Бугари : Етнос (турко-алтајски) и Етноним (исто)

[Kaiser]

Ги пишав така зошто и реално сите така ги ословуваат. Прво зошто ја населиле цела територија на Македонија и плус други делови (на запад до Јадран, на исток до реката Места во Бугарија, на југ Пелопонез и на север до Косово). Второ дека овие Словени се разликуваат од тие кои се населиле кај комшиите Бугари и Срби кои биле Анти и источни Словени. А македонските биле познатите племиња ко Струмјани, Смолјани, Драгувити, Сагудати, Ринхини, Брсјаци, Велегзити кои се западни Словени и доаѓаат од територијата на денешна Источна Германија. А и доста често војувале со Антите за што постојат и записи.

Не сум поборник на таа теорија за масовно населување и мислам дека било во многу помал обем и секако не на цела територија на Македонија. Во секој случај интересен историски период за дискусија .

 

[karan]

Кое му е ''чисто словенското'' ? Не е ли абсурдно некоj да носи името Око + еден неразбираем за словените суфикс МИР ? По твоjaта логика Акамир требва да значи - Мирно око ( supreme ) , по другата издигнат или издигнат до Митра.Кое е по - логично ? Во повекето словенски езици думата акам значи сране. Оште по - голем абсурд. Да не зборам че при турките нема таков суфикс МИР.

Ништо не кажа... Нормално дека не е добиено од турките, значи не е добиено ниту од Бугарите.

Ти си тој што од 100 воденици вода ќе донесе само да "докажеш" дека Бугарите не биле турки.

 

[Misirkov]

Без офтопици ќе ве молам.

 

[Кариес]

Кое му е ''чисто словенското'' ? Не е ли абсурдно некоj да носи името Око + еден неразбираем за словените суфикс МИР ? По твоjaта логика Акамир требва да значи - Мирно око ( supreme ) , по другата издигнат или издигнат до Митра.Кое е по - логично ? Во повекето словенски езици думата акам значи сране. Оште по - голем абсурд. Да не зборам че при турките нема таков суфикс МИР.

Името АКАМИР значи : “Око на Светот“ (или : “Светско Око“) - при тоа се мисли на севидечкото око на Бог.
Слично е името на ОМИР (Хомер) кое значи : “Од Светот“ (се мисли од обичниот свет, народот), затоа што Хомер не е лично име туку прекар кој го носеле повеќе “поети“ од антиката, всушност тоа биле улични (народни) пеачи кои најчесто самите се следеле со гусли додека ги рецитирале напамет јуначките поеми. Затоа Илијада и Одисеја не се доследни во стилот, а тоа ги навело повеќето истражувачи на помислата дека тие поеми се “производ“ на повеќе различни поети, кои подоцна се собрани и запишани во едно дело, односно две.
За разлика од “Омирите“ постоеле и така да ги наречам - “дворски“ поети, кои што своите дела ги составувале за плата од владетелите и во нив ги величале конкретните своевремени владетели кои што и ги плаќале...
П.С. Зборот “МИР“ и денес во славјанскиот свет значи “Свет“ и најчесто се користи во Русија. Во македонскиот јазик најчесто се користи за означување на обичниот религиски народ : “мирјани“, но го има и во зборот “свемир“ (космос), а сигурно и во некоидруги зборови, но во моментов неможм да се сетам на нив.

 

[dobronameren]

Б'лгарите сме потомци и на тези тјуркски племена ,които през 13 век се заселват в Мизија и Македонија. / Кумани/.

 

[bilbili]

Б'лгарите сме потомци и на тези тјуркски племена ,които през 13 век се заселват в Мизија и Македонија. / Кумани/.

А само Вие ли сте? Ај погледни ги границите на таа империја:
https://en.wikipedia.org/wiki/Second_Bulgarian_Empire

Ако погледнеш тие Турски племиња, и Булгарите и Куманите дошле од Украина, или од "позади Карпатите". Исто како и Словените. Нешто многу испомешано, многу народ имало "позади Карпатите". Ај еве линк и за првата Булгарска империја
http://en.wikipedia.org/wiki/First_Bulgarian_Empire
има мапи па погледнете кој од каде дошол. Каша попара!

Се на се, да се поистоветувате со народ од денешни Украина, Романија, Унгарија, Австрија, Србија, Хрватска, Босна, Албанија, Македонија и Грција е историски и географски неоправдано.
(Се разбира, гледано од денешен аспект)

 

[Salitos]

блгарски филм...
"Се колнам во Тангра"


Тенгриз'м е древно вјарване на тјуркските народи и монголците преди мнозинството от тјах да приемат известните световни религии.
Тенгризм'т е бил с'што така религија на праб'лгарите, хуните, евразијските авари и маджарите.

И сега пак не сте татари?

