Како се нарекувале Македонците наспроти пропагандните тврдења!?

[@cool@]

Popis na naselenieto vo belomorska Makedonija.


Makedonci- makedonski jazik- vo gejskite dokumenti od 1920 god.

Gradovite i selata so broj na ziteli koi zboruvale makedonski:

http://www.imma.edu.gr/imma/history/12.html
.

 

[@cool@]

Victor Berard, "Pro Macedonia", Paris 1904:

http://www.archive.org/stream/promacedonialact00bruoft#page/n3/mode/2up
.

 

[@cool@]

Во Германија -Лајпциг крајот на 19 век изграден Свети Алексиевски храм - (руски)а осветен 1913 година.Претставникот на Руската дипломатска мисија во Дрезден, Барон фон Волф, апелираше до Министерството за надворешни работи на Саксонија, со следното писмо : (оригиналот е во Градскиот архив во Лајпциг, Кар 42,0 на германски јазик):

"Почитуван г-дине министре, руските луѓе кои живеат во Лајпциг, одавна мечтаат да имаат своја црква, каде би ги одржувале своите Богослужби.

Неодамна, на нив им се придружија Бугарите, Србите и Македонците, кои не сакаат да присуствуваат на службите на грчката заедница во Лајпциг.

Во врска со ова, имам чест да се обратам кон Вашата Екселенција, со барање за помош за добивање на дозвола за изградба на храмот во нечиј дом така што свештеникот на Руската Црква во Дрезден во одредени денови би можел да држи Богослужби таму ",

Волф, Дрезден, 12 ноември 1907.

Кралското Министерството за религија и образование, одговор на писмото од баронот фон Волф донесе на 9 јануари 1908.

Одлука да се овозможи изградба на руски храм за организиран црковени живот на руси, срби, бугари и македонци во Лајпциг. Истата година на Велигден се одржала и првата богослужба на храмот.

http://www.russische-kirche-l.de/russisch/hystory18r.htm

 

[@cool@]

ПУЛАМ :smir:

 

[@cool@]

с. Копривлен
В селото хората са всички бежанци от Егејска Македонија, от Драмско. От четиринадесет населени места в Драмско.

През февруари 1990 г. се с'стоја п'рвијат организиран митинг на македонците в Софија. Внесе се петиција в Народното с'брание, предаде се на Александ'р Лилов. Основно тогава прис'стваха хора от Петричко и Санданско. Шествието се движеше от НДК до Парламента.

Хората, които се заеха с орагнизирането на тази идеја, са хора, лежали по затворите – Сократ Маркилов, вече покојник, лежал 11 години по затворите, Стојан Георгиев от Петрич, лежал два п'ти по четири години, Атанас Мирчев от Клјуч, лежал осем години по затворите – и тој вече покојник, Крум Бачев с'што от Клјуч, с'што покојник, јордан Костадинов от Сандански, с'што лежал два п'ти, Костадин Франгов от нашија крај, лежал пет години в Шуменско, почина. Има хора, които са арестувани и зад'ржани по 20-30 дена, други от нашата околија, които да са лежали по затворите нјама.

Идеите на ОМО Илинден с'м ги в'зприел от моја дјадо, вече покојник, којто беше емигрант в штатите, дојде си 88-ма година, беше член на МПО в Америка. Тој е на башта ми башта, през 1951 г. тој бјага в штатите, като прив'рженик на Никола Петков. Преди това е арестуван, лежи в затвора и след това бјага в штатите, в Б'фало. Тој е бил 37 години в други среди, контактувал е с хора от старата емиграција, от МПО-то.

То л'катуши – ту така, ту така... Повечето ц'ркви там са строени от македонската емиграција, макар че се ползват от б'лгарската емиграцијата. На 23 септември 1947 г. с'дјат Никола Петков, на 1 октомври дјадо ми е арестуван, тој е бил дјулгерин, зидал е комина на една к'шта, когато идват да го арестуват. Тој е бил с Нено Чак'рски в една килија. Благодарение на него е оцелјал, че дјадо ми е бил само на хлјаб и вода, а Нено е имал право на един колет месечно. Делјали са си го двамата и така нјакакси са оцелјали. Но след като го пускат, започват тук проблемите му. Един му взел ливадата да си пасе стоката, друг му изорал пшеницата. Предизвикват те да направиш нјакој золум, вече ведн'ж си набелјазан и чакат, докато ти изд'ржат нервите. Карал така три години и на 24 мај 1951 г. заминал.

