Љубовни проблеми? Потребен ти е совет? Обрати се тука!

[Kallista]

Здраво... Јас сакам да ви го раскажам мојот проблем па ако не му е мака на некој нека даде свое мислење за ситуацијава.
Значи вака... Јас пред околу една година бев во врска со еден дечко. Се гледавме со него ама колку и да се трдуев не успеав да го засакам. А иначе дечково беше супер. Дечково беше сон и толку ми угодуваше, пола збор не ми врати а јас го газев колку што можев. Секоја девојка тука сакаше да го има а јас го газев. Ама се колнам се трудев да го засакам ама не можев одбивен ми беше. Нејќев ни да ме допре ни да ме бакне. А ништо не му фалеше. Презгоден, мил, добар, полн со почит и разбирање. На ниедна моја навреда и провокација не враќаше туку ја премолчуваше. Знам, многу ми попушташе со надеж дека ќе се сменам. Уште кога го запознав знаев дека е принцот на бел коњ ама во мене не успеа да допре. Се само љубов не. Ни најмало чувтсво во мене за него не се појави а не знам зошто. А сепак се трудев да го засакам зашто беше дечко на место и свесна бев дека такви ги има еден во милион. Е сега по долго одовлекување кога сфатив дека ништо нема да се промени решив да ставам крај на оваа врска. Му кажав се, ама тој ми рече дека многу ме сака и не е важно сега што не го сакам дека со време ќе го засакам. Ми рече ќе ми даел колку сакам време. Ама јас го имав сето тоа време до тогаш и џабе беше па му реков дека нема смисла веќе и се разделивме. После тоа постојано ме бараше, викаше дека му е тешко и дека сака да ме види. Не можеше никако да се помири дека јас не сум веќе со него, се однесуваше како да сум. Тоа траеше неколку месеци. Што повеќе ме бараше толку повеќе ми беше антипатичен. Немаше ден да не ме побара. И наеднаш престана да ме бара. Се осеќав помирно оти конечно ме разбра. Ама поминуваа денови, недели, а тој веќе не се јави. Почна некако да ми фали. Можеби зашто бев навикната на него. Наеднаш испари... Воопшто не се ни јави да праша како сум, скроз се тргна од мене. Го видов случајно во еден кафич беше со друштво. Опуштен како секогаш. Мене ми се насмевна ама го немаше веќе тој поглед со жар како некогаш. Се смееше и беше близок со другарката а мене воопшто не ме гледаше, како да не бев тука. Не му бев веќе центар на внимание. Не знам зошто ама бев љубоморна. После тоа кога и да го видев се поладен и подалечен беше. Се дур еден ден кога помина од крај мене и не ме ни забележа. Е тогаш не бев на оваа планета. Не знаев кај се наоѓам, се шокирав. Ми идаше да скокнам некаде и да се утепам. Толку понижувачки се постави спрема мене, ме згази скроз. Не ми мавна ни 2% рецка. Таа вечер не можев да спијам многу ми беше тешко.
Кога го видов пак беше со една девојка, беа гушнати. Срцето ми се стегна. Од тогаш само на него мислам, а тој кога ќе ме види ладно ќе се поздрави и ништо веќе. Значи не ме бара повеќе воопшто, ниту да праша како сум.
Не знам дали сум заљубена или збунета или само ми недостига зашто бев навикната на него ама многу ми недостига. Сакам гласот да му го слушнам. Ми фали неговиот глас, неговиот мирис, тие очи полни со жар кога ме гледаше.
Значи многу ми недостига. Ама нема да одам да му го кажам тоа, нема да го барам. Ако ме побара тој прв тогаш ќе му кажам а вака не.
И друго ме мачи. Што ако јас и тој се смириме и после јас бидам пак онаа старата, арогантната, незаинтересираната и пак ако не го поднесувам? Не би да ризикувам два пати.
А си мислам дали да му дадам шанса пак, можи овој пат ќе успее. Ама само ако тој пак побара шанса. А тешко ми е понекогаш кога го гледам така ептен згоден и мил а мене ме гледа ладно. Значи за него јас веќе не постојам, не го интересира ништо во врска со мене.
Не знам дали сум заљубена или збунета и не знам дали за брзо ова ќе ме помине. Ама едно ми е криво кај него. Кога толку викаше дека ме сака зашто се откажа ? Нели за она што го сакаш ќе се бориш до крај ? Знам дека јас му реков да не ме бара веќе ама можеше колку толку кога ќе се сретневме да фрли некој муабет за нас двајца. А тој се откажа, што покажува дека му поминал интересот. А ако мисли со сето ова што го прави дека јас ќе тргнам да го барам да се врати назад за после да ги смениме улогите многу се излажал. Кај мене тие трикчиња не палат.
Знам дека јас сум многу крива, јас го откачив ама барем постапив искрено. Откако се смирија страстите можеше бар да се јави да праша како сум па можи ќе му речев дека ми фали. Ама не тој се тргна скроз а се договоривме да се дружиме. Е сега јас да го барам него не а тој ако може да ме гледа мене волку убава секој ден и да издржи тоа е негов прблем.
Ваше мислење за ситуацијава ?

