- Член од
- 2 април 2006
- Мислења
- 14.363
- Поени од реакции
- 3.069
Не сме се разбрале.Со све остало се сложувам со тебе... но овој дел од постот?!
Едните можеш да ги разбереш (разбирливо е зашто) а другите? Зашо да не би можела да ја разберам комшиката која има 60 и кусур години, која нема никој на светов, освен нејзините кучки и мачки? Логично е дека ќе ја идеализира нивната љубов, нели. Просто и едноставно. И малку ме збуни твојата компарација на животни со деца... па макар и кога станува збор за чувства. Доста контрадикторно од твоја страна.
Мислев конкретно на делот од постот на Маца каде што вика дека "радоста не може човек да ја долови". Тоа е чиста глупост, искрено, бидејќи дури и твојата баба од 60 години некогаш имала деца, дечко и слично и таа љубов била 35 пати поголема. Океј да се идеализира, ако си сам, ако си убиец, ако си психопат.
Тогаш само кучето ќе те сака, бидејќи не си добра личност и не можеш да почуствуваш друга љубов.
Ама да речеш дека радоста која кучето ја дава човек не може, озбилно треба да си имал убер-никаков живот, ниту пак контакт со луѓе...па не си почуствувал воопшто човечка љубов и добрина.
За другите, оние што се плашат и мразат кучиња, реков - кај некои е од трауми (оправдано тогаш), а кај некои е вродено (нешто слично на фетиш, само како страв од кучиња е ова) и тука е неоправдано, ама јебига - не можат против тоа.