Относно културната автономија на Пиринска Македонија в селото има различни мненија. Наборите 37-ми и 38-ми казват, че са учили македонски в училиштата, учителката им се е казвала Дивна јорданова от Куманово. Получавали са и македонски вестници. Преди преврат'т от 19 мај тук е имало организација на ВМРО, като почти всички м'же са били членове, без да знајат за какво става в'прос.

Аз с'м далеч от идејата, че македонскијат в'прос е дело на Коминтерна, заштото имам много доказателства, че това не е така. По принцип нациите на Балканите започват да се формират наново през ХVІІІ в. – Г'рција п'рво се отделја и се обособјава като отделна д'ржава и нација, С'рбија, Б'лгарија, Рум'нија. Проблем'т на Македонија е бил, че нашите револјуционери са искали да правјат република. Ако си бјаха намерили нјакој кајзер, да го доведат и да го направјат цар, Македонија отдавна штеше да с'штествува като д'ржава – оште от 1903 г.

Но те тр'гнаха да правјат република, което не се харесваше на Великите сили. Това е мисленето на хората от Македонија. Не виждам как'в Коминтер има по времето на Партениј Зографски в краја на ХІХ в. Просто по онова време никоја от Великите сили не желае република. Затова не са помогнали на Македонија по време на Илинденското в'стание. Такава е била и целта на Солунските атентати – да ударјат западнија капитал. Благодарение на Тито Македонија става република, па макар и федеративна в рамките на југославија.

От нашето село нјама нјакој, којто да е бит, за да се пише македонец. Обратно – има хора, които не са желаели да си сменјат паспортите. След Априлскија пленум нали започва курс за смјана на всички документи.

В последно време става хит, че нјакој е правил хората македонци.Изобшто не се коментираше тази тема. Хората са си се чуствали като такива. Като дете тук масово се слушаха македонски песни, тија на Васка Илиева – само това се слушаше. Като дете помнја, че другарите милиционери обикалјаха и взимаха плочите и не даваха на хората да ги слушат. Аз с'м бил мал'к, но хората са ги слушали и е факт, че не даваха да ги слушат и ги конфискуваха.

Повечето от партијните чиновници са участници и в единија, и в другија процес. Тјахната политика е на отричане на всичко, което е било. А сега стигат до тотално отричане на всичко, което е било – нјама македонци, нјама македонско малцинство, нјама ништо и така. В нашите среди се знае за Благо Джуданов, че е убит. Тој е бил политкомисар на Гоцеделчевскија комисарски отрјад. Тој е убит точно заради македонските му позиции през 48-49-та година по време на лов. Така се говори, аз с'с сигурност не мога да кажа дали е така, но е факт, че е убит по време на лов след идването на комунистите на власт.

При нас има и комунисти, бивши членове на БКП, които сега са членове на нашата организација. Борис Халачев например, тој и цјалото му семејство са в нашата организација. Тој и преди това имаше такива настроенија, башта му почина без да си смени паспорта, до последно си остана македонец.

В нашата организација членуват и помаци. Много от тјах приемат по-лесно да им кажеш, че са македонци, отколкото б'лгари.



--- надополнето ---

Не знам зашто е така, може би, заштото не са видјали ништо лошо от македонците. По-младите помаци се аргументират с това, че на дјадовците им в паспортите е пишело „македонец”. Много от тјах не се обиждат, като им кажеш, че са македонци. Ние дори имаме структура в едно помашко село – Кочан.

Едно време имаше вестници, списанија – на мен лично ми докараха в. „Илинден” от едно време и с'жалјавам, че не го запазих. На времето милицијата ходеше и с'бираше такива материали от хората. Лично аз знам професор Георги Попатанасов, зав'ршил богословскија факултет, родом от Елешница. След като зав'ршва, започва работа в метрополијата в Благоевград, започва да вади всичко от Библијата за Македонија и македонците, отделно си членува оште като ученик в македонска група в Разлог. През 1971 г. милицијата му влиза в к'штата. Р'кописите на тази книга тој ги скрива в старата пешт за хлјаб и ги зарива под пепелта, когато усештат, че му готвјат капан и емигрира в Македонија. Там се жени и там си живее, вече е на 67-68 години, стана професор в богословскија факултет на Скопскија университет. След 10 ноември си дојде и си извади р'кописите от пештта, којато не е разрушена и сега. Издаде ја на книга, којато се казва „Библијата за Македонија и македонците”.

Преди промените има и случаи, в които хора от Б'лгарија са минавали от другата страна, да живејат в Македонија.

Аз лично не можах да кандидатствам, заштото имах лоша характиристика. През 1983 г. бјах трудовак в Бухово. От всички новобранци само четирима бјахме с'с средно образование. Нјама какво да си говорим – трудови војски бјаха за малцинствата – турци,цигани и б'лгари затворници. И нас ште ни правјат писари. И влизаме при ВКР-то, ст.лејтенант Веско Симеонов, помнја го много добре, заштото после го четох по вестниците, че са го уволнили от ГУСВ. И влизаме един по един и започват да се водјат разговори, да вербуват. Това са сега нјакои от тези, които тогава на 18 години са ги вербували, п'к сега ги изкарват доносници. Тој ми вижда характеристиката, знае ме как'в с'м и ми казва, че с'м тјахно момче, ште почна работа в штаба, да слушам турските станции, разговори и да носја там. Тој ме пита дали има македонци в нашија крај, дали заради дјадо ми или зашто, но мен ме пита точно това. Аз му отговорих, че не знам, че штом ме пита, сигурно има. Тогава бјах на 18 години и освен да пеем македонски песни по компании, които сме знаели от нашите родители, с друго активно не сме се занимавали. .

Отказах му това, което искаше от мен, казах му, че аз това не мога да го направја и естествено не станах писар в штаба.

За другите трима не мога да коментирам дали са приели, но факт е, че ги направиха писари по батальоните, а мене отказа да ме направи. Аз си бјах на обекта, по-к'сно там имаше един мој селски и тој ме направи библиотекар, получавах вестниците, заштото все пак бјах с четиригодишен техникум. Но там, к'дето бјаха секретните писма и други нешта, не бјах допуснат. Тој искаше да с'м писар при него в секретна секција, но т'ј като му отказах на ВКР-то, с'ответно не бјах и при моја селски.

Нашето село е чисто христијанско, но като дете си спомнјам за смјаната на имената на помаците, за Корнишките с'битија, тука в Корница и Брезница. С'битијата бјаха нај-вече в Корница, то оттам са и жертвите. Там има и паметник. Между другото единијат от участниците в тези с'битија, којто беше и техен депутат Ајруш Хаджи е лежал в една килија в Старозагорскија затвор с нашија пр'в председател Стојан Георгиев, били са в една килија. И през 1990-та година бјахме на прага да излезем за изборите с обшта листа, но в последнија момент, Д'ржавна сигурност ли, кој ли, си св'рши работата. .

Споразумението се провали заради помаците – какви са те – турци или помаци. Това беше основнијат спор. Казах ви, че помаците повече приемат да им кажеш, че са македонци, отколкото б'лгари. Особено по-старите, по-младите вече са други. За етническата принадлежност религијата нјама никакво значение.

--- надополнето ---

За другите трима не мога да коментирам дали са приели, но факт е, че ги направиха писари по батальоните, а мене отказа да ме направи. Аз си бјах на обекта, по-к'сно там имаше един мој селски и тој ме направи библиотекар, получавах вестниците, заштото все пак бјах с четиригодишен техникум. Но там, к'дето бјаха секретните писма и други нешта, не бјах допуснат. Тој искаше да с'м писар при него в секретна секција, но т'ј като му отказах на ВКР-то, с'ответно не бјах и при моја селски.

Нашето село е чисто христијанско, но като дете си спомнјам за смјаната на имената на помаците, за Корнишките с'битија, тука в Корница и Брезница. С'битијата бјаха нај-вече в Корница, то оттам са и жертвите. Там има и паметник. Между другото единијат от участниците в тези с'битија, којто беше и техен депутат Ајруш Хаджи е лежал в една килија в Старозагорскија затвор с нашија пр'в председател Стојан Георгиев, били са в една килија. И през 1990-та година бјахме на прага да излезем за изборите с обшта листа, но в последнија момент, Д'ржавна сигурност ли, кој ли, си св'рши работата. .

