Тогаш, бугарскиот цар Борис со крстено име Михаил, ги одвојува Македонците од бугарското царство и создава автономна македонска област.
(Периодическо списание, 1898 год., кн. 55-56, стр. 85.)
За управник на македонската автономна област го назначува Св. Климент, кој воедно ја вршел и задачата на епископ на словенски јазик , каде јазик во средниот век означувал народ.
Хронолошки:
Во
969 г., императорот Никифор Ј. Фока бил убиен, па на чело на Византија доаѓа Јован Цимискиј.
Во
970 г. бил ликвидиран комитопулот Никола, а власта со автономната земја ја презеле неговите четири синови.
Во
971 Јован Цимискиј ги протерал Русите од Балканот, и го ликвидирал слабото бугарско царство. Бугарија ја претворил во обична тема - провинција. Борис II и неговиот брат Роман повторно биле заробени и одведени во Цариград. Заедно со нив била пратена и бугарската царска круна. Истата година и Србија била потчинета од Византија, и уредена како провинција.
Земјата продолжила автономно да биде владеана во
тетрархија од четирите браќа:
- Давид владеел со јужните делови од земјата. Тој требал да ја чува најризичната гранична линија на патот кои Солун и Тесалија, кој постојано бил на мета на различни непријателски продори. Дворците на Давид биле сместени во Преспа и Касториа;
- Мојсеј својата власт ја ширел од Струмица која била главна база од која се лансирале походи кон брегот на Егејот, и Серез;
- Арон владеел од градот Средец, и имал за задача да ги спречува продорите на главниот пат од Адрианопол до Белград, како и да ја напаѓа Тракија;
- Самуил владеел со северозападниот дел на земјата, од добро утврдениот град Видин;
Тоталната независност на земјата на четирите браќа речиси била на дофат, а тоа се гледа и во моментот кога Јован Цимискиј им дозволил на комитопулите да испратат свои претставници на дворот на германскиот император Отон I во Кведлинбург 23 март 973 г, за да му однесат подароци по повод велигденските празници. На приемот во Кведлинбург тргнал најверојатно Самуил со еден од браќата. Таму го искористиле присуството на другите европски владетели,
за издејствување на меѓународно признание на својата држава.
Во
976 г. умрел и Јован Цимискиј. Браќата Давид, Мојсеј, Арон, и Самуил ја искористиле неговата смрт, за повторно да кренат финално востание овојпат против наложената византиска врховна власт. На страната на комитопулите поминало и дел од бугарското население, со што во Македонската Средновековна држава биле приклучеии и бугарски територии.
Во текот на 976 г., во рок од шест месеци биле убиени тројцата Самуилови браќа:
- Давид загинал кај местото “Убави Дабови“, меѓу Костур и Преспа, во борбите со Власи скитници;
- Мојсеј загинал во борбите со Византијците кај Серез;
- Арон бил ликвидиран од Самуил, во околината на Разметаница, зашто со помошта на Византија се стремел за себе да ја приграби целата власт во државата. Било ликвидирано и целото негово семејство. Жив останал само неговиот син Иван Владислав, кој бил спасен и поштеден од Гаврило Радомир, синот на Самуил;
На тој начин од
976 г. македонската држава била претворена во
монархија, на чело со македонскиот монарх Самуил.
"Whilst, during Symeon's reign, the Droungovits, Strymonits and in general all Sclavinians were distinguished from the Bulgarians, during Samuel's reign and thereafter the name of Sclavinians vanished altogether, the Macedonian Slavs are designated by the Byzantines under the general name of Bulgarians, and the country conquered by them from Samuel, ie the west and north Macedonia, was from now on called Bulgaria. Thus the Greeks themselves gave the name of Bulgarians to all Slav-speaking populations and named Bulgaria not only the Bulgarian territory but Greek provinces as well. We, then ourselves gave to the Bulgarians the rights to lay claim over regions and populations with which they had nothing in common....."
(S. Kyriakides, "The Northern Ethnological Boundaries of Hellenism", p. 37, Thessaloniki, 1955)
Превод:
"Додека за времето на владеењето на Симеон Драгувитите, Струмјаните и општо сите Склавини беа јасно посебни од Бугарите, за време на владеењето на Самоил и после тоа името Склавини сосема исчезна, Македонските Словени се назначени од Византијците со општото име Бугари, и земјата освоена од нив од Самоил, т.е. западна и северна Македонија беше од тогаш наречена Бугарија. На тој начин самите Грци му го дадоа името Бугари на сето Словено-говорно население и ги крстија Бугарија не само Бугарските територии туку и Грчките провинции. Ние самите значи (мисли на Грците) им го дадовме на Бугарите правото да претендираат кон области и население со кои тие немаат ништо заедничко..."
(С. Киријакидес, "Северните Етнолошки Граници на Хеленизмот", стр. 37, Солун, 1955)
