Жени кои не сакаат да станат мајки

[pearl]

@ Gansen

Изгледа некаде сум направила утка во пишувањето. Најмалку од се` што сакам е да го проектирам мојот концепт на целото човештво. Таман работа, особено не сакам да го направам тоа за денешниот човек. Само си изложувам став за она како јас сметам дека е вистинскиот начин на развој, за да на сите ни биде поубаво. Ние како единки не можеме да го смениме макрокосмосот (барем јас не сметам дека имам сила за тоа), но секако можеме да го промениме нашиот индивидуален микрокосмос. На нeго, јас сакам и можам да делувам.

Инаку, не живеам во лаги и илузии, односно како што кажа wishful thinking. Би била најголема будала да го направам тоа. И нешто изгледа имам наопаку напишано ако сум оставила впечаток како да сакам да го прикажам човекот како високо морален и одговорен, оној човек од реалноста, од секојдневието, комшијата, колегата, тој што го среќаваме на улица. Во никој случај. Но секако, ниту пак мислам декс сите се животни и се раководат од животински побуди (има и такви и вакви).

Понатаму, никаде не го порекнувам биолошкото во човекот. Само велам дека покрај тоа, благословени сме и со нешто поголемо, имено да размислуваме. Затоа и сметам дека не смееме да си дозволиме, кога станува збор за нагоните (кои ни се всадени), да заборавиме на разумот. И тука мислам на обично секојдневие. Апсолутно прифаќам дека во екстремни ситуации и black out моменти забораваме на се` и се раководиме од анималното. Ама тоа се ретки случаи, ние не го живееме животот секојдневно во екстрем.

Понатаму, тоа што велиш дека дури и во случај на ризична бременост, мајката сепак одлучува да роди. А зарем нема ли случаи каде некои се одлучуваат да абортираат, ако знаат дека е ризично? Или пак, зарем нема ли случаи да абортираат, ако знаат дека нешто не е во ред со плодот? Како тоа ако е нагонот за продолжување на видот толку силен, некои ги тера да ризикуваат, а некои да абортираат? Мислам дека не е толку до нагонот, колку до степенот на зрелост, што пак не` враќа на почетокот. Зависи од нашата перцепција, а не од inner sense. Или како што напиша The Magus погоре, секој од нас си е своја душа и карактер.

И малку ме буни она што го имаш напишано "А мајката сепак, одлучува да роди". Како мислиш дека одлучува, нели станува збор за нагон? Не можам јас своеволно да одлучам дали ќе дишам или не. Можеби пропуштам или не те читам како што треба.

Инаку, не знам дали си male or female, ама ако веќе зборуваме за нагоните и нивната јачина и се спуштиме на најбазичното анимално кај нас, имаше еден убав пост од една форумџика на друга тема, околу нагонот за преживување и тоа на породилниот стол. Интересно беше да се прочита забелешката чија борба за живот водиме во тие моменти.

П.С. Избегавме од темата и тоа побајаги.

 

[Gansen]

Тоа што не-задоволувањето на нагонот за репродукција не е животно загрозувачки, не го прави помалку базичен или фундаментален. Постојат само две животни ситуации во кои психики здрава индивидуа може своеволно да се одлучи да го ризикува сопствениот живот: потомство или идеал. И во двата случаи индивидуата своеволно одлучува дека нема повеќе да пие, да јаде, да има секс...односно дека нема повеќе да ги задоволува нагоните за преживување, што го прави нагонот за одржување на сопствениот вид, во некои ситуации, посилен и од нагонот за преживување. Воедно, со ова ти одговорив и на забелешката, оти некои жени со ризична бременост, сепак не се одлучуват да родат...

Инаку, да беше толку силно уверена дека целава работа е ствар само на рационален пристап, а не на inner sense, зарем ќе се прашуваше дали сум male or female?

 

[Марко!]

Глупачи.