Споразумението се провали заради помаците – какви са те – турци или помаци. Това беше основнијат спор. Казах ви, че помаците повече приемат да им кажеш, че са македонци, отколкото б'лгари. Особено по-старите, по-младите вече са други. За етническата принадлежност религијата нјама никакво значение.

http://anamnesis.info/documents/Angel-Bezev_Koprivlen_1964.pdf

 

[@cool@]

Соборна црква - Успение на Пресвета Богородица -г. Будимпешта.

Со богата и интересна историја.. Во XVIII век во трговскиот град Пешта се доселиле многу грчки купци и македонци, кои тргувале со стока.
278 семејства дале свои допринос во реставрацијата на храмот. Од зачуваните тогашни летописи се зборува за околу 728 членови, меѓу нив биле грци,македонци и само неколку албанци. ...

http://www.orthodoxia.org/hungary/p/1/4/2/108.aspx.

 

[Bratot]

Во врска со ова и текст со објаснување:

Документите наречени „House of Commons Papers“ се една од петте главни категории на парламентарни документи во Британија, кои се резултат на работата на Британскиот Дом и неговите Комитети и коишто се неопходни за неговото функционирање.




Во извештајот од парламентарната сесија оддржана меѓу 3 декември 1878 и 15 август 1879 година, број на документ 79, се водело расправа за Турција.

Во прилогот на овие државни документи, под реден број 259 се наоѓа службениот извештај на вршителот на должноста Конзул во Солун господинот Едвард Баркер кој го известува сер АстинХенри Лајард , тогашен британски амбасадор во Истанбул, за состојбата во Македонија.

Од информациите кои ги добил од пристигнатите дезертери, тој наведува дека бројот на востаниците изнесува 15 000 добро вооружени востаници, со пушки од типот Хенри-Мартини, првите британски пушки од 1871 година, кои претходно Русите ги одзеле од Турците.

Понатаму, продолжува со информацијата од епископите, кои дошле во Солун во чест на Патријархот Јован, пред да биде пренесен во Истанбул, во која наведува:

„Тој изјави дека востаниците, кои себеси се нарекуваат “Македонци“, барале голема сума на пари од него за неговите епархјани, и понудиле да дадат (сметко)потврда, велејќи дека парите ќе бидат вратени кога тие ќе си ја повратат сопственоста на својата земја “Македонија“.

Бидејќи сумата била “претерана“, епископот пребегнал ноќта во Серез.

Овој документ претставува уште една важна потврда, за тоа како се декларирале Македонците, во случајов во 19от век, за нивната национална свест и силните стремежи за ослободување на Македонија и создавање на независна суверена држава под името Македонија.

Тоа не е само потврда со која се разбиваат сите комшиски пропаганди, туку и историски доказ кој задолжително треба да влезе во историското образование на секој Македонец.
Овој документ, влегува во редот на веќе публикуваните прилози во два дела со 26 историски цитати за декларирањето на македонскиот народ.

Помошни линкови:
1. http://www.parliament.uk/business/publications/commons/
2. http://www.official-documents.gov.uk/menu/browseDocuments.htm

​

Извор: Македонска Искра​

 

[@cool@]

Баба ми, между другото, е разказвала, че едно време, когато бежанците са идвали тука, б'лгарското правителство им е давало да постројат за три дена к'шта и мјастото ставало тјахно. Хр.: Не само за три дена, постојанно им е давано. Така например в Софија има Гевгелијски квартал, долу при Надежда, вие го знаете. Това е целијат рајон. Ами Конјувица- нај- много са македонците, ами обштина Илинден- ето, като ги броиме, три квартала сега са компактни. Ами Пловдив, Кјучјук Париж- само македонци. Сега, извинјавајте, аз не мога да си служа с понјатието македонски б'лгари, когато говорим за Македонија. Ние винаги си знаем, че ние сме македонци, а македонци значи нај- убави б'лгари. Може да има македонски с'рби, може да има македонски г'рци, но македонски б'лгари е все едно нај- убави б'лгари б'лгари. Това е една тавтологија, неотговарјашта нито на историјата, нито на битовото положение. Никој не им е сипвал на моите дедо и баба какви са, тија са си го знаели.

За семејство Матови​

семејство Матови, Струга, 1904 г.

​

​

Нашата фамилија, Матови, носјат си името не от некој дедо Мато, а от едно планинско плато в албанските планини, горе. То се е казвало Мат. Тамо, во Струга, като е дојдел... не во Струга, во Деб'р е бил валијата за тоја рајон, отк'дето са нашите. Като е дош'л некој лош валија, ајде, всичко е бегало горе во планина. Така е било. И после, като се улабвало положението, след некое друго поколение, те се вр'штали в родното место. Но всички са си носели като фамилно име Матови и затова во Струга между Матови стават бракове и сватби. Заштото не са роднини, а носјат името на областта, к'дето дедо им и баба им са се крили от турците и после са се вр'штали. Така е и с нашата фамилија. Нашето семејство почва от дедо Кочо Матов. Тој е мој прадедо. След него е син му Апостол и след това идва моја башта (Милан- бел. наша) с брат си Христо, те са единајсет деца. Но дедо Кочо е носил прозвиштето Асигјаур. Башта ми го описва в неговите спомени, че като деца, като са си играли, са намерили в комина, горе, оджак'т на к'штата к'дето е, завиткано турски силјахи с пиштови и така натат'к. Тој там ги е криел дедо ми... прадедо ми. А баба ми Петра, на башта ми мајка, тја им др'пнала ушите и един кјутек им хв'рлила, штото пипат там. А после дедо ми Апостол ги учил: “Деца, сак'н да не кажете” и прочие. Но от деца, те са зак'рмени с това да се борјат за род, за дом и родина, и са знаели отк'де. Ти, например, като си стружанче, чул ли си за контиката на черквата “Свети Георги”? Да вземеш да ја пот'рсиш и да ја намериш. Таја контика е много важна, тја е историјата на град Струга, почва оште от 1792 година и в'тре са всички битови с'битија за града. Там и Христо Матов си е намерил местото, чак 1895- 6 година, когато се вр'шта като учител в роднија град.



Сега, как са се развивали нештата, борбите за свобода, вие знаете или поне сте чули една посока, малко к'де вас, повече тука. Но трјабва да ви кажа, че п'рвијат проблем, самијат проблем за македонците и там, и тука, и во Македонија, и во Б'лгарија е, че не се знае историческата истина. Не се знае. Това го зајавјавам категорично. Спомените на Милан Матов ште излјазат от Народната библиотека “Св. Кирил и Методи” под заглавие “За прем'лчаното в историјата на ВМРО”, една книжка от 300- 400 страници, само документи, никаква историја, измислица, роман, как ни е удобно- така да си го пишеме. Както са си документите, така са и публикувани. Ами нашијат с'јуз на македонските орагнизации издаде таја брошурка (“Погром'т на македонските бежански организации”- бел. наша), вие ја имате.

Тука имаше сиропиталиште “Битолја”. Сиропиталиште “Битолја” е днеска банка зад хотел “Родина”, на четири етажа банка. Но ајде ште говориме за това по- натат'ка. Но братствата направиха македонска народна банка, македонска кооперативна банка. Те даваха пари без лихва на бежанците.

пееха песни от роден крај, там си честваха празниците, там си честваха м'ките и радостта, било погребение, било сватби, кр'штенки. Ами аз си спомнјам. Аз с'м отрас'л в средата на стружкото братство. Стружкото братство беше много големо тука во Софија. Да ви кажа, като се с'бирахме, все ходехме горе, над Кнјажево ни водеха. Там се с'бираха по 200- 300 души, кој каквото имаше слагаше, седнехме, пееха се песни, играеха се хора, децата скачахме, играехме- това беше. Когато на некој му се случеше нешто лошо, колкото можеха тија хора к'саха от зал'ка и помагаха на своите. Така че братствата не са измислици, а са историческа и социална последица от освободителните борби, които се водеха во Македонија. Да си б'деме најасно.
И когато разтуриха с'с закон тридесет и четв'рта година В'трешната револјуционна македонска организација, тогава останаха братствата. Те не започнаха да в'ршат револјуционна работа. Те засилиха својата благотворителна, културна, социална и всјакаква друга дејност. Те беха... Основната им задача беше да не забравим роден крај. Така беше. Аз да ти кажа немаше жена тука, којато да немаше носија от Македонија. Ама не тука с'шити, а пренесени оттам. А колко деца, стари хора измреха по п'тја от Македонија, докато дојдат тука, като бегаха от турци, от с'рби, от г'рци. Те посјаха п'тиштата от Македонија, докато дојдат тука да могат да се заселјат.

Какво стана с македонските братства? Сега ги нема. Зашто ги нема? Заштото, като стана 9 септември (1944 г.- бел. наша) тука, во Софија, комунистите дојдоха на власт и рекоха: “Македонците са фашисти, михајловисти и не знам што си.” Но не ги закачаха, отначало не ги пипнаха две години. Тр'ганаха по другија п'т- да ги карат да се наричат, че те не са б'лгари, а са македонисти. Тезата на Коминтерна, тезата на Стојан Новакович и Цвиич, ср'бската теза примесена с Коминтерна. Те вемнаха. Обаче онија старци беха печени, сега да ви кажа не беха кокошкари като нас. Ти му викаш, а тој: “Абе, јаз с'м си- вика- македонец, па немам разлика со бугарете. Тука с'м и сега, и по- рано с'рце ми е било тука. јаз зашто бегах тука? што не бегах- вика- во Ром'нија, во С'рбија, што не бегах во Г'рција, што не бегах во...” Во Албанија има много лјуде бегани, но те бегат икономически, не политически в'в вр'зка с в'станијата, които станаха. И тогава се в'зприе другиот курс. Дојдеха от Македонија учители и инструктори по македониз'м, ги пуштиха во Пиринскијат крај да ги правјат: “Ние не сме никакви бугари, ние сме на Александ'р Македонски внуци”. Абе, б'ди си раат, нека си биде Александ'р Македонски и кој да е, но ти си внук на Сандре, а Сандре беше четник во организацијата на ВМРО!!! Или както ти ми казваш, татко ми е бил, ето го, еди-как'в си с еди-кој си е бил во четата на... Ама хората сами си го с'здадоха, то не е писана, а направо с'здадена историја. Таја историја, што ја направиха нашите старци, като имам предвид, че сега аз с'м на осемдесет и четири години, аз ти говорја за тија, што сега требва да са на триста години. Аз горе- доле го засекох времето, кога татко ми ослепе со двете очи. Тридесет и четв'рта година со двете очи ослепе со перде, кое не узреваше. Тој беше си терзија, шивач по професија. Работеше, но като спре со тоа, а аз бех на десет години и почнах да го водја да се срешта со пријателите си. Аз, затоа от такова дете, като клекнех там, аз ништо не разбирах. Тогава што ми влизало на мене во главата, што си говорјат те по македонски работи, аз ништо не им знаех, не им разбирах. Но тогава ги виждах што за лјуде са. Те беха семпли хора, чисти хора. Хора... Абе, как никој от тех не беше пијаница да... Си запазиха дух'т. На сегашнијат ректор на Софијскијат университет, на Биолчев, чичо му Илија Биолчев, битолски војвода, нема да го забравја, со бела к'драва коса, убав човек. Виж, тој единствен, като дојдеше при татко, му викаше: “Милане, ај от убавата ракија едно чавче”, не повече, си палеше цигарата и почнеха... Мојата мајка не е македонка. Тја е тука, от Шоплука, до Перник едно село Ц'рква. Тја по професија беше з'болекарка. Тја ни хранеше, тја ни переше, тја ни готвеше, тја- всичко. Добре, че като ослепе татко не излезохме на улицата, дето се вика. Тја, като ј дојдеше дотука от тија приказки за Македонија, все му викаше: “Аман, бре, Милане, стига с таја твоја Македонија, бре! Ставаш, легаш, заспиваш, с'нуваш, все со Македонија. Ајде сега, стига.” Но така си беше. Така беха скроени, така беха напомпани. И што стана с техните организации, не таја револјуционната, а тија- братствата. Братствата...
Абе, македонец като си, ти нема да му свалјаш капа на всеки, хвашташ се- в'ршиш работа. Това нешто, това големо завземане на живота на д'ржавата от страна на бежанците и техните потомци респектираше онија, които беха тр'гнали со лека р'ка да заметат какво има македонско- дај да го махнеме. Тогава вече и от Москва дадоха зор, и оттука, и Коминтерна излезе с'с становиште.