 

[Кариес]

А за две “чрвени“ практикуваа и Тантризам

 

[Salitos]

А за две “чрвени“ практикуваа и Тантризам

Абе филмот горе е пропаганда што ти е на тебе..Сг ќе се јави некој татарин да појасни...

 

[red baron]

Сг ќе се јави некој татарин да појасни...

Нема никакви докази за тоа дека бугарите са вервали во некаков Тангра. Нема ни еден извор коj да тврди тоа. Византиjците не биха пропуснали да го напишат во некоj документ или хроника ако беше истина.

Абе филмот горе е пропаганда што ти е на тебе.

Филмот отразjaва неверни и стари хипотези за религиjaта на бугарите. Бугарите са почитали само небесните светила - петте видими планети, Сонцето и Луната -за тоа има многоброjни изворови докази, за Тангра нема ништо.
--- надополнето: 11 мај 2013 во 14:54 ---

Ma idi...A kako Mongolskiot Kan Asparuh tvojot pra dedo pisuval i zboruval? bugarski?!

кан Аспарух нема врзка со монголите. Аспарух е 100% иранско име.

Daj da vidime tie bugari kako zboruvale da go uporedime so denesniot bugarski...

Во денешниот бугарски има стотици думи со прабугарски произход, наj - много са овие думи во диалектните форми на бугарскиот. Неколко страници ке ми требват за да ги представja тех и техната етимологиja. Само ке спомена че к'шта, батко, хубав, цункам, jaто, лош, тичам, омраза, читав, чук, чеп, карам, тирja ( натирвам ), хапja ( хапвам ), цокам ( диал. пиja ), к'рпа, хв'рлjaм са прабугарски думи .... и оште много диалектни думи и стотици топоними како - Тутракан, Буново, Варна, Перник, Иб'р, р. Камчиja, Ком, Мадара.
--- надополнето: 11 мај 2013 во 15:42 ---

Винех, Телец, Сабин, Умар, Токту, Телериг ...така и зачуваните имиња на обични бугари се турски - Иритај, Корс, Чепа, Чјук, Чок, Тук, Турдач, Хумер, Шун, Тутхон.

Аjде сега да ги видиме и овие прабугарски имена:

1. Корс. По - точна е формата Корсис - еден от близките ''хранени хора''на Омуртаг, удавил се во водите на река Днепар. Името има jaсни осетински аналози и иде от корена kars – разjaрен, напрегнат, строг, производно на
авестиjското kэrэza - гневен. Во надписите от Боспорското царство са фиксирани имената Καρζεισ (Карзеис) и Καρσα
(Карса), исти со бугарското име Корсис. От суштиот произход со значение гневен, лош е и името на еден от легендарните ( но отрицателни ) херои во иранскиот епос ''Шах наме'' коj се нарекува Karsēvaz.

рождённого от дочери другого брата Афрасиаба — злодеја Гарсиваза (авест. Karsēvaz). Оскорблённыј отцом, Сијавуш уезжает к Афрасиабу.
http://ru.wikipedia.org/wiki/Афрасиаб_(правитель)
--- надополнето: 11 мај 2013 во 16:27 ---
2. Чепа. Прабугарско име споменато во надпис на кан Маламир. Чепа носи титулата боила колобар. Името има jaсни осетински паралели - осетинското čаpp/čаppæ – готов, воуружен, čаpаr – охрана, дори во денешниот осетински čаpаr значи полицаj. Името е типично сармато - аланско со пожелателен характер и значи - да е винаги готов за битка.

3. Чок. Точното прабугарско име е записано като Цок. Срешта се и денес мого редко като фамилно - Цокови. При осетинците се срешта денес като Цогоj, вероватно е кавказка заемка от ингушкото cīok' – барс, cok' – пантера.

4. Чуjк - такво име нема. Вероватно става дума за прабугарското име Цик ( Тζυκος ). Произлиза от тохарските думи тох.(б) tsaika – маjстор, тох.(б) tsikā, в тох.(а) tsek – строja. Името Цик значи строител.

5. Хумер. Името е иранско, срешта се при осетинците като Хума, иде от шугнанското xumōr, јазгулемското xêmor – искам, желаja.

6. Шун. Во надписите со грцки букви се срешта и като Охшун. В.Бешевлиев го сврзва с авестијското axšaēna, скитското αξειν, средноперсиjското axšain, пехлевиjското xshēn, согдиjското `xs`yn`k (əxsānēk), сoвр.персиjско ixšīn, xasin, пуштунското šin, šna, шугнанското x'īn, jaзгулемското šin - сите со значение темен, черен. Бугарското име Охшун е исто по произход и значение со иранското женско име Оксана со исто значение - темна, черна и античкото име на река Амударja - Окс (черна река ).

7. Турдач. Известен е от надпис на кан Омуртаг коj го нарича негов ''хранен човек'' ( близок човек, сатрапезник ). Името не е прабугарска, арменско е. При арменците е срешта името Трдац.

 

[Katunec]

кан Аспарух нема врзка со монголите. Аспарух е 100% иранско име.

За твоја жал, името Аспарух има алтајска етимологија, што ќе рече дека е баш поврзано со турко-монголите.

Еве ги клучните моменти во статијата од 2002 година на бугарскиот доцент Стефан Пенчев Јораднов која што го докажува тоа тврдење:


1 . "Дејствително ли пред нас е името на основателја на б'лгарската д'ржава, дали личното име на този пр'в б'лгарски владетел не е било по-различно. Повод за такава неочаквана на пр'в поглед постановка вземаме от един к'сен и като че ли несигурен исторически извор – историческија труд ”Историја славјаноболгарскаја“ на предтечата на б'лгарското В'зраждане, Паисиј Хилендарски. Прави впечатление, че в този исторически труд, плод на изклјучителен патриотичен зарјад, но на недостат'чно развито историческо познание, името на Аспарух липсва и там, к'дето би следвало да се појави неговото име, се појавјава едно друго име, името на нјакој си хан Батоја, известието за когото Паисиј заема от Цезар Барониј [2]. У други историци от с'штата епоха, например у ср'бскија историк јован Раич (вж. глава VI, § 1 от с'чинението му, цит. по: Раич, ј. 1993, с. 85-86), името на Аспарух се појавјава, когато се повествува за с'здаването на б'лгарската д'ржава, но в разказа за разгрома на византијците при Онг'ла победата се приписва на водачеството на б'лгарски кнјаз на име Батај или Бутај – информација, којато јован Раич заема от с'чинението на Мавро Орбини. Повторно за този крал Батај се повествува и по-натат'к в текста, в § 4 на с'штата VI глава (цит. по: Раич, ј. 1993, с. 88), и то отново като че ли в прјака заемка от Мавро Орбини, като се отбелјазва специално, че ”Батај не е никој друг, но с'штијат нај-голјам Кубратов син“, под чието предводителство ”б'лгарите се заселили крај Дунава“."

2."Ако се изходи от това изјаснјаване на името Аспарух, то като че ли нај-резонна изглежда в'зможността византијските извори да отразјават не просто име, а едно име-титла. Име-титла, получено в резултат от преобразуването на титла в лично име, доколкото в именната практика на тјурко-монголските народи често срештано јавление е титлата на даден политически функционер да остане интегрална част от името му и след като тој вече е престанал да изп'лнјава дл'жността, обозначавана с тази титла [3]. Следователно това е пример за развитие на лично име в'з основа на титла – ономастична практика, којато се срешта у редица народи при определени исторически условија."

3. " ...старотјуркската епоха, к'дето т'кмо с'штата титла е приета в различни варианти, в това число вариантите 'шбара, Ишбара и др. (срв. ДТС, с. 220) При хановете на източнија тјуркјутски каганат името-титла 'шбара прис'ства сред имената на Шаболо-Суниши = 'шбара Шуниши, а при хановете на западнија тјуркјутски каганат – сред имената на хановете 'шбара Тьолис-шад и Ирбис-'шбара-джабгу-хан; освен това с името – композитна титла 'шбара-джабгу е известен и водач'т на тјуркјутите от Тохаристан. Името е засвидетелствано и като име-титла и на представител на династијата на Ашина (вж. ономастичната таблица у Гумилев, Л. Н. 1993, с. 464 и сл.). Следователно това име е стабилно прис'ствашт елемент в титулната и респ. ономастичната практика на ханските фамилии на тјуркјутските каганати и нај-важното, там то се појавјава под една одомашнена с'образно характеристиките на тјурко-монголските езици форма. При това, както обр'шта внимание Б. Симеонов (1977, с. 43), тази форма се доближава пл'тно до варианта на това име в староб'лгарски писмени паметници – Испор, до чувашките Аспар, Ашпар, јашпар, Ишпар, Испер, Еспер и др. [4] В старотјуркската епоха титлата е фиксирана по-скоро като компонент от композитни титли, как'вто веројатно е случајат с имена-титли като Мохе Шаболо-кехан (китајската фиксација на тјуркјутското бага 'шбара-каган) и др. Оште нјакои случаи на употреба на тази титла са фиксирани в старотјуркските надписи, например в надписа на Кули-чур – 'шбара Ч'кан Кули-чур и 'шбара Билги Кули-чур, в големија надпис на Кјул-Тегин – 'шбара јамтар и др. (в случаја използваме справката, направена в: ДТС, с. 220)."

