Józef Obrębski in Macedonia

[@cool@]

Jozef Obrebski in Macedonia, 1931-1932

Jozef Obrebski was one of distinguished protégés of the renowned anthropologist Bronislaw Malinowski, and a pioneering ethnographer of the Balkans. After receiving his masters degree in Slavic ethnography from the University of Krakow in 1930, Obrebski turned to a study of cultural persistence and change among the Balkan peasantry. During the years 1931 and 1932, he traveled, camera in hand, through Volče and other mountain villages in Macedonia recording data about social structure and ritual processes.
Returning to London, Obrebski completed his doctorate in 1934 and shortly thereafter joined the faculty at the Free University of Warsaw. His career, however, was repeatedly interrupted by the course of world events. After the Nazis entered Poland, Obrebski joined the resistance and taught in the Warsaw Underground University, but with the Soviet occupation in 1946, he decided to leave Poland for good. He later held positions at the London School of Economics, the United Nations, Brooklyn and Queens Colleges, and C.W. Post University. He died at age 62 on December 28, 1967.

The photographs in this gallery represent a small sample of the hundreds of images taken by Obrebski during his sojourn in Macedonia.

селото Волче - Порече, каде истражувал антропологот Јозеф Омбрембски во 1931/32

Monthly consecration of water.
Village: Volče

Ritual breadbreaking in front of the church and singing over it [the Slava ceremony]. Village: Volče

Ritual slaughtering of sacrificial hen (father and daughter). Village: Volče
Keyword: Christmas Eve

Feeding cattle with ritual fodder. Village: Volče
Keyword: Christmas Eve

Ritual slaughtering of a hen and producing ritual fodder for cattle (collecting blood). Brother and sister. Village: Volče
Keyword: Christmas Eve

Zhar-piltsi [fertility ritual]. Village: Volče
Keyword: Christmas Eve

Putting tree trunk (badnik) into the fire. Village: Volče
Keyword: Christmas

Fortune-telling with the use of amkaliya - shelled egg used also for other ritual purposes. Village: Volče
Keyword: Divination

Kabilitsa [fortune telling using a chicken backbone]. Village: Volče
Keyword: Divination

Preparing knots (vrzultsi) [for magical “tying” and “untying” diseases].
Village: Volče
Keyword: Folk medicine

Sprained arm.
Village: Volče
Keyword: Folk medicine

Treatment for sekaitsa – disease caused by evil eye and hunger. Village: Volče
Keyword: Folk medicine

Treatment for illness brought by the wind (odvietra). Village: Volče
Keyword: Folk medicine

Symbolic “quenching” of the water. Taking soil from beside the grave. Village: Volče
Keyword: Folk medicine

Eye treatment. Village: Volče
Keyword: Folk medicine

Putting an earthenware pot onto patient's abdomen. Village: Volče
Keyword: Folk medicine

Eye treatment. Village: Volče
Keyword: Folk medicine

Dragging through the wolf’s mouth. Village: Volče
Keyword: Folk medicine

The patient is given “dead water” to drink. Central act. 4. Village: Volče
Keyword: Folk medicine

[SIZE=+2]Jozef Obrambski[/SIZE]
Authors of the book :

Tanas Vrazinski
Vladimir Karadzoski
Sonja Jovanovska - Rizoska

With realization of the Jozef Obrambski project, major international explorer of the Macedonia national culture, Macedonian science recived five very important books which made-up the emptiness of the Macedonian folklore, ethnology and sociology between the world wars. Nobody has left such rich material, only from one area of Macedonia. True, the work of Obrambski and his work, we can see the national entity, the language, culture and ideology that was on the territory in that time..
​

The medicine women of Volče.
Village: Volče
Keyword: Folk medicine

Preparing poultice on the stomach. Village: Volče
Keyword: Folk medicine

 

[AngPu]

Незнам дали е грешка но на една веб страна човеков е напишан како ЈОЗЕФ ОБРЕБСКИ

Има доста слики од него низ Македонија. Баш би сакал да знам дали книгата посочена од нашите автори а посветена на Обребски е достапна, и каде.

Еве линк од повеќе слики, од кои најверојатно и Кул ги превзема.

 

[@cool@]

Kum and his party.
Village: Volče
Keyword: Epiphany

Old woman

Woman and man with a lamb

Oro dance (male).
Village: Volče
Keyword: Epiphany

Kum and his party. Village: Volče
Keyword: Epiphany

Mother and child under the spell of evil eye. Village: Volče
Keyword: Folk medicine

Three village beauties. Village: Volče
Keyword: Magic

Love magic. Village: Volče
Keyword: Magic

 

[anaveno]

Toj e Poljak otiden vo SAD i zatoa e taa salata so ime-prezime.

Negovite trudovi dosega bea malku prezentirani, fusnoti koristea samo onie od Marko Cepenkov institutot, i zalosno, ne mislat so svoja glava za nekoi negovi zabeleski.

No toa e...

Mozebi ima nesto od nego ovde ili ovde

 

[@cool@]

ПОРЕЧЕ

Етнографскиот предел Порече се наоѓа во Западна Македонија, поточно во северозападен дел. На север се граничи со Сува Гора, на исток со Караџица и Даутица, на југ со Бушова Планина, а на запад со висок планински срт кон
Кичевската Котлина. Пределот го зафаќа средниот слив на река Треска со нејзината лева и најдолга притока Мала Река.
Народот го дели Порече на два дела: Горно и Долно Порече. Горно Порече го зафаќа сливот на Мала Река и сите села северно од Мала Река, освен селата Инче,
Могилец и Калуѓерец. Долно Порече ги опфаќа сите други села. Гледано според течението на река Треска, Горно Порече се протега по долниот тек, а Долно Порече
во горниот тек. Оправдување за ова наизглед обратно именување на пределот може да се најде во карактеристиките на релјефот бидејќи понискиот и поширокиот дел
од пределот по текот на Треска се нарекува Долно Порече, а тесниот дел каде коритото на реката е засечено меѓу високи планини се нарекува Горно Порече.
Во периодот по Втора св. војна (НРМ, СРМ), етнографскиот предел Порече беше административно вклучен во Општина Македонски Брод. Со најновата територијална поделба Порече е разделено во две општини: Македонски Брод и
Самоков. Најновата административна поделба донекаде ја следи народната логика на просторот според која Горно Порече се идентификува преку населбата Самоков,
а Долно Порече преку населбата Македонски Брод. Во Општина Самоков спаѓаат населбите: Самоков, Требовле, Волче, Заград. Близансково, Растеш, Брезница,
Косово, Ботушје, Брест, Тажево, Звечан, Бенче, Рамне, Лупште, Ковче, Калугерец,Белица, Зркле, Сушица, Инче, Могилец.
Во Општина Македонски Брод спаѓаат населбите: М. Брод, Требино, Барбарос, Суводол, Девин, Крапа, Грешница, Слатина,Долно Крушје, Горно Крушје, Драгов Дол, Локвица, Вир, Горна Тополница, ДолнаТополница, Томино Село, Манастирец, Модриште, Црешнево + Ижишта, Русјаци,
Ореовец, Латово, Сланско, Дреново.
Значаен фактор кој влијаел врз обликувањето на народната култура на Порече еридско-планинскиот карактер на просторот по средниот тек на река Треска која народот ја нарекува Велика и Голема. Карактеристично е исто така што најголем дел од површината на Порече зафаќаат шумите, потоа пасиштата, а најмала површина зафаќаат обработливите земјишта. Меѓу населени места во Порече, ниту
едно не се развило во изразен урбан центар, а во вкупниот број населби доминираат малите села бидејќи во повеќето од населбите населението е во опаѓање. Што се однесува до сообраќајната мрежа, таа не е многу поволна. Порече спаѓа во најнеразвиени етнографски предели во Македонија со многу нагласена депопулација и деаграризација. Во таа смисла Порече има најретка густина на населеност во Р.
Македонија која изнесува 13 жители на еден км2 1.
Во таа смисла етнографскитот предел Порече претставува специфичен етнолошки пример во Македонија поради изразениот модус на изолација како резултат на
природно-географските карактеристики на просторот и пресечените комуникации со главниот урбанистички центар Скопје, како и поради прилично слабите комуникации со другите центри. Во таа смисла, уште Ј. Цвијиќ навел дека Порече е предел со силно изразена индивидуалност.
Факторот време исто така влијаел врз формирањето и одржувањето на одделни форми на народната култура, бидејќи оваа состојба може да се следи врз основа на
поединечни известувања од средновековниот период до крајот на 19.век и до денешни дни. Така на пример, Ѓорче Петров пишува дека Порече претставува едно дива, недостапна и непозната планинска област. Таа состојба придонела да се задржат редица автентични форми на народната култура.
Промените што ќе ги предизвика изградбата на вештачката акумулација “Козјак”во Порече, веќе извршат своевидно влијание врз животот на луѓето од овој предел.
Тоа убедливо го покажуваат контролните теренски истражувања извршени во месец мај 2000. Тие промени ќе бидат уште поизразени кога ќе отпочне конкретната
реализација на проектот “Козјак” со потопување на дел од коритотот на река Треска при што ќе биде потопено село Здуње, другите соседни населби и одделни домаќинства.

Извори и литература За поречките села во средновековниот период (1300, 1335),постојат податоци во грамотите на Крал Милутин, како и во Грамотата на крал Стефан Душан за манастирот Трескавец. Овие податоци се земени предвид во првото поголемо познато истражување на Порече е објавено 1935 година на српски јазик (Петар Јовановиќ, Порече, Српски етнографски зборник, књ.ЛИ, Насеља и порекло становништва, књ. 28, СКА, Београд). Во Порече вршел истажувања
приближно во истиот период (1932-33), познатиот полски етнолог Јозеф Обренски (ОБРЕБСКИ, Јосепх. - Ритуал анд социал струцтуре ин а Мацедониан виллаге. - Амхерст : Университѕ оф Массацхуссетс, 1977.). Главниот материјал за Порече е објавен: Јозеф Обрембски, Фолклорни и етнографски материјали од Порече, Редактор: Танас Вражиновски, Скопје 2001; Јозеф Обрембски, Македонски етносоциолошки студии,
Редактор: Танас Вражиновски, Скопје 2001. За авторот Јозеф Обребски и неговите истражувања во Порече, објавил е прилогот: Танас Вражиновски, Легендата за Јозеф Обренбски, Балканославика, 25 , Прилеп,1998, 221-236. Овие изворни материјали можат да послужат за обработка на разни аспекти од народната култура за периодот за кој се однесуваат, а исто така и за компарација со современата состојба на етнологијата и фолклорот.
Етнологот др Бранислав Русиќ, кој бил роден во Порече, покажувал жив интерес за разни аспекти од народниот живот на својот роден крај. Најпрво објавил научен прилог за собирањето и преработката на смолата во Порече: Смоларење у Поречу,ГЕМ, ЏИИ, Београд 1937, 136-144. Вршејќи испитувања за потеклото на населението во Порече и Кичевско, ја истражувал т.н. “закаменска струја”. Резултатите ги
објавил во трудот: Питање Закамена, Годишен зборник на Филозофскиот факултет во Скопје, бр. 3, № 7, (1950), 3-22. Во тек на 1950-51 година авторот собрал богати теренски материјали за Порече кои содржат записи и фотодокументација (АЕ 344/1-51). Во т.н. истражувачки дневник на авторот и во 4. тетратки забележани се
податоци за животот и обичаите во Порече. Овие материјали се чуваат во “Фондот на Бранислав Русиќ” во МАНУ - Скопје.
Во првиот период на афирмација на визуелната етнологија (антропологија) , етнологот Вера Кличкова покажала интерес за
визуелна обработка на еден сегмент од духовната култура на Порече -
велигденските обичаи. Овој етнолошки филм бил прикажан на Конгресот за визуелна антропологија кој се одржал во Атина 1961 година.
Одделни истражувања во Порече во текот на 60-тите и 70-тите години од 20. век, вршеле соработниците на Институтот за фолклор “М. Цепенков” од Скопје.
Вршени се истражувања на народната носија, обичаите и народните игри.
Материјалите се зачувани во Архивот на Институтот за фолклор “М. Цепенков” во Скопје. Дел од материјалите бил користен при научната обработка на везот и народната носија во Македонија и публикуван во рамки на монографиите: Ангелина Крстева, Македонски народни везови, Македонска книга - Институт за фолклор,Скопје, 1975; Ѓорѓи Здравев, Македонски народни носии, т. 1, Скопје, 1996.

 

[anaveno]

КЛЕТВА КАКО ОДМАЗДА

-обредно-магиски и социјални аспекти-

Абстракт:

Предмет на ова истражување се обредно-магиските и социјални аспекти на клетвата во рамките на македонската народна култура.
Во обредно-магискиот контекст, кој подразбира синкретичко единство на вербалната и невербалната магија, акцентот е ставен врз обредната страна на чинот на проколнувањето.
Разгледувањето на социјалните димензии е концентрирано на причините за одобрување на клетвата како механизам за возвраќање на злото.

Клучни зборови: клетва, македонска народна култура, натприродно,магија,обредна постапка, на несување на зло, одмазда, казна, вредности на заедницата, жена.

Секое соочување со злото, го поставува прашањето на вистинскиот одговор.
Одговорот на одмаздата е недвосмислен.
За зло се враќа со зло!
Ова непишано правило го познаваат сите традициски заедници, вклучувајќи ја и македонската.
Етнографските податоци сведочат за бројни и разнообразни форми на одмаздување што ја отежнува нивната класификација.
Па сепак,еден вид на поделба се покажува не само како можен, туку и како мошне значаен кога е во прашање традициската култура.
Станува збор за поделба во две групи, и основен критериум за разграничување е
отсуство/
присуство на интервенција на натприродното во возвраќањето на злото.
Во првата група се вклучуваат оние форми на одмазда кои се потпираат само врз можностите и силата на човекот додека
втората група смета на помош на натприродното.
Познато е дека митско-магиското мислење на светот, карактеристино за народната култура, подразбира постоење на една друга стварност од повисок ред која се здобива со изразита симболика на светост.
Сите случувања во нашиот профан живот кои за човекиот разум се недофатливи се толкуваат со благонаклоно или злокобно влијание на оваа сакрална стварност, која се простира надвор од границите на овоземното и видливото.
Таа располага со цел спектар на онострани моќи кои можат да ги разрешат кризните ситуации за човекот и заедницата, доколку со неа се воспостави комуникација.
По правило, комуникацијата се воспоставува по магиски пат.
Ако се има предвид ваквиот систем на мислење, сосема е разбирливо што во случај на нанесувањена зло, жртвата, која доживува кризна ситуација пар exellence, бара и очекува помош од светот на натприродното.
Иако оваа помош е клучна за постигнувањето на целта, секогаш е потребна и конкретна активност на оштетената или навредената жртва која се остварува низ обредно-магиските формули и постапки.

link

ИНСТИТУЦИЈАТА СЕЛО КАКО СУД ВО ТРАДИЦИОНАЛНАТА КУЛТУРА НА ПОРЕЧЕ

Клучни зборови: Порече, модус на изолација, модус на континуитет, народно право,општествено-религијски систем, етико-морални норми, селска општина, селски совет, кмет, одборници, помошни селски службеници, грев, казна, убиство, кражба,лажење, неморал, негативна магија, санкции, јавно понижување, изолација, истерување од село.

Абстракт: За Порече, како и за други македонски етнографски предели,карактеристчиен е паралелниот општествен, економски и религијски живот на македонското село како резултат на некоплементарноста на народното право со државната легислатива од средновековниот период до најново време.
Селската заедница функционирала според нормите на обичајното право кои претставувале дел од народниот религијски систем.
Тоа го потврдуваат сите елементи од комплексот престапи и казни кои без исклчуок имаат своја верификација низ одделни религијски норми.
Самиот термин грев кој се користи како синоним за престап ја покажува суштината на ова единство од двојства.
Главните престапи (гревови) кои можеле да ја нарушат кохезијата на традициското селско општество биле убиство, кражба, лажење и лажно заколнување, неморал, негативни магијски активности на жените,непочитување на забраните поврзани со празниците и посебните денови од народниот календар, сплеткарење, меѓусебни кавги и други помали престапи.
Цел на заедницата била да ги разоткрие виновните и јавно да го санкционира недозволеното дело.
Доколку тоа не било можно, се применувале магијски постапки за уништување на престапникот кои дејствувале како колективен психички притисок врз неговата свест.
Етнографскитот предел Порече претставува специфиен етнолошки пример во Македонија поради изразениот модус на изолација како резултат на природно-географските карактеристики на просторот што резултирало со ограничени комуникациите со поголемите урбани центри во околината.
Кон модусот на изолацијалогики се надоврзува факторот време, како услов за утврдување на модусот на континуитет, бидејќи бавните промени на општествено-политиките состојби условувале одржување и континуитет на одделни форми на народната култура.

link

 

[@cool@]

Припадност кон етнографска целина
Порече припаѓа кон брсјачката етнографска целина. Неколку истражувачи од крајот на 19. до средината на 20. век, наведуваат
дека бил зачуван и етнонимот “Брсјаци”. Не треба да збунува фактот што тие зборуваат за Кичевско бидејќи е познато дека во административната поделба во турскито период Порече било нахија во Кичевска каза. Така според (Кaнчов),“името Брсјак, најдобро се зачувало во Кичевска Котлина”, а според (Цвијиќ, 1906),“ Брсјаци” се нарекуваат жителите на Кичевска Котлина, а ги има раселени во
Крушево и Горна Преспа итн. Според Петар Јовановиќ, поречкото население се вбројува во Брсјаци. Авторот наведува дека некои Поречани знаеле дека спаѓаат во Брсјаци. Но, општо земено, Поречаните не сакале така да ги нарекуваат, затоа што
тоа име го сметале како прекар од подсмев и како некоја увреда. Авторот ја истакнал важноста на етничката граница со соседните Мијаци како фактор за зачувување на етнонимот, како и елементите на пежоративниот фолклор кој настанувал на границата меѓу едните и другите како елемент на разграничување.
За изворни “брсјачки” етнографски предели повеќе автори ги издвојуваат пределите по течението на р. Велика (Треска), Кичевско, Железник, Бабуна и Дебарца. За најоддалечени предели од оваа основна јатка кон југозапад и југоисток, каде се чувствуваат влијанија на соседните етнички заедници, Б. Русиќ ги смета Струшки
Дримкол (со влијанија на македонската група од Албанија), Мариово и Тиквеш (со влијанија на јужномакедноската група).
Меѓу постарите записи за пределските етнографски разлики во рамки на големата Брсјачка етнографска целина, спаѓа известувањето на Ѓ. Петров, кој над село Зашле ја видел етнографската границата меѓу Кичевчани и жителите на Прилепско-Крушевско-Битолско. Тој смета дека населението во Кичевско и Железник, доста се
разликува од населението во Битолско-Прилепско Поле, по говор, носија и начин на живот.

Население и населби Населