Кајгана психолог

Член од
3 мај 2012
Мислења
15
Поени од реакции
19
Здраво..

Нов сум на форумов, имам нешто што сакам да го кажам а немам на кого,па затоа решив овде да се регистрирам и да се испразнам..се надевам дека некој ке го прочита оваа и ке помогне..Не знаев каде да пишам во кој пост.па нема да биде грешно и тука.. Имам 21 година...а се осекам и се понашам како да имам 40-50..Осекам како луѓето што се околу мене другари,роднини во последно време ме одбегнуваат,со кого и да застанам јас незнаам да се нашалам и да се насмеам од срце,значи секогаш е онака со сила.Пред 3-4 години имав женска во секое време, сеа од пред 1-2 години се се смени, ништо траѓично не ми се случило за да патам по тоа.Немам со кого да испаднам до чаршија да прошетам,никој од другарите не ми се јавува за да ме повика да испаднеме,само доколку и се јавам тогаш ме повикаат,или само доколку имаат некоја корист од мене,сеа за мај се договаравме за излет ми се јавуваат и ме прашуваат дали можеме да одеме со мојта кола,само јас и уште еден имаме коли.Порано не е било така,секогаш бев во тек, ми се јавуваа доваѓаа сеа никој никаде,кога се собереме и збореме различ.теми никогаш не ми обрнуваат внимание на мене.едноставно никој не ме следи.Сеа се разубавува времето,сакам да испаднам да шетам,но немам со кого немам брат ни сестра.Седам дома и се нервирам, мислам дека и веке ептен нервно оболев,целиот се тресам,немам мира во себе рацете и нозете ме тераат да ги тресам, ме тера на плачење.Веке 1 година не сум имал девојка,и си мислам дека кога би фатил девојка би го решил оваа.Но ете нема со кого да испаднам и да запознаам некоја!! Што да направам ??!?! Совет ````
 

GoD.HateUSaLL

Фар акрос д диштанс
Член од
30 март 2008
Мислења
8.339
Поени од реакции
8.238
Здраво..

Нов сум на форумов, имам нешто што сакам да го кажам а немам на кого,па затоа решив овде да се регистрирам и да се испразнам..се надевам дека некој ке го прочита оваа и ке помогне..Не знаев каде да пишам во кој пост.па нема да биде грешно и тука.. Имам 21 година...а се осекам и се понашам како да имам 40-50..Осекам како луѓето што се околу мене другари,роднини во последно време ме одбегнуваат,со кого и да застанам јас незнаам да се нашалам и да се насмеам од срце,значи секогаш е онака со сила.Пред 3-4 години имав женска во секое време, сеа од пред 1-2 години се се смени, ништо траѓично не ми се случило за да патам по тоа.Немам со кого да испаднам до чаршија да прошетам,никој од другарите не ми се јавува за да ме повика да испаднеме,само доколку и се јавам тогаш ме повикаат,или само доколку имаат некоја корист од мене,сеа за мај се договаравме за излет ми се јавуваат и ме прашуваат дали можеме да одеме со мојта кола,само јас и уште еден имаме коли.Порано не е било така,секогаш бев во тек, ми се јавуваа доваѓаа сеа никој никаде,кога се собереме и збореме различ.теми никогаш не ми обрнуваат внимание на мене.едноставно никој не ме следи.Сеа се разубавува времето,сакам да испаднам да шетам,но немам со кого немам брат ни сестра.Седам дома и се нервирам, мислам дека и веке ептен нервно оболев,целиот се тресам,немам мира во себе рацете и нозете ме тераат да ги тресам, ме тера на плачење.Веке 1 година не сум имал девојка,и си мислам дека кога би фатил девојка би го решил оваа.Но ете нема со кого да испаднам и да запознаам некоја!! Што да направам ??!?! Совет ````
Мајсторе... Твоја е вината.
Ти кажувам, затоа што, имам другари што се понашаат ко тебе, и ја кон нив се понашам баш како твоите другари што се понашаат према тебе.
Прво.
Прво правило у маало: Ако ти се искача, СЕ ЈАВУВАШ. Не чекаш да ти се ЈАВАТ. И ако почнеш да не се јавуваш подолг период, другарите многу јасно дека ќе го изгубат респектот према тебе, пошо на уличен јазик си станал Шиткач.
Друго. Не треба некој да ти ја бара колата, не треба некој тебе да те тинтра да те пусти, не треба тебе некој да те слуша у друштво или незнам ти шо. Прекини да се понашаш ко пиче некое и stand up for yourself.
Kоа имаш нешто да кажеш, избори се да го кажеш.
Ако немаш ништо да кажеш, ондак си досаден за дружење. И незнам како може да очекуваш некој да те тинтра, коа си досаден за дружба? Кој те ебе бе брат, сите иаме си иаме проблеми, се собираме да се дружиме баш ради тоа, да ги заборавиме, да не мислиме на нив, и сигурно нема сеа некој да те моли да бекнеш нешто.
Друго, ако сакаш да те дружат, па, да му ебам матер, имај малце иницијатива, понуди со кола да идете негде, излет мизлет, ваму онаму, шовезнам што друштво сте..
Прекини да бидеш скептик и за све да препрашуваш, или да бидеш инертен и да немаш никаква реакција за ништо, никаква желба и преференца, едноставно кога нешто ќе предложи друштвото, прифати го и не мрчи многу, ако веќе не го правиш за себе, прави го за нив, па коа ќе видиш колку се расположени и среќни, ваљда и тебе ќе те дирне тоа, ќе те расположи, разведри... Полека полека ќе се врати животот во тебе...
Искрено, мрзам фаци ко тебе, емовци очекуваат цел свет да се врти околу нив а не прават ништо ни за себе си, а камо ли за другите.
Мрдни се малце. Почни да се јавуваш. И ако те одбијат еднаш-двапати ЈАКА МУДА. Биди упорен, предлагај планови, викај ги дома, коа пијат другите НАПИЈ СЕ НЕШТО И ТИ НЕ КВАРИ АТМОСФЕРА, коа сакаат сите, САКАЈ и ти.
 
Член од
3 мај 2012
Мислења
15
Поени од реакции
19
Мајсторе... Твоја е вината.
Ти кажувам, затоа што, имам другари што се понашаат ко тебе, и ја кон нив се понашам баш како твоите другари што се понашаат према тебе.
Прво.
Прво правило у маало: Ако ти се искача, СЕ ЈАВУВАШ. Не чекаш да ти се ЈАВАТ. И ако почнеш да не се јавуваш подолг период, другарите многу јасно дека ќе го изгубат респектот према тебе, пошо на уличен јазик си станал Шиткач.
Друго. Не треба некој да ти ја бара колата, не треба некој тебе да те тинтра да те пусти, не треба тебе некој да те слуша у друштво или незнам ти шо. Прекини да се понашаш ко пиче некое и stand up for yourself.
Kоа имаш нешто да кажеш, избори се да го кажеш.
Ако немаш ништо да кажеш, ондак си досаден за дружење. И незнам како може да очекуваш некој да те тинтра, коа си досаден за дружба? Кој те ебе бе брат, сите иаме си иаме проблеми, се собираме да се дружиме баш ради тоа, да ги заборавиме, да не мислиме на нив, и сигурно нема сеа некој да те моли да бекнеш нешто.
Друго, ако сакаш да те дружат, па, да му ебам матер, имај малце иницијатива, понуди со кола да идете негде, излет мизлет, ваму онаму, шовезнам што друштво сте..
Прекини да бидеш скептик и за све да препрашуваш, или да бидеш инертен и да немаш никаква реакција за ништо, никаква желба и преференца, едноставно кога нешто ќе предложи друштвото, прифати го и не мрчи многу, ако веќе не го правиш за себе, прави го за нив, па коа ќе видиш колку се расположени и среќни, ваљда и тебе ќе те дирне тоа, ќе те расположи, разведри... Полека полека ќе се врати животот во тебе...
Искрено, мрзам фаци ко тебе, емовци очекуваат цел свет да се врти околу нив а не прават ништо ни за себе си, а камо ли за другите.
Мрдни се малце. Почни да се јавуваш. И ако те одбијат еднаш-двапати ЈАКА МУДА. Биди упорен, предлагај планови, викај ги дома, коа пијат другите НАПИЈ СЕ НЕШТО И ТИ НЕ КВАРИ АТМОСФЕРА, коа сакаат сите, САКАЈ и ти.
Добро тоа е твое мислење, но ти кажувам да признавам досаден сум и сакам тоа да го исправам,и веќе долго време така цело време јас се јавувам и прашувам што како,мене ми кажат каде се и викнат, но ете зошто не би се јавиле кога се собрале веке..
 

Memento Mori

Yeah science, bitch!
Член од
24 август 2009
Мислења
1.132
Поени од реакции
1.562
Понекогаш сакам со некои личности да завршам засекогаш. Се осеќам искористено,само јас се залагам пријателството да успее,живот давам за таа личност. Но не го осеќам истото,не осеќам дека ме поштува исто и дека се залага за мене исто како јас.Не ја осеќам таа пријателска љубов.Се осеќам како замена некоја да сум или боље кажано рамо за плачење. И тоа мноооогуууу ме бедира. Немам МУДА да ставам крај на тоа,се плашам ако ја изгубам таа личност нема да можам да продужам даље и дека тоа ќе биде погрешен чекор. Сум пробал да зборам,сум ја објаснил ситуацијава и тоа како се осеќам но секогаш сум грешел самиот и сум немал повод да мислам така.Повеќето пати да го зачувам другарството сум си препишувал грешки и сум велел дека сум јас крив а јас К од Крив не сум бил. Дали стваррно човекот ги заборава пријателите кога ќе стапи у врска? Стварно не знам како да соберам сили и да ставам крај на оваа психичка тортура скоро една година,дали проблемот е у мене,дали уопште ова прашање може да се реши стварно не знам. Ако има некој совет,бујрум.
 

New Age

Lean Back
Член од
22 ноември 2010
Мислења
264
Поени од реакции
235
Понекогаш сакам со некои личности да завршам засекогаш. Се осеќам искористено,само јас се залагам пријателството да успее,живот давам за таа личност. Но не го осеќам истото,не осеќам дека ме поштува исто и дека се залага за мене исто како јас.Не ја осеќам таа пријателска љубов.Се осеќам како замена некоја да сум или боље кажано рамо за плачење. И тоа мноооогуууу ме бедира. Немам МУДА да ставам крај на тоа,се плашам ако ја изгубам таа личност нема да можам да продужам даље и дека тоа ќе биде погрешен чекор. Сум пробал да зборам,сум ја објаснил ситуацијава и тоа како се осеќам но секогаш сум грешел самиот и сум немал повод да мислам така.Повеќето пати да го зачувам другарството сум си препишувал грешки и сум велел дека сум јас крив а јас К од Крив не сум бил. Дали стваррно човекот ги заборава пријателите кога ќе стапи у врска? Стварно не знам како да соберам сили и да ставам крај на оваа психичка тортура скоро една година,дали проблемот е у мене,дали уопште ова прашање може да се реши стварно не знам. Ако има некој совет,бујрум.
Нели ако се плашиш да ја изгубиш личноста праиш не рационални работи и продолжуваш со другарство кое не ти е на мерак, а после викаш не си крив. Може ако се ослободиш од тој емоционален товар и страв, нема да бидеш крив за тоа како се осеќаш, зашо ти им даваш овластување за тоа како се осеќаш(ако она не ме сака, јас страдам и она е крива зашо не ме сака?), во денешно време е малце потешко да најдеш искрена љубов и разбирање, но за да ги најдеш прво побарајги во себе, кој знае моежеби ќе биде доволно, тогаш и поблиската околина ке нема влијание врз тебе зашо тогаш ти диктираш кој колку може да влијае врз твојот емоционален свет, зашо дозволуваш други да го диктираат? Се додека е така одговорноста е целосно твоја за се.
 
M

Macedonian-Sun

Гостин
Дали некогаш сте имале фаза кога најрадо се би фрлиле преку прозор , не би се будиле со денови, сакале да бидете сами, плачете без причина и одеднаш од што немате никаква желба за ништо влегувате од една во друга грешка?

Ако има такви пишете Како се справувате со тоа?
 
Член од
4 април 2006
Мислења
9.179
Поени од реакции
3.073
Депресијата е многу заебана работа.

Лек нема сама треба да си помогнеш на тој начин што ќе си побараш нешто што би ти било интересно , излегувај почесто и многу битна ствар за женско сподели си ја маката со некој/а полесно ќе ти е
 
M

Macedonian-Sun

Гостин
Депресијата е многу заебана работа.

Лек нема сама треба да си помогнеш на тој начин што ќе си побараш нешто што би ти било интересно , излегувај почесто и многу битна ствар за женско сподели си ја маката со некој/а полесно ќе ти е

Барајќи интересно јас гревови правам.
 
Член од
11 јули 2009
Мислења
1.415
Поени од реакции
962
Дали некогаш сте имале фаза кога најрадо се би фрлиле преку прозор , не би се будиле со денови, сакале да бидете сами, плачете без причина и одеднаш од што немате никаква желба за ништо влегувате од една во друга грешка?

Ако има такви пишете Како се справувате со тоа?
Сум сакал се да фрлам од прозор , но во момент на нервоза,( не јас да се фрлам :D ) другово не сум го посакал :) ... Иначе ако ти дојде пак такво нешто почни да го правиш тоа што ти причинува задоволство... Нека ти текне која ти е главната цел во животот и придонесувај за отстварување на неа....
 
H

Hip.Hop_MKD

Гостин
Да пробаш да се смириш и да побараш стручна помош (во овој случај психолог). Затоа што по напишаново си ми сомнителна и како да планираш нешто..:unsure:
 
Член од
21 јануари 2009
Мислења
8.308
Поени од реакции
8.437
Да пробаш да се смириш и да побараш стручна помош (во овој случај психијатар). Затоа што по напишаново си ми сомнителна и како да планираш нешто..:unsure:
Ај па ти не откачувај одма :) Сигурна сум и дека ти си бил во таков период.
Башка, од психолог треба да бара помош, не психијатар. And I'm going to troll until you learn the difference.
 
Член од
5 ноември 2010
Мислења
4.841
Поени од реакции
3.873
Да,се случуваше до скоро да помислувам така секој ден.но,погледнав на другата страна од животот,онаа светлата,и тие мисли ги снема.
Самоубиството е многу кукавичка и себична работа,а и сигурно не е решение за ништо.
 

Kajgana Shop

На врв Bottom