Дали ги криете емоциите?

Па зависи од ситуацијата...али пред да ги искажам моите емоции морам некако да се уверам дека личноста заслужува да ги дознае истите, секогаш постои можност да бидеме исмеани, понижени, да се ситат на тоа итн итн...
постојат секакви луѓе
сметам дека не треба пред секого да ги покажуваме нашите емоции
 
Te podrzuvam Maca_Dark taka e sekogas mora predhodno da znaes na sto si.Iskreno ne sum licnost sto gi pokazuv svoite emocii od pricina sto ne sakam istite da bidat iskoristeni,no ako vidam deka taa licnost gi zaluzuva togas se razbira deka znam da pokazam emocii
 
Понекогаш не можам да ги сокријам..
 
Ич,не ме бива за претстави.Секогаш сум јас и само јас.
 
па најчесто ДА :toe: ретко ги искажувам емоциите
 
Повеќе кријам нервоза, отколку емоции. Секако не сметам дека нервозата спаѓа во емоции, или можеби сум на дефиниции сиромашен со знаење па може да спаѓа и нервозата.
Како и да е, емоциите без разлика дали ги кријаш или не, тие се тука и такви се.
Не знам ни како можат да се скријат. Дали емоциите се видливи само ако некој ги потврди со зборови? Не.
Е сега, како рекле - човекот е човек затоа што се фаќа на зборови.

Е кога ќе се откријат на таков начин, поголеми се шансите да си се остајш на пазар и да се надеваш дека нема да ти ја намалет цената.
 
Кој добил нешто со тоа што се оставил себеси гол пред светот? :)
Никој не е доволно искрен за да не крие ... емоции.
 
Секако дека ги кријам,редовно и успешно,но нема ништо лошо во тоа.
Лошо е што не можам да ги скријам од себе,да ги уништам кога ќе посакам.
Или што тоа е толку тешко.
 
Зависи.. не можам секогаш се да извадам на површина...

Некогаш сум толку многу сигурна во себе и се расфрлам со љубов наоколу.. секако дека не е залудно, никогаш не ми е тешко да споделам позитивна енергија наоколу. Сум добивала и ниски удари кои ќе ме натераат повремено да се повлечам, но никогаш не успеале трајно да се затворам во моето кофчеже. Имам тешкотии при искажувањето на болката, тагата, тоа не можам секому, меѓутоа се трудам и тоа да не го кријам во себе. Чувањето на емоциите во себе ме донеле до степен на лудило, па се откажав од идејата да кријам се во себе, се учам да застанам на нозе и да не се плашам од тоа што го чувствувам. Е јебига, не е секогаш така сјајно како што изгледа, не се правам пекмез дека секогаш без пардон кажувам се, но нешто што е непотребно да се проголта што би ми создавало притисок не го преќутувам:pipi:
 
Ne gi krijam emociite.A definitivno sum mnogu emotivna i cesto znam onaka bas da nemozam da gi sopram solzite.
 
Зависи од ситуацијата и дали има потреба од тоа.Иначе во суштина не сум емотивна личност,но сепак некогаш знае да се деси и тоа.
 
Пробувам!
Според мене многу голема моќ е да можеш да ги сокриеш емоциите.Не го може секој тоа.Не е убаво па сеа да си бесчуствителен, ама па и не е убаво да ги искажуваш сите можни емоции, зошто јас ако ги покажам сите емоции ќе биде хаос!Затоа се обидувам да ги сочувам за себе зошто ќе помислат дека сум луда.Верувам исто и сите други(со исклучоци секако).
Чуствителна личност сум,ама пробувам да не бидам бидејки во овој свет има многу безчуствителни!
 
Не ги кријам, туку не чувствувам потреба да ги искажам:kesa:
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom