Што ако...?

[Crazy in Love]

Неизбежен дел од човековиот карактер е да се прашува... Што ако...? What if...?

Дали сте од луѓето кои често размислуваат за она што поминало/што го пропуштиле со помислата што ако... или сте од оние кои кога еднаш нешто ќе помине веќе не се вртат назад?

Колку од вас си го поставиле прашањето: “Што ако тој/таа е мојата права љубов, а јас го/ја испуштив од раце?“ или “Што ќе беше ако никогаш не го/ја запознаев?“ или било кое прашање кое започнува со “Што ако...?“

Колку е болно според вас така да се чепкаат рани?

Како да се избега од тоа прашање?
И на крај краева, може ли воопшто да се избега од тоа прашање?

И за крај... дали и колку е тоа продуктивно за самиот човек да се враќа назад и да си прави филмови што би било - кога би било?

 

[Manga]

Што ако врбата роди грозје

Значи нема ..што ако?> тоа не постоело , па така да талкање со мислите во минатото и поставувајќи си го прашањето - што ако? , сигурно нема да има којзнае каков позитивен исход-продуктивност.
Туку , само ќе ти ја поттикне фантазијата во зависност од тоа како гледаш на работите , песимистички или оптимистички ..и ќе си речеш "Убаво што не го направив тоа " или "Леле како можев да седам со скрстени раце " ...
Значи размислувањето ќе те тера да одиш во таа наскока во која благодет ќе осети твоето его , но тоа не мора да значи дека би било така , нели не ни постоело ...

Сеа да ти одговорам на прашањето , конкретно во мој пример и јас се прашувам за многу дешавки , што би било ако би било си викам "како не се вратило времето бар 5 минути назад .., да си ги повлечам зборовите " пошо ако не сум изреагирал така , ќе било којзнае како .. што не води пак до истата ситација и проблематиката на темава да се врти у круг тоа прашање...

Како да се избега од тоа прашање?

И на крај краева, може ли воопшто да се избега од тоа прашање?

Претпоставки мал милион може да има , немаме некој да ни направи бенчмарк - па да сме сигурни како би постапиле , едноставно момент е тоа , интуиција ... ризик , иначе како ќе го дознаеме исходот на друг начин.
Не треба да избегаме од прашањето , туку ако си среќен со сегашноста нема многу да се замараш со прашања од минатото.

Темава повеќе е за во философија , но ти така си имаш обичај тука да си отвориш тема ,па ај let it be

Колку е болно според вас така да се чепкаат рани?

Болно е , ако стварно си сакал некој/а .Флешбекот како што пишав секогаш ќе ги насочува мислите кон тоа како сакаш ти да било , но реално никогаш нема да дознаеме ..Што ако?

 

[Saladin]

Dobra tema za razgovor. Cestopati ova prasanje e edna dobra pricina za raskinuvanje na sosema solidna vrska. Od druga strana ako ne mislis mnogu, moralot vo ljubovta ke bide sveden na minimum sto moze da donese golem sok koga zavesite ke se krenat. Treba da se najde soodveten balans za da se postigne "idealnoto" iako ako se traga po nego (svesno)vodi kon pogresna smisla na onoa sto nie voopsto se zalagame za ljubovta. Taka da nema soodvetno pravilo. Moze glavata da si ja udirame kolku sakame, ako sudbinata ne tera da raskineme toa taka i ke bide. Realnost jbg.
Od moe licno iskustvo postavuvanjeto na ova prasanje cestopati me navelo na mali nedorazbiranja pomegju mene i devojkata sto ja sakav. Zamorno deluvase toa od moja strana, iako koga sea ke se navratam mi deluva i pomalku glupo sto premnogu trosev energija za besmisleni prasanja. Kako i da e, ne postoi takva i takva procedura. Sè ke si ima svoi podemi i padovi, bitno e samo razbiranjeto i voljata.

 

[smart ass]

Нее не сум фантазер-оделуките ги носам според лични принципи и пред сериозна о0длука сериозно се размислува

 

[Филозофка]

Да. постојано.......... секогаш........... секаде.......... зарем постои човек што не си поставува оваков тип на прашања?:music1:
Но сепак кога размислувам за болна тема од минатото секогаш знам дека во моментот на случување сум размислувала трезвено или во заблуда сеедно некогаш и лудило ме прифаќало можеби но секогаш сум сакала да го постигнам најдобриот ефект за себе и околината, многу пати сум била во заблуда и сум се излажала но тоа е живот, луѓе сме грешки правиме, и сега да се вратам назад на темата за џабе е целото каење и непростување на околината која сакала намерно да не повреди и тоа го направила, памет за другпат и ќе дуваме на млекцето пред да се изгориме нели, никој никого не жали особено не психички премногу е тешко кога невина личност ќе дознае дека е повредена од особата што највеќе и значела во животот измамена преварена тоа чувство не се опишува, губење доверба во цел човечки род, но сепак лајф гоус он.... и мора да се привикнеме на секоја новонастаната ситуација и да се заштитиме емотивно во наредна прилика со невнесување на себеси целосно..

 

[Lurtz]

Неизбежен дел од човековиот карактер е да се прашува... Што ако...? What if...?

Дали сте од луѓето кои често размислуваат за она што поминало/што го пропуштиле со помислата што ако... или сте од оние кои кога еднаш нешто ќе помине веќе не се вртат назад?

Колку од вас си го поставиле прашањето: “Што ако тој/таа е мојата права љубов, а јас го/ја испуштив од раце?“ или “Што ќе беше ако никогаш не го/ја запознаев?“ или било кое прашање кое започнува со “Што ако...?“

Колку е болно според вас така да се чепкаат рани?

Како да се избега од тоа прашање?
И на крај краева, може ли воопшто да се избега од тоа прашање?

И за крај... дали и колку е тоа продуктивно за самиот човек да се враќа назад и да си прави филмови што би било - кога би било?

Штом се почне со вакви размислувања и сомнежи, не е на арно -ниту во врска ниту во брак. Тогаш нешто не е в ред со постечката врска или брак... или ако тоа се случува често, нешто "не е в ред" со човекот кој постојано си го поставува ова прашање.

 

[Auditore]

Не се враќам во минато во никој случај, многупати ми се има десено да се завраќам во минатото и да отворам стари рани и од сето тоа nota bene е дека се се врти во круг и сето тоа кружење повеќе ми штети одколку што помага.
Сега го градам така карактерот за да останам цврст после се и имам лични принципи според кои се раководам баш затоа да не се навраќам во минатото и да кружам.Најголемата битка и најтешката битка е да се бориш против себе си.
Бегање од ова прашање секако дека има, човекот мора да си постави граници и да се обиде да учи на туѓи грешки.

 

[Auditore]

Не се враќам во минато во никој случај, многупати ми се има десено да се завраќам во минатото и да отворам стари рани и од сето тоа nota bene е дека се се врти во круг и сето тоа кружење повеќе ми штети одколку што помага.
Сега го градам така карактерот за да останам цврст после се и имам лични принципи според кои се раководам баш затоа да не се навраќам во минатото и да кружам.Најголемата битка и најтешката битка е да се бориш против себе си.
Бегање од ова прашање секако дека има, човекот мора да си постави граници и да се обиде да учи на туѓи грешки.

 

[Out Of Reality]

Единствено нешто што постои е "сегашниот миг" а се друго е фикција на умот. Односно "дрдорко" во нас кој ни носи само губење на енергија, време и нерви за нешто што не постои т.е поминало. Секакво летање со паметот, сомневање, идеализирање итн е само страдање. Било да се потсетуваш на убаво или лошо тоа се негативни мисли а од негативни мисли произлегуваат и негативни чувства а со тоа неасположение, депресија и на крај тоа те карактеризира тебе. Се додека живееш во минатото или иднината ти нема да живееш во сегашноста а само сегашноста постои, нема да бидеш продуктивен, ефикасен. Виновник за се лошо што ни се случува е нашата психа. Од нас зависат нашите чувства дали за нешто ќе трошам време и ќе се нервирам КОГА реално неможеш ништо да сториш со тоа. Или ќе превземам акција во врска со тоа. Секое искуство Е ПОЗИТИВНО. Од се што сме направиле и што ни се случило, многу е грешно да се замараш што доколку не беше така. Туку можеш да се насочиш - ШТО НАУЧИВ ОД ТОА ? за следен пат да не згрешам. А доколку не искусиш нешто неможеш да знаеш односно немаш искуство.
Еве еден пример како треба да бидат насочени мислите.
- Го прашале некој голем Истражувач кој "грешел" двесте пати пред да го најде одговорот на едно од своите прашања. "ЗАР НЕ ВЕ МАЧИ ТОА ШТО ТОЛКУ ПАТИ ЗГРЕШИВТЕ?"
- Никогаш не сум згрешил. Само открив многу начина како нешто не се прави!

