерите како бесни не пцујат нас Македонците. Тие велат дека “тоа што ние го правиме се комитаџиски работи“ и дека сакаме да ја помогнеме Бугарија.
На ваквите смрдливи клевети им одговараме дека тие самите се комитаџии и дека и тие ја остваруваат спрема нас Македонците истата крвава политика што е остварувана и во Бугарија против Бугарите. И за да им докажеме дека тие се исто со Бугарите –комитаџии, ги прашуваме:
Што бараат секој ден вашиот управник Хр.Фиотакиси командантот на граничниот сектор мајорот Џорџос во канцелариите на докажаниот бугарски комитаџија Ромпапа, кој сега стана водач на ЕЕЕ (значи, на фашистичката организација Национален сојуз на Грција) во Лерин? Тие и само тие, едно до едно се исти мачители како бугарските.
Ние сме Македонци, се бориме за слободата на цела Македонија и Тракија, било Грци да владеат, Бугари, Срби илиТурци. И како единствен “комитет“ ја признаваме ВМРО (обединета).
Лерин, септември 1934.
2. Драги „Ризоспасти“
До Тебе, кој што си единствениот заштитник на угнетените национални малцинства, ти ги пишуваме овие неколку зборови:
"Целиот грчки народ го следеше овие денови просфигискиот проблем во Лигата на народите за грчкото малцинство коешто живее во Албанија и стенка под јаремот на албанската влада. Грците во Албанија, гледајќи дека им ги затвораат училиштата, бараат, со полно право, да се почитуваат државните договори што ги потпишаа Албанија и Грција.
Ние, притиснатото македонско малцинство, со сета наша душа навистина сакаме да се остварат барањата на браќата Северноепироти, зашто и ние Македонците се наоѓаме во истата положба, под јаремот на грчката влада. И ние исто така бараме од целата работничка класа и прогресивниот печат и тие да го дадат својот глас за нашите права. И ние сакаме слободно да си го зборуваме нашиот македонски јазик и да отвориме наши училишта, македонски, во кои ќе учат нашите деца.
Бараме од грчката влада да ги спроведе спогодбите за малцинствата, коишто ги угнетува толку години како нас, Македонците (исто како и другите малцинства - бел. на „Ризоспастис"). Но грчката влада наместо да ни ги даде нашите права, гледа само како со сила да не „погрчи". Од друга страна пак, со помош на шовинистичките „суперпатриотски" весници се стреми да не претстави како божем ние Македонците 'сме „славофони", значи „чисти Грци".
Протестираме исто така и против теророт на разни фашистички националистички организации, кои земаат големо учество во нашето прогонување. Тие, заедно со полицијата, постојано ги апсат Македонците, ги нарекуваат „комитаџии", ги тепаат и ги измачуваат нечовечки.
Ги повикуваме нашите браќа Македонци да станат против ваквата ситуација. Обединети со грчките работници и земјоделци, ќе се бориме за нивните права и нивната слобода. Да го уништиме засекогаш фашистичкиот терор, за да може слободно да се употребува нашиот јазик, за да отворат македонски училишта....“
Ова писмо е објавено и во „Македонско дело" Х/195 (Февруари 1935 г.), стр. 8.
