Тајната на Славјанската цивилизација!
- Креатор на темата Bratot
- Време на започнување
Bratot
Стоик и Машкртник!
- Член од
- 9 мај 2006
- Мислења
- 150
- Поени од реакции
- 7
@cool@
Η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική
- Член од
- 2 јуни 2007
- Мислења
- 23.601
- Поени од реакции
- 27.115
Јас би покренал иницијатива за модифицирање на Македонското државно знаме:
Те поддржувам ,еден од ретките симболи коишто би можел да не дистанцира од гејците.
Не мора баш на знамето, туку чисто како симбол којшто би можел да биде дел од македонскиот идентитет( треба да се доистражи- иако изгледа како да е уникатно наше , сепак треба да се потврди, што е најинтересно зошто луѓето токму овој знак го ставале дури и во поновата историја- пример на гробовите стари стотина години).
Се што можеме ние да направиме е да го актуелизираме овој симбол за да ги побудиме интересот на нашите научници.
Можеби не сите од нив се свесни дека симболот е редок и уникатен.
Од наш аспект интернетот ни овозможи да осознаеме дека е уникатен, а дали е точно така сепак тие треба да потврдат.
Ми се чини дека овој симбол не е во официјална употреба никаде и во ниедна држава.
A
anaveno
Гостин
κολοβαφινα (колобафина или коловафина)
Лексиконот на Хесихиј (поглавие: Γλοσσαι Εθννκοα,Μακεδονεζ).
Лексиконот на Хесихиј (поглавие: Γλοσσαι Εθννκοα,Μακεδονεζ).
F
FilipMacedon
Гостин
Каде се наоѓа селово??
Bratot
Стоик и Машкртник!
МИСТИЧНАТА ТАЈНА НА СОНЦЕТО ЈА РАЗБИРААТ САМО МАКЕДОНЦИТЕ
Од книгата на Пандил Костурски и Ристо Поповски "Александар Македонски Македонизам"
Лавот е специфика во древните времиња на македонските простори и претставува симбол на македонскиот идентитет. Македонците за Лавот негуваат земен култ, како што за шеснаесеткракото сонце негуваат воздушен сончев култ. (Херодот спомнува дека персиската војска предводена од Ксеркс била нападната од лавови).
Неговата симболика секако лежи во јаката природа на лавот но, исто така, лежи во империјалноста, достоинството, гордоста, храброста и супериорноста на македонската цивилизација, добрата волја и позитивната енергија на Македонците.
Шеснаесеткракото Сонце, како сончев симбол бил во најголема мера составен дел на орнаментиката во разни видови апликации кај Македонците. Познато е дека тие особено го почитувале сонцето и кон него имале изградено посебен култ т.н. Култ кон сонцето. Сонцето претставувало светлина, енергија, живот, активитет и хармонија.
Посебно, ваквото сонце има своја мистична тајна, која ја разбираат само Македонците и таа се пренесува од колено на колено како најголема светија. Македонците биле воспитувани дека се деца на Вселената, а Вселената ја создал Господ токму во оваа форма која е потребна за живот. Родителот на Вселената преку неговите интелигентни жители им дава живот на децата на Вселената, кои се стремат кон тоа да личат на своите родители. Не се сите деца во универзумот сосема слични, поради малите разлики во природните величини и бојата на кожата. Меѓу овие деца на Вселената, само некои се приспособени повеќе од другите зачетоци во развојот на животот, до напредното ниво на интелигенција. Најдобри се оние кои се најрепродуктивни, а оние кои најмалку одговараат се безживотни и не продуктивни. Така се одвива процесот на "природна селекција". Затоа сите македонски кралеви и цареви имале многу жени, кои требало да раѓаат по многу деца како света должност.
Одговорот на овој стар филозофски проблем, за кој Алберт Ајнштајн рекол: "Најнеразбирлива работа за Вселената е тоа што таа е разбирлива", го дава професорот Едвард Харисон од Универзитетот “Масачусетс” во неговите две дела: "Космологија" и "Темна е ноќта". (THE TIMES-Лондон, 1996, "Колку сме стари" и "Не сме настанале случајно"). Тој тврди дека тоа е точно, но денес на ова наше цивилизациско ниво, не постои начин да се до каже или да се оспори оваа теза. Сепак, тој смета дека таа е добра основа за дискусиите на филозофите и за изучувачите на Вселената.
Според научните методи и техники на егзактните науки, овој симбол во себе го содржи македонскиот систем на живеење и владеење. Секој детаљ на него -внатрешните кругови, внатрешната десеткрака розета, сината и виолетовата боја, осумте помали и осумте поголеми зраци имаат свое значење со толкувања.
Континуитетот на толкување е изразен преку неговиот развој и проширување. При тоа, типично за македонскиот систем, за разлика од до сегашните толкувања за наводната ѕвезда од исток е што тоа претставува систем на верувања и почитувања.
Системот е во непрекинато животно пулсирање на наизменично примање и давање енергија. Таа пулсира во бранови, со што прави спој на луѓето со Бог, преку енергијата и обратно на Бог со луѓето.
Македонскиот систем претставува збир (спој) од геоцентричен и хелиоцентричен пулсирачки систем. Неговата ефикасност е условена од неговите потсистеми, нивната взаемност, едновременост, континуираност, но и зависност.
Четирите темели (фундаменти) на системот се: енергијата, земјата, човекот и душата (волјата).
Во светско историска смисла македонската култура на градителство, јазик и религија, како потсистеми беа тие кои ги чуваа Македонците да не го изгубат идентитетот. Оттука секое погрешно однесување на било кој во светот кон шеснаесеткракото македонско сонце е рамно на самоубиство или харикири. Во македонската археолошка ризница постојат голем број и други артефакти, преку кои може да се носат согледувања за општите и за поединечните карактерни особини на древните Македонци.
Народното творештво, книжевноста, верувањата, преданијата, обредите, празниците, песните, постите, благословите и здравиците на древните Македонци претставуваат граѓа, која во себе носи некои законитости, како најдобра брана од фалсификати. Ако сакаме да се запознаеме со тие законитости, ни останува една можност да се наднесеме над текстот, добро да го слушаме гласот на усниот раскажувач или добро да ги гледаме празничните обредни ритуали, ослушкувајќи го низ просторот и времето и шепотот на традицијата.
За тоа ќе земеме само неколку примери: Македонците верувале само во Бог (универзум), и дека се тие Божји чеда создадени од Него. Погрешни се учењата за наводно паганство или верувања во 12 или 8 богови (Атинскоримско или Египетско на Монето). Доказот е во Керамичкиот печат од локалитетот "Церје", близу до селото Говрлево, датиран од времето на неолитот, 6.000 години пред Ристос. На печатот светските археолози прочитале дека пишува: "С,л с бо с,м", што значи "Сал со бога сум" или "Само со Бога сум".
Овој доказ ја потврдува тезата дека древните Македонци ја практикувале православната средишна идеја, дека "Бог стана човек за да човекот стане Бог", бидејќи според неа, големината на човекот не се состои во тоа да биде микрокосмос, односно мал свет во големиот, туку со своите дела да биде голем во големиот свет. Со овие идеи се воспитувал и Александар.
Друга потврда за континуитетот на македонскиот систем за опстанок и развиток се сите славски песни, кога се крева славскиот леб и кога се пее Господе помагај ни, како и сите славски песни кои се во слава на Бога. Оттука постоеле разни видови песни кај Македонците од древнина до ден денешен. Имале песни кои ја опеваат пролетта, како враќање на животот, преку враќањето и на природната вегетација или т.н. коледарски или Ѓурѓевденски песни - почнувајќи од Божиќ, Бадник, па песни за раѓањето на Исус Ристос - кога се раѓа се најавува, па песни за Водици - кога според верувањето е крстен Исус Ристос.
Треба да се каже дека имале и песни со семејна содржина, песни кои го воспеваат домот и семејството, песни од зимски циклус итн. Освен овие песни за природните појави, постоеле и кратки фолклорни жанрови, меѓу кои особено се истакнувале Богословите. Тоа биле народни умотворби засновани врз магичната моќ на зборот. Тие особено се истакнувале во разни прилики, најчесто во свечени моменти при сечење на обредниот леб.
