Прашања за Христијанството II

[liberij]

Одговорот немаше суштинска поврзаност со прашањето, според либериј непостои суд и пеколот не е казна, туку секој сам одлучувал дали сака или несака да биде во пеколот. Дури рече дека е можно и Хитлер да бил во рајот:

Исто така кажа дека немало да отфрли никого, без разлика на која религија припаѓал, што дијаметрално се разликува од тоа што ти го кажа, и тоа што е напишано во евангелијата.

Не реков дека нема суд, тоа го сведочи и библијата и Црквата, туку го објаснив Стравот на Страшниот Суд како израз на нашата волја а не како некаков психолошки, детски страв и дека пеколот всушност е самоказнување.
Потоа неизвесноста кој се ќе го видиме во заедница со Бог(рајот) навистина може да не изненади, зашто имаме ограничена логика и разбирање, Пр: секој човек гради личен специфичен однос со Бог кој е познат само за Бог, Бог не знае посебно, личносно поединечно.
Така јас незнам освен за себе кој како Му пристапува, а колку луѓе има толку има и пристапи.
Така не само за Хитлер( не заборавај и тој е Божјо создание исто како другите), и незнам кој, не е чудно Бог да одлучи да биде со него во вечноста, Јас НЕ СЕ СОМНЕВАМ ВО БОЖЈАТА ПРОЦЕНКА.
Навистина многу се повторуваме, но се надевам во интерес за искрени сознанија, а не за малтретирање на форумов.
Долго време се занимавам со вакви прашања, и се обидов во наједноствна, искуствено изџвакана форма да ги пренесам, но се разбира никогаш не е доволно, секој човек е цел универзум(и тоа е малку), затоа да не се избрзува предвреме со заклучоци особено што секој има свое предискуство и предзнаење, и ако не е од Црквена перспектива може за исто да зборуваме а да се расправаме како да е различно итн.

Исто така кажа дека немало да отфрли никого, без разлика на која религија припаѓал, што дијаметрално се разликува од тоа што ти го кажа, и тоа што е напишано во евангелијата.

Затоа еве пак ќе го поставам прашањето, ако имаш одговор ок, ако не никому ништо:

-Ако е слобода, која треба да му даде поука на човекот преку неговите грешки и искуства, тогаш со која цел е најавен страшниот суд? Како може едно семоќно и сезнајно битие да ти даде слобода, да знае што ќе сториш и потоа да ти суди на страшен суд, за тоа што си го сторил и кое било во негово знаење?
--- надополнето: 27 мај 2012 во 15:25 ---

Ако според тебе нема судење, казни, заплашување и слично во библијата, зошто се користени термини како "Страшен Суд" или "Огнено Езеро" кој имаат токму таква намена - да заплашуваат?

Значи ќе има Страшен Суд:
Тој се вознесе на небото, седи од десната страна на Бога Отец, Седржител, Тој ќе дојде повторно, за да им суди на живите и на мртвите.(Сим. на верата)
А како да го обајсниме животот без Бог? Како рај, задоволство.
Потребно е вистината да се предочи дека животот без Бог е бесмислен, ропски, неисполнет, промашен, живот без живот, самотен, безличен......зарем не е страшно?!
Во ред ли е ова да се сокрие?
Може да посакам и да ме врати во непостоење, кој живот без слобода т.е.личност= ништо.
Значи воопшто не се работи за заплашување, треба реално да гледаме на животот, а тоа
значи: ДА ОДБЕРЕМЕ ДАЛИ ГО САКАМЕ ЖИВОТОТ ШТО НИ ГО ДАЛ БОГ ИЛИ ДА ГО ПОНИШТИМЕ.

 

[Bodhidharma]

значи: ДА ОДБЕРЕМЕ ДАЛИ ГО САКАМЕ ЖИВОТОТ ШТО НИ ГО ДАЛ БОГ ИЛИ ДА ГО ПОНИШТИМЕ.

Никој ништо не ти дал, поготово животот.....затоа што ти си животот.

