Слобода или сигурност?

[Crazy in Love]

Ова е една од најстарите дебати што некогаш постоеле.

Бенџамин Френклин го има изјавено следното:

They who can give up essential liberty to obtain a little temporary safety, deserve neither liberty nor safety.

Интересна е таа дебата низ текот на вековите. Слобода или сигурност? Што е поважно? Дали е поважна слободата на човекот или неговата сигурност? Дали ако е сигурен, слободата сама по себе ќе следува или пак слободата е нешто за кое сами се бориме и е различно од сигурноста?
Дали слободата е закана за сигурноста? Дали мора секогаш да треба да се бира меѓу едно од овие две? Дали ако сме слободни сме и сигурни во исто време? Или ако сме сигурни ќе можеме и да бидеме слободни? Дали нужно мораме да бираме меѓу овие две или можеме да ги имаме и двете?

Филозофите низ текот на вековите никогаш не можеле да се сложат за ова прашање. На пример, Томас Хобс, смета дека човекот се плаши од смрт, “човек на човека му е волк“ и дека во природна состојба имаме “војна на сите против сите“ и од тука потребата на луѓето да се групираат и да ја предадат својата сувереност на еден човек кој во замена за тоа ќе им понуди сигурност, комфорност и гаранции за удобен живот. На некои места можете да најдете како Хобс е посочен како првиот “заговорник“ на полициска држава, затоа што тој смета дека без авторитетот на државата не може да има сигурност, а луѓето се групираат првенствено заради таа намена.

Од друга страна, го имаме Џон Лок, на некој начин “таткото“ на либерализмот, човекот кој ги воведува на голема врата прашањата за слободите на човекот. Според него слободата е прво и најважно нешто за една индивидуа. Тој ја третира индивидуалната слобода многу сериозно, затоа и се со Хобс прилично спротивни во тој поглед. Според Лок, основата за еднаквоста, независноста и слободата која постои помеѓу сите индивидуи е нивниот разум. (Тој тука прави кардинална грешка, мисли дека сите имаат разум... ) Според Џон Лок, има три типа на природни права:
1. Право на живот
2. Право на слобода
3. Право на сопственост
Како и да е, главниот муабет е генерално врз максимата: live and let live. Или секој треба да е слободен, се додека неговата слобода не ја повредува слободата на другите.

Ги земав овие два филозофи како пример, чисто за подобро да се разработи темата, не мора да се фокусирате на нив, едноставно тие двајца ја подигнаа ова дебата на едно повисоко ниво и направија еден вид револуција (според мене, барем) во филозофијата по однос на ова прашање. Се разбира, може да дополните и други мислители, немојте да се ограничувате на овие двајца, не мора ни да споменувате филозофи, чисто ме интересира вашето лично мислење по однос на овие прашања.

Ова е интересна дебата, која никогаш не застарува, па затоа и ме интересира форумџиското мислење по оваа тема.

Значи фокусирајте се на прашањето:

Што е поважно:
Човековата слобода или човековата сигурност?
Дали овие две мора исклучително секогаш да се исклучуваат или е можно да ги имаме и двете?

 

[Barto]

Ако имаш слобода, ке имаш и сигурност. По мое

 

[smihajlo]

Freedom makes a huge requirement of every human being. With freedom comes responsibility. For the person who is unwilling to grow up, the person who does not want to carry is own weight, this is a frightening prospect.​

​

​

They who can give up essential liberty to obtain a little temporary safety, deserve neither liberty nor safety.

Liberty means responsibility. That is why most men dread it.​

За да имаме апсолутна слобода потребна е апсолутна одговорност.
Поради ова според мене како и се во животот одговорот е РАМНОТЕЖА помеѓу слободата и сигурноста бидејќи колку и да се залажуваме никогаш нема да постои апсолутна слобода заради тоа што не е можно сите луѓе да бидат подеднакво одговорни.

 

[Orion.]

Комплементарни категории кои се директно условени од постоењето на државата.

 

[Crazy in Love]

​

За да имаме апсолутна слобода потребна е апсолутна одговорност.
Поради ова според мене како и се во животот одговорот е РАМНОТЕЖА помеѓу слободата и сигурноста бидејќи колку и да се залажуваме никогаш нема да постои апсолутна слобода заради тоа што не е можно сите луѓе да бидат подеднакво одговорни.

