vaga1985
Разочарена од се
- Член од
- 30 јули 2011
- Мислења
- 1.564
- Поени од реакции
- 418
Драга моја
Знам дека те нервирам со мојата мака и тага ама верувај ми немам на кој друг да се обратам.
Не поминува ден а да не ја чуствувам болката. Таа болка на душата ми е како лузна која не знам дали некогаш ќе може да исчезне. Секогаш кога ќе помислам душата ми плаче од грижа а низ лицето протекуваат солзите кои колку и да течат не прават да исчезне болката. Се прашувам дали ќе имам јас право на среќа дали ќе има бел ден за мене. Дали ќе има ден кога јас ќе престанам да се грижам за се и дали некогаш ќе се подобрат работите?
Само мојата душа знае колку има испатено и маки има видено. Ме интересира само едно, дали ќе има ден кога и јас мојот живот ќе го живеам во мир и спокојство.
Знам дека те нервирам со мојата мака и тага ама верувај ми немам на кој друг да се обратам.
Не поминува ден а да не ја чуствувам болката. Таа болка на душата ми е како лузна која не знам дали некогаш ќе може да исчезне. Секогаш кога ќе помислам душата ми плаче од грижа а низ лицето протекуваат солзите кои колку и да течат не прават да исчезне болката. Се прашувам дали ќе имам јас право на среќа дали ќе има бел ден за мене. Дали ќе има ден кога јас ќе престанам да се грижам за се и дали некогаш ќе се подобрат работите?
Само мојата душа знае колку има испатено и маки има видено. Ме интересира само едно, дали ќе има ден кога и јас мојот живот ќе го живеам во мир и спокојство.