- Член од
- 15 март 2011
- Мислења
- 154
- Поени од реакции
- 85
Пред околу една година имав слично чудно искуство. Се соочив со една навистина чудна ситуација, но не се исплашив.
Морам да напоменам дека за време на тој период бев многу разочарана од некои околности, па можеби токму поради нив и ми се случи ова.
Беше пладне...Некаде околу 3 часот, прозорецот од собата ми беше отворен а јас решив малку да поспијам. И легнав. После некој период кога заспав сонував како ги отворам очите и гледам накај ѕидот (впрочем и натаму бев свртена). И наеднаш своето тело го почувствував парализирано. Се обидов да се движам, и дури престанав да дишам намерно со надеж дека ќе успеам да се придвижам и после неколку секунди успеав. Арно ама после краток период го чув гласот на еден мој близок починат роднина кој многу ми беше драг. Ми го повикуваше името на галено. Сета се наежив во тој момент, но не од страв! Туку поради чудната енергија која ја чувстував околу себе. Можам и да ја опишам. Беше како некои студени бранови кои се придвижуваа низ моето тело. Во тој момент полусвесно сфатив дека нешто сериозно се случува и решив да останам смирена, па дури и решив да одам подалеку со фактот што не се ни обидов да се освестам. Но тоа беше се.
Претходно имав читано, и знаев дека станува збор за парализа и дека тоа е нереално.
Но бар стана едно незаборавно искуство кое би сакала повторно да го доживеам.
Морам да напоменам дека за време на тој период бев многу разочарана од некои околности, па можеби токму поради нив и ми се случи ова.
Беше пладне...Некаде околу 3 часот, прозорецот од собата ми беше отворен а јас решив малку да поспијам. И легнав. После некој период кога заспав сонував како ги отворам очите и гледам накај ѕидот (впрочем и натаму бев свртена). И наеднаш своето тело го почувствував парализирано. Се обидов да се движам, и дури престанав да дишам намерно со надеж дека ќе успеам да се придвижам и после неколку секунди успеав. Арно ама после краток период го чув гласот на еден мој близок починат роднина кој многу ми беше драг. Ми го повикуваше името на галено. Сета се наежив во тој момент, но не од страв! Туку поради чудната енергија која ја чувстував околу себе. Можам и да ја опишам. Беше како некои студени бранови кои се придвижуваа низ моето тело. Во тој момент полусвесно сфатив дека нешто сериозно се случува и решив да останам смирена, па дури и решив да одам подалеку со фактот што не се ни обидов да се освестам. Но тоа беше се.
Претходно имав читано, и знаев дека станува збор за парализа и дека тоа е нереално.
Но бар стана едно незаборавно искуство кое би сакала повторно да го доживеам.