Проблемот е што во Македонија се помалку има машки кои го оправдуваат полот и она што треба да претставува епитетот - маж. Расте армијата на несигурни, недефинирани машки примероци, стуткани во удобен кожурец, скоро без никакви амбиции (освен eat-shit-sleep-fuck што и не се категоризира во амбиции секако), со неконзистентни барања од себеси и другите, без никаква перспектива и цел, со 0 самодоверба... Има и од типот на Леон, разгалени богаташки синчиња, кои и натаму ги имаат сите, ако не и повеќе од погоренаброените карактеристики, ама џабе имаат ЕМБГ, немаат идентитет.
Понатаму, мамините синчиња, кои никогаш нема да ја откријат разликата меѓу девојка/сопруга и мајка, што вели една пријателка, што многу ја почитувам ,,смачено ми е да одгледувам нечии туѓи, пораснати деца од по 25+ години,,. Ваков нема свој став и мислење за ништо - главно мото му е ,,ам, како сакаш ти...,, Дали сакаш шток или сокче од боровинка?! Дали сакаш шницла или овошна салата?! НЕ ЗНАМ, ти како ќе одлучиш... И најголема амбиција му е да биде усвоен од некоја доминантна жена, која ќе го камшикува - на сите начини кои ќе си ги замислите...
И кога ваквите бараат потврда од општеството (а скоро и да немаат никакви или сосема минорни улоги во истото) и потврда во кревет (не дај Боже некоја да ги искритикува тука, не ќе се опорави трајно) и кога ќе наидат на отсуство - проблем, првите се претвараат во хејтерчиња, со лит и прекумерно злоуптребен докторхаус, со глазура најнгег сарказам, вторите, во случај за најава на пад на метеор, барај ги под сукња, како гризат нокти...
Дефинитивно фали отсуство на дисциплина, не знам веројатно се направи енормна грешка што се укина редовниот воен рок, понатаму што се форсира метросексуалност (никој нема против негуваност и хигиена, ама повеќето вакви асоцираат на латентни гејови, не дека имам против оние декларираните, ама има и хипокрити ем девојка во јавност, ем дечко во тајност)... Овие хејтериве треба да научат да ја канализираат својата негативност (теретана, фудбал или нека си најдат свои алтерантиви)...
Не дека сите буквално се вакви, ама повеќето се или преминуваат во овие категории. И нити имам феминистички погледи, ни фрустрации на љубовен план, ама мислам дека за општо добро на сите е да се преиспитаат ваквите машки примероци и да се обидат да се променат... Иако, рака на срце и кај женската популација врие од лабилни лиглиња, останувам на ставот дека нормалните, здраворазумски мажи имаат доволна доза на рационалност, која ќе го одржи потребното ниво на баланс во светов.
И на крај, доаѓам до некое дефинирање на тоа што е добар, условно сметано партнер - оној кој е избалансиран емотивно и рационално, со доволно самодоверба и храброст (а храброста не е неминовно отсуство на страв, туку способност за преземање акција и покрај стравот) да се носи со сите предизвици и со почит кон својата партнерка како индивидуална личност, на здрава основа.