Пред почнувањето на вечерата се кажувале вакви народни умотворби, значи богослови и здравици. Најмногу ги кажувале оние луѓе кои имале дарба. Тоа биле посебно надарени луѓе, како што вели М. Цепенков "кога ќе земат чаша и ќе почнат да кажуваат да ти е мило да ги слушаш и секој што ги слуша верува дека така ќе биде". Македонците имале свадбарски песни, а специфичноста била во тоа што имале различни песни зачувани и денес во чест на нункото, свекорот, бајрактарот и др.
Од книгата на Пандил Костурски и Ристо Поповски "Александар Македонски Македонизам"
Лавот е специфика во древните времиња на македонските простори и претставува симбол на македонскиот идентитет. Македонците за Лавот негуваат земен култ, како што за шеснаесеткракото сонце негуваат воздушен сончев култ. (Херодот спомнува дека персиската војска предводена од Ксеркс била нападната од лавови).
Неговата симболика секако лежи во јаката природа на лавот но, исто така, лежи во империјалноста, достоинството, гордоста, храброста и супериорноста на македонската цивилизација, добрата волја и позитивната енергија на Македонците.
Шеснаесеткракото Сонце, како сончев симбол бил во најголема мера составен дел на орнаментиката во разни видови апликации кај Македонците. Познато е дека тие особено го почитувале сонцето и кон него имале изградено посебен култ т.н. Култ кон сонцето. Сонцето претставувало светлина, енергија, живот, активитет и хармонија.
Посебно, ваквото сонце има своја мистична тајна, која ја разбираат само Македонците и таа се пренесува од колено на колено како најголема светија. Македонците биле воспитувани дека се деца на Вселената, а Вселената ја создал Господ токму во оваа форма која е потребна за живот. Родителот на Вселената преку неговите интелигентни жители им дава живот на децата на Вселената, кои се стремат кон тоа да личат на своите родители. Не се сите деца во универзумот сосема слични, поради малите разлики во природните величини и бојата на кожата. Меѓу овие деца на Вселената, само некои се приспособени повеќе од другите зачетоци во развојот на животот, до напредното ниво на интелигенција. Најдобри се оние кои се најрепродуктивни, а оние кои најмалку одговараат се безживотни и не продуктивни. Така се одвива процесот на "природна селекција". Затоа сите македонски кралеви и цареви имале многу жени, кои требало да раѓаат по многу деца како света должност.
Одговорот на овој стар филозофски проблем, за кој Алберт Ајнштајн рекол: "Најнеразбирлива работа за Вселената е тоа што таа е разбирлива", го дава професорот Едвард Харисон од Универзитетот “Масачусетс” во неговите две дела: "Космологија" и "Темна е ноќта". (THE TIMES-Лондон, 1996, "Колку сме стари" и "Не сме настанале случајно"). Тој тврди дека тоа е точно, но денес на ова наше цивилизациско ниво, не постои начин да се до каже или да се оспори оваа теза. Сепак, тој смета дека таа е добра основа за дискусиите на филозофите и за изучувачите на Вселената.
Според научните методи и техники на егзактните науки, овој симбол во себе го содржи македонскиот систем на живеење и владеење. Секој детаљ на него -внатрешните кругови, внатрешната десеткрака розета, сината и виолетовата боја, осумте помали и осумте поголеми зраци имаат свое значење со толкувања.
Континуитетот на толкување е изразен преку неговиот развој и проширување. При тоа, типично за македонскиот систем, за разлика од до сегашните толкувања за наводната ѕвезда од исток е што тоа претставува систем на верувања и почитувања.
Системот е во непрекинато животно пулсирање на наизменично примање и давање енергија. Таа пулсира во бранови, со што прави спој на луѓето со Бог, преку енергијата и обратно на Бог со луѓето.
Македонскиот систем претставува збир (спој) од геоцентричен и хелиоцентричен пулсирачки систем. Неговата ефикасност е условена од неговите потсистеми, нивната взаемност, едновременост, континуираност, но и зависност.