Со ова некако и јас се согласувам. Но, тука изнесуваш и интересен аргумент во однос на сигурноста. Ако за апсолутна слобода е потребна апсолутна одговорност, тогаш лесно би можела да се изнесе хипотезата дека за да постои апсолутна сигурност, исто така е потребно да постои апсолутна одговорност, затоа што доколку би постоела апсолутна одговорност, луѓето не би се повредувале едни со други, не би се убивале, би се почитувале, што значи дека би биле апсолутно сигурни и апсолутно слободни во исто време. Според ова, апсолутната одговорност е предуслов за да ги имаме двете категории.
Но, во денешни услови... што правиме?
Знаеме дека немаме апсолутна одговорност, во никој случај...
Што е решението тогаш?
Чисто ме интересира твое размислување по однос на овој муабет.

Комплементарни категории кои се директно условени од постоењето на државата.

Хм, интересно... но, државите, нациите какви што ги познаваме денес, не постоеле отсекогаш. Не се статични категории, напротив, се менуваат. Како тогаш постоеле овие категории претходно? Оваа дебата за сигурност наспроти слобода постои уште од антички времиња. Како тогаш се развивале овие категории? И дали постоењето на државата ги има направено комплементарни или ги има раздвоено како категории?

 

[Orion.]

Со ова некако и јас се согласувам. Но, тука изнесуваш и интересен аргумент во однос на сигурноста. Ако за апсолутна слобода е потребна апсолутна одговорност, тогаш лесно би можела да се изнесе хипотезата дека за да постои апсолутна сигурност, исто така е потребно да постои апсолутна одговорност, затоа што доколку би постоела апсолутна одговорност, луѓето не би се повредувале едни со други, не би се убивале, би се почитувале, што значи дека би биле апсолутно сигурни и апсолутно слободни во исто време. Според ова, апсолутната одговорност е предуслов за да ги имаме двете категории.
Но, во денешни услови... што правиме?
Знаеме дека немаме апсолутна одговорност, во никој случај...
Што е решението тогаш?
Чисто ме интересира твое размислување по однос на овој муабет.



Хм, интересно... но, државите, нациите какви што ги познаваме денес, не постоеле од секогаш. Не се статични категории, напротив се менуваат. Како тогаш постоеле овие категории претходно? Оваа дебата за сигурност наспроти слобода постои уште од антички времиња. Како тогаш се развивале овие категории? И дали постоењето на државата ги има направено комплементарни или ги има раздвоено како категории?

Апсолутна одговорност неможе да има затоа што е спротивна на човековата природа (''човекот по природа е лош'' - ''homo homini lupus est'') Секако ова не се однесува на сите луѓе но генерално сметам дека е така. Потребна е само една ретроспектива кон човековата историја за да се потврди овој став. Ние луѓето како раса(вид) сме премногу воинствени. Како последица на ова е создадена државата чија цел преку нејзиниот правен поредок е да го заштити животот, слободата, сигурноста и сопственоста. Правниот поредок ги гарантира и санкционира овие категории и без него би егзистирало тотално хаотично безредие. Отсекогаш постоеле државите (барем во поширока смисла на зборот) релевантен пример се античките грчки градови-држави.
Секако освен националниот правен поредок во поновата човекова историја е развиен и меѓународниот правен поредок чија цел е иста

 

[Filmakedon]

Иако се речиси поврзани една со друга овие работи, слободата е поважна за човекот. Слободата е повеќе поврзана со менталниот склоп на човекот, додека сигурноста е поврзана со физичките појави околу нас. Доколку еден човек не умее да ги реши проблемите во својата глава и да си даде слобода на размилување, никогаш не може да се чувствува сигурен дури ни од самиот себе. Се додека се живее во страв, понизност, се додека се почитуваат лажни авторитети и се дискриминира по различна основа човекот ќе чувствува потреба од сигурност.

 

[AnFem]

Колку слатка тема <3

Ќе уживам читајќи ја... а можеби и нема.

Мислам дека прво мора да се потенцира за каква слобода... па и сигурност, станува збор?

 

[Luki Junior]

Сигурноста осигурува лесно преживувајне.
Слободата е хаос.

Преферирам хаос.