 

[Силен]

Јас не грешам, меѓутоа ти гледаш од погрешен агол.
Чекај малку. Имаат нагон или имаат потреба? Тоа се две различни работи. Јас не негирам дека во одреден стадиум на животот стануваме зрели и спремни за деца и тогаш се јавува потреба да родиме. Но, тоа нема врска со нагон. Жените и откога ќе родат пак им се онади, така е? Така е. Ама како тогаш веќе немаат нагон за правење деца? Еве, ако велите дека постои нагон за правење деца, како тоа не се јавува на 18 год.? Или пак малку обратно, доколку некоја родила неколку дечиња до 23, како тоа не продолжува да има нагон да прави уште деца и до нејзината 32-ра година?

Грешиш затоа што тргнуваш пред се од од себе и своите искуства. Не смее да се генерализира.

Многу се задржуваш со примери на години и ставаш се на картата на секс а нема врска тоа со сексот. Желбата да се има дете воопшто не мора да е поврзана со желбата за секс!

Освен тоа не секоја жена има иста потреба за дете, како и зашто објаснив во претходниот пост, нема да се повторувам. Некоја добива потреба да роди (намерно велам потреба а не желба за да видиш разлика) на 18 години а на некоја не и престанува ни по петтото дете, индивидуално е тоа ама постои и нема врска со желбата за „онадување“.

Се разбира дека нема, бидејќи такво нешто не постои. Има нагон да се онади, за да си го доведе телото во баланс, а да не зборувам за менталните придобивки од самата интимност како таква (важи и за машките).

Има и постои а ако не си запозната со тоа тоа е веќе нешто друго. Нема веќе за тоа да спорам!

Тоа што ти си го начекал во пракса дали да се смета за валидно? Јас на пример, можам да ти потврдам еден куп случаи каде жени немаат таква нагла потреба за деца. Не дека сакам да ти ги навредам другарките, ама точно е, во нашиот менталитет постои појава на масовна хистерија за раѓање деца после одредена возраст. Ама е точно тоа, хистерија, а не нагон. Доаѓа од главата, а не од препоните.

Пак ќе кажам, не мешајте нагон, со потреба и желба да се роди. Желбата е сосем нормална, се јавува како резултат на зрелост (доколку претходно не се случи по грешка) и е потреба да се реализираш како личност, а не за да се реализираш како биолошко суштество.

Читај погоре.

Сексот е и те како на исто рамниште со другите, само што за последиците од апстиненција се чека малку подолго да се појават. Побогу, па дури и самиот нагон за секс не се јавува, како другите, со самото наше раѓање, нели?

Инаку е исто важен како храната, водата и воздухот, само што се може малку подолго без него (но, не и без него). Па дури и за другите не е исто колку можеме без нив. Без храна можеш 40 дена, без вода 7 дена, а без воздух ниту 7 минути.

Но, секако различното времетраење додека се случи "system shut down", како последица од недостаток на овие работи, не го прави сексот ништо помалку важен или ништо помалку неопходен за нашето тело од другите. И во крајна линија, јас не измислувам топла вода, сигурна сум дека барем сите од вас во основно учеле за петте основни човечки потреби. Кој сака може да си прочита.

Инаку, едно прашање до сите што велат со апстиненција може да се живее. Што мислите што може да се случи ако сте без секс, еве да речеме 5 години? Ама тоа претпоставува и да нема мастурбација. Ако е апстиненција, треба да биде целосна. Не велам дека не може, се разбира дека може да се издржи (прашање до кога), ама ме интересира какви последици ќе има тоа за нашето тело?

Како за споредба, не е дека немањето воздух е тоа што не` убива, туку што се случува во организот, со крвта, со органите, без воздухот. Размислувајте малку логично.

Треба повеќе да читаш за некои духовни ситеми каде баш преку апстиненција се оди кој духовен развој. Некои се без секс а некои со секс, кому што прија повеќе.

И да тие луѓе се здрави и ништо не им фали иако за тој што не знае му личи на научна фантастика.

Има начини и со апстиненција да се остане здрав иако не значи дека на сите ќе им прија.

Смешно ми е за ова да спорам.

 

[pearl]

Тоа што не-задоволувањето на нагонот за репродукција не е животно загрозувачки, не го прави помалку базичен или фундаментален.

За да не останат недоречености, ќе прашам.
Не го прави помалку базичен или фундаментален за кого?
За индивидуата/единката/поединецот или за човештвото како целина? Бидејќи се две различни како Јупитер и Сатурн.

