Еднаквост за сите прекршители на кодексот на однесување, децата и нивните родители не се исклучок

  • Креатор на темата Креатор на темата PurplePuma
  • Време на започнување Време на започнување
Lady.Q напиша:
Ха, ха, ха!

Живот, радост, невиност...тоа највише се цени на Марс, така?

Многу ми е смешно, како гаѓате со веќе илитени клишеа и термини кои во нашево трагично секојдневие немаат никакво значење...башка, радоста твоја, не мора да биде и моја!

Уживај си ти, радуј се...:love:
Кликни за повеќе...


У право си. Исто како што твојата мака од малите неранимајковци, не мора да биде и моја;)
 
Lady.Q напиша:
Тоа што на моите пријатели не им кажувам директно у лице дека детенцето им е жив напор, го сметам за културно-можам да издржам сат и пол преку сила у ваква атмосфера, еднаш у неколку месеци. Тоа значи дека ниту со гримаса нема да им покажам дека нешто ми смета. Но исто така, значи мнооогу поретко дружење.
Кликни за повеќе...
На жалост ова се случува со најголемиот дел и од моите пријатели.

Сериозно само еден од моите пријатели, кој има деца, истите ги воспитува со нормална доза на дисциплина. Не е „Хитлер„ како што некој напиша погоре, ама не ги остава да забегуваат.
Не зборам за однесување во кафичи, пошто човекот не ги носи таму никогаш. Зборам за идење дома по гости, без разлика дали е кај нив или кај нас. Деца како деца, знаат и премногу да се опуштат некогаш но секогаш следи прекор и кога треба карање... и што е најдобро, го слушаат.

На жалост сите други, имаат разгалени деца. Толку ми се напорни што сега исклучително ретко се гледам со повеќето од нив.
На пример, седиме кај едни од нив на гости и како што детево одвреме навреме доаѓа од играчките накај нас, веднаш не предупредуваат сите да си ги земеме чашите во раце. Малку да се заборавиш каде се наоѓа малото и истурена ти е чашата, веројатно врз тебе.
Објаснувањето им е дека „сега му е таква фаза„. Ќе му помине наскоро, само треба да се стрпиме. :)

Други, веќе не ги ни викам на гости. Одкако малата размачка цело паковање чоколадни колачи на подот. Не наеднаш, туку систематски и полека. Пред сите нас. На неколкукратните укажувања од моја страна, само и кажуваа „мило немој така„ и толку.
Сега сигурно дека нема да им направам сцена. А сигурно е и дека одтогаш не се влезени кај мене. Па кој сака 3 дена да чисти за ку*ташак на разгалено дете.

Повеќето се такви со разгалени деца, дури имам и случај каде многу близок другар со кој се дружам од 5те мои години... човекот повеќе не е способен да прави муабет кога детето му во собата. Зошто малото вика и плаче ако не му се обрнува 100% внимание, 100% од времето.
Сега да се разбереме, не велам дека треба пријателите да дојдат пред детето. Ама на секои пар минути човекот веќе не слуша што му зборуваш. По десеттиот пат веќе немаш волја да повторуваш...
Треба основно ниво на респект да се има, ако воопшто не можеш да разговараш додека ти е детето со тебе... тогаш зошто го земаш со себе. Макар нека се менуваат со жена му на пол саат да можам муабет да им направам. Вака која е поентата на гледањето, се се сведува на седење и глумење дека неколку саати слушање на нивното дете е забавно поминато време.


Нормално, со сите нив сега се гледаме најмногу еднаш на месец-два. Искрено и тоа ми е многу. Не само што дружењето повеќе не е забавно, напорно ми е бе. Кога одам да се видиме, се чуствувам како да одам на работа, од обврска. Наместо затоа што сакам да ги видам.