 

[Ipsissimus]

Што е поважно:
Човековата слобода или човековата сигурност?
Дали овие две мора исклучително секогаш да се исклучуваат или е можно да ги имаме и двете?

Дефинитивно слободата.
Сигурноста е гаранција за незагрозеност на егзистенцијата, но слободата се можностите - потенцијалот кој може да го избереме. Без можност за избор, егзистенцијата нема многу смисла.

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Слобода, најнапред и пред се Слобода
Апсолутна, неограничена Слобода
Viva la Liberta!
http://www.youtube.com/watch?v=lcB0G4HNkdw
Инаку, прашањата што ги поставија Џон Лок и Томас Хобс во 17 век, се решени во 18 век
Бенџамин Френклин е еден од потписниците на Декларацијата за независност.
На прашањето што го постави Crazy in Love - што е поважно, слободата или сигурноста, одговорено е: И двете, а одговорот е Правна држава и Владеење на законите.

 

[smihajlo]

Со ова некако и јас се согласувам. Но, тука изнесуваш и интересен аргумент во однос на сигурноста. Ако за апсолутна слобода е потребна апсолутна одговорност, тогаш лесно би можела да се изнесе хипотезата дека за да постои апсолутна сигурност, исто така е потребно да постои апсолутна одговорност, затоа што доколку би постоела апсолутна одговорност, луѓето не би се повредувале едни со други, не би се убивале, би се почитувале, што значи дека би биле апсолутно сигурни и апсолутно слободни во исто време. Според ова, апсолутната одговорност е предуслов за да ги имаме двете категории.
Но, во денешни услови... што правиме?
Знаеме дека немаме апсолутна одговорност, во никој случај...
Што е решението тогаш?
Чисто ме интересира твое размислување по однос на овој муабет.

Точно.


За жал конкретно решение за овој проблем немам (инаку би добил Нобелова награда)
,но имам став или можеби подобро кажано идеја за тоа каде се наоѓа решението.
Според мене подигањето на свеста на народната маса е еден чекор поблиску до конечното решение.
Но, сега пак се јавува прашањето како да се подигне свеста на народот?
За да се поттикне одговорноста која што сите несвесно ја одбегнуваме ,а ретко кој ја прегрнува треба да се пропагира истата од најмала возраст преку едукација од страна на родителите и образовниот систем.

Next in importance to freedom and justice is popular education, without which neither freedom nor justice can be maintained.

Значи без едукација сите би биле робови ова се потврдило многу пати низ историјата.

Education should consist of a series of enchantments, each raising the individual to a higher level of awareness, understanding, and kinship with all living things.

It is a greater work to educate a child, in the true and larger sense of the word, than to rule a state.

Education is more than a luxury; it is a responsibility that society owes to itself.

Едукацијата=Одговорност.



Или со други зборови:

“We need to empower our people so they can take more responsibility for their own lives in a world that is ever smaller, where everyone counts...We need a new spirit of community, a sense that we are all in this together...”

Да се навратам на градењето на свеста, друго нешто што мора се земе во обзир не може да се изгради свест без соодветна едукација што значи пак не може да се обвини некого за неоговорност кој не е свесен за своите дела и постапки.
И за крај едно скалило пред конечното решение е
високо едуцирана народна маса со критички настроена свест свесна дека за секоја акција има соодветна реакција,дека со секое свое дело или збор оставаат свој белег на земјата и се што прават има влијание врз останатиот дел од светот.
Да се скрши најголемата илузија од сите :
Илузијата дека сме разделени кога всушност сите сме поврзани и нештата за кои сме мислеле дека се разделени се всушност делови од една поголема целина.
Токму кога ќе сватат дека се е поврзано и дека сите зависиме еден од друг ќе се јави тој „дух на заедницата“ чуството дека некаде припаѓаме и дека никој не е сам/а.И нормално кога нашиот опстанок зависи од некој или нешто ние сакаме по секоја цена да го задржиме ,а цената на една таква заедница е одговорноста.

За жал има и многу големи пречки на патот до успехот кои денес се повеќе од очигледни ,како пропаганда која пропагира глупавост и неукост како нешто „кул“ потоа на сите оние кои се на власт не им одговара една заедница во која народната маса е едуцирана и свесна ,а со тоа и тешка за контролирање.Следно е нешто што е пофундаментално како мрзливоста и себичноста,лесноверието и алчноста или поинаку речено особини кои се дел од човекот од почетокот на историјата.