4."Може да се приеме с'што така, че името 'шбара не се појавјава случајно сред праб'лгарите. Както е известно, с'здателјат на Кубратова Б'лгарија, хан Кубрат, идва на власт в хода на една междуособица, при којато през 630 г. Моходу-хеу, приел впоследствие името Кјулјуг-Сибир-хан, от'ждествјаван с Органа от византијските извори и респ. Гостун от Именника на б'лгарските ханове, вдигнал в'стание, убил своја племенник по м'жка линија – тјуркјутскија каган Тун-джабгу, но през 631 г. загинал, наследен от племенника си Кубрат. Както се вижда от тази в'зстановка на с'битијата (вж. за неја: Димитров, Хр. 1993, с. 244, с лит.; срв. Божилов, Ив., Димитров, Хр. 1995, с. 27-28; Гумилев, Л. Н. 1993, с. 202-203), хан Кубрат принадлежал к'м господстваштија род в една степна д'ржавност, в чијато титулна и респ. именна практика титлата 'шбара е била исконно прис'шт елемент. Т. е. името 'шбара, респ. 'шпар / 'спар било използвано в Кубратовата д'ржава по силата на една политическа и дори династична традиција, в'зхождашта к'м западнотјуркскија каганат."

5. "Впрочем, следва да се отбележи, че името Аспарух е битувало в друга форма в праб'лгарска етнолингвистична среда, а не в'в формата, отразена в'в византијските извори. Така приема и В. Златарски (1970, с.176, бел. 2), посочвајки Исперих за оригиналната б'лгарска форма, а формата Аспарух – за производна от формата на името в т. нар. Арменска географија, като тој предполага арменски източник за информацијата в това отношение у Теофан и Никифор. Според нас нај-точно отразјава п'рвичната праб'лгарска форма на името формата, под којато то се појавјава в т. нар. Б'лгарски апокрифен летопис – Испор цар (вж. Т'пкова-Заимова, В., Милтенова, А. 1996, с. 196 – староб'лгарскијат текст; с. 199-200 – превод). Тази форма закономерно отразјава име, звучашто тв'рде близко до старотјуркската форма 'шбара. В'в всеки случај в славјанска езикова среда промјаната на гласната а в о в такава позиција е обичајна при предаването на праб'лгарски думи в староб'лгарски р'кописи, срв. ковриг' срешту изходно kwrg, богоин срешту , Бон' срешту , козар' срешту хазар, чигот' срешту и др. (примерите в това отношение заемам от Делева, А. 1996, pass.) Така че изходната форма на името е звучала приблизително 'спар или 'шпар.

Тук не бихме се ангажирали с'с становиште за как'в тип лексема става дума в случаја с лексемата 'спар или 'шпар – за титла или за лично име. Нес'мнено важно е да се отбележи, че в случаја с името 'шбара в старотјуркска среда става дума именно за титла или дл'жност. В етимологичните речници се изразјава известно с'мнение дали в повечето случаи лексемата не се използва като лично име (срв. ДТС, с.220, s. v. bara). Но дори и да е така, това е в резултат от указаното по-горе семантично развитие. В надписа на ујгурскија хан Мојун-чур, датирашт от 759 г. (цит. по: ДТС, с. 220, s. v. s. v. bara), обаче, изрично се с'обштава, че на народа на чиките бил даден [т. е. назначен] тутук и им били дарени 'шбара (в мн. ч.?) и таркани (респ. 'шбара-таркани). В този случај нес'мнено става дума за титла, което ште означава, че у нјакои тјурко-монголски народи титлата прод'лжава да с'штествува именно като титла и през VIII век.

