Еве текст на Македонски за да се разјасниме малку поубаво:
РИСТО НИКОВСКИ: МЕМОРАНДУМ ДО ЕВРОПСКИОТ ПАРЛАМЕНТ
Факти за заднината на грчката политика кон Македонија
19 април 2008 година, Скопје, Македонија - Македонскиот народ не може да верува дека сето ова што му се случува е дел од современиот мозаик на демократска и легалистичка Европа. Дали вие верувате во тоа? Толеранцијата е синоним за култура, но може да значи и соучесништво, како во конкретниов случај. Чистата совест не смее да биде резултат (само) на слабо паметење.
1. Во април 1993 година, при приемот на Република Македонија, беше грубо прекршена Повелбата на ООН. Иако државата целосно ги исполнуваше сите критериуми пропишани со членот 4, и' беа додадени уште два нови услова! Тоа беше направено под силен грчки притисок. Во таа пригода беше игнориран фактот дека, во 1948 година, ГС на ООН има усвоено резолуција со која е стриктно прецизирано дека не е можно проширување на условите за прием во светската организација! Така, без преседан во функционирањето на ООН, без каква било легална основа, беше доведено во прашање историското и уставно име на РМ и и' беше наметната бесмислената референца: поранешна југословенска република Македонија. Значи, приемот на РМ во ООН беше класичен пример на силување на правдата, законите, процедурите и на правилата од страна на силата и политиката. Како резултат на тоа, оттогаш до денес РМ трпи исклучително тешки политички, економски и социјални последици. Доминација на политиката над правдата.
2. Во првата половина на 90-тите години, за да ги постигне своите нелегитимни цели, Грција речиси две години ја блокираше границата на РМ, која истовремено беше граница на тогашната ЕЗ. Блокадата му нанесе огромни штети на стопанството на РМ, бидејќи низ пристаништето во Солун, кое нема природна алтернатива, транзитира значаен дел од извозот и увозот на земјата. Со оглед дека тоа беше спротивно на сите меѓународни норми и директно кршење на член 5 од ГАТТ (со кој се гарантираше непречен транзит на сите стоки), останатите 14 членки на ЕЗ ја дадоа Грција на Судот во Стразбур. Судот повеќе од две години не го разгледуваше случајот и не донесуваше никаква одлука, иако РМ секојдневно трпеше огромни штети. Откако беше потпишана Привремената спогодба (ПС) меѓу РМ и Грција, во 1995 година, со која беше прекината илегалната блокада, Судот го прогласи случајот за неактуелен! Тоа беше школски пример на доминација на политиката врз правдата.РМ не возврати на блокадата, иако можеше тоа да го стори: грчките возови и камиони слободно транзитираа.
3. Со Привремената спогодба (член 11), која е меѓународен правен документ, потпишан под патронат на ООН и депониран во светската организација, Грција се обврза да не го попречува интегрирањето на РМ во меѓународните организации и асоцијации во кои е таа член. Со таа обврска, Грција официјално се откажа од правото на вето, кое формално го има и во НАТО и во ЕУ. Во април 2008, на Самитот на НАТО во Букурешт, Грција не ја почитуваше својата меѓународна обврска, преземена со ПС, и го блокираше приемот на РМ во алијансата. РМ ги имаше исполнето сите критериуми потребни за членство, што беше оценка на сите членки, вклучувајќи ја и Грција.
4. Заднината на грчката политика покажува дека проблемот со името е заради фактот дека тоа го дефинира националниот идентитет на македонскиот народ. Се' до распаѓањето на Југославија, преку нејзиниот Генерален конзулат во Скопје, Грција официјално (во своите ноти) го користеше историското и уставно име на државата (тогаш дел од југословенската федерација) - (Социјалистичка) Република Македонија. Проблемот настанува со најавата на распадот на Југославија. Грција беше загрижена дека целосно независна РМ ќе значи недвосмислена афирмација на македонскиот народ, што, порано или подоцна, ќе води до неизбежно отворање на прашањето на третманот и позицијата на целосно обесправеното македонско национално малцинство во Грција. Ова малцинство е основата на грчката политика во однос на името на РМ. Грција живее со митот дека нејзиното население е хомогено и не признава постоење на национални малцинства, кои се меѓутоа неспорни. Тоа го потврдуваат и годишните извештаи за човекови права на американскиот Државен секретаријат, и документи на Советот на Европа и...
5. Проблемот на Грција е постоењето на одделен македонски национален идентитет, сублимиран во името на државата. Со децении таа ги едуцираше сите свои генерации дека Македонци - не постојат. Затоа, цел на грчката стратегија е промена на името, заради разнебитување на идентитетот на македонскиот народ. Доколку ја нема Франција, нема ниту Французи, без Данска нема Данци... Логиката е едноставна: доколку нема изворна македонска нација, не може да стане збор ниту за македонско малцинство во Грција!
6. Врв на апсурдните грчки манипулации сврзани со името на РМ е најновото тврдење дека Грците се Македонци! Целта е повторно проѕирна: ако се тие Македонци, не може да станува збор за постоење на друга македонска нација. Таа измислица не може да ги издржи прашањата: од каде се тие Македонци? Од кога? Како станале Македонци? Дали како такви се декларирале на некој попис? На кој јазик зборуваат? Македонски? Очигледно, грчката цел не избира средства.
7. За прв пат во историјата Грција доби пристап (аццесс) на дел од регионот Македонија во 1913 година, по Втората балканска војна, со Букурешкиот мировен договор, кога Македонија беше распарчена. Никогаш порано дел од Македонија не бил под грчка власт! Делот од Македонија и Тракија, кои Грција ги доби во Букурешт, се' до средината на 30-тите години, во сите нејзини официјални документи се нарекуваа Новоосвоени територии (или Нова Грција). По тоа, тој регион беше наречен Северни територии и тоа име се користеше се до август 1988 година.
8. Поради многубројното македонско население што остана под Грција по 1913 година, името Македонија беше, практично - забрането за користење. Никогаш во својата историја, се' до август 1988 година, Грција официјално не го користеше тоа име. Тогаш (кога е веќе извесно распаѓањето на Југославија), со декрет на премиерот, областа доби неформално име Македонија и Тракија, бидејќи тоа не е дел од административно-политичката поделба на земјата. Паралелно, три дистрикти се преименувани во Западна Македонија, Централна Македонија и Источна Македонија и Тракија. Тоа значи дека ВО ГРЦИЈА НЕМА ПРОВИНЦИЈА КОЈА ГО НОСИ ИМЕТО МАКЕДОНИЈА! Тоа е една од грчките многубројни манипулации, која е од сите прифатена. Но, и да има провинција со исто име, таа не може да го доведува во прашање името на суверена држава.
Правило на првенството
9. РМ го носи своето име од 1944 година, кога беше и прокламирана македонската држава. Република Македонија БЕШЕ ПРВАТА ШТО ГО КОРИСТЕШЕ ИМЕТО МАКЕДОНИЈА и според меѓународното право, дефинирано во правилото Љуи приор ест темпоре, потиор ест јуре, НИКОЈ НЕ МОЖЕ ДА § ГО ОСПОРИ ТОА ИМЕ.
10. Цело време Грција цврсто стои на својата позиција, чија основна и единствена цел е разнебитување на македонскиот национален идентитет. Од самиот почеток, Грција жестоко инсистира во името на РМ да го нема зборот Македонија. Со изнудената Лисабонска декларација од 1992, Грција ја доби дури и поддршката од ЕЗ која, меѓутоа, брзо ја сфати апсурдноста на тоа барање и дискретно се повлече. Факт е дека РМ со целата своја територија (100 отсто) лежи во регионот Македонија. Дел од истиот регион, кој се наоѓа во Грција, претставува само 23,9 отсто од нејзината вкупна територија. И заради тоа, никој не може да и' го оспори правото на РМ да го користи името Македонија.РМ не и' го оспорува на Грција правото да го користи името Македонија според своите потреби и во согласност со меѓународните стандарди.
11. Врз основа на сите овие факти, сосема е јасно дека грчката пропаганда, дека тие преминале две третини од патот до компромис за името, се чиста манипулација. Тврдењата дека тоа го постигнале со „спремноста“ на РМ да и' го „дозволат“ користењето на зборот Македонија во нејзиното име, се апсолутно неодржливи. Значи, евидентен факт е дека Грција не се помрднала ниту за милиметар од своите првични, тврдоглави и целосно неосновани барања. Останува отворено и прашањето врз основа на што Грција бара и инсистира на целосна ексклузивност во користењето на името Македонија?