Не ми оди во глава, како работите се сменија оволку, пошто јас кога бев дете се беше толку различно. Возрасните седеа одделно, децата си играа заедно или гледаа телевизија или што и да е. Денес колку ги разгалуваат децата, неверојатно е.
Не дека тогаш немаше разгалени деца, ама не беа толку бројни. Денес разгалените деца не се исклучоци, туку мнозинство.
 
Vanlok напиша:
На жалост ова се случува со најголемиот дел и од моите пријатели.

Сериозно само еден од моите пријатели, кој има деца, истите ги воспитува со нормална доза на дисциплина. Не е „Хитлер„ како што некој напиша погоре, ама не ги остава да забегуваат.
Не зборам за однесување во кафичи, пошто човекот не ги носи таму никогаш. Зборам за идење дома по гости, без разлика дали е кај нив или кај нас. Деца како деца, знаат и премногу да се опуштат некогаш но секогаш следи прекор и кога треба карање... и што е најдобро, го слушаат.

На жалост сите други, имаат разгалени деца. Толку ми се напорни што сега исклучително ретко се гледам со повеќето од нив.
На пример, седиме кај едни од нив на гости и како што детево одвреме навреме доаѓа од играчките накај нас, веднаш не предупредуваат сите да си ги земеме чашите во раце. Малку да се заборавиш каде се наоѓа малото и истурена ти е чашата, веројатно врз тебе.
Објаснувањето им е дека „сега му е таква фаза„. Ќе му помине наскоро, само треба да се стрпиме. :)

Други, веќе не ги ни викам на гости. Одкако малата размачка цело паковање чоколадни колачи на подот. Не наеднаш, туку систематски и полека. Пред сите нас. На неколкукратните укажувања од моја страна, само и кажуваа „мило немој така„ и толку.
Сега сигурно дека нема да им направам сцена. А сигурно е и дека одтогаш не се влезени кај мене. Па кој сака 3 дена да чисти за ку*ташак на разгалено дете.

Повеќето се такви со разгалени деца, дури имам и случај каде многу близок другар со кој се дружам од 5те мои години... човекот повеќе не е способен да прави муабет кога детето му во собата. Зошто малото вика и плаче ако не му се обрнува 100% внимание, 100% од времето.
Сега да се разбереме, не велам дека треба пријателите да дојдат пред детето. Ама на секои пар минути човекот веќе не слуша што му зборуваш. По десеттиот пат веќе немаш волја да повторуваш...
Треба основно ниво на респект да се има, ако воопшто не можеш да разговараш додека ти е детето со тебе... тогаш зошто го земаш со себе. Макар нека се менуваат со жена му на пол саат да можам муабет да им направам. Вака која е поентата на гледањето, се се сведува на седење и глумење дека неколку саати слушање на нивното дете е забавно поминато време.


Нормално, со сите нив сега се гледаме најмногу еднаш на месец-два. Искрено и тоа ми е многу. Не само што дружењето повеќе не е забавно, напорно ми е бе. Кога одам да се видиме, се чуствувам како да одам на работа, од обврска. Наместо затоа што сакам да ги видам.

Не ми оди во глава, како работите се сменија оволку, пошто јас кога бев дете се беше толку различно. Возрасните седеа одделно, децата си играа заедно или гледаа телевизија или што и да е. Денес колку ги разгалуваат децата, неверојатно е.
Не дека тогаш немаше разгалени деца, ама не беа толку бројни. Денес разгалените деца не се исклучоци, туку мнозинство.
Кликни за повеќе...



Напрај си ти свои деца, додека не си отишол јабана. Така ќе си ги вратиш другарите.
 
Vanlok напиша:
Значи нема да решам ниеден проблем и ќе играме ринге ринге јаја...?
Кликни за повеќе...

Проблем? Тебе не ти се проблем децата, проблем е тоа што веќе не спаѓаш во тоа друштво. Пробај го советот од Доналд ем ќе се навикнеш на „проблемите„ ем ќе ти биде забавно ;)
 
Наташа Радио Милева Мара напиша:
...проблем е тоа што веќе не спаѓаш во тоа друштво.
Кликни за повеќе...
Нешто како, ако не можеш да ги победиш: ПРИДРУЖИ ИМ СЕ!!!

