Незнам зошто, мораш да бидиш добар со родителите на сила, само од страв да не те казни аллах, па тоа е правење лице, во душата ги неќиш а им правиш добро само за да си одел во џенет на погорен кат.
Чисто , ради морал, етика, благодарност, и љубов , треба да си добар спрема родителите, но сепак времето остава да ги среди сите проблеми, а секогаш се јавуваат во заеднички живот со стари млади.
Пример број 1.
Се жениш, твоите родители живеат на долен спрат, ти над нив, и имаш деца.
Нив им е потребен одмор, тебе ти е дојдено до муабет со пријатели, а децата урлаат низ дома.
На родителите тоа им смета, ти не можиш да се разбериш оти нив староста ги мачи од се им е дојдено преку таквото, а на децата им се игра.
Значи, најболје ти е кога родителите живеат сами, да речиоме еве во ист град, па ти да ги посетиш еднаш на 2 дена, да појдиш да видиш што е како е, па да ги однесиш децата ќе бидат весели и радосни ќе го истрпат тој плач детски и викање и радост детска нема да им смета долго време, додека си во нивната куќа на гости.
Така се прави за разбирање да имаат сите, а сите заедно на еден куп каша попара ќе биде да знајш
А сега бујрум кажи збор-два на место по однос топикот на темава и дај некој твој убаво срочен и критички издржан осврт или анализа. 
