Еве.
Шизофренијата не знеме точно што е. Најверојатно е проблем на повеќе нивоа и компликувани интеракции. Допаминската хипотеза е најстара и воглевно се базира на ефективноста на антидопаминергетските лекови, но она што се случува во мозокот на шизиците е најверојатно спротивно од вишок на допамин. Повеќето шизици се депресивни, и најголема стпка на смтртност иммат при самоубиства, токму поради недосттокот на допамин во ВТА-нуклеус акумбенс центарот кој го регулира задоволството. Овој недостатотк може делумно да се ублажи преку стимулирање на никотинамид-ацх рецептторите алфа7 што може до некаде да се изведе со пушење. Затоа 70% од шизиците пушат, и многу подобро и понедепресивно со осеќаат кога пушат. Амигдалата е најмал проблем кај шизиците, проблемот е инпутот во неа, и филтрирањето на аутпутот. Амигдалата го процесира стравот но на многу основно и рудиментирано ниво, а шизиците често знаат да преознаат стртав во најбезазлени ситуации. Ова е поради неспособноста на повисоките центри да дискриминираат вистински од лажен инпут, и е најверојатно проблем со глутаматот и ацетилхолинот во инфралимбичниот импут на пфц.
Причина за халуцинациите не може да биде допаминот, туку е најверојатно глутаматот, серотонинот а можеби и меланинот, се тоа измешано во таратур. Налет проблемите со неуротрансмитерите, шизиците имаат лошо вмрежен мозок, кој не може да се поправи, бидејќи самите спреги кои работат на одржување на функционален мозок се базираат на извонредно кршлив баланс на инпут од надворешната средина, следен со адеквтен одговор од неврохемиските процеси кои го вајаат мозокот за да може фунционално да одговори на инпутот од надвор.