Zombies.jpg
 
Vanlok напиша:
На жалост ова се случува со најголемиот дел и од моите пријатели.

Сериозно само еден од моите пријатели, кој има деца, истите ги воспитува со нормална доза на дисциплина. Не е „Хитлер„ како што некој напиша погоре, ама не ги остава да забегуваат.
Не зборам за однесување во кафичи, пошто човекот не ги носи таму никогаш. Зборам за идење дома по гости, без разлика дали е кај нив или кај нас. Деца како деца, знаат и премногу да се опуштат некогаш но секогаш следи прекор и кога треба карање... и што е најдобро, го слушаат.

На жалост сите други, имаат разгалени деца. Толку ми се напорни што сега исклучително ретко се гледам со повеќето од нив.
На пример, седиме кај едни од нив на гости и како што детево одвреме навреме доаѓа од играчките накај нас, веднаш не предупредуваат сите да си ги земеме чашите во раце. Малку да се заборавиш каде се наоѓа малото и истурена ти е чашата, веројатно врз тебе.
Објаснувањето им е дека „сега му е таква фаза„. Ќе му помине наскоро, само треба да се стрпиме. :)

Други, веќе не ги ни викам на гости. Одкако малата размачка цело паковање чоколадни колачи на подот. Не наеднаш, туку систематски и полека. Пред сите нас. На неколкукратните укажувања од моја страна, само и кажуваа „мило немој така„ и толку.
Сега сигурно дека нема да им направам сцена. А сигурно е и дека одтогаш не се влезени кај мене. Па кој сака 3 дена да чисти за ку*ташак на разгалено дете.

Повеќето се такви со разгалени деца, дури имам и случај каде многу близок другар со кој се дружам од 5те мои години... човекот повеќе не е способен да прави муабет кога детето му во собата. Зошто малото вика и плаче ако не му се обрнува 100% внимание, 100% од времето.
Сега да се разбереме, не велам дека треба пријателите да дојдат пред детето. Ама на секои пар минути човекот веќе не слуша што му зборуваш. По десеттиот пат веќе немаш волја да повторуваш...
Треба основно ниво на респект да се има, ако воопшто не можеш да разговараш додека ти е детето со тебе... тогаш зошто го земаш со себе. Макар нека се менуваат со жена му на пол саат да можам муабет да им направам. Вака која е поентата на гледањето, се се сведува на седење и глумење дека неколку саати слушање на нивното дете е забавно поминато време.


Нормално, со сите нив сега се гледаме најмногу еднаш на месец-два. Искрено и тоа ми е многу. Не само што дружењето повеќе не е забавно, напорно ми е бе. Кога одам да се видиме, се чуствувам како да одам на работа, од обврска. Наместо затоа што сакам да ги видам.

Не ми оди во глава, како работите се сменија оволку, пошто јас кога бев дете се беше толку различно. Возрасните седеа одделно, децата си играа заедно или гледаа телевизија или што и да е. Денес колку ги разгалуваат децата, неверојатно е.
Не дека тогаш немаше разгалени деца, ама не беа толку бројни. Денес разгалените деца не се исклучоци, туку мнозинство.
Кликни за повеќе...



Јој, ко да се гледам ја у друштво на моите пријатели...