Ти "продолжи" да го чекаш неговиот повик, уствари продолжи да чекаш за да го газиш.
Типот оладил и нема назад. Затоа што чувство се раѓа и може да умре. Твојот случај е само потврда.

 

[Mila Mina]

^Ти си жив пример на ова:'What goes around always comes around'
или тркалото се врти и се се врака...жал ми е што морам да ти го кажам тоа али ти и тој дечко сте класичен пример на вртењето 180` сега според мене само треба да пројде време некое и да заборавиш на него ..права глупост што си ја направила е што си идела со дечко кој не го сакаш и несакаш ДА ТЕ БАКНУВА! тоа е ужас што си дозволила да бидеш во врска со дечко што не го сакаш и не ти е убаво..прво гледај се себе пред се себе!.ако јас идам со секој кој мене ме сака на што би личело тоа? Пробај заборави го....не го барај на него си му го повредила срцето сигурно и он продужил даље со животот...има девојка и све тоа...а ти ваљда ке ја научиш лекцијата да не искористувш љубов и да научиш да ја враќаш истата иначе ке ти се деси ова што ти се дешава сега..ке ти биде мака.....
Мој совет не досаѓај му ...ако сака КЕ ТЕ ВИДИ ПРИМЕТИ И КАЖЕ ЗДРАВО И КЕ ТИ СЕ ЈАВИ! Очигледно не сака..и не напнувај....пробај да заборавиш

 

[Very Nice Girl]

Веруј дека може така брзо да олади.

Тоа е, женска црна кутија. Кога ни угодуваат се повлекуваме, а кога нема фидбек уште повеќе летаме. А зошто, никој не знае.

 

[CinderellaA]

Јас него не сум го побарала ниту еднаш од кога раскинавме.
Ако јас него го побарам и му го кажам сето ова тогаш тој ќе ме совлада мене. Па сигурно така си мисли тој, дека сега ќе ми го прави мене она што јас нему ама нема тоа да го дозволам. Јас нема да го барам а уште помалку да го молам. Ми недостига да, ама ќе му се вратам само ако само уште еднаш ме побара. Ама ми е страв после пак да не го заебам.
А ако тој чека јас да го побарам аха ќе дочека.

 

[Vespertine]

Ваше мислење за ситуацијава ?

Секојдневна ситуација кај повеќето млади тинејџери. Не дека го сакш, не си болна по него, него болна си за пажња, за внимание.

 

[New Age]

