Весникот `ЛОЗА`

[Andonov Bale]

Лоза е весник на македонската емиграција во Бугарија, што се појавил во 1892 година во Софија како орган на Младата македонска книжевна дружина

Списанието „Лоза“ се појавува откако во Солун пропаднал уште еден обид на Македонците за создавање на свој културен центар. Дел од соработниците на солунското списание „Книжици за прочит“ се преориентирале во кругот на „Лоза“. Меѓу нив се: Ѓорче Петров, Антон Поп Стоилов, Евтим Спространов и други. Меѓу соработниците на „Лоза“ се и: Коста Шахов, Ѓорѓи Баласчев Езерски, Петар Поп Арсов и други.
Уште во првиот број на „Лоза“, преку воведната статија е објавена програмата на Лозарите. Мотото на Софокле е ставено во почетокот на воведникот, и гласи:
„Ништожник е оној кој има подобар пријател од својата татковина.“


Повикувајќи се на големиот покоен Македонец, баронот Костадин Бели , кој во 1838 година од Виена упатил јавен апел до своите Македонци, Редакцијата на весникот цитира еден голем пасус, кој го претставува текстот на тој апел. Потоа Редакцијата продолжува:
„Благодарејќи на последните политички настани на нашиот полуостров и географската положба на Македонија, денес таму се изнасобрани севозможни надворешни елементи ... Треба значи да се собереме во една општа, моќна сила - сила народна, ако сакаме да ја сочуваме иднината на својата татковина. Тоа треба да биде стремежот на секој Македонец, каде и да се наоѓа тој.

Во петтиот број на списанието, од мај 1894 година, се појавуваат посмртно стиховите на Прличев „До ослободителот на робјето“. Во истиот број објавен е краткиот напис на Ѓорче Петров „Да се здружиме“, во кој отворено ги повикува Македонците на вооружена борба. Ѓорче Петров, потпишан со псевдонимот Николаев, се повикува на оној фамозен член бр. 23 од Берлинскиот договор од 1878 година, со кој Турција се обврзува во Македонија да пристапи кон реформи. Петров пишува:
„Положбата за нас Македонците во текот на овие последни години уште повеќе е влошена. Од една страна најинтелигентното население од Македонија се губи чувствително под несносниот ред и се голта од соседните ослободени земји; од друга страна, секоја година со десетици илјади работни раце ... си ги напуштаат домовите, оставаат пусто сè и заминуваат во странство; од трета страна, многубројни убиства речиси секој ден се извршуваат таму од незаузданите разбојници...“


Ѓорче Петров, кој настапувал како теоретичар на македонската револуција, овие свои мисли подоцна ги разработува во својот „Бунтовник“ (1898-1899).

Официјалната бугарска јавност уште по првиот број на излегување на списанието „Лоза“ ја препознала антибугарската тенденција, и фрлила анатема врз Лозарите. Во весникот „Свобода“, официјален орган на бугарската влада, го коментира појавувањето на „Лоза“ и подвлекува дека јазикот што се користи е македонското наречје.
Бугарската влада на Стефан Стамболов, познат бескрупулозен македонофоб и јавен прогонувач на Македонците во Бугарија, е главна тема на брошурата на Петар Поп Арсов „Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници“. Петар Поп Арсов е еден од уредниците и активни соработници на „Лоза“, кој пишувал под псевдонимот Вардарски.
Ѓорче Петров и Крсте Петков Мисирков на Лозарите им припишале димензија на историска видовитост, кои први проговориле јавно за потребата Македонците, самите со свои сили да си ја извојуваат победата.

"Само еден поглед е доста да се видат насушените потреби на нашата родина.Благодарение на последните политички настани на нашиот полуостров и географската положба на Македонија,дене таму се собрале севозмошни надворешни елементи,кои,воодушевени од својите сосипувачки планови и интереси за нашата иднина,слободно и со трескава енергија го засилуваат антагонизмот којшто и така постои во земјата..''
''Само еден силен отпор од наша страна може да не зачува од незаситените посегања,затоа ни се потребни сили,а нашите се разнебитени,раздробени значи треба да ги соединиме,да ги собереме во една општа моќна сила,сила-народна,ако сакаме да ја зачуваме иднината на нашата татковина.Тоа треба да биде стремежот на секој што годи чуствителен Македонец,каде и да се наоѓа тој''

 

[Костурино]

Андонов като гледам и "Лозата" е писана на бугарски jазик.

 

[Ајсшутер]

Андонов като гледам и "Лозата" е писана на бугарски jазик.

Официјалната бугарска јавност уште по првиот број на излегување на списанието „Лоза“ ја препознала антибугарската тенденција, и фрлила анатема врз Лозарите. Во весникот „Свобода“, официјален орган на бугарската влада, го коментира појавувањето на „Лоза“ и подвлекува дека јазикот што се користи е македонското наречје.
Бугарската влада на Стефан Стамболов, познат бескрупулозен македонофоб и јавен прогонувач на Македонците во Бугарија, е главна тема на брошурата на Петар Поп Арсов „Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници“. Петар Поп Арсов е еден од уредниците и активни соработници на „Лоза“, кој пишувал под псевдонимот Вардарски.
Ѓорче Петров и Крсте Петков Мисирков на Лозарите им припишале димензија на историска видовитост, кои први проговориле јавно за потребата Македонците, самите со свои сили да си ја извојуваат победата, и прочитај ја корицата првен на весников и кажи дали е бугарски јазик тоа не само тропај глупости.

 

[Костурино]

Това дека използувате "i" вместо "ја" не значи дека това е македонски. Виш как е написано "С'Д'РЖАНИЕ". Това да не е на македонски jазик.

 

[Kasnakoski]

СТЕФАН ВЛАХОВ-МИЦОВ ФИЛОЗОФСКИОТ КЛУЧ ЗА МАКЕДОНСКИОТ ИДЕНТИТЕТ (28)
Пропагандите лиферуваат „докази“
Проблемот со македонската еманципација и идентитет повторно избива по Руско-турската војна од 1877-78 г. и создаденото бугарско кнежевство. Последново, заедно со од него финансираната Егзархија, почнува акции за финализирање на процесот на наметнување на бугарска национална свест меѓу Македонците. Промената на македонската народносна јатка со бугарска - во прво време меѓу Македонците што се преселиле во Бугарија, значи институционално-државен модел на нација (познат како француски) да се трансформира во културен (германски политички модел). Бугарскиот притисок предизвикува многунасочна реакција. Индикативно е дека Македонците што живеат во кнежеството атакуваат директно врз бугарската национална политичка черупка преку организации, како „Таен македонски комитет“ (1886), „Словенско-македонска книжевна дружина“ (1888) со Георги Пулевски, „Млада македонска книжевна дружина“ (1891-92). Тие се создадени во Софија, каде што е центарот на македонската емиграција и секоја од нив се организира со истата грижливост со која власта ја забранува нејзината претходничка. Овој недостиг од минливост и инцидентност ја демонстрира осознаената позиција и увереност во македонскиот идентитет.
Интересен е фактот дека во 1892 г. „Младата македонска книжевна дружина“ го почнува издавањето на списанието „Лоза“, тукуречи „Родословие“ на македонизиран бугарски јазик. Но, уште во 1879 г. Пулевски ја печати во Софија „Македонска песнарка“ со неколку македонски песни, а следната година објавува граматика на македонскиот јазик и го подготвува ракописот на „Славјано-македонска општа историја“.
Појавата на списанието „Лоза“ (по излегувањето на две изданија, кои ги содржат броевите 1-2 и 3-5, тоа е забрането) предизвикува бурно негодување од страна на стамболистичкиот весник „Слобода“. Причината, како што посочува во својата статија од 13.4.1892 година Д. Т. Левов е дека „Македонската дружина смета дека нивната татковина е Македонија, дека е населена со посебно словенско племе наречено Македонци“. Од своја страна, бугарскиот владин претставник е напаѓан за својата позиција од грчкиот цариградски весник „Неологос“ (20.4.1892 г.). Последниот го обележува суштинскиот факт дека „Славомакедонците, измамени и со оставени татковски огништа, се преселуваат во Бугарија, каде што откако ќе се запознаат поодблиску со бугарскиот народ, со неговиот јазик, карактер и обичаи и кога ќе им се видат туѓи на нивните, ја чувствуваат измамата и почнуваат да си го разработуваат својот мајчин јазик, издавајќи разни списанија и весници на него. „Со тоа може да се објасни и привидниот парадокс дека во 1861 г. во Загреб, Македонецот Константин Миладинов издава зборник со „бугарски“ народни песни, а 20-тина години подоцна и тоа во престолнината на Бугарија, неговите сонародници ја заменуваат определбата „бугарски“ со „македонски“. Очигледно „Неологос“ е информиран за стратегијата на бугарската пропаганда да ги извлекува жителите (во принцип млади и природно интелигентни) од Македонија кон кнежеството, каде што би ги бугаризирала и по можност би ги користела за свои интереси. На истиот принцип дејствуваат српското и романското кнежевство во однос на Бугарите пред 1878 г. Од таа причина голем дел од бугарските апостоли и раководители на чети имале српски пасоши. Бугарската пропаганда го користи и објективниот факт дека Софија и Белград стануваат привлечни места за македонското население кое останало под ропство и кое уште еднаш треба да избира меѓу поголемо и помало зло.

Утре: Никој не ги слуша сведоштвата на странците

 

[Andonov Bale]

остајте ја птицата каснакоски нека лета.
овој е од оние Македонци што ги спомнува Мисирков

поголеми бугари од бугарите

 

[emission]

остај ја птицата нека лета.овој е од оние македонци што ги спомнува мисирков

поголеми бугари од бугарите

Јас велам пак токму заради тоа да не го жалиме.

 

[Щипянецъ]

За македонската Лоза, и бугарската одмазда

Вчера читав статијата, создадена од страна на некоја книга на академик Блаже Ристовски во која се зборува за лозари. Изгледа овој човек не си направил трудот дури да прочита изданија на списанието лоза, а прави "анализи".

Забележете и самиот наслов - целосно пропаганден, навестување за некаква поделба на Македонци и Бугари што Лозарите воопшто не се правеле. Споменува и за некакво одмазда на Бугарите против "Македонците".

Фактите се сосема други.

Еве што велат лозарите: "Антагонизмот меѓу Бугарите од Кнежевството и оние од Македонија расте од ден на ден и денес има такви димензии, дека и самиот збор "македонец ", е променет во умовите на многу наши браќа со зборот "арамија".

Тука сосема јасно се гледа дека "македонец" е едноставно Бугарин од Македонија.

Според Ристовски ова бил антагонизом помегу Бугарите и Македонците?!?


Одговорот на лозарите во врска со статијата во весникот "Свобода" против нив е објавен на 6 страници и дава јасно да се разбере дека не станува збор за никаков македонски јазик или Македонци, легло се различни од Бугарите.

Нешто повеќе - таму тие јасно кажуваат дека воопшто и нема никакви услови за создавање на таков јазик. За литературниот бугарски јазик зборуваат како за "источно бугарски" сосема очигледно алудирајќи дека македонското наречје (како тие сами го нарекуваат) е западно бугарски.

На крајот на одговорот објаснуваат за промените во правописот, кои се прифатиле, објаснувајќи секоја промена со правилата и принципите на литературниот бугарски јазик ("источно бугарски"), а не со особеностите на македонското наречје. Промените според нив самите немаат никаква врска со македонското наречје, туку едноставно се поедноставување на бугарскиот јазик.

Интересно ми е што мислите за слични целосно пропагандни статии на Ристовски, кои вадат зборовите надвор контекст со цел да се обидат да нè убедат во нешто што не одговара на фактичката состојба?

 

[König]

Еве што велат лозарите: "Антагонизмот меѓу Бугарите од Кнежевството и оние од Македонија расте од ден на ден и денес има такви димензии, дека и самиот збор "македонец ", е променет во умовите на многу наши браќа со зборот "арамија".

Вака кога пишуваш, убаво е да го посочиш изворот: линк, скен од списанието и сл.