Четирите темели (фундаменти) на системот се: енергијата, земјата, човекот и душата (волјата).
Во светско историска смисла македонската култура на градителство, јазик и религија, како потсистеми беа тие кои ги чуваа Македонците да не го изгубат идентитетот. Оттука секое погрешно однесување на било кој во светот кон шеснаесеткракото македонско сонце е рамно на самоубиство или харикири. Во македонската археолошка ризница постојат голем број и други артефакти, преку кои може да се носат согледувања за општите и за поединечните карактерни особини на древните Македонци.
Народното творештво, книжевноста, верувањата, преданијата, обредите, празниците, песните, постите, благословите и здравиците на древните Македонци претставуваат граѓа, која во себе носи некои законитости, како најдобра брана од фалсификати. Ако сакаме да се запознаеме со тие законитости, ни останува една можност да се наднесеме над текстот, добро да го слушаме гласот на усниот раскажувач или добро да ги гледаме празничните обредни ритуали, ослушкувајќи го низ просторот и времето и шепотот на традицијата.
За тоа ќе земеме само неколку примери: Македонците верувале само во Бог (универзум), и дека се тие Божји чеда создадени од Него. Погрешни се учењата за наводно паганство или верувања во 12 или 8 богови (Атинскоримско или Египетско на Монето). Доказот е во Керамичкиот печат од локалитетот "Церје", близу до селото Говрлево, датиран од времето на неолитот, 6.000 години пред Ристос. На печатот светските археолози прочитале дека пишува: "С,л с бо с,м", што значи "Сал со бога сум" или "Само со Бога сум".
Овој доказ ја потврдува тезата дека древните Македонци ја практикувале православната средишна идеја, дека "Бог стана човек за да човекот стане Бог", бидејќи според неа, големината на човекот не се состои во тоа да биде микрокосмос, односно мал свет во големиот, туку со своите дела да биде голем во големиот свет. Со овие идеи се воспитувал и Александар.
Друга потврда за континуитетот на македонскиот систем за опстанок и развиток се сите славски песни, кога се крева славскиот леб и кога се пее Господе помагај ни, како и сите славски песни кои се во слава на Бога. Оттука постоеле разни видови песни кај Македонците од древнина до ден денешен. Имале песни кои ја опеваат пролетта, како враќање на животот, преку враќањето и на природната вегетација или т.н. коледарски или Ѓурѓевденски песни - почнувајќи од Божиќ, Бадник, па песни за раѓањето на Исус Ристос - кога се раѓа се најавува, па песни за Водици - кога според верувањето е крстен Исус Ристос.
Треба да се каже дека имале и песни со семејна содржина, песни кои го воспеваат домот и семејството, песни од зимски циклус итн. Освен овие песни за природните појави, постоеле и кратки фолклорни жанрови, меѓу кои особено се истакнувале Богословите. Тоа биле народни умотворби засновани врз магичната моќ на зборот. Тие особено се истакнувале во разни прилики, најчесто во свечени моменти при сечење на обредниот леб.
Пред почнувањето на вечерата се кажувале вакви народни умотворби, значи богослови и здравици. Најмногу ги кажувале оние луѓе кои имале дарба. Тоа биле посебно надарени луѓе, како што вели М. Цепенков "кога ќе земат чаша и ќе почнат да кажуваат да ти е мило да ги слушаш и секој што ги слуша верува дека така ќе биде". Македонците имале свадбарски песни, а специфичноста била во тоа што имале различни песни зачувани и денес во чест на нункото, свекорот, бајрактарот и др.
F
FallenHypaspist
Гостин
Гејциве имаат појма за овие ствари?!?!
Инаку пријатно ме изненади темава.Го читам последниов пост моментално
Инаку пријатно ме изненади темава.Го читам последниов пост моментално
Bratot
Стоик и Машкртник!