Здраво... Јас сакам да ви го раскажам мојот проблем па ако не му е мака на некој нека даде свое мислење за ситуацијава.
Значи вака... Јас пред околу една година бев во врска со еден дечко. Се гледавме со него ама колку и да се трдуев не успеав да го засакам. А иначе дечково беше супер. Дечково беше сон и толку ми угодуваше, пола збор не ми врати а јас го газев колку што можев. Секоја девојка тука сакаше да го има а јас го газев. Ама се колнам се трудев да го засакам ама не можев одбивен ми беше. Нејќев ни да ме допре ни да ме бакне. А ништо не му фалеше. Презгоден, мил, добар, полн со почит и разбирање. На ниедна моја навреда и провокација не враќаше туку ја премолчуваше. Знам, многу ми попушташе со надеж дека ќе се сменам. Уште кога го запознав знаев дека е принцот на бел коњ ама во мене не успеа да допре. Се само љубов не. Ни најмало чувтсво во мене за него не се појави а не знам зошто. А сепак се трудев да го засакам зашто беше дечко на место и свесна бев дека такви ги има еден во милион. Е сега по долго одовлекување кога сфатив дека ништо нема да се промени решив да ставам крај на оваа врска. Му кажав се, ама тој ми рече дека многу ме сака и не е важно сега што не го сакам дека со време ќе го засакам. Ми рече ќе ми даел колку сакам време. Ама јас го имав сето тоа време до тогаш и џабе беше па му реков дека нема смисла веќе и се разделивме. После тоа постојано ме бараше, викаше дека му е тешко и дека сака да ме види. Не можеше никако да се помири дека јас не сум веќе со него, се однесуваше како да сум. Тоа траеше неколку месеци. Што повеќе ме бараше толку повеќе ми беше антипатичен. Немаше ден да не ме побара. И наеднаш престана да ме бара. Се осеќав помирно оти конечно ме разбра. Ама поминуваа денови, недели, а тој веќе не се јави. Почна некако да ми фали. Можеби зашто бев навикната на него. Наеднаш испари... Воопшто не се ни јави да праша како сум, скроз се тргна од мене. Го видов случајно во еден кафич беше со друштво. Опуштен како секогаш. Мене ми се насмевна ама го немаше веќе тој поглед со жар како некогаш. Се смееше и беше близок со другарката а мене воопшто не ме гледаше, како да не бев тука. Не му бев веќе центар на внимание. Не знам зошто ама бев љубоморна. После тоа кога и да го видев се поладен и подалечен беше. Се дур еден ден кога помина од крај мене и не ме ни забележа. Е тогаш не бев на оваа планета. Не знаев кај се наоѓам, се шокирав. Ми идаше да скокнам некаде и да се утепам. Толку понижувачки се постави спрема мене, ме згази скроз. Не ми мавна ни 2% рецка. Таа вечер не можев да спијам многу ми беше тешко.
Кога го видов пак беше со една девојка, беа гушнати. Срцето ми се стегна. Од тогаш само на него мислам, а тој кога ќе ме види ладно ќе се поздрави и ништо веќе. Значи не ме бара повеќе воопшто, ниту да праша како сум.
Не знам дали сум заљубена или збунета или само ми недостига зашто бев навикната на него ама многу ми недостига. Сакам гласот да му го слушнам. Ми фали неговиот глас, неговиот мирис, тие очи полни со жар кога ме гледаше.
Значи многу ми недостига. Ама нема да одам да му го кажам тоа, нема да го барам. Ако ме побара тој прв тогаш ќе му кажам а вака не.
И друго ме мачи. Што ако јас и тој се смириме и после јас бидам пак онаа старата, арогантната, незаинтересираната и пак ако не го поднесувам? Не би да ризикувам два пати.
А си мислам дали да му дадам шанса пак, можи овој пат ќе успее. Ама само ако тој пак побара шанса. А тешко ми е понекогаш кога го гледам така ептен згоден и мил а мене ме гледа ладно. Значи за него јас веќе не постојам, не го интересира ништо во врска со мене.
Не знам дали сум заљубена или збунета и не знам дали за брзо ова ќе ме помине. Ама едно ми е криво кај него. Кога толку викаше дека ме сака зашто се откажа ? Нели за она што го сакаш ќе се бориш до крај ? Знам дека јас му реков да не ме бара веќе ама можеше колку толку кога ќе се сретневме да фрли некој муабет за нас двајца. А тој се откажа, што покажува дека му поминал интересот. А ако мисли со сето ова што го прави дека јас ќе тргнам да го барам да се врати назад за после да ги смениме улогите многу се излажал. Кај мене тие трикчиња не палат.
Знам дека јас сум многу крива, јас го откачив ама барем постапив искрено. Откако се смирија страстите можеше бар да се јави да праша како сум па можи ќе му речев дека ми фали. Ама не тој се тргна скроз а се договоривме да се дружиме. Е сега јас да го барам него не а тој ако може да ме гледа мене волку убава секој ден и да издржи тоа е негов прблем.
Ваше мислење за ситуацијава ?

Си имала многу добар дечко. Те сакал, те почитувал, разбирлив, не се замарал за глупости и така натамо, како и да е физички не те привлекувал толку многу, длабоко во тебе сепак знаеш дека е тој тип на машко со кој би можела да го поминам остатокот од животот и да се соочам со сите предизвици кој ќе ми ги упати животот со него покрај мене зашо знам заедно ќе успееме и он никогаш нема да ме повреди. Со оглед што навистина многу те сакал и сакал да те направи среќна, ти сметаше дека он секогаш ќе те сака и никогаш нема да те заборави со оглед на интензитетот на неговите чуства. Мислеше дека можеш да го отстапиш на страна на неодредено време и да си ја пробаш среќата со други, кој верувај не се ни 5% како овој, кога он веќе успеа да ја најде среќата во друга, ти конечно ја почуствува загубата. До тогаш сметаше дека он е секогаш тука во аголот и те чека засекогаш, си мислеше кога ќе поминат сите тие бад бој моменти на физичка страст на крајот ќе дојде моментот на вистински вредности и дека пак ќе ги пронајдеш кај него, иако не си свесна девојко ти беше заљубена во него на поинаков начин, во помислата на мирен и убав живот покрај него, но нешто се смени.
Он не се откажал од тебе толку лесно и брзо, туку можеби сакал да ја почитува твојата одлука и да ти дозволи да го пронајдеш тоа што он неможе да ти го понуди кај некој друг, сепак ти тоа многу јасно си му го пренела, па сега викаш се откажал од мене. girls and everything is posible

Мој совет, побарајго и покажиму дека го сакаш, дека ти недостига. Он нема да го злоупотреби тоа, он навистина те сакал и секогаш ќе има место у неговото срце за тебе, иако можеби е ситно денес, неговата мирна и не-агресивна природа нема да дозволат ништо што би те повредило. Ако имаш среќа и после некое време пак се вратите заедно, верувај ќе биде поинако и ќе го гледаш со поинакви очи, зашо сега знаеш што навистина си изгубила.

 

[Lyon Bold Italic]

Ваше мислење за ситуацијава ?

Викаш дека е принцот на бел коњ, јас би рекол дека е коњот, не си ти крива ти сакаш маж покрај себе а не жена, да сакаше жена ќе си ја фатеше најдобрата другарка да ти биде девојка. Преголемата добрина е одбивна и досадна и за мажите и за жените, поготово за жените, преголемата добрина не е воопшто секси затоа ти бил одбивен и не си сакала ни да те добре ни да те бакне. Според мене не сте еден за друг, кога почна да те игнорира и да биде ладен према тебе ти тогаш се заинтересира за него, но ако повторно бидете заедно ти ќе бидеш заинтересирана на почетокот многу кратко време, после пак ќе оладиш зашто он пак ќе биде премногу добар.

 

[Dzish]