Во Софија, в'в Варна, во Пловдив са направили македонски домове, големи. В'в Варна, ако сте ходили, в цент'ра на Варна до катедралата има голем македонски дом. Тука знаете македонскијат дом на “Пиротска” и “Вашингтон”. И тогава се получава една друга криза. Сега, д'ржавата разтурја носителите на тија права- братствата, закри ги като правни субекти. Обаче кој да ги приеме? И тогава с'здават дружество “Гоце Делчев” и С'јуз на македонските културно- просветни дружества. И как'в куриоз се получава? Например тука (“Погром'т на македонските бежански организации”- бел. наша) е даден указ'т, с којто... Чакај да го намерја... Ето! С този указ петдесет и п'рва година во Д'ржавен вестник имуштествата на македонските братства се дават на дружество “Гоце Делчев”, с'здадено петдесета година и на С'јуза на македонските културно- просветни дружества, којто в'зниква чак петдесет и трета. Значи петдесет и п'рва година тој не е с'штествувал, но на него му се дават всичките тија имоти, вклјучително и македонскијат дом. Но дали што дали, след това ги прехв'рлиха к'м ОФ (Отечественијат фронт- бел. наша), след това не знам какво стана...

--- надополнето ---

Искам да ви питам сега е много популарно така в Македонија внучката на Гоце Делчев... Не знам дали ја знаете? Хр. Матов: Не, не. Не ја знам.
Т. Г.: Тја мислам... Нејното мнение се променја. Тја казваше, че Гоце Делчев е македонец...
Хр. Матов: Ама всички са македонци...

--- надополнето ---

Хр. Матов: Молја ви се! Александ'р Македонски... Ти гледај сега, за Александ'р Македонски борбата е от страна на г'рците. Те казват, че македонците са г'рци. Те отричат името македонци.
В.: Ама и Г'рција е по- напорна к'м тех.
Хр. Матов: Да, и те много, много влагат.

 

[Bratot]

Колку убава тема

Во Прилеп: "На мостот млади луѓе си играат, едниот не се срамеше запрашан: „Јас сум Србин, но оние (покажува на другите) се Македонци "-" Од каде сте ?"-" Од Ниш ",

И во Ресен: "Роеви на момчиња наоколу автомобилот, "Добро, што си ти?" Тој погледна срамежливо и неразбирливо, "Тој е Турчин", викна хорот. "Аха? А Вие (до хорот)?" - " Македонци!", испукаа, како од пушка. "

(Wendel, Kreuz Und quer durch den slawischen Suden, S.83 und 95)

Исто така, Едмонд Боуши де Беле во 1920 година изјави, дека доколку словенскиот Селанец од регионот на Острово (во Грција) или Монастир (Битола) беше прашан што е тој, во девет од десет случаи одговорот беше Македон.

Неговиот заклучок беше: "Un observateur de bonne foi classera donc a part cette population a laquelle le non de "Slaves Macedoniens" ou simplement de "Macedoniens" parait le mieux convenir".


Превод: Чесниот набљудувач би го класифицирал ова население како “Словенски Македонци“ или едноставно “МАКЕДОНЦИ“ како што најдобро одговара.

Edmond Bouchie de Belle, La Macedoine et les Macedoniens, p. 44


Повеќе на http://macedonianspark.com/mk/istorijaideologija/opropaganda/478-----2-

 

[fmi]

Баба ми, между другото, е разказвала, че едно време, когато бежанците са идвали тука, б'лгарското правителство им е давало да постројат за три дена к'шта и мјастото ставало тјахно. Хр.: Не само за три дена, постојанно им е давано. Така например в Софија има Гевгелијски квартал, долу при Надежда, вие го знаете. Това е целијат рајон. Ами Конјувица- нај- много са македонците, ами обштина Илинден- ето, като ги броиме, три квартала сега са компактни. Ами Пловдив, Кјучјук Париж- само македонци. Сега, извинјавајте, аз не мога да си служа с понјатието македонски б'лгари, когато говорим за Македонија. Ние винаги си знаем, че ние сме македонци, а македонци значи нај- убави б'лгари. Може да има македонски с'рби, може да има македонски г'рци, но македонски б'лгари е все едно нај- убави б'лгари б'лгари. Това е една тавтологија, неотговарјашта нито на историјата, нито на битовото положение. Никој не им е сипвал на моите дедо и баба какви са, тија са си го знаели.

Интересно,зашто некои хора пукат во собствената си нога...?!

 

[Bratot]

Многу ирелевантно прашање, но според бугарските стандарди, во целава дискусија најважно е зошто се прди после гравот.

 

[@cool@]

Письма Азефа Ратаеву. Фрагменты. 1905 год

С. 130. <…> Теперь перејду к македонцам. Был ја у Сарафова. Адрес его улица Осогово, № 36. Македонцы очень заинтересованы в русској револјуции – полагајут, что изменённыј русскиј политическиј режим не будет мешать их делам; на Балканском полуострове, по их мненију, всё бы давно хорошо устроилось и Македонија получила бы автономију, если бы не Россија, котораја мешает, имеја свои стремленија, в конечном счёте завладеть Балканским полуостровом. Это взглјад македонских револјуционеров. И благодарја этому своему взглјаду они желајут всјачески помогать русским револјуционерам. А помогать они могут. Как взрывчатое вештество мелинит они имејут в большом количестве, в большом – мало сказать, вернее – в лјубом. Дело в том, что македонцы имејут отношенија с поставштиками военному министерству болгарскому, так что о количествах тут разговаривать нечего – всё идёт длја правительства болгарского, а лјубаја часть отделјаетсја македонцам. Нечего вам говорить о том, что болгарское прав[ительство] очень поддерживает македонское движение и теперешнее болгарское правительство русофобское – оно будет закрывать глаза на то, если и будет знать, что македонцы уделјајут часть материалов русским – тем более, что Сафаров друг-пријатель министра внутр[енних] дел Петкова, да и вообште во всём правительстве он свој человек. Например, при опытах взрывчатых вештеств, которые производјатсја при военном министерстве, присутствујут македонцы и армјанские револјуционеры. Что касаетсја самых бомб, то есть оболочек, то здесь имеетсја чугунолитејныј завод, которыј Вам известен. На этом заводе они самым свободным образом льјут, что
С. 131. им нужно. Таких заводов у них в Болгарии не один, т[а]к к[а]к в Болгарии население наполовину македонское в некоторых местах, а отчасти очень сочувствујуштее македонскому движенију. Где эти заводы нельзја было узнать, да и притом длја нас не имеет это суштественного значенија, т[а]к к[а]к русские револјуционеры получајут непосредственно у македонцев. Завода по приготовленију взрывчатых вештеств у македонцев вообште не имеетсја, да и незачем, т[а]к к[а]к они все вештества получајут в лјубом количестве готовые. Кроме взрывчатых вештеств, они имејут все материалы длја взрывов – как запалы, фитили, разные механизмы, как часовые и т.п., всё это получаетсја ими в готовом виде и опјать-таки в лјубом количестве. Все они до сих пор уделјали внимание армјанам-дрошакистам, так что дрошакисты не нуждались в мастерских длја приготовленија взрывчатых вештеств, а лишь длја составленија бомб. Здесь имеетсја представитель дрошакистов Агапьјанц, торговец мануфактурными товарами, имеет магазин здесь, на улице Леге. Теперь, когда наладилсја транспорт из Болгарии в Россију, то начнут отправлјать разные материалы и в Россију длја партии соц[иалистов]-рев[олјуционеров]. Как [ја] уже упомјанул, все эти дела после от'езда Ташкентца (которыј всё это устроил) перејдут к Кашинцеву. Так как нам известно, кто будет всё транспортировать, то это не опасно длја нас <…>

 

[Kasnakoski]

Дело в том, что македонцы имејут отношенија с поставштиками военному министерству болгарскому, так что о количествах тут разговаривать нечего – всё идёт длја правительства болгарского, а лјубаја часть отделјаетсја македонцам. Нечего вам говорить о том, что болгарское прав[ительство] очень поддерживает македонское движение и теперешнее болгарское правительство русофобское – оно будет закрывать глаза на то, если и будет знать, что македонцы уделјајут часть материалов русским – тем более, что Сафаров друг-пријатель министра внутр[енних] дел Петкова, да и вообште во всём правительстве он свој человек.

И што сега? Сарафов не го сакате?

Ако е до зборот МАКЕДОНЦИ во сите бугарски весници /достапни се на интернет/ е полно со Македонци.

Сигурно нема да најдете повеќе Македонци одколку во бугарските весници. Вклучувам ги тука и весниците намакедонската емиграција.

 

[Кариес]

Тоа е така затоа што повеќе од 80 % од денешната (и поранешната) Бугарска нација се Македонци кои од политички причини се преименувани во Бугари, без реална основа.

И ти со твоите дискусии исто како онаа чавка од твојот аватар само се размавтуваш и никаде не стасуваш...

Тоа ти се вика “Лет во место“ (ако ја имаш гледано или читано драмата).

 

[zmej gorjanin]

Можда затоа што словенските народи кои живееја во Византија беа нарекувани vulgaroi од страна на византијците