Да сумираме за да има слобода и сигурност потребна е одговорност.
За да се створи одговорноста предуслов е свесна особа бидејќи нели не може да се суди или обвинува особа која не свесна за своите постапки.
А пак за да се разбуди свеста потребна е едукација која е единственото нешто што може да ги победи лагата и илузиите кои владеат во светот.
Слобода=Одговорност=Свест=Едукација=Свест=Одговорност=Сигурност(Иако на спротивни страни сепак поврзани ,сепак дел од целината)
Доста комплексна тема можеби испуштив нешто и ќе треба да надополнам,но засега ова е мојот одговор.

 

[AnFem]

Точно.


За жал конкретно решение за овој проблем немам (инаку би добил Нобелова награда)
,но имам став или можеби подобро кажано идеја за тоа каде се наоѓа решението.
Според мене подигањето на свеста на народната маса е еден чекор поблиску до конечното решение.
Но, сега пак се јавува прашањето како да се подигне свеста на народот?
За да се поттикне одговорноста која што сите несвесно ја одбегнуваме ,а ретко кој ја прегрнува треба да се пропагира истата од најмала возраст преку едукација од страна на родителите и образовниот систем.

Значи без едукација сите би биле робови ова се потврдило многу пати низ историјата.









Едукацијата=Одговорност.



Или со други зборови:


Да се навратам на градењето на свеста, друго нешто што мора се земе во обзир не може да се изгради свест без соодветна едукација што значи пак не може да се обвини некого за неоговорност кој не е свесен за своите дела и постапки.
И за крај едно скалило пред конечното решение е
високо едуцирана народна маса со критички настроена свест свесна дека за секоја акција има соодветна реакција,дека со секое свое дело или збор оставаат свој белег на земјата и се што прават има влијание врз останатиот дел од светот.
Да се скрши најголемата илузија од сите :
Илузијата дека сме разделени кога всушност сите сме поврзани и нештата за кои сме мислеле дека се разделени се всушност делови од една поголема целина.
Токму кога ќе сватат дека се е поврзано и дека сите зависиме еден од друг ќе се јави тој „дух на заедницата“ чуството дека некаде припаѓаме и дека никој не е сам/а.И нормално кога нашиот опстанок зависи од некој или нешто ние сакаме по секоја цена да го задржиме ,а цената на една таква заедница е одговорноста.

За жал има и многу големи пречки на патот до успехот кои денес се повеќе од очигледни ,како пропаганда која пропагира глупавост и неукост како нешто „кул“ потоа на сите оние кои се на власт не им одговара една заедница во која народната маса е едуцирана и свесна ,а со тоа и тешка за контролирање.Следно е нешто што е пофундаментално како мрзливоста и себичноста,лесноверието и алчноста или поинаку речено особини кои се дел од човекот од почетокот на историјата.


Да сумираме за да има слобода и сигурност потребна е одговорност.
За да се створи одговорноста предуслов е свесна особа бидејќи нели не може да се суди или обвинува особа која не свесна за своите постапки.
А пак за да се разбуди свеста потребна е едукација која е единственото нешто што може да ги победи лагата и илузиите кои владеат во светот.
Слобода=Одговорност=Свест=Едукација=Свест=Одговорност=Сигурност(Иако на спротивни страни сепак поврзани ,сепак дел од целината)
Доста комплексна тема можеби испуштив нешто и ќе треба да надополнам,но засега ова е мојот одговор.

Не е се’ во едукацијата. Имаш милиони едуцирани луѓе, кои го трошат својот потенцијал на погрешно место, а тоа е многу полошо за стадото овци и потешко за нас.

Проблем е како да го разбудиш заспаното човечко кај мнозинството? Да ги научиш да ценат повеќе, да сакаат...

 

[Luki Junior]

Образованието креира човеци за плаќајне даноци, т.е. човеци шо терат сигурност, а не слобода...
Слободоумните са по принцип рак рана од самио процес на образование, полезна...ама сепак рак рана...

 

[Breathnic]

Freedom is a state of mind.

Стварно не ми е јасно како ја разбирате слободата.

Еве пример јас сум свесен оти сум швркнат малку, ама не се замарам со туѓото мислење, ставови кои ги има за мене. That makes me free, pals.

Ај чао!