една од дефинициите за искуство - Искуство тоа што го добиваш откако нема да го добиеш тоа што го сакаш

Работите треба да се прифатат какви што се а со тоа ја прифаќаш и одговорноста да се справиш со тоа.

 

[Let 3]

Мене сам две “Што ако“ ме мачат:

1. Што ако мажт и се врати порано од работа
2. Што ако татко и влезе в соба

 

[Liberation]

Не знам зошто, ама јас не се сеќавам дека сум си го поставил ова прашање, а било како да е поврзано со љубовта. Обично се прашувам што ако запишев друг факултет, ако се преселев да живеам на друго место... ама да се каам затоа што не сум запознал некоја личност, или не сум дозволил од пријателство познанството да премине во сексуална или љубовна врска... хехе, е тоа богами не.

Ама разбирам дека ова прашање си го поставуваат тие кои се несреќни во врската или се промискуитетни по природа.

--- надополнето ---

Cestopati ova prasanje e edna dobra pricina za raskinuvanje na sosema solidna vrska. ... ako sudbinata ne tera da raskineme toa taka i ke bide.

Се работи за една појава која се манифестира со идеализирање на една љубовна врска. Не лажат уште од мали за принцот и принцезата и од тој момент почнува нашиот сон за некаков си идеален партнер кој не ни дава мира се додека не го најдеме. И бараме, бараме, бараме, а никако да го најдеме. Затоа што тој не постои.

Тајната на љубењето е да не создаваш идеали, соништа, претстави и идеи за тоа кој може да ви биде партнер, како треба да изгледа, колку килограми да тежи, колку да е висок, што да е по професија, каква музика да слуша... Не верувам дека постои “нашата идеална половина“ претставена во една личност.

И љубовта не е летање во облаци, пеперутки насекаде или појма немам какви чуства. Сексуална привлечност, висок праг на толеранција на туѓиот карактер и грижа за потребите на другиот. Ништо повеќе. Овие елементи подоцна создаваат сложени чуства и емоции кои ја прават врската трајна.

Проблемот денес е што никој не се труди за ништо, па ни за љубовта. Мислиме дека таа ќе биде поголема со секој нареден, а со ништо не допринесуваме за тоа. Како волци грабаме што може, па одиме на наредна жртва алчни дека од неа ќе земеме повеќе. А никој ништо не сака да даде или да жртвува...

 

[Меган]

What if - Schmat if.

Како да се избега од тоа прашање?
И на крај краева, може ли воопшто да се избега од тоа прашање?

Може. Да знам како на мене ми успева би пишала, ама не знам. Тоа „што би било кога би било“ може да важи за некои работи од пред ден-два-три. А толку многу чепкање назад во what if - минатото, не.
Детерминизам луѓенца. Џабе мислите, смислено е веќе.

 

[Dzish]

Шо ако некој ја фрли темава в канта?

Тупо размислување... не тепам филмој и не се замарам со шо би било кога би било. Шо било, поминало... шо ќе биди и тоа ќе помини. Ја живеам сегашноста и се трудам со ладна глава да донесам разумни и реални одлуки колку што можам...

Треба да бидиш сигурен во она што го сакаш во животот, и во она што сакаш да бидеш во животот. Што би било кога би било, и режирање на виртуелни сценариа на “таа е мојата прва љубов и се ќе беше супер ако....“ не ти помагаат никако. Ако било за да вози, ќе возело уште, немало да попушти на првиот, вториот или Х-тиот проблем.

 

[anunska]

undo... undo, undo, undo... ccc redo undo undo...

 

[аллександар]

undo... undo, undo, undo... ccc redo undo undo...

Шо дрога користиш???


Секој човек се има доведено во ситуација да си постави прашање кое започнува со ШТО АКО? без разлика дали ке биде прашањето за во иднина или пак за минатото кое поминало... има одредени моменти кога самата психа го тера човека да размисли за минатото што направи што ке било ако постапел поинаку и ред други работи... често пати си поставуваме прашања со ШТО АКО за во идниа.. што ако таа ме напушти што ако забремени и ензнам ти што.. можам да кажам дека човек во одреден момент доаѓа на работ од стабилноста па мора да се преиспита добро поставуваји си Што ако прашања за да дојде до точниот или барем приближно соодветниот одговор...

П.С темава може и во општи муабети да оди ептен е некако од повеќе области