Dekemvri
Неписмен уличар
- Член од
- 8 декември 2010
- Мислења
- 338
- Поени од реакции
- 247
Приватна пошта од:
Nie toa go prifakjame oti e fakt deka e taka i taka ostanuva При пописот на населението во 1956 во Пиринска Македонија, од вкупно 281.015 жители, како Македонци се изјасниле 178.862, или 63% од целокупното пиринско население.
Ne ovaa vasha nacistichka diskriminacija na makedoncite:
На пописот во Бугарија без графа за Македонците?
07.02.2011
Mакедонците кои живеат во Бугарија се чувствуваат целосно дискриминирани, ни малку како граѓани на Европа. Скратено им е основното човечко, демократско право на пописот, слободно да ја декларираат својата национална припадност.
Zatoa Vrag NE KAKAJ... ova kako kulturen izraz.
KOJ VE PRIMI U JEVROPA AIR DA NE VIDAT VIA JEVROPJANI MRDNATI BETER OD VAS.
Chest na poedinci bugari koi moraat da se sramat od takvi
kako vas zastanati vo godini nazad.
****************************************************
--- надополнето: 31 јули 2012 во 18:41 ---
СОФИЈА 3 НОЕМВРИ 1945
Под наслов ,, Оставете ги Македонците сами да ја уредуваат својата судбина,, весникот ,, Работническо дело,, пишува дека во Вардарска Македонија е остварен принципот, оставен од великаните на македонската ослободителна борба, Гоце Делчев, Даме Груев, Пере Тошев, Ѓорче Петров, Јане Сандански.
Македонците во овој дела се чувствуваат како Македонци, си формираат своја држава, народност, читаат и пишуваат Македонски јазик, се вели на крајот од написот.
Софија, 19 август 1947
Големото народно собрание на Бугарија изгласа закон за воведување на Македонски јазик и македонска историја како редовни предмети во училиштата на територијата на Пиринска Македонија.
Г.Џумаја,(Благоевград) ноември 1947
Во Горна Џумаја е отворен Македонски народен театар и книжарница. Во овој период во Пиринска Македонија се продава македонскиот печат ,, Нова Македонија,, во тираж од 2.000 примероци и ,,Млад Борец,, во тираж од 2.500 примероци. Во селата и градовите се организирани курсеви за изучување на македонскиот литературен јазик.
Кажување,
..........Во Горна Џумаја (денешен Благоевград) пристигнавме на самиот почеток на 1948 година, - започна да раскажува Менка Димитровска. Ни беше приреден многу средечен пречек што доликува на еден толку голем и значаен настан за нашите Македонци во Пиринска Македонија. Јас и моите две другарки (Љубица Антевска од Куманово и Невена … од Кавадарци) бевме импресионирани, малку збунети, но солидно подготвени за ивршување на доверената задача.
По краткиот престој во Горна Џумаја, јас бев распоредена во убавото село, раштркано на падините на славната и опеана Рила, Бистрица. Во ова село, кое инаку, месното население во шега го викаше и Мал Лондон (се простираше во пречник од 20 километри), бев мошне добро применба.
Во седмолетката каде што работев веднаш воспоставив контакт со колешките и колегите. Особено се спријателивме со колешката по бугарски јазик –Автономка Николова, која многу ми помогна при сместувањето.
Кога ги започнав предавањата по македонски литературен јазик и македонска национална историја, кај учениците забележав голема возбуда. Тоа за мене беше сосема нормално, зашто тие деца, конечно, добија можност да го изучуваат својот јазик и историја. Она што за нивните родители беше само мечта, тие навистина го добија (барем тогаш).
Учениците со задоволство ги следеа часовите по овие два, за нив од историско значење, предмети. Впрочем, огледало на нивната расположаб беа литературните творби што ги пишуваа и објавуваа на ѕидниот весник што јас го уредува. Љубовта кон македонскиот јазик, македонската национална историја и кон слободата, учениците ги изразуваа во своите литературни творби напишани на македонски литертурен јазик. Ѕидниот весник, од ден на ден, стануваше се побогат и се поинтересен. Учениците се натпреваруваа кој ќе напише поубава литературна творба. Очигледно, тоа ја поттикнуваше љубомората кај моите колешки. Директорот често им префрлаше на колешките зошто тие не издаваат весник на бугарски јазик.
За Резолуцијата на Информбирото дознав по неколку дена
Сите работевме со голема љубов и залагање. Токму затоа резултатите беа се подобри. Работевме без да мислиме дека еден ден некој нашето дело ќе го пресече. Ваква надеж ми влеваа учениците и населението со кое доаѓав во контакт. Но, дојде и тој трагичен крај кога моравме да се разделиме со учениците и со пријателите.
Во времето кога дојде до објавувањето на Резолуцијата над Бистрица паѓаа силни дождови. Реката Бистрица толку многу надојде што го однесе и мостот. Така, кога јас се обидов да одам на предавање кај бригадирите бев приморана да се вратам зашто реката не се преминуваше. Така, за Резолуцијата разбрав по неколку дена од нејзиното објавување, кога дојдов во Горна Џумаја и ја посетив книжарницата на “Македонска книга”. Таму ме запознаа со ситуацијата и ми рекоа веднаш да се вратам во НР Македонија................