Нес'мнено в'в вр'зка с тези в'проси необходимо е да б'дат отбелјазани оште две форми, под които се појавјава името на основателја на П'рвото б'лгарско царство. Това са формите Есперерих от т. нар. Именник на б'лгарските ханове, и формата Аспар-хрук, под којато се појавјава името на с'штата личност в т. нар. Арменска географија (цит. по: Златарски, В. Н. 1970, с. 181; срв. за формата на името: пак там, с. 160, бел. 27). Струва ни се, че те представлјават тв'рде точни с'ответки една спрјамо друга, както с основание (но воден от друга насока на анализа) отбелјазва Б. Симеонов (1977, с. 44). Тези форми досега нјамат убедително објаснение. Струва ни се, че в тјах е отразена една несрештана другаде композитна праб'лгарска титла. При евентуална изходна форма 'спар-хрук на арменското предаване на името, в него би могло да се види двус'ставно име, п'рвата част от което с'ответства на името 'шбара / 'спар. Втората с'ставка като че ли не е срештана в други източници. Тја обаче би могло да б'де изјаснена като предаване в арменоезична среда на изходно праб'лгарско име или титла, производни от праб'лгарската лексема хоруг-ва. Тази лексема се приема за заемка от монголската дума orugo, oruga с'с значение ”знаме“, като в редица от славјанските езици тја прониква чрез нјакакво тјуркоезично посредничество (вж. нај-обшто, с дотогавашната лит. по в'проса: Фасмер, М. 1987, с. 268-269, както и детајлнија анализ на Менгес, К. Г. 1979, с. 157 и сл.). Титлата урунгу е относително широко разпространена у тјурко-монголските народи [5]. Ако се с'ди по формата на името-титла Аспар-хрук в арменски език, то праб'лгарите са познавали титла от типа на средновековната титла хорунжиј, а не е изклјучено и именно те да са преносителите на тази монголска титла до средновековните славјански езици [6]. От значение е в случаја да се отбележи, че за В. Златарски (1970, с. 176, бел. 2) е очевидно, че гр'коезичната форма Аспарух () у византијските автори е зависима от арменската форма. Така, ако това наблјудение на бележитија б'лгарски историк е точно, формата Аспарух у византијските автори отразјава композитното име-титла 'шбара-*хуру(н)гу. Тази хипотеза, разбира се, е тв'рде несигурна, т'ј като тази композитна титла е поначало хапакс в титулната практика на праб'лгарите, а втората и компонента е слабо разпространена у онези тјурко-монголски народи, които в епохата на Великото преселение на народите се придвижват к'м Европа. Но нејната рјадкост би могло да б'де изјаснена с характера и на евентуално сакрален табуиран термин за [шаманско] знаме, както предполага К. Г. Менгес (1979, с. 160). Освен това, лексемата е засвидетелствана и в старорускија паметник ”Слово о полку Игореве“, т. е. в един сравнително ранен паметник, в којто дејствителнијат дјал на онаследените от праб'лгарите културно-исторически заемки все оште не е достат'чно п'лно изјаснен.

Интересно е, че тази втора компонента от името на Аспарух прилича на титлата хорка от трите висши титли в административно-управленскија апарат на маджарите, титла, којато е фиксирана като у Константин Багренородни (De admin. imperii, 39; 40 [7]. Титлата може да е идентична с титлата, отразена в името на Аспарух и ако е така, това би било оште едно доказателство за прис'ствието в титулатурата на П'рвото б'лгарско царство на титла от типа хурунгу / хорунжиј."

http://www.kroraina.com/st_iordanov/asparuh.html

 

[red baron]

За твоја жал, името Аспарух има алтајска етимологија, што ќе рече дека е баш поврзано со турко-монголите.

Еве ги клучните моменти во статијата од 2002 година на бугарскиот доцент Стефан Пенчев Јораднов која што го докажува тоа тврдење:

Дефинитивно во живота си немам читано по - голема глупост от таja што си постирал. Аспарух е 100% иранско име со иранска етимологиja. Тоа се доказва от надписи от Сасанидска Персиja ( надписи на Шапур ), тамо са открити надписи со имена на персиjски аристократи - Аспураху и Аспурих, еден от бидехшите ( вероватно перисиец ) од Кавказка Ибериja носи името Аспарух. Тоа име е много разпространето и при аланите - еден от наj - известните генерали на Источната Римска империja носешт титулите патрициj и magister militium носи името Аспар. Во наj - старо време име со корен *asp – кон е на царот на кимериjците - Тауспа ( Τευασπας ) 679 г. пр. Хр. - името му значи силен кон ( или по - вероватно имашт много коне ) от иранските *tau – много, сушто и силен, моштен, и aspa – кон. Като алтернативна форма на значение може да се представи и санскрит āspardh – борja се, āspar – печелja,авестијски sparêĝa, во осетински spar значи нападение, завладjaване. От тоа личи че некои индоевропеjски народи сврзват смислово конja со нападението, атаката, заштото корена на двете думи е ист.

Името Аспарух е иранско, за тоа са категорични сите иранисти, доказ за тоа е че името го нема при тjуркските народи.

Гема на бидехша на Мцхета Аспарух 1в.

--- надополнето: 13 мај 2013 во 08:32 ---
http://en.wikipedia.org/wiki/Aspar

http://en.wikipedia.org/wiki/Teushpa
--- надополнето: 13 мај 2013 во 08:51 ---

Интересно е, че тази втора компонента от името на Аспарух прилича на титлата хорка от трите висши титли в административно-управленскија апарат на маджарите, Титлата може да е идентична с титлата, отразена в името на Аспарух и ако е така, това би било оште едно доказателство за прис'ствието в титулатурата на П'рвото б'лгарско царство на титла от типа хурунгу / хорунжиј."

Тjурколозите стават за смех кога се опитат да етимологизират прабугарските имена през тjуркски езици.

При евентуална изходна форма 'спар-хрук на арменското предаване на името, в него би могло да се види двус'ставно име, п'рвата част от което с'ответства на името 'шбара / 'спар.

Значи според турколозите тоа име требва да звичи като 'шбархурунгу

Па дори да беше верно ( а то НЕ Е верно ) то оваа титула не е тjркска. Отдавна се знае дека тjурксаката титула ашбара произлиза от много по - древната иранска титула *aspabāra, тохарското *usvara – господар, санскритско *aišvarya - владетел, господар. Во древноирански *asš – много, голjaм, обштоиранското *bar/var – право, власт. Значението на титулата е притежавашт голема власт.

http://www.kroraina.com/sarm/jh/jh_index_word.html

http://www.kroraina.com/sarm/jh/jh3_3_3.html

В'в всеки случај в славјанска езикова среда промјаната на гласната а в о в такава позиција е обичајна при предаването на праб'лгарски думи в староб'лгарски р'кописи, срв. ковриг' срешту изходно kwrg, богоин срешту , Бон' срешту , козар' срешту хазар, чигот' срешту и др. (примерите в това отношение заемам от Делева, А. 1996, pass.) Така че изходната форма на името е звучала приблизително 'спар или 'шпар.

Тоа не е верно !!! Оште во прабугарска среда во прабугарските надписи со грцки букви е фикскирана тази тенденциja во бугарскиот език нарекувана от лингвистите окане ( замена на вокала А со О ). Например во тие надписи една иста титула се срешта едновременно като багатур и като боготур. Подобно окане се срешта и при кушаните -
( кушанобактриjски *bogono - воjн ) кадето титулата багаин често се изписва като богоно.
--- надополнето: 13 мај 2013 во 09:03 ---

старорускија паметник ”Слово о полку Игореве“, т. е. в един сравнително ранен паметник, в којто дејствителнијат дјал на онаследените от праб'лгарите културно-исторически заемки все оште не е достат'чно п'лно изјаснен.

Поредната лага на автора ! Тоа не е ранен писмен извор, овоj е напишан во 12 век. Во него така нарекуваните от автора ''културно - исторически'' заемки не са бугарски, а кумански !!! Руските кнjaзе по тоа време водат воjни со куманите ( половците ), но се и сродjaват со аристократически бракове со куманските владетели.

http://ru.wikipedia.org/wiki/Слово_о_полку_Игореве
--- надополнето: 13 мај 2013 во 09:27 ---

Тја обаче би могло да б'де изјаснена като предаване в арменоезична среда на изходно праб'лгарско име или титла, производни от праб'лгарската лексема хоруг-ва. Тази лексема се приема за заемка от монголската дума orugo, oruga с'с значение ”знаме“, като в редица от славјанските езици тја прониква чрез нјакакво тјуркоезично посредничество (вж. нај-обшто, с дотогавашната лит. по в'проса: Фасмер, М. 1987, с. 268-269, както и детајлнија анализ на Менгес, К. Г. 1979, с. 157 и сл.). Титлата урунгу е относително широко разпространена у тјурко-монголските народи [5].

По таа ''логика'' на автора ке излезе че тоа лично име кое е засвиделствано стотици пати во сармато - аланска, персиjска, кимериjска среда 1000 години преди да се наjaват турките е составено от 2 титули. Епа тоа е тотално нелогично. Oruga, оrugo като втора компонента значело знаме от туркски. Според еден от наj - авторитетните руски иранисти В.И.Абаев иранското *urga - значи силен, моштен. Едно сарматско племе се нарекувало според римските хронисти аспургиани кое значи силноконни, со силни коне. Eден от владетелите на Боспорското царство носи името Аспург.

http://www.coins-and-medals.ru/coins/db/antique_period/greek/coins_roman_epoch/cimmerian_bosporus/kings_of_the_bosporus/aspurgus/index.shtml?en

http://gugukaran.narod.ru/east_old/aspurgids.html

 

[red baron]

3. " ...старотјуркската епоха, к'дето т'кмо с'штата титла е приета в различни варианти, в това число вариантите 'шбара, Ишбара и др. (срв. ДТС, с. 220) Ирбис-'шбара-джабгу-хан; освен това с името – композитна титла 'шбара-джабгу е известен и водач'т на тјуркјутите от Тохаристан.

