Педофилијата е психичко растројство кое се карактеризира со интензивна и повторлива желба на возрасно лице или постар малолетник, да има сексуален контакт со дете (малолетник помал од 14 години). Ваквите парафилични желби кај педофилите се изразени преку постојано фантазирање за имање сексуален контакт со дете или дури и посегнување по детското тело, која состојба не може да се контролира, а акциите водени од ненормалната желба не можат да се сопрат. Често под педофилија се вбројуваат и сексуалните напади врз деца кои немаат ништо заедничко со педофилична конституција на мозокот на злосторникот.
Меѓу 80 и 95% од педофилите се мажи, додека останатиот дел отпаѓа на жените.
Зборот педофилија потекнува од хеленските педос (дете) и филиос (пријателство), поради што и самоит збор не е доволно опишувачки, паспоред мене треба да се земе за користење поисправниот “педоманија“ што би значело “ненормален интерес за деца“. Инаку зборот не е синоним за педерастијата, која опфаќала само сексуален контакт меѓу возрасен маж и адолесцент најчесто меѓу 14 и 18 години (заради, тогаш, прифатливи причини). Додека педерастијата била исклучиво хомосексуален чин кој вклучувал постари малолетници, педофилијата може да биде хетеро, би и хомосексуална и секогаш опфаќа деца помали од 14 години.
Крафт-Ебинг за прв пат научно пристапува на ова психичко растројство, издвојувајќи ги следните заеднички елементи за секој педофил:
-постојана сексуална привлечност кон деца (Ебинг уште вели “постојано искушение“ да се напасти дете);
-поголемиот дел од сексуалниот нагон е насочен кон деца, отколку кон возрасни; и
-извршувањето на делото најчесто вклучува допирање по интимните делови на детето или обратно, како активности кои ненормално ја зголемуваат сексуалната возбуденост на напастувачот, а во помал дел и пенетрација.
Во своето дело Psychopathia Sexualis, Ебинг воведува поим “псевдопедофилија“ со кој ги означува луѓето кои во суштина не се педофилно психички растроени, туку поради изгубеното либидо кон возрасните, се свртуваат кон напастување на деца како единствен извор на сексуална возбуда. Во истото дело бележи и примери за педофилија кај жените и тврдење дека случаите каде машки деца се нападнати од хомосексуален маж се екстремно ретки. Гледано од денешен аспект, во момент кога светот е потресен од секс-скандали во католичката црква, каде 10% од жртвите на свештенеците се деца, 40% девојчиња поголеми од 14 и цели 60% момчиња поголеми од 14 години, може да се претпостави дека педофилијата меѓу хомосексуалците процентуално е на исто ниво како и процентот хомосексуалци во општата популација.
ДИЈАГНОСТИЦИРАЊЕ
Според Меѓународната статистичка класификација, за педофилија се сметаат привремените или постојани сексуални преференции на лице од 16 години или повозрасно, кон предпубертетско дете најмалку 5 години помало од него. Значи, се работи за педофилија кога едниот малолетник е 16, а другиот 11, 17-12, 18-13 и 19-14, но не и во случаите 16-12 или 18-14.
Според Прирачникот за дијагноза и статистика, педофилијата е имање сексуални фантазии кон дете помало од 13 години во рок подолг од 6 месеци и/или сексуално напастување врз дете помало од 13 години, при што субјектот треба да е постар од 16 години а неговите сексуални фантазии да се насочени кон најмалку 5 години помало дете.
Т.н. “ексклузивни педофили“ (најчестите повратници меѓу педофилите), можат да бидат сексуално возбудени само ако фантазираат или се во присуство на предпубертетски деца. Т.н. неексклузивни педофили можат да бидат привлечени и од возрасни. Според едно истражување меѓу 2429 затвореници-педофили, само 7% се идентификувале како ексклузивни педофили, но секако дека процентот на оние кои доживуваат поголема сексуална возбуда во присуство на деца отколку на возрасни, е огромен, кога веќе го сториле злосторството.
Да повториме дека за да едно лице е педофил, доволно е да има сексуални фантазии кон деца помали од 14, а физички сексуален контакт не ни мора да се случи. Исто така, лицето е педофил и ако добива сексуална возбуда од покажување пред деца, воајеризам врз деца, фротеуризам пред деца или возбудување при гледање детска порнографија.
Некои биолошки истражувања по 2002, покажуваат дека педофилите имаат различна мозочна структура: помало количество бела маса, намалена активност на хипоталамусот, помал коефициент на интелигенција и помали општи способности, кои ги тераат да се чуствуваат помалку вредни пред своите врсници.
Од психолошки аспект, педофилите имаат ниско мислење за себе, слаби социјални вештини, агресивни се кон самите себе, се самообвинуваат за својата неспособност, покажуваат зголемена социопатија и когнитивна дисторзија, а според некои истражувања, покажуваат зголемена психотичност, невротичност и интровертност. Во практиката, многу често е невозможно да се направи разлика дали злосторникот е педофил или друг вид престапник кој извршил сексуален напад врз дете. “Педофил“ се користи за секој кој извршил полов напад врз дете, без разлика дали одговара на клиничките критериуми.
Точниот процент на педофили меѓу популацијата не може да се определи, поради тешкотиите во примената на клиничките критериуми. Сепак, познато е дека околу 50% од педофилите си ги напастуваат и сопствените деца. Една друга студија изнесува шокантни факти дека просечно, еден педофил, пред да биде откриен или да се пријави на третман, има извршено 282 сексуални напади (егзебиционизам пред деца, фротеуризам, допирање или пенетрација) врз 150 деца.
Голем дел од педофилите им се закануваат на жртвите за да не бидат откриени. Други, со лажни симпатии глумат пред децата, во намера да ја добијат нивната доверба. До сега, педофилијата е неизлечива болест. Развиени се голем број психијатриски техники за третирање, но резултатите се занемарувачки. Повратништвото меѓу овие злосторници е огромно.
Од друга страна, постојат фармаколошки третмани, но тие не ја лекуваат педофилијата кај болниот, туку ги превенираат сексуалните напади врз децата преку отстранување на сексуалниот нагон (т.н. хемиска кастрација со кипротеронска и леупролидна киселина). Некои други терапии вклучуваат играње на улоги, каде педофилот ја осознава вистинската слика што ја има детето кон половиот нагон.