 

[Ipsissimus]

Значи ќе има Страшен Суд:
Тој се вознесе на небото, седи од десната страна на Бога Отец, Седржител, Тој ќе дојде повторно, за да им суди на живите и на мртвите.(Сим. на верата)
А како да го обајсниме животот без Бог? Како рај, задоволство.
Потребно е вистината да се предочи дека животот без Бог е бесмислен, ропски, неисполнет, промашен, живот без живот, самотен, безличен......зарем не е страшно?!
Во ред ли е ова да се сокрие?
Може да посакам и да ме врати во непостоење, кој живот без слобода т.е.личност= ништо.
Значи воопшто не се работи за заплашување, треба реално да гледаме на животот, а тоа
значи: ДА ОДБЕРЕМЕ ДАЛИ ГО САКАМЕ ЖИВОТОТ ШТО НИ ГО ДАЛ БОГ ИЛИ ДА ГО ПОНИШТИМЕ.

Во тој случај останува контрадикторноста, а тоа е семоќноста и сезнајноста на Бог кој плански и со умисла допуштил да направиме избори и дејства какви што сме направиле, за потоа да не суди на Страшен Суд.
Доколку намерата е да имаме слободна волја и од самите постапки да извлечеме поука, ќе немаше потреба да судење, со тој чин(Страшниот Суд), се судат нашите постапки, со што се побива твоето тврдење според кое нема казнување и заплашување.

 

[liberij]

Во тој случај останува контрадикторноста, а тоа е семоќноста и сезнајноста на Бог кој плански и со умисла допуштил да направиме избори и дејства какви што сме направиле, за потоа да не суди на Страшен Суд.

Доколку намерата е да имаме слободна волја и од самите постапки да извлечеме поука, ќе немаше потреба да судење, со тој чин(Страшниот Суд), се судат нашите постапки, со што се побива твоето тврдење според кое нема казнување и заплашување.

Грешка! Што ја повторуваш цело време.
Не се судат нашите постапки, КАКО ПОСТАПКИ, туку како израз на нашата желба, волја, слобода...САКАМ СО ТЕБЕ ГОСПОДИ ИЛИ НЕСАКАМ.
И порано реков направи дистинкција меѓу јуридички(систем правила со реализација) и онтолошки( како начин на постоење во слобода) пристап, инаку неможеме да се разбереме.

 

[Ipsissimus]

Грешка! Што ја повторуваш цело време.
Не се судат нашите постапки, КАКО ПОСТАПКИ, туку како израз на нашата желба, волја, слобода...САКАМ СО ТЕБЕ ГОСПОДИ ИЛИ НЕСАКАМ.
И порано реков направи дистинкција меѓу јуридички(систем правила со реализација) и онтолошки( како начин на постоење во слобода) пристап, инаку неможеме да се разбереме.

Ајде една аналогија, ако купиш мобилен за кој производителот предвидел да има одредени софтверски капацитет(компарација на субјективноста - желба, волја, слобода кај луѓето), и притоа тие особини не ти се допаднат, дали тоа ќе биде вина на мобилниот или на производителот?
Ни јас незборам за јуридички правила. Предзнакот "онтолошки" не те апстинира од контрадикцијата за слобода условена со Страшен Суд.
За семоќно и сезнајно битие, потенцијалните исходи на одредени постапки не се проблем со ограничување на неколку опции од типот или сакам или несакам со тебе.

 

[Само Човек]

Одговорот немаше суштинска поврзаност со прашањето, според либериј непостои суд и пеколот не е казна, туку секој сам одлучувал дали сака или несака да биде во пеколот. Дури рече дека е можно и Хитлер да бил во рајот:

Исто така кажа дека немало да отфрли никого, без разлика на која религија припаѓал, што дијаметрално се разликува од тоа што ти го кажа, и тоа што е напишано во евангелијата.

Затоа еве пак ќе го поставам прашањето, ако имаш одговор ок, ако не никому ништо:

-Ако е слобода, која треба да му даде поука на човекот преку неговите грешки и искуства, тогаш со која цел е најавен страшниот суд? Како може едно семоќно и сезнајно битие да ти даде слобода, да знае што ќе сториш и потоа да ти суди на страшен суд, за тоа што си го сторил и кое било во негово знаење?
--- надополнето: 27 мај 2012 во 15:25 ---

Ако според тебе нема судење, казни, заплашување и слично во библијата, зошто се користени термини како "Страшен Суд" или "Огнено Езеро" кој имаат токму таква намена - да заплашуваат?

Библијата често ја користи сликата на вечен оган за да го претстави Божјиот гнев поради гревот, кој ќе исходи во целосно уништување на грешникот во гробот. Содом беше казнет со "вечен оган" (Јуда 7), т.е. беше сосема уништен заради расипаноста на жителите. Денес тој град е во рушевини, нурнат под водите на Мртво море; на никој начин не е сега во оган, што е неопходно ако го подразбираме "вечниот оган" дословно. Слично на Ерусалим му се закануваше вечен оган од Божјиот гнев, заради гревовите на Израел: "ќе запалам оган пред портите негови, и тој ќе ги проголта куќите ерусалимски и нема да угасне" (Јер.17:27). Ерусалим по пророштво е главен град на идното царство (Иса.2:2-4; Пс.47:2), Бог не намераваше да го читаме ова буквално. Големите куќи во Ерусалим беа изгорени од оган (4Цар.25:9), но тој оган не продолжи вечно.Изворниот еврејски збор ‘шеол’ кој е преведен 'пекол' значи 'покриено место'. ‘Пекол’ е нашата верзија за 'шеол'; така кога читаме 'пекол' ние читаме збор што е непотполно преведен. 'Капа' е дословно 'капа-к', што значи покривало за главата. Библиски, тоа 'покриено место', или 'пекол', е гроб. Има многу примери каде изворниот збор 'шеол' е преведен 'гроб'. Всушност, некои денешни библиски верзии одвај го употребуваат зборот 'пекол' и го преведуваат поправилно со 'гроб'. Неколку примери за тоа каде зборот 'шеол' е преведен 'гроб' треба да го потопат народното поимање дека пеколот е место на оган и мачење на злите.-"Бог ќе ја спаси душата моја од раката на пеколот" (шеол (Пс.48:15))- т.е Давидовата душа или тело ќе воскреснат од гробот или 'пеколот'.Послем имаме -"нечестивите... нека замолкнат во пеколот" (шеол (Пс.30:17))- тие нема да врескаат во агонија.Верувањето дека пеколот е место на казна за злите од каде што тие не можат да побегнат, едноставно не може да усогласи со ова; еден праведен човек може да оди во пеколот (гробот) и да излезе повторно. Ос.13:14 го потврдува ова: "Од власта на пеколот (шеол) ќе ги (Божјиот народ) откупам, од смртта ќе ги избавам". Ова е цитирано во 1Кор.15:55 и се применува на воскресението по Христовото враќање. Исто и во визијата на второто воскресение " И морето......и смртта и (гробот)пеколот ги повратија мртвите свои, што беа во нив" (Отк.20:13). Забележија паралелата помеѓу смртта, т.е гробот, и пеколот., (исто и Пс.6:5 можеш да видиш паралела).Гледаш дека 'пекол' е гроб, и е за очекување дека праведните ќе бидат спасени од него преку своето воскреснување во вечен живот. Вака е сосема можно да се влезе во 'пекол', или гроб, и подоцна да се напушти преку воскресение. Врвниот пример е оној на Исус, дека "душата Негова нема да се остави во пеколот и дека телото Негово нема да види распаѓање" (Дела 2:31) бидејќи беше воскреснат. Забележија паралелата помеѓу Христовата 'душа' и неговото 'тело'. Дека неговото тело "нема да се остави во пеколот" кажува дека било таму за одредено време, т.е три дена, во кои телото му беше в гроб. Дека Христос отиде во 'пеколот' треба да е доволен доказ дека не е само место каде што одат злите.Отпадничкото христијанство постојано го поврзува 'пеколот' со идејата на оган и мачење. Тоа е сосема спротивно на библиското учење за пеколот (гроб). "Тие се како овци положени во гробот (пеколот); смртта ќе се храни од нив" (Пс.48:14 (евр. текст)), имплицира дека гробот е место на мирен заборав. Во пркос тоа што Христовата душа, или тело, беше в пекол три дни, не претрпе распаѓање (Дела 2:31). Тоа ќе беше невозможно ако пеколот бил место на оган. Јез.32:26-30 дава слика за моќните воини на околните народи, мирно положени во своите гробови: "Паднатите (во бој)... јунаци, кои со убојното оружје се спуштија во бездната и ги ставија своите мечеви под главите свои... лежат и тие... со слегнатите во гроб". Ова се однесува за обичајот на погребувањето воини со нивното оружје, кое им се подметнуваше под главата. Сепак ова е опис на ‘пеколот’ гробот. Овие силници кои лежат мирно во пеколот (т.е. в гроб) тешко ја поддржува идејата дека пеколот е место на оган. Физичките предмети (пр. мечевите) кои одат во истиот ‘пекол’ со луѓето, покажува дека пеколот не е арена на духовно мачење. Така Петар му кажа на злиот човек, "Среброто твое нека загине заедно со тебе" (Дела 8:20).


Е сега малку јужниот сосед

Во Новиот завет има два грчки збора преведени 'пекол'. 'Ад'- е еквивалент на еврејскиот 'шеол' за кој веќе говоревме. 'Гехена' е името на купот ѓубре што беше до Ерусалим, каде што градските отпадоци беа горени. Такви купишта ѓубре се типични за многу градови во развој денес (пр. 'Smoky Mountain' до Манила во Филипините). Како лична именка, т.е. име на место, требаше да остане непреведено како 'Гехена' а не да се преведува како 'пекол'. 'Гехена' е арамејски еквивалент на еврејскиот 'Гебен Хинон'. Кое беше сместено близу Ерусалим (Исус 15:8 (Еномова долина)), и во времето Христово беше градски отпад. Мртвите тела на криминалците беа фрлани врз пламените кои секогаш гореа таму, така да Гехена постана симбол на целосно уништување и отфрлање.На свој мајсторски начин, Господ Исус ги здружи сите овие идеи од Стариот завет во својата употреба на зборот 'Гехена'. Тој често говореше дека оние кои се отфрлени од судот по неговото враќање ќе одат "во пеколот (‘Гехена’ грч. текст), во неизгасливиот оган, каде што нивниот црв не гине" (Мк.9:43,44.)Вечниот оган е идиом за претставување на гневот Божји со гревот, и вечното уништување на грешниците преку смртта.
Фактот дека Гехена беше место на претходните казнувања на грешниците од Божјиот народ, понатака ја покажува склоноста на Христос да ја употребува фигурата на Гехена.

 

[Ipsissimus]

Вечниот оган е идиом за претставување на гневот Божји со гревот, и вечното уништување на грешниците преку смртта.

Нели Бог беше љубов? Како може љубовта да има гнев?
И повторно ги затворате очите пред фактот за тоа дека казнува и чуствува гнев само несовршено суштество! Гневот е неприфаќање и револт кон фактот дека не е исполнета волјата и замислата на оној кај кој се јавува гневот! Што автоматски го прави оној што го има во себе несовршен и далеку од семоќен и сезнаен.

 

[Само Човек]

Нели Бог беше љубов? Како може љубовта да има гнев?
И повторно ги затворате очите пред фактот за тоа дека казнува и чуствува гнев само несовршено суштество! Гневот е неприфаќање и револт кон фактот дека не е исполнета волјата и замислата на оној кај кој се јавува гневот! Што автоматски го прави оној што го има во себе несовршен и далеку од семоќен и сезнаен.

Бог е Љубов и тоа се покажува со тоа што светот е деструктивен ,а Бог ТРПИ , трпел и во содома, се додека не останал само еден НОРМАЛЕН.
А што несмее да казнува,, да биде лут на тие што немаат Љубов-како тоа што го возљубил светот го прави несовршен

 

[canak]

И порано реков направи дистинкција меѓу јуридички(систем правила со реализација) и онтолошки( како начин на постоење во слобода) пристап, инаку неможеме да се разбереме.

Чисто процедурално, сакам да знаеш дека вака како што ги користиш зборовите онтолошки и онтологија немаат никаква смисла. Начин на постоење во слобода, звучи како партизанска песна...



Срамота е трудот на Аристотел да го унижуваш со бесмислено користење на неговата терминологија...

 

[Ipsissimus]

Бог е Љубов и тоа се покажува со тоа што светот е деструктивен ,а Бог ТРПИ , трпел и во содома, се додека не останал само еден НОРМАЛЕН.
А што несмее да казнува,, да биде лут на тие што немаат Љубов-како тоа што го возљубил светот го прави несовршен

А зошто да трпи? Нели е семоќен? Нели е сезнаен? Како таков, зошто допуштил луѓето да имаат такви особини?
Го прави несовршен тоа што покажува особини како гнев, а веќе ти кажав зошто гневот е особина која може да ја има само несовршено битие:

Гневот е неприфаќање и револт кон фактот дека не е исполнета волјата и замислата на оној кај кој се јавува гневот! Што автоматски го прави оној што го има во себе несовршен и далеку од семоќен и сезнаен.

 

[Само Човек]

А зошто да трпи? Нели е семоќен? Нели е сезнаен?
Го прави несовршен тоа што покажува особини како гнев, а веќе ти кажав зошто гневот е особина која може да ја има само несовршено битие:

ТРПИ зошто го сака човекот. Милостлив е, не сака невини да страдаат.
СОВРШЕНО БИТИЕ е Господ Бог, милостив и доброчинител, долготрпелив, и обилен во добрина и вистина, и држи милост за илјадници, проштавајќи неправда и престап и грев...
Бог ни е откриен како Бог кој простува, кој говори зборови до луѓето. Сепак простување и говорење можат да произлезат само од особа, тие се душевни дела. Така Давид беше човек по срцето Божјо (1Цар.13:14), покажувајќи дека Бог има свест (срце), кое е способно да се реплицира до некаде кај човекот, сепак човекот по природа не е по срцето Божјо. Пасуси како "се покаја Бог што го беше создал човекот, па се разжалости во срцето Свое" (Бит.6:6), го откриваат Бога како чувствително свесно суштество, повеќе отколку некој замислен здив од дух во атмосферата. Тоа ни помага да сфатиме како навистина можеме да Му угодиме или не угодиме, како што може дете на својот природен татко.

--- надополнето: 27 мај 2012 во 18:06 ---
Треба да е јасно дека не може да има стварен концепт на обожавање, религија или личен однос со Бога додека не се сфати дека Бог е личност, дека сме ние по Неговиот физички образ, иако многу несовршан образ и треба да го развиваме Неговиот душевен лик за да можеме да ја преземеме полноста на Неговиот физички облик во царството Божјо. Многу повеќе смисла и утеха сега може да се извлече од пасусите кои говорат за Бога како за Отец кој љуби, не казнува како човекот својот син (пр. 5Мој.8:5). Во контекст на Христовите страдања читаме дека на "Господа му беше угодно да Го бие" (Иса.53:10 евр. текст), иако тој "извика кон Бога: тој го слушна мојот глас... и мојот плач дојде до него, дури до неговите уши" (Пс.7:6) евр. текст). Божјото ветување до Давид за семето кое ќе биде Божји син, го побаруваше чудесното раѓање на едно човечко битие; ако Бог не беше личност, не ќе можеше да има таков син.
--- надополнето: 27 мај 2012 во 18:08 ---

Чисто процедурално, сакам да знаеш дека вака како што ги користиш зборовите онтолошки и онтологија немаат никаква смисла. Начин на постоење во слобода, звучи како партизанска песна...



Срамота е трудот на Аристотел да го унижуваш со бесмислено користење на неговата терминологија...

мене ко Куран ми звучи, и сеа ? чаре

 

[canak]

мене ко Куран ми звучи, и сеа ? чаре

Што ти звучи како Куран?

Онтологија?

 

[Ipsissimus]

ТРПИ зошто го сака човекот. Милостлив е, не сака невини да страдаат.
СОВРШЕНО БИТИЕ е Господ Бог, милостив и доброчинител, долготрпелив, и обилен во добрина и вистина, и држи милост за илјадници, проштавајќи неправда и престап и грев...
Бог ни е откриен како Бог кој простува, кој говори зборови до луѓето. Сепак простување и говорење можат да произлезат само од особа, тие се душевни дела. Така Давид беше човек по срцето Божјо (1Цар.13:14), покажувајќи дека Бог има свест (срце), кое е способно да се реплицира до некаде кај човекот, сепак човекот по природа не е по срцето Божјо. Пасуси како "се покаја Бог што го беше создал човекот, па се разжалости во срцето Свое" (Бит.6:6), го откриваат Бога како чувствително свесно суштество, повеќе отколку некој замислен здив од дух во атмосферата. Тоа ни помага да сфатиме како навистина можеме да Му угодиме или не угодиме, како што може дете на својот природен татко.

Пак го избегна фактот дека совршено битие нема никаква врска со чувства како гнев, жалост, каење или било што слично. Тоа се човечки особини, а човекот е несовршено битие. Со придавање на тие човечки(несовршени) карактеристики на Бог, и нему му се придава таа човечка(несовршена) природа.
Како може некој што е сезнаен и семоќен, да се кае, да чувствува жал или гнев? Сите овие се емоции кој се производ на неостварување или неисполнување на волјата и замислата на оној што ги чувствува!

 

[liberij]

Ајде една аналогија, ако купиш мобилен за кој производителот предвидел да има одредени софтверски капацитет(компарација на субјективноста - желба, волја, слобода кај луѓето), и притоа тие особини не ти се допаднат, дали тоа ќе биде вина на мобилниот или на производителот?
Ни јас незборам за јуридички правила. Предзнакот "онтолошки" не те апстинира од контрадикцијата за слобода условена со Страшен Суд.
За семоќно и сезнајно битие, потенцијалните исходи на одредени постапки не се проблем со ограничување на неколку опции од типот или сакам или несакам со тебе.

Проблемот со создаденоста Бог го реши со Воскресението, Соединувањето на Создаденото со Создателот.
Така „мобилниот“ има онтолошки потенцијал, т.е.човекот не е само материја, туку по идентитет се разликува од Материјата, бидејќи е Личност а тоа е Божја одлика, зошто и Бог по својот идентитет е Личност.
Значи онтологијата како начин на постоење се изразува Личносно.
Бог постои личносно, независно, - бидеќи е Несоздаден
Човекот постои личносно, зависно од Божјата Личност- бидејќи е Создаден.
Материјата, природата без Личност нема свое постоење, затоа својот идентитет го наоѓа во Човекот како Личност.
Значи ако овие „особини“ не му се допаднат на Создаденото, на Создателот му вели НЕ!
Значи на Човекот, реално му е дадено да биде Бог(тоа е Божјиот концепт,:
"Потоа рече Бог: Да создадеме човек според Нашиот лик и образец, како што сме Ние, кој ќе биде господар над рибите морски, и на птиците небески, и на ѕверовите над целата земја и над сите гадинки што се движат по земјата!- И го создаде Бог човекот според Својот лик, според Божјиот образец го создаде; машко и женско ги создаде..." (1. Мојсеј 1:1, 21, 25-27) ),но тоа може и да го одбие.
Така човекот не е условен, ниту ограничен, слободно да го изрази или негира своето постоење, со ништо, посебно пак со страшниот суд.

 

[Ipsissimus]

Проблемот со создаденоста Бог го реши со Воскресението, Соединувањето на Создаденото со Создателот.
Така „мобилниот“ има онтолошки потенцијал, т.е.човекот не е само материја, туку по идентитет се разликува од Материјата, бидејќи е Личност а тоа е Божја одлика, зошто и Бог по својот идентитет е Личност.
Значи онтологијата како начин на постоење се изразува Личносно.
Бог постои личносно, независно, - бидеќи е Несоздаден
Човекот постои личносно, зависно од Божјата Личност- бидејќи е Создаден.
Материјата, природата без Личност нема свое постоење, затоа својот идентитет го наоѓа во Човекот како Личност.
Значи ако овие „особини“ не му се допаднат на Создаденото, на Создателот му вели НЕ!
Значи на Човекот, реално му е дадено да биде Бог(тоа е Божјиот концепт,:
"Потоа рече Бог: Да создадеме човек според Нашиот лик и образец, како што сме Ние, кој ќе биде господар над рибите морски, и на птиците небески, и на ѕверовите над целата земја и над сите гадинки што се движат по земјата!- И го создаде Бог човекот според Својот лик, според Божјиот образец го создаде; машко и женско ги создаде..." (1. Мојсеј 1:1, 21, 25-27) ),но тоа може и да го одбие.
Така човекот не е условен, ниту ограничен, слободно да го изрази или негира своето постоење, со ништо, посебно пак со страшниот суд.

Онтологијата не е ексклузивитет на христијанството, многу други концепти си имаат своја онтологија, така да тврдење од типот: " ....„мобилниот“ има онтолошки потенцијал, т.е.човекот не е само материја...." е само празна форма без никаква суштина во себе.
Сево ова што го напиша недава објаснување за улогата и потребата на "Страшен Суд" во ситуација кога доаѓа од совршено битие, кое знаело какви особини ќе има неговата креација, и можело да промени апсолутно се, кога и да посакало.