Постојат само две животни ситуации во кои психики здрава индивидуа може своеволно да се одлучи да го ризикува сопствениот живот: потомство или идеал. И во двата случаи индивидуата своеволно одлучува дека нема повеќе да пие, да јаде, да има секс...односно дека нема повеќе да ги задоволува нагоните за преживување, што го прави нагонот за одржување на сопствениот вид, во некои ситуации, посилен и од нагонот за преживување. Воедно, со ова ти одговорив и на забелешката, оти некои жени со ризична бременост, сепак не се одлучуват да родат...

Инаку, да беше толку силно уверена дека целава работа е ствар само на рационален пристап, а не на inner sense, зарем ќе се прашуваше дали сум male or female?

Арно што напиша "во некои ситуации". Не за друго, колку да не праќав по пошта рекламација за wishful thinking.
А за остатокот, каде не се согласуваме?

Инаку, јас во животов сум сигурна само за една работа, не повеќе. Што се однесува до прашањето m/f, чисто го поставив дека ако си женско можеби ќе знаеш да споделиш. Инаку, сеедно ми е дали си едното ил другото, можеш и хермафродит да бидеш, не ми прави разлика.

Грешиш затоа што тргнуваш пред се од од себе и своите искуства. Не смее да се генерализира.

Во право си, моја грешка. Кога како секој нормален човек, наместо да размислам со своја глава, треба да тргнам од мислењето на комшијата. Само не заборавај дека пред се` како женско, сум имала прилика да разговарам на оваа тема со многу повеќе жени, одколку што ти си имал прилики.

Нејсе, што и да кажам бесцелно ќе биде. Мани мене што ме читаш, а не ме дочитуваш, туку и погоре имаше едно друго женско што истото го кажа, ама ти одбираш да читаш површно и селективно.
Кога ќе можеш да направиш разлика помеѓу нагон и потреба, можеби и ќе разбереш за што се пишува. Башка тоа, со апстиненцијата од исклучок правиш правило. Како плус, тоа за слабите хормони што го спомна во првиот пост, само потврдува дека ти се измешани лончињата околу тоа што значи слаби хормони. Пак не правиш разлика помеѓу неможност да се забремени и потреба да се роди. Видов дека луѓето како реакција на тој пост, по инерција влегуваат од една во друга предрасуда, ама искрено кажано немам инспирација да дебатирам.

Има и постои а ако не си запозната со тоа тоа е веќе нешто друго. Нема веќе за тоа да спорам!

Anyway, кој сака нека се бори против извичници, јас ни најмалку не сакам да го правам тоа. Затоа, слушај си ги ти другарките, тие најдобро ти знаат.:smir:

Како за крај на темава. Единствена причина (по мое) зошто маж/жена не сака деца е дека нивниот пат кон личната среќа не води преку родителство. И на истото имаат потполно право. А тоа пак воопшто не ги прави малтретирани, хормонално пореметени, глупачи, ненормални и слични други небулози кои ги сретнав по странициве.

 

[Аполон]

Има многу жени кои не сакаат да имаат деца но не го задржуваат овој став цел живот. Во зрелите години одлучуваат да имаат деца. Не сум запознаен со биолошките и хормоналните или психолошките причини туку од она што го гледам околу мене. Ретки се жените што немаат потомство, дури и најголем дел од оние кои решаваат да не се омажат, не се одрекуваат од мајчинството.

 

[alex del piero]

Тоа ти се најсебични створења на свет шо не сакаат да се замараат за никој, па ни за свое дете шо евентуално би го имале... Мислам зашо нели да трошат они време и пари за тоа... Тие ресурси може фино да се искористат за салони за убавина, коктели у град итн итн... Еден ден ко ќе сфатат ќе им биде касно, пошо ќе им пројде времето ко ќе можат да раѓаат... Е тогаш нека тркнат да си купат некоја домашна животиња... Како и да е, причината е дефинитивно нивната себичност до бескрај

 

[Lurtz]

Одговорноста во сето ова можеби ја подзаборавивме. Не должност туку родителство како одговорност за комплетно стварање на едно човече.
Неколку цитати од сајт кој се занимава со здравствени прашања за децата, мајчинство и семејство

In all we do there is an underlying current off rhythm that seems to perpetuate us into the next phase of life. When we are young; the silent force drives us toward love, commitment and the fulfillment of a relationship to sustain us through life. Once that is achieved most people begin to be motivated with a stir of emotions and buried desires that involve starting a family of our own.
The reasons are different for everyone. Some people want a positive and influential way to continue their heritage while others feel it quote simply just the next thing they are supposed to do. Others want to right all the wrongs from their own childhood by bearing children of their own and still others want to seal the deal on their relationship by involving the blood ties that will bind us to another person for the rest of our life. Many do it for love and others do it unwittingly and accidentally perpetuated by an unexplainable destiny of sorts.