Vrag......... vikni da stanat tvoite baj Boris i baj Hitler zaedno so niv napravi fashistichki popis i vrati ja fashistichkata SS diktatura, Stalin ne e neshto podobar od niv.varg, пред 31 минути
Poradi ochiglednija fakt deka ima moderator koj brishe nared toa koe ne mu priljaga -ke ti pisha na privatni.......toa popis napraven po vreme na komunistka diktatura i po naredba ot Moskva deka na vlast e edin megaloman -Stalin -toa vie go prifakate kato
dostoveren i za vas toa e primer za chovekovi prava?????????????? A zashto napravo ne vratim i komunizmot ,stalinozmot i titovizmot .....vidi se za vas poa e ne samo nostalgija .........
Nie toa go prifakjame oti e fakt deka e taka i taka ostanuva При пописот на населението во 1956 во Пиринска Македонија, од вкупно 281.015 жители, како Македонци се изјасниле 178.862, или 63% од целокупното пиринско население.
Ne ovaa vasha nacistichka diskriminacija na makedoncite:
На пописот во Бугарија без графа за Македонците?
07.02.2011
Mакедонците кои живеат во Бугарија се чувствуваат целосно дискриминирани, ни малку како граѓани на Европа. Скратено им е основното човечко, демократско право на пописот, слободно да ја декларираат својата национална припадност.
Zatoa Vrag NE KAKAJ... ova kako kulturen izraz.
KOJ VE PRIMI U JEVROPA AIR DA NE VIDAT VIA JEVROPJANI MRDNATI BETER OD VAS.
Chest na poedinci bugari koi moraat da se sramat od takvi
kako vas zastanati vo godini nazad.
****************************************************
--- надополнето: 31 јули 2012 во 18:41 ---
СОФИЈА 3 НОЕМВРИ 1945
Под наслов ,, Оставете ги Македонците сами да ја уредуваат својата судбина,, весникот ,, Работническо дело,, пишува дека во Вардарска Македонија е остварен принципот, оставен од великаните на македонската ослободителна борба, Гоце Делчев, Даме Груев, Пере Тошев, Ѓорче Петров, Јане Сандански.
Македонците во овој дела се чувствуваат како Македонци, си формираат своја држава, народност, читаат и пишуваат Македонски јазик, се вели на крајот од написот.
Софија, 19 август 1947
Големото народно собрание на Бугарија изгласа закон за воведување на Македонски јазик и македонска историја како редовни предмети во училиштата на територијата на Пиринска Македонија.
Г.Џумаја,(Благоевград) ноември 1947
Во Горна Џумаја е отворен Македонски народен театар и книжарница. Во овој период во Пиринска Македонија се продава македонскиот печат ,, Нова Македонија,, во тираж од 2.000 примероци и ,,Млад Борец,, во тираж од 2.500 примероци. Во селата и градовите се организирани курсеви за изучување на македонскиот литературен јазик.
Кажување,
..........Во Горна Џумаја (денешен Благоевград) пристигнавме на самиот почеток на 1948 година, - започна да раскажува Менка Димитровска. Ни беше приреден многу средечен пречек што доликува на еден толку голем и значаен настан за нашите Македонци во Пиринска Македонија. Јас и моите две другарки (Љубица Антевска од Куманово и Невена … од Кавадарци) бевме импресионирани, малку збунети, но солидно подготвени за ивршување на доверената задача.
По краткиот престој во Горна Џумаја, јас бев распоредена во убавото село, раштркано на падините на славната и опеана Рила, Бистрица. Во ова село, кое инаку, месното население во шега го викаше и Мал Лондон (се простираше во пречник од 20 километри), бев мошне добро применба.
Во седмолетката каде што работев веднаш воспоставив контакт со колешките и колегите. Особено се спријателивме со колешката по бугарски јазик –Автономка Николова, која многу ми помогна при сместувањето.
Кога ги започнав предавањата по македонски литературен јазик и македонска национална историја, кај учениците забележав голема возбуда. Тоа за мене беше сосема нормално, зашто тие деца, конечно, добија можност да го изучуваат својот јазик и историја. Она што за нивните родители беше само мечта, тие навистина го добија (барем тогаш).
Учениците со задоволство ги следеа часовите по овие два, за нив од историско значење, предмети. Впрочем, огледало на нивната расположаб беа литературните творби што ги пишуваа и објавуваа на ѕидниот весник што јас го уредува. Љубовта кон македонскиот јазик, македонската национална историја и кон слободата, учениците ги изразуваа во своите литературни творби напишани на македонски литертурен јазик. Ѕидниот весник, од ден на ден, стануваше се побогат и се поинтересен. Учениците се натпреваруваа кој ќе напише поубава литературна творба. Очигледно, тоа ја поттикнуваше љубомората кај моите колешки. Директорот често им префрлаше на колешките зошто тие не издаваат весник на бугарски јазик.
За Резолуцијата на Информбирото дознав по неколку дена
Сите работевме со голема љубов и залагање. Токму затоа резултатите беа се подобри. Работевме без да мислиме дека еден ден некој нашето дело ќе го пресече. Ваква надеж ми влеваа учениците и населението со кое доаѓав во контакт. Но, дојде и тој трагичен крај кога моравме да се разделиме со учениците и со пријателите.
Во времето кога дојде до објавувањето на Резолуцијата над Бистрица паѓаа силни дождови. Реката Бистрица толку многу надојде што го однесе и мостот. Така, кога јас се обидов да одам на предавање кај бригадирите бев приморана да се вратам зашто реката не се преминуваше. Така, за Резолуцијата разбрав по неколку дена од нејзиното објавување, кога дојдов во Горна Џумаја и ја посетив книжарницата на “Македонска книга”. Таму ме запознаа со ситуацијата и ми рекоа веднаш да се вратам во НР Македонија................