Веке обjaсних от каде тjурките са взели титулата ашбара ( коjaто ja нема при бугарите ). Джабгу сушто не е тjуркска титула и за да е jaсно зашто точно водачат на тjурките от Тохаристан ja носи требва да се знае че тja по начало е тохарска ( индоеропеjска ). Прв пат е фиксирана при кушаните като jaвуга и иде тохарското wayauka - водач, лидер. Титулата хан, каган при тjрките не е тjуркска, тja има ностратически произход. Срешта се при различни по раса народи и заначи стареjшина, жрец. При индоевропеjските народи - ирански*kuhna/*kohna/*kana – стареjшина, готското *kuniggs - владетел, латински *consul - предводител, келтското cеаn – владетел, во тох.(б) еkaññe, ekaññi – владение. Во семитските езици - евреjски kоen - вожд, жрец. Бугарскoтo кан е наj - близо до иранската форма. Срешта се оште во синокавказките езици, угрофинските и во кинезки. Сврзва се разселението на ностратите. Прв пат при тjурките се срешта чак во 402 г. сл. Хр. !!! Наj - старата владетелска титула при турките е сангун и сенгир.

http://ru.wikipedia.org/wiki/Ностратические_јазыки
--- надополнето: 13 мај 2013 во 14:00 ---
Освен сравнителното езикознание по кое тjркската теориja за произхода на бугарите се провалja тотално, оваа теориja се провалja и по изворови и особено по археолошки данни. Оште малко време требва да умре наполно.

 

[red baron]

Знаете кое било културното достигање на Бугарите.Мислам дека беше ханот Крум од пресечената глава на еден византиски император пиел вино.

Тоа е стара традициja при некои народи. Скити, тохари, келти, ломбарди сушто прават чаши от главите на враговете си. Херодот тврди че наj - богатите скити правjaт позлатени чаши от главите на наj - силните си врагове. Гаj Плиниј Секунд (23/24-79 г.) вo своjaта „Естествена Историja” описва кавказкото сарматско племе кефалотоми ( кое буквално значи главорези ) и описва страшните им традиции да правjaт чаши от главите на враговете си. Смета се че овоj обичаj може да е донесен от скитите и сарматите като е доказано че скитите повлиjaват културно на келтите, а сарматите на германските племена. Наj - древни са контактите помегу келтите и кимериjците ( индоевропеjски азиатски конен народ ). Кимериjците оказват големо влиjaние и во културата на траките.

The Scythians are reported by Herodotus (ca.484 – ca.425 BC) and later Strabo (63/64 BC – ca.24 AD) to have drunk from the skulls of their enemies.

Edouard Chavannes quotes Livy to illustrate the ceremonial use of skull cups by the Boii, a Celtic tribe in Europe in 216 BCE

According to Paul the Deacon, when the Lombard king Alboin defeated the Gepids, hereditary enemies of his people, in 567 AD, he then slew their new king Cunimund, fashioned a drinking-cup from his skull, and took his daughter Rosamund as a wife

Чаша от пресечена глава, илjустрациja от немската r Cosmographia (Basel, 1550) Sebastian Münster.

http://en.wikipedia.org/wiki/Skull_cup

 

[ajax]

Нема никакви докази за тоа дека бугарите са вервали во некаков Тангра. Нема ни еден извор коj да тврди тоа. Византиjците не биха пропуснали да го напишат во некоj документ или хроника ако беше истина.

Филмот отразjaва неверни и стари хипотези за религиjaта на бугарите. Бугарите са почитали само небесните светила - петте видими планети, Сонцето и Луната -за тоа има многоброjни изворови докази, за Тангра нема ништо.
--- надополнето: 11 мај 2013 во 14:54 ---

кан Аспарух нема врзка со монголите. Аспарух е 100% иранско име.

Во денешниот бугарски има стотици думи со прабугарски произход, наj - много са овие думи во диалектните форми на бугарскиот. Неколко страници ке ми требват за да ги представja тех и техната етимологиja. Само ке спомена че к'шта, батко, хубав, цункам, jaто, лош, тичам, омраза, читав, чук, чеп, карам, тирja ( натирвам ), хапja ( хапвам ), цокам ( диал. пиja ), к'рпа, хв'рлjaм са прабугарски думи .... и оште много диалектни думи и стотици топоними како - Тутракан, Буново, Варна, Перник, Иб'р, р. Камчиja, Ком, Мадара.
--- надополнето: 11 мај 2013 во 15:42 ---

Аjде сега да ги видиме и овие прабугарски имена:

1. Корс. По - точна е формата Корсис - еден от близките ''хранени хора''на Омуртаг, удавил се во водите на река Днепар. Името има jaсни осетински аналози и иде от корена kars – разjaрен, напрегнат, строг, производно на
авестиjското kэrэza - гневен. Во надписите от Боспорското царство са фиксирани имената Καρζεισ (Карзеис) и Καρσα
(Карса), исти со бугарското име Корсис. От суштиот произход со значение гневен, лош е и името на еден от легендарните ( но отрицателни ) херои во иранскиот епос ''Шах наме'' коj се нарекува Karsēvaz.