Здраво... Јас сакам да ви го раскажам мојот проблем па ако не му е мака на некој нека даде свое мислење за ситуацијава.
Значи вака... Јас пред околу една година бев во врска со еден дечко. Се гледавме со него ама колку и да се трдуев не успеав да го засакам. А иначе дечково беше супер. Дечково беше сон и толку ми угодуваше, пола збор не ми врати а јас го газев колку што можев. Секоја девојка тука сакаше да го има а јас го газев. Ама се колнам се трудев да го засакам ама не можев одбивен ми беше. Нејќев ни да ме допре ни да ме бакне. А ништо не му фалеше. Презгоден, мил, добар, полн со почит и разбирање. На ниедна моја навреда и провокација не враќаше туку ја премолчуваше. Знам, многу ми попушташе со надеж дека ќе се сменам. Уште кога го запознав знаев дека е принцот на бел коњ ама во мене не успеа да допре. Се само љубов не. Ни најмало чувтсво во мене за него не се појави а не знам зошто. А сепак се трудев да го засакам зашто беше дечко на место и свесна бев дека такви ги има еден во милион. Е сега по долго одовлекување кога сфатив дека ништо нема да се промени решив да ставам крај на оваа врска. Му кажав се, ама тој ми рече дека многу ме сака и не е важно сега што не го сакам дека со време ќе го засакам. Ми рече ќе ми даел колку сакам време. Ама јас го имав сето тоа време до тогаш и џабе беше па му реков дека нема смисла веќе и се разделивме. После тоа постојано ме бараше, викаше дека му е тешко и дека сака да ме види. Не можеше никако да се помири дека јас не сум веќе со него, се однесуваше како да сум. Тоа траеше неколку месеци. Што повеќе ме бараше толку повеќе ми беше антипатичен. Немаше ден да не ме побара. И наеднаш престана да ме бара. Се осеќав помирно оти конечно ме разбра. Ама поминуваа денови, недели, а тој веќе не се јави. Почна некако да ми фали. Можеби зашто бев навикната на него. Наеднаш испари... Воопшто не се ни јави да праша како сум, скроз се тргна од мене. Го видов случајно во еден кафич беше со друштво. Опуштен како секогаш. Мене ми се насмевна ама го немаше веќе тој поглед со жар како некогаш. Се смееше и беше близок со другарката а мене воопшто не ме гледаше, како да не бев тука. Не му бев веќе центар на внимание. Не знам зошто ама бев љубоморна. После тоа кога и да го видев се поладен и подалечен беше. Се дур еден ден кога помина од крај мене и не ме ни забележа. Е тогаш не бев на оваа планета. Не знаев кај се наоѓам, се шокирав. Ми идаше да скокнам некаде и да се утепам. Толку понижувачки се постави спрема мене, ме згази скроз. Не ми мавна ни 2% рецка. Таа вечер не можев да спијам многу ми беше тешко.
Кога го видов пак беше со една девојка, беа гушнати. Срцето ми се стегна. Од тогаш само на него мислам, а тој кога ќе ме види ладно ќе се поздрави и ништо веќе. Значи не ме бара повеќе воопшто, ниту да праша како сум.
Не знам дали сум заљубена или збунета или само ми недостига зашто бев навикната на него ама многу ми недостига. Сакам гласот да му го слушнам. Ми фали неговиот глас, неговиот мирис, тие очи полни со жар кога ме гледаше.
Значи многу ми недостига. Ама нема да одам да му го кажам тоа, нема да го барам. Ако ме побара тој прв тогаш ќе му кажам а вака не.
И друго ме мачи. Што ако јас и тој се смириме и после јас бидам пак онаа старата, арогантната, незаинтересираната и пак ако не го поднесувам? Не би да ризикувам два пати.
А си мислам дали да му дадам шанса пак, можи овој пат ќе успее. Ама само ако тој пак побара шанса. А тешко ми е понекогаш кога го гледам така ептен згоден и мил а мене ме гледа ладно. Значи за него јас веќе не постојам, не го интересира ништо во врска со мене.
Не знам дали сум заљубена или збунета и не знам дали за брзо ова ќе ме помине. Ама едно ми е криво кај него. Кога толку викаше дека ме сака зашто се откажа ? Нели за она што го сакаш ќе се бориш до крај ? Знам дека јас му реков да не ме бара веќе ама можеше колку толку кога ќе се сретневме да фрли некој муабет за нас двајца. А тој се откажа, што покажува дека му поминал интересот. А ако мисли со сето ова што го прави дека јас ќе тргнам да го барам да се врати назад за после да ги смениме улогите многу се излажал. Кај мене тие трикчиња не палат.
Знам дека јас сум многу крива, јас го откачив ама барем постапив искрено. Откако се смирија страстите можеше бар да се јави да праша како сум па можи ќе му речев дека ми фали. Ама не тој се тргна скроз а се договоривме да се дружиме. Е сега јас да го барам него не а тој ако може да ме гледа мене волку убава секој ден и да издржи тоа е негов прблем.
Ваше мислење за ситуацијава ?

Слушај сеа чичо Џиш шо ќе ти кажи, пошо кога го видов никот од некаде ми делуваше познато, а послем то се сетив на делот со вечафката/веридбата шо и да беше и твоето глумење...

