Е да, индивидуални се овие работи. Мене на пример, мама и тато ми значат толку многу, што никогаш нема да ги заменам со други двајца или еден. Со самото обраќање на некој таму со мамо и тато, се заменуваат родителите и точка. Демек земаш презиме од мажот, преминуваш во негово власништво, па со тоа и во нивно и како таква треба да им се потчиниш како да се којзнае колку и по што посебни, па да ги нарекуваш мама и тато. Никогаш!
Имињата не прават ништо. Мама секогаш вели... и со "Еј ти" нека ми се обраќа, ама да ме почитува. И јас така мислам. Џабе да кубиш коси со мама и тато, ако не ги почитуваш и ако ги мразиш најмногу на свет или па да им ги правиш најголемите проблеми со синот или општо цела фамилија. Од такви лигави снајки, ќе пропадне светов еден ден.
Или па обратно. Со ќерко да ми се обраќа... Ќе ми се повраќа на секое. Абре имаме имиња сите. Од кога се толку неважни или навредливи?
Јас имам во себе доволно култура за да не им се обраќам по име без персирање или било каков знак на почит, но затоа има надимаци или тетко, чичко, што нели од култура се користат кога се обраќаме на повозрасен човек. Значи тие се само тоа... повозрасни луѓе кои ги почитуваме повеќе од другите затоа што се родители на нашиот партнер. Ни помалку, а ни повеќе од тоа.
Мамо, тато... да бе.