рождённого от дочери другого брата Афрасиаба — злодеја Гарсиваза (авест. Karsēvaz). Оскорблённыј отцом, Сијавуш уезжает к Афрасиабу.
http://ru.wikipedia.org/wiki/Афрасиаб_(правитель)
--- надополнето: 11 мај 2013 во 16:27 ---
2. Чепа. Прабугарско име споменато во надпис на кан Маламир. Чепа носи титулата боила колобар. Името има jaсни осетински паралели - осетинското čаpp/čаppæ – готов, воуружен, čаpаr – охрана, дори во денешниот осетински čаpаr значи полицаj. Името е типично сармато - аланско со пожелателен характер и значи - да е винаги готов за битка.

3. Чок. Точното прабугарско име е записано като Цок. Срешта се и денес мого редко като фамилно - Цокови. При осетинците се срешта денес като Цогоj, вероватно е кавказка заемка от ингушкото cīok' – барс, cok' – пантера.

4. Чуjк - такво име нема. Вероватно става дума за прабугарското име Цик ( Тζυκος ). Произлиза от тохарските думи тох.(б) tsaika – маjстор, тох.(б) tsikā, в тох.(а) tsek – строja. Името Цик значи строител.

5. Хумер. Името е иранско, срешта се при осетинците като Хума, иде от шугнанското xumōr, јазгулемското xêmor – искам, желаja.

6. Шун. Во надписите со грцки букви се срешта и като Охшун. В.Бешевлиев го сврзва с авестијското axšaēna, скитското αξειν, средноперсиjското axšain, пехлевиjското xshēn, согдиjското `xs`yn`k (əxsānēk), сoвр.персиjско ixšīn, xasin, пуштунското šin, šna, шугнанското x'īn, jaзгулемското šin - сите со значение темен, черен. Бугарското име Охшун е исто по произход и значение со иранското женско име Оксана со исто значение - темна, черна и античкото име на река Амударja - Окс (черна река ).

7. Турдач. Известен е от надпис на кан Омуртаг коj го нарича негов ''хранен човек'' ( близок човек, сатрапезник ). Името не е прабугарска, арменско е. При арменците е срешта името Трдац.

Да, потеклото на името Аспарух е иранско, тоа е точно. Обаче не е точно дека ханот што ја создал Бугарија се викал Аспарух. По се изгледа зборот “аспарух“ има смисла на кнез, титула позајмена од иранските народи кај хуно-турските. Вистинското име на првиот бугарски хан е Батај, кое е турско. http://www.kroraina.com/st_iordanov/asparuh.html

Приказната за многуте прабугарски зборови во денешниот бугарски јазик е полна измислица која не се темели врз никакви докази. Прво, зачуваните бугарски зборови воопшто не се стотици, нема некоја книга или документ напишан на тој јазик, само неколку кратки реченици при што е невозможно да се направи толкав список.. Чиста измислица. Од современиот бугарски јазик се вадат зборови без било какви докази дека се користени от прабугарите и се објавуваат за нивни што е чиста глупост и антинаука. Второ речиси сите тие зборови што денес се прикажуваат како прабугарски се со словенско и друго потекло. Сепак , словенските јазици и иранските се индоевропски, за разлика од оригиналниот прабугарски кој е хуно-турски, и не е тешко да се надоврзат зборови од современиот бугарски јазик, кој е словенски, со иранските. Тоа го има кај сите словенски јазици и пошироко во индоевропските јазици.

Што е до бугарките имиња пола одма си ги оставил, очигледно и ти гледаш дека се турски. Сега што е за останатите;

1.Корс е по потекло хуно-алтајско име и има корен “kores“ со значење “борба“, така што името значи “борец“, или "kurch" (ујгурски), xurz' (чувашки) со значење “силен, тврд“.

2.Чепа е исто хунски збор, кој е во врска со алтајското "cep, cepi" - лев, или “dzaba"- оружје или вид оружје.

3.Чок има потекло од алтајскиот збор "dok/tok" - што ќе рече “темен“ и монголскиот збор "oq" - “блесок“.

4.Чјук , Цјук се исто - потекнува од "cöy, choy" - "пламен“ и е алтајско.

5.Хумер води потекло од хунско-монголскиот збор "hümer“ - во смисла на “свиен“

6.Шун се поврзува со ујгурскиот збор “шун“ - “гранка“ или алтајскиот “шу (şü ) - “војска“. Исто така има збор "axsun" што значи “буен“.

7.Турдач потекнува от алтајскиот збор "turdaci" - стојам, во превод Стојан . Исто има и збор "otürdaci" - зо значење “пробивам, пробивач“.

Се обидувате да избегате од хунското потекло на бугарите, но нема да можете, не само што вашите тези лесно паѓаат, туку и тоа што бугарското племе “уногондур“ сосема јасно укажува дека се работи за хунски народ. “Хуногундур“ во алтајските јазици значи “јужните хуни“, што биле и бугарите.