Ти бе чупе кратко и едноставно незнајш шо сакаш + незнајш да цениш то шо го имаш... слези од облаци, удри ја глата од некој поголем ѕид и одлучи се. Никој не е должен да го троши времето и нервите на тебе дури ти се маткаш и го шеташ по тавани. Ете толку е. Немој да мислиш дека некој цел живот ќе виси на закачалка и ќе те чека тебе за да се одлучиш.
Пробај малце стависе на местото на дечкото па ќе видиш дека тој тоа што го прави е најлогичната работа... чоекот ти дава простор и слобода да си го најдиш патот бидејќи ти му даде до знаење дека не го сакаш и дека неможеш да го засакаш. Шо очекуваш стварно незнам... пробал да те врати, ти се јавувал некое време, и на крај кренал раце. Шојма врска дали ќе ти напрај муабет низ град или не? Кога немате допирни точки што ве поврзуваат, немате ни за што да правите муабет. Едно здраво дали го имаш или не, јака работа... Како и да е животот поминува, вака или онака. Тоа што тој се труди да си ја најде среќата, треба тебе да ти делува позитивно, а не да цмиздриш по форуми. Па на крајот, тоа што го сакаше го доби. Или пак одиме на почетокот од она шо го пишав...

 

[Олимпија]

Јас него не сум го побарала ниту еднаш од кога раскинавме.
Ако јас него го побарам и му го кажам сето ова тогаш тој ќе ме совлада мене. Па сигурно така си мисли тој, дека сега ќе ми го прави мене она што јас нему ама нема тоа да го дозволам. Јас нема да го барам а уште помалку да го молам. Ми недостига да, ама ќе му се вратам само ако само уште еднаш ме побара. Ама ми е страв после пак да не го заебам.
А ако тој чека јас да го побарам аха ќе дочека.

Претпоставувам очекуваш од нас да кажеме: WOW фраерка еј
Комплексите се страшна работа.
Греота. И после зашо мажите имаат погрешно мислење за жените и ги нарекуваат кучки. Е од вакви како тебе.
Наместо да глумите недостижни, сакајќи да понижите некого сетете се дека тркалото се врти. Од кол, на кол колот у дупе девојко. Сакала или не ти си сега таа шо моли пред 38000 луѓе да биде пак центар на внимание во очите на понижениот дечко. Изглеа ти си понижена, а дечкото ужива со таа која ја заслужува неговата љубов. Додека тој не се замара со тебе, ти се замараш со него. Секоја чест за дечкото, алал да му е. Така се постапува со девојка која не знае да цени шо има крај себе, туку треба да го изгуби тоа за да ја сфати неговата вредност.

 

[Nemiseverue]

Ваше мислење за ситуацијава ?

Honey, U made my day. Thanks.

Моето мислење за ситуацијава е многу едноставно. Секој еден знае дека откако ќе се случи нешто вакво, треба да им дадеш орален секс на најдобрите три твои другари што ги знаеш и на најдобрите три негови. Со тоа што, ако ти е гад да голташ тоа што ќе свршат, шансата да ти се јави е помала. Ако некој од момците не сврши додека го обработуваш, онда сигурно нема да ти се јави. Ја на пример, исто вака со една девојка... раскинавме, ја фатив друга, ама еден ден некако само ми дојде, како на сон што би се рекло, да ја побарам и се смиривме и она беше све супер вториот пат, ама после пет дена ми кажа дека ја направила оваа работа и мене ми стана јасно, зашто сум слушал и од други, не ми пречеше само сакав да се сакаме.

Пробај си, шо да ти кажам...

 

[Windfucker]

Многу едноставна ситуација барем за мене, Пепелашка има огромно его кое е повредено од тоа што не добива доволно внимание за да си го нахрани. И ако типот и се врати одново кога ќе си го нахрани егото по неколку дена или недели пак ќе биде старата кучка.
Совет остави го момчето и оди барај некој дилер на дрога, криминалец, или било каква бараба за да се го тераш животецот.

 

[мкд владе]

муабетот иди нит те љубам нит те другом дајем.
во секој случај себично.
а за дечкото после толку тормозења што јаде, ако е будала да и се врати, па ако сака златна нека и е.

 

[Ipsissimus]

Е сега јас да го барам него не а тој ако може да ме гледа мене волку убава секој ден и да издржи тоа е негов прблем.
Ваше мислење за ситуацијава ?

И тебе ти умре циганката шо те фалеше? И сега вака убава, мора сама да им кажеш на форумџииве дека секој што може да те гледа и да издржи, е феномен на природата!
Мислење за ситуацијава душо од мене е следново:
Ти никогаш не си дознала што е тоа љубов, ниту со овој памет ќе дознаеш. Тоа што го навестуваш како емоции во твојов пост, е најобично лечење копмплекси и жед по внимание. Тебе како и многу други девојки ве пали игнорирањето од страна на машките. За вас маж кој е гад, е добар маж.
Ако тој дечко..(или било кој друг) има грам памет, никогаш нема ни да помисли да има било што со тебе.
Направи им услуга на машките и стани си лезбејка.

 

[CinderellaA]

Претпоставувам очекуваш од нас да кажеме: WOW фраерка еј
Комплексите се страшна работа.
Греота. И после зашо мажите имаат погрешно мислење за жените и ги нарекуваат кучки. Е од вакви како тебе.
Наместо да глумите недостижни, сакајќи да понижите некого сетете се дека тркалото се врти. Од кол, на кол колот у дупе девојко. Сакала или не ти си сега таа шо моли пред 38000 луѓе да биде пак центар на внимание во очите на понижениот дечко. Изглеа ти си понижена, а дечкото ужива со таа која ја заслужува неговата љубов. Додека тој не се замара со тебе, ти се замараш со него. Секоја чест за дечкото, алал да му е. Така се постапува со девојка која не знае да цени шо има крај себе, туку треба да го изгуби тоа за да ја сфати неговата вредност.

И тебе ти умре циганката шо те фалеше? И сега вака убава, мора сама да им кажеш на форумџииве дека секој што може да те гледа и да издржи, е феномен на природата!
Мислење за ситуацијава душо од мене е следново:
Ти никогаш не си дознала што е тоа љубов, ниту со овој памет ќе дознаеш. Тоа што го навестуваш како емоции во твојов пост, е најобично лечење копмплекси и жед по внимание. Тебе како и многу други девојки ве пали игнорирањето од страна на машките. За вас маж кој е гад, е добар маж.
Ако тој дечко..(или било кој друг) има грам памет, никогаш нема ни да помисли да има било што со тебе.
Направи им услуга на машките и стани си лезбејка.

Не сте ме разбрале добро. Мене не ми треба некој да го понижувам и да трча цело време по мене за да бидам задоволна. Јас дечкото додека бев со него пробав да го засакам ама не можеше, затоа го оставив. Не ми е мене целта да понижам некого или да изигрувам нешто.
Е сега што да правев кога не го сакав ? Со сила не може ништо. И што сум сега крива што почна да ми се свиѓа ? Не знам зошто ме осудувате ама како и да е. На мое барање тој престана да ме бара мене. Ама не знам дали е правилно јас да одам сега и да му кажам дека ми недостига. Можеби има девојка, можеби ќе ми мавне корпа, можеби ќе ја искористи мојата искреност и тоа што ќе му се отворам па после ќе се смени кон мене. Нема да ме гледа како нешто што треба да го освои веќе. Јас така мислам. А не дека мене бисерот ќе ми падне ако го побарам или дека сум премногу горделива. Не сум толку горделива ниту умислена. Мене други работи ме плашат тука. Исто ми е страв да не биде пак она старото ако се смириме. Значи тоа мене ме интересираше, не знам што да правам во оваа ситуација. Ама како и да е ај не е битно. Позз

 

[Ipsissimus]

Не сум толку горделива ниту умислена. Мене други работи ме плашат тука. Исто ми е страв да не биде пак она старото ако се смириме. Значи тоа мене ме интересираше, не знам што да правам во оваа ситуација. Ама како и да е ај не е битно. Позз

Од досега кажаното, јасно е дека кога дечкото бил љубезен, добар и трпелив, тоа за тебе имало контраефект. Тој однос тебе те оддалечил од него, дури кога почнал да те игнорира, ти си почнала да чуствуваш нешто. Затоа, колку и да звучи лудо и нелогично, најдобро да си најдеш некој кој ќе се однесува со тебе грубо.....кој ќе те игнорира и нема да те цени.