КАЈ МАКЕДОНЦИТЕ ОД ПАМТИВЕК ПОСТОЕЛ КУЛТОТ КОН СОНЦЕТО
Од книгата на Пандил Костурски и Ристо Поповски "Александар Македонски Македонизам"
Компаративните анализи на откриените знаци со сончев диск покажуваат дека култот на Сонцето - Македонците особено го почитувале и во архајското време, кога го носеле како диск прицврстен на долг дрвен стап (Максим Тирски). Вака прикажан симболот на сонцето бил носен во процесија при извесни свечености посветени на сонцето. За ваквите тврдења, во Македонија постојат голем број археолошки докази. Некои од нив можат да се забележат врз зачуваните монети, каде претставата на сонцето е изведена во вид на круг со радијално поставени зраци или е тоа мал круг со средишна точка.
Последниов, упростен приказ на сонцето всушност е хиероглифскиот знак на досега познатиот египетски Бог Ра, а македонскиот, пак, е Бог Ма. Нешто подоцна, овој шематизиран приказ на сонцето, научниците кои ја прифатиле шемата на договорот меѓу Атина и Рим тврдат дека, тој се трансформира во ликот на Зевс (Зеус, Деус) - Аполон.
Според други истражувачи, сега под влијание на Белград и на Софија, а подоцна на Москва, Париз и на Лондон, во соларниот симбол - Ѕвездата кај Пајоните (читај Македонците) се крие функцијата на ова божество. Атинско-римската формула на вметнување нивно зборче во речниците со кое се менувало вистинското значење функционираше сe до 1991 година, до моментот кога на светската сцена се појави, иако само на еден дел од својата територија - Република Македонија, како самостојна и суверена македонска држава. Се појавија нови македонски мислители, публицисти, археолози, архитекти, истражувачи и писатели, кои на виделина пред светската научна јавност прават напори за разобличување на ваквите договори.
Договорот да ги нема Македонија и Македонците, освен со присвојувањето на македонската цивилизација и култура, функционирал и во лингивистиката, со лингвистички фалсификати повеќе векови. Фалсификатите тешко ги забележувале лингвистите, а уште потешко обичните читатели, на пример, во текстовите на античките хроничари има реченица - "Едно момче од Македонија". Додека во филмот за Александар Македонски со Richard Barton во главната улога-беше вметнат зборот "греек", така се создаде фалсификат кој гласеше: "One greek boy" т.е. "Едно грчко момче"; или друг пример на антимакедонизам е бришењето на македонското име Ристо. Тоа вековно се правело со додавање пред и по именката на други букви. Така, наместо Ристо се добивало - (А)ристо(фан). (А)ристо(тел) или (Х)ристо(с).
Денес, на почетокот на XXI век, со при мена на современите методи во природните науки, особено од електрониката, компјутеристиката, интегралните кола и чиповите, се забележуваат големи сличности на овој АНХ со скиптарот на македонските цареви, односно со електронскиот знак на Транскомутаторот или Хиперболуидот, кој служи за транспортирање и трансформирање на електро магнетните бранови.
Совпаѓањето на древниот симбол на вечниот живот со македонскиот космички приемен Резонатор, само ја потврдува неговата неуништливост и вечност. Ако досегашните тврдења и објаснувања за симболот ја следеа легендата за Озарис, со појавувањето на светската сцена и на македонската научна мисла, веројатно во догледно време ќе следи период на друго научно толкување за симболот на вечниот живот.
Нашето скромно објаснување како прилог на македонското е: над него се наоѓаат две раце кои го држат симболот Сонце. Сонцето и вечниот живот се во директна врска. Асоцијацијата овоземна е дека тоа нe храни, сонцето ни дава живот и сонцето обезбедува поколенија. Додека, пак, астролошката размисла оди во прилог на констатацијата дека тоа е знак на непрестаната врска контакт на Севишниот (макро космосот) со човекот на земјата - Македонецот (микро космосот).
За овој генетски код на мудрост, знаење, дијалектика, разбирање, екологија, за неуништливост на материјата и за панта реи (пан значи универзум, значи сe), кај Македонците не постои сила што може да го избрише. Затоа кај Македонците од памтивек постоел култот кон сонцето, а не некакви лингивстички-профетерски, историски објаснувања од белосветски патеписци и хроничари за него. Важно за македонскиот симбол е, што тој секогаш треба да оди во Овал - бидејќи тоа е знакот на царството, империјата и симболот на обединетост.