Никогаш не ми стана јасно како луѓево не успеваат да постават некаква граница (дал не сакаат, или пак не знаат)! Сум имала многу слични ситуации, од чекање на дожд саат време за кафе-муабет (нит извини нит ништо, само изговор дека морале да ги спремат децата, уште си добивам прекор па што си мислиш ти јас деца имам), скокање по гарнитура-ама мислам упорно и непрекинато скокуцкање-така да единствен спас сум наоѓала, за да не вриснам, у тотално исклучување-само бленам и климам со глава, декорирање на гарнитура со фломастер, летечи проектили-особено возменирувачки коа ќе пролетаат мнооогу близу до телевизорот, то што го спомна и ти-вриштење паралелно со обидите на родителот да направи муабет, еднаш добив бокс(че) у стомак, игнорирање (знаеш што значи коа ќе отидеш на гости со чоколадо за детето или поклон за роденден, ова не те ни усостојува да пријде и да се поздрави-а родителот тоа не го ни забележува)...и така, уште неколку дешавки, што свесно си ги проретчив и сведов на минимум (со избегавање на кафиња и дружење) и сега сум си супер.

Ми недостигаат моите пријатели и дружењето и го сфаќам моментот на измена на околностите и наметнати поинакви обврски, ама не можам да сфатам неспособност за воспитување и укажување на некакви правила. Најчесто, и во тоа мислам дека е основната грешка, е што на децата им се обраќаат како на возрасни-немој мило така, па се објаснува и се анализира, но детето го гледаш на сето тоа силно објаснување само ќе си пикне раче сосе прстиња у уста и се претвора во прашалник. Значи ако скока по гарнитура, обична наредба симни се и престани да скокаш со мала закана да не се повтори и повишен тон, би била поучинковита, наместо лигава опомена од типот Леооо мамичка, сонце мамино, немој такааа... На крај краева не исклучувам ниту протресување на газе-колку да поврзе два и два. Ги гледам, мало дете (па и не така мало) дига раче и тепа по мајката зашто оваа не му купила нешто-и тоа го занемаруваат или пак онака рамнодушно ќе го грабне и ќе го одвлече, сето пропратено со врисоци...

Како и да е, воспитувањето на децата одамна не е ин, сега е модерно да имаш мала принцеза или принц за кои се организираат мали забави по игротеки, битно е дали оди во градинка со детето на некој министер, дали ќе биде најубавото и најпаметното дете во класот (што е у принцип онаа поговорката-на циганката, циганчето, секој своето си го фали) итд. Такво его дете е растено да нема осет за ништо освен за себе-сам свој свет.

Сепак, имам и примери на многу добро воспитани деца, но се, за жал, многу помалку отколку прво опишаните...
--- надополнето: 20 август 2013 во 22:30 ---
Наташа Радио Милева Мара напиша:
Твоја одлука, имаш повеќе варијанти...еве ти еден пример

gay-parade-heels-float.jpg
Кликни за повеќе...



Нато ма, ја немам ниту деца, ниту па слики у компјутер од геј паради ;)

ццццц...
 
Lady.Q напиша:
Нато ма, ја немам ниту деца, ниту па слики у компјутер од геј паради ;)

ццццц...
Кликни за повеќе...
Само ти изрази желба во каква група сакаш Гугл одма ќе ти ја исполни желбата.
 
Наташа Радио Милева Мара напиша:
Само ти изрази желба во каква група сакаш Гугл одма ќе ти ја исполни желбата.
Кликни за повеќе...
Oва нешто како екстремни родители му доаѓа.

Сериозно ме плашиш да имам некогаш дете. Како интелегенцијата да ти се намалува за пола со секое ново дете...
Или ти и од порано си таква? ;-)
 
Vanlok напиша:
Oва нешто како екстремни родители му доаѓа.

Сериозно ме плашиш да имам некогаш дете. Како интелегенцијата да ти се намалува за пола со секое ново дете...
Или ти и од порано си таква? ;-)
Кликни за повеќе...
Еден совет од мене, немој стварно да имаш дете ако кај тебе интелегенцијата се намалува на пола со секое дете, дека ќе отидеш бааги во минус ;)
--- надополнето: 20 август 2013 во 22:46 ---
Lady.Q напиша:
Ова станува интересно...знаеш и како лесно да дојдеш дo вакви слики, линкови, чуда?
Вау, баш си ти некој проф.др.маг...;)
Кликни за повеќе...
Лејди олади. ;)
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom