Мирка одговара на соопшението на председникот Бранко Црвенковски
Манипулации во демантот на претседателот
Црвенковски сака унија, ама Груевски да ја потпише
Исак Адижас е експерт по менаџмент и организација. Работи и живее во САД. Поседува израелско, македонско, а од минатата недела и црногорско државјанство. Со Македонија е врзан и поради своите корени. Тој е роден во Скопје и со своите родители ги минал овде детските години, се до Втората светска војна. Во годините на осамостојувањето почувствува потреба на својата прва татковина да и помогне со своето знаење, па со оглед дека владејачка партија во тие години беше СДСМ, тој и ја понуди својата помош на македонската влада, односно, на Бранко Црвенковски. Така се запознаа. Но тоа познанство не се претвори во конкретна соработка.
Адижас, во времето на транзиција на економијата од општествено самоуправна во пазарна, на тогашниот премиер Црвенковски му препорачуваше модел на приватизација сличен на словенечкиот – ваучерски. Црвенковски меѓутоа го преферираше својот модел на првобитна акумулација и тука заврши и соработката.
Пред десет дена Адижас имаше минитурнеја низ Западен Балкан. Беше во посета на Црна Гора, каде што Мило Ѓукановиќ му го врачи црногорскиот пасош, го очекуваа во Србија, во Нови Сад, каде што професорот има фирма, но таму не отиде по престојот и средбата со Црвенковски во Скопје.
Од Подгорица во Скопје тој дојде со изнајмениот државен авион што го плати Светозар Јаневски. Тој и „Семос“ се организатори на трибина на која, за 250 евра од слушател, Адижас можеше да ги елаборира своите знаења за кризен менаџмент на фирмите.
За време на својот краток престој тој оствари средба со Бранко Црвенковски и Киро Глигоров, а не успеа да се види со актуелниот премиер Никола Груевски, иако е негов советник. Резиме на таа минипосета даде самиот Адижас и во интервјуто за Алфа, но и за своите пријатели од младите години. Како што веќе напишавме и објавивме, нашиот сограѓанин Адижас, на средбата со Црвенковски, слушнал за неговиот план за новата етапа во транзитирањето на Македонија од држава на македонскиот народ, преку рамковна мултиетничка и формално унитарна држава, во некаква унија на народи со ново име. Тој свој план опозицијата ќе почнела да го остварува оваа есен користејќи ги лошите економски состојби во државава, со процена дека масовните протести ќе доведеле до демисионирање на Владата.
Професорот Адижас на своите пријатели им изјави дека „сега првпат е мирен во поглед на иднината на земјава оти изложениот концепт му се допаѓал и го поддржувал и Киро Глигоров, кој бил интелектуално и с* уште е свеж“. И така, мирен, тој замина за Израел виа Атина. Професорот Адижас имал и приватна причина да ја оцени својата посета за успешна. Добил ветување дека ќе стане академик.
Купиште различни ставови
Кабинетот на Претседателот овие наводи ги демантира така што ги нарече чиста измислица, конструкција и небулоза на новинар со нарушен интегритет. „Особљето“ во Кабинетот тврди дека ставот на претседателот во врска со името и бил добропознат на јавноста. Тоа не е точно. На јавноста и е познат само моменталниот став по ова прашање на Бранко Црвенковски. Имено, како почитувач на новопроизведени реалности, неговите ставови се менуваат според моменталните состојби. По конкретното прашање, од почетокот на грчко–македонскиот спор, тој ги имаше следниве добропознати цврсти ставови во врска со името: Македонија не може да го смени своето име зашто тоа име го носи и мнозинскиот народ. Македонија не може да преговара со јамка околу вратот. За Македонија решение во спорот е двојната или т.н. „ирска формула“. Македонија досега направи многу отстапки и нема што да дава понатаму. Македонија смета дека последниот предлог на Метју Нимиц за проширена двојна, односно, тројна формула е добра основа за натамошни преговори. Двојната формула е официјално мртва, а новата реалност едно име за сите употреби мора да се прифати. Треба да бараме гаранции за македонскиот идентитет. ЕУ да стане посредник во спорот. Македонија мора да се преименува, ама Грција да не биде официјален кум за новото име. Кум ќе биде Фрчкоски, кој ни вети дека ако биде претседател, ќе ни изберел далеку поубаво име од она што го носиме во ООН, демек, Грција се расправа со нас за нова референца, а не за трајно име. Очигледно Кабинетот на Црвенковски, како и Хидрометеоролошкиот институт, впрочем, треба да излегува со дневна прогноза, за да знаеме што н* чека наредниот ден во поглед на неговата „политика“.
Црвенковски не разговарал со Адижас за името, вели Кабинетот. „Особљето“ не било присутно на разговорот, па и не знае дека Шефот разговарал, и тоа конкретно за името Северна Македонија. Му објаснил на идниот академик дека тој веќе го прифатил, а Груевски бил тврдоглав и го одмолчал предлогот (кога и каде државниот врв „дебатирал“ на оваа тема веројатно ќе слушнеме во некоја друга пригода). И не само што разговарал туку професорот Адижас во електронска комуникација ова го потврди повеќепати, убеден дека единствената пречка за новото име бил Груевски. Ова име не е избор на Црвенковски од вчера. За ова име тој разговарал и со грчкиот премиер Костас Симитис при неговата посета на Скопје, јануари 2001 година, во „Александар палас“. Но тогаш јавно за таква опција не извести само тогашниот премиер Љупчо Георгиевски и медиумите, истите што сега се под импресии на новата реалност, го качија на „криво магаре“. Црвенковски, како и секогаш вешт во манипулациите, го одбегна јавниот гнев, критикувајќи го тогашниот премиер за предавство, но се обиде да го истестира предлогот преку мене, јавно деклариран поддржувач на јавната политика на СДСМ. Мојата реакција на оваа негова непристојност беше објавена во „Фокус“, на 21 јануари 2001 година, на четири страници.
Тогаш првпат констатирав дека не само Георгиевски ами и Црвенковски води политика на менување на името на државата. Значи, Северна Македонија не е нов предлог на Нимиц, туку е стар грчки предлог, со кој своевремено се согласија двајца македонски премиери, а сега и соборци. И сега, логично се поставува прашањето чуму тогаш толкав застој во македонско–грчките преговори. Зошто Црвенковски не го затвори тоа едноставно прашање по својата сјајна победа на 15 септември 2002 година, особено што имаше постигнато консензус со Георгиевски? Зошто ликуваше кога во новогодишното интервју во 2006 година рече дека „сака да го види тој политичар што на Македонците ќе им соопшти дека им го сменил името“.
Замка за„брадосаните“
Има три причини: промена на името на државата води до промена на името на народот и сите придавки што означуваат негова идентификација. Затоа операцијата „име за надворешна употреба“ етапно се претвора во голем пакет за историско затворање на македонското прашање. Втората е, со прифаќање на деноминација во пакет оди и внатрешно преуредување на државата во унија на народи, конфедерација, кантонална творба. А третата, каде што се гледа мајсторијата на Црвенковски, е како да ја избегне историската одговорност за овие проекти за да го задржи статусот на современа митолошка фигура. Имено, од 1998 година сите драматични хируршки зафати врз Македонија се изведени кога СДСМ бил „немоќна опозиција“. Така, историјата нужно ќе констатира дека првата македонско–албанска војна се водела кога ВМРО-ДПМНЕ била на власт. Војната ја загубил и капитулацијата ја потпишале врховниот командант и претседател Борис Трајковски и премиерот Љупчо Георгиевски, обајцата вмровци. Македонија беше обвинета пред Хашкиот трибунал за воени злосторства сторени додека ВМРО била на власт. Македонскиот државотворен народ е деградиран во етничка заедница кога ВМРО била на власт. Никола Груевски требаше, според замислата на Црвенковски, да биде третиот одработувач на неславната историска низа на македонската десница. За него беше замислена улогата на гласник што ќе ни донесе лоши вести. Кантонизатор и продавач на името. Затоа два месеца пред Букурешт СДСМ почна јавно да го прозива за предавство, за продажба на името. Шеќеринска дури пушти изборен спот со исповед на Лазар Еленовски за согласноста на Груевски (не и на Црвенковски) за името „Република Македонија (Скопје)“. Впрочем, нели од сите кандидати за наследник на Георгиевски, лидерот на СДСМ го преферирал токму неискусниот во политика Груевски (ние знаевме дека е политички неискусен, вели Емилијан Станковиќ). Како што во пресрет на фингираната војна, во широката коалиција од три предлози на Георгиевски, токму тој го избра Љубе Бошкоски за министер за внатрешни работи.
Зошто од лани претседателот заигра толку нервозно и невнимателно откри дел од својата подземна агенда? Веројатно зашто Груевски не игра како што си испланирал папата на СДСМ. Згора, голема ставка во неговите илузионистички претстави има публиката. А таа веќе не му аплаудира, и покрај сите спин-мајстории и медиумско-невладини фабрики. Последна надеж му е економската криза. Тоа го разговарал со професорот Адижас и тој задоволен од планот рекол дека „сега првпат си заминува од Македонија мирен“. Очигледно, плус и намирен со титулата академик, за која Адижас вели „то је готова ствар, тако је рекао Бранко“. Се мисли на оној чие „особље“ тврди дека тој ниту знае, а уште помалку се меша во работите на МАНУ.
Од лани почна наменски и на перфиден начин да се проблематизира и македонскиот идентитет. Прашањето го отвори „научниот“ тим на претседателот Црвенковски. Етапно се претвори во „дебата“ за антиквизацијата на Македонија како антиисториски и штетен за државата процес. Поводот, нормално, е најден во ирелевантното, историски и политички бенигното преименување на еден провинцијален аеродром, еден автопат и еден споменик. Во суштина, се работи за атака врз симболот Македонија, кој е антички (стар) пар екселанс. Оттука и навредливата кованица на претседателскиот кандидат на СДСМ за „македоноиди“ и промоцијата на словенскиот етнички корен, кои треба да доведат до конструкција на ново име. Професорот Адижас, кој со Црвенковски наводно не разговарал на оваа тема, а како економски експерт за организација и менаџмент, во интервју за Алфа, а потоа пренесено од „Капитал“, доби „спонтани“ новинарски прашања токму за спорот со Грција и за македонскиот идентитет!? На првото, за преговорите околу името, одговара дека „како мачка сме се качиле на дрво, па сега запомагаме да дојде некој пожарникар да н* симне“.. А на второто, за идентитетот, вели: „Вие не знаете кои сте, да знаете не би ви пречело кој како ве вика, важно вие ќе си знаете кои сте“. Експертот по менаџмент очигледно не е експерт за прашања што задираат во човековите права, иако како етнички Евреин би требало да е добро едуциран на оваа тема. На пример, Македонците во Грција добро знаат кои се, ама тој факт не им помага да бидат она што се, макар и за по дома. Идентично како во Бугарија. Перманентно и со безброј насилства на државата, црквата, врз нив се изведува културна, јазична и историска асимилација. Но очигледно дека она за што разговарал со Црвенковски, како и во многу пригоди со својата пријателка Бакојани, тој го соопшти јавно, на скопска телевизија и на своите стари познаници. Дали Црвенковски ваквите свои размислувања би му ги соопштил, на пример, на кој било свој гостин? Не. Доколку сакал тие да останат тајни, токму на Адижас не би му ги соопштил, знаејќи за неговите семејни врски со Бакојани. Затоа, демантов за темите на разговор е неуверлив.
продолжува..