За неверните читатели и идни аналитичари, за илустрација еве еден пример на светска научна иронија, со која биле прекрстувани Македонците и нивната земја Македонија во севкупната преведена европска литература за митологијата. Тоа е таканаречениот Пелашки мит за настанување на светот и бидејќи немале одговор, направиле договор кој гласи: На почетокот на сите работи, божицата Еуринома се подигнала гола од Хаосот и бидејќи не нашла цврсто тло под нозете, таа ја одвоила водата од небото играјќи на брановите осамено. Во тие моменти на игра се појавила големата змија Офион, која ги обвиткала нејзините божествени бутови и се споила со неа.
Тоа е приказната како Еуринома забременила. Потоа, таа се претворила во гулабица и играјќи на морските бранови снела сеопшто јајце, кое седум пати го обвиткала змијата Офион по наредба на Еуринома. Така тоа се скршило и од него излегле Еуриномините деца - сите работи кои постојат, како што се: сонцето, месечината, планетите, ѕвездите и земјата со своите планини, реки, дрва, билки и животни. Подоцна, змијата Офион почнала да се фали дека таа создала сe и затоа Еуринома ја згмечила, од скршените заби од земјата изникнал првиот човек наречен Пелазг, прататко на сите Пелазги кои изникнале од земјата Аркадија, а потоа изникнале сите други народи. Интересно е што составувачите на овој мит не можеле да ги уништат или избришат сите траги, па така денес е откриена лагата дека Пелазг е прекрстен Македонец од земјата Македонија.
Доказот за ова тврдење може да се најде во европскиот превод на темата Илијада од Хомер (Илиа). За неа се тврди дека е напишана на пелазгиски јазик и дека Пелазгите се основа за сите други народи на земјата.
Актите покажуваат дека во VII век пред Ристос постоеле градот Илиј и писателот Илиа. Тие заедно со македонските песни собрани од усните преданија, многу векови подоцна биле прекрстени. Со овој фалсификат на европските нунковци Илиј станал Троа, Илиа - Хомер, а Македонците – Пелазги.
Од книгата на Пандил Костурски и Ристо Поповски "Александар Македонски Македонизам"
Последниов, упростен приказ на сонцето всушност е хиероглифскиот знак на досега познатиот египетски Бог Ра, а македонскиот, пак, е Бог Ма. Нешто подоцна, овој шематизиран приказ на сонцето, научниците кои ја прифатиле шемата на договорот меѓу Атина и Рим тврдат дека, тој се трансформира во ликот на Зевс (Зеус, Деус) - Аполон.
Според други истражувачи, сега под влијание на Белград и на Софија, а подоцна на Москва, Париз и на Лондон, во соларниот симбол - Ѕвездата кај Пајоните (читај Македонците) се крие функцијата на ова божество. Атинско-римската формула на вметнување нивно зборче во речниците со кое се менувало вистинското значење функционираше сe до 1991 година, до моментот кога на светската сцена се појави, иако само на еден дел од својата територија - Република Македонија, како самостојна и суверена македонска држава. Се појавија нови македонски мислители, публицисти, археолози, архитекти, истражувачи и писатели, кои на виделина пред светската научна јавност прават напори за разобличување на ваквите договори.
Договорот да ги нема Македонија и Македонците, освен со присвојувањето на македонската цивилизација и култура, функционирал и во лингивистиката, со лингвистички фалсификати повеќе векови. Фалсификатите тешко ги забележувале лингвистите, а уште потешко обичните читатели, на пример, во текстовите на античките хроничари има реченица - "Едно момче од Македонија". Додека во филмот за Александар Македонски со Richard Barton во главната улога-беше вметнат зборот "греек", така се создаде фалсификат кој гласеше: "One greek boy" т.е. "Едно грчко момче"; или друг пример на антимакедонизам е бришењето на македонското име Ристо. Тоа вековно се правело со додавање пред и по именката на други букви. Така, наместо Ристо се добивало - (А)ристо(фан). (А)ристо(тел) или (Х)ристо(с).
Денес, на почетокот на XXI век, со при мена на современите методи во природните науки, особено од електрониката, компјутеристиката, интегралните кола и чиповите, се забележуваат големи сличности на овој АНХ со скиптарот на македонските цареви, односно со електронскиот знак на Транскомутаторот или Хиперболуидот, кој служи за транспортирање и трансформирање на електро магнетните бранови.
Нашето скромно објаснување како прилог на македонското е: над него се наоѓаат две раце кои го држат симболот Сонце. Сонцето и вечниот живот се во директна врска. Асоцијацијата овоземна е дека тоа нe храни, сонцето ни дава живот и сонцето обезбедува поколенија. Додека, пак, астролошката размисла оди во прилог на констатацијата дека тоа е знак на непрестаната врска контакт на Севишниот (макро космосот) со човекот на земјата - Македонецот (микро космосот).
За овој генетски код на мудрост, знаење, дијалектика, разбирање, екологија, за неуништливост на материјата и за панта реи (пан значи универзум, значи сe), кај Македонците не постои сила што може да го избрише. Затоа кај Македонците од памтивек постоел култот кон сонцето, а не некакви лингивстички-профетерски, историски објаснувања од белосветски патеписци и хроничари за него. Важно за македонскиот симбол е, што тој секогаш треба да оди во Овал - бидејќи тоа е знакот на царството, империјата и симболот на обединетост.
За неверните читатели и идни аналитичари, за илустрација еве еден пример на светска научна иронија, со која биле прекрстувани Македонците и нивната земја Македонија во севкупната преведена европска литература за митологијата. Тоа е таканаречениот Пелашки мит за настанување на светот и бидејќи немале одговор, направиле договор кој гласи: На почетокот на сите работи, божицата Еуринома се подигнала гола од Хаосот и бидејќи не нашла цврсто тло под нозете, таа ја одвоила водата од небото играјќи на брановите осамено. Во тие моменти на игра се појавила големата змија Офион, која ги обвиткала нејзините божествени бутови и се споила со неа.
Тоа е приказната како Еуринома забременила. Потоа, таа се претворила во гулабица и играјќи на морските бранови снела сеопшто јајце, кое седум пати го обвиткала змијата Офион по наредба на Еуринома. Така тоа се скршило и од него излегле Еуриномините деца - сите работи кои постојат, како што се: сонцето, месечината, планетите, ѕвездите и земјата со своите планини, реки, дрва, билки и животни. Подоцна, змијата Офион почнала да се фали дека таа создала сe и затоа Еуринома ја згмечила, од скршените заби од земјата изникнал првиот човек наречен Пелазг, прататко на сите Пелазги кои изникнале од земјата Аркадија, а потоа изникнале сите други народи. Интересно е што составувачите на овој мит не можеле да ги уништат или избришат сите траги, па така денес е откриена лагата дека Пелазг е прекрстен Македонец од земјата Македонија.
Доказот за ова тврдење може да се најде во европскиот превод на темата Илијада од Хомер (Илиа). За неа се тврди дека е напишана на пелазгиски јазик и дека Пелазгите се основа за сите други народи на земјата.
Актите покажуваат дека во VII век пред Ристос постоеле градот Илиј и писателот Илиа. Тие заедно со македонските песни собрани од усните преданија, многу векови подоцна биле прекрстени. Со овој фалсификат на европските нунковци Илиј станал Троа, Илиа - Хомер, а Македонците – Пелазги.
- Член од
- 1 мај 2009
- Мислења
- 204
- Поени од реакции
- 52
А може да го согледаш тоа и поинаку. Можеби не спомнале затоа што не знаат. Како што не знаеле да пишуваат па “некој“ ги научил. Така, треба да ги научиме повторно.
Тек:тече, оди
-трк: тече, трча, брзо
-кало: затоа што го чини тоа по кал, како што го прават тоа калците или кал-чуните.
трк-кало - каловрт
какво што го исплела баба ми пред многу многу години