No matter what the reason, starting a family doesn’t just begin a new chapter in life; it is preface for a new book altogether!

This is one of those areas where ignorance is bliss! Starting a family redefines terms like responsibility, love, happiness, worry and what it means to be committed and devoted to someone other than ourselves.

Starting a family changes the entire flow of life. Suddenly things like spur of the moment trips, eating out every night, sleeping in on the weekends, partying with friends and living life flying by the seat of your untied pants disappears. Mothers and fathers are born from men and women who have spent all their years before taking care of their needs, wants and desires without having to think much about anything else.

Starting a family is similar to planting a seed; first it must be tended to daily, watered with love and the commitment seems endless. Than the stem sprouts and soon the limbs, flowers and roots are becoming stronger. One day, the seed has grown into a tree that still needs to be protected from the elements of life like storms and high winds. But soon, it is tall enough to gather its own sunlight and the umbrella of shade from your own tree can no longer protect it from the heat of life. And one day, you look outside your window and see this tree you planted spreading seeds of its own. The commitment is never ending but luckily so is the love.

Where did the time go? What have you missed out on by choosing to spend the heart of your life raising a family? How did you make it through when it seemed like just yesterday you could barely wash your own clothes let alone someone else’s? What have you accomplished in your life that makes it special, worthwhile and full of love? The answers to all those questions are standing right before you in your living room as you are surrounded with the family you started some two decades ago. The family that keeps growing, loving and giving back to your heart that still seems to have room for even more. It may not have all been perfect along the way and it may be entirely different than what you expected in the beginning; but starting a family is one of those things in life that you will never regret.

Можеби доста интересна реченица која "објаснува" нешто повеќе

Millions of babies in this world are born for the "wrong reasons". The when’s, whys and how’s really don’t have to be explained and no women should have to completely understand the reasoning behind the “I want a baby blues.” The bottom line is that when you meet her (or him), it all makes sense.

 

[Redneck Rebel]

Одговорноста во сето ова можеби ја подзаборавивме.

И што ако ?

 

[Lurtz]

Ништо, ако ова погоре ти е неразбирливо, не можам ништо да сторам. Со време ќе сфатиш, вака со чамче муабет ништо не прајме.

 

[Redneck Rebel]

Ништо, ако ова погоре ти е неразбирливо, не можам ништо да сторам. Со време ќе сфатиш, вака со чамче муабет ништо не прајме.

Ќе сфатам текст копиран од сајт за бебиња. RIIIIGHT.

 

[Lurtz]

Ти можеш да видиш и овде
www.imdb.com
не мора да читаш што кажуваат психолози
али не ми е јасно која ти е целта на ова напињање. Имаш некое мислење по ова или онака

 

[Redneck Rebel]

КАде пишува дека тој што го напишал текстот е психолог ? Јас не гледам потпис под него.

Дури и да е психолог колку што сум запознаен психолозите се обучени за решавање на психичките проблеми на луѓето е не давање совети за деца.

 

[Никола]

Перењето мозок си го прави своето.
Колку е успешна пропагандата, да постојат жени кои се уверени дека мајчинството е хендикеп.
Забораваат жените дека нивен најголем успех, животен императив е да го задоволат сопругот и родат син/синови врз кои ќе се положи надеж да успеат еден ден.

 

[Mateas]

(3) Istraživanje Sharon Houseknecht (1987.) ukazuje na sljedeće dominantne motive apstinencije od djece : izbjegavanje odgovornosti i brige za odgoj, ženina orijentiranost na karijeru, materijalni razlozi.

http://www.rsp.hr/ojs2/index.php/rsp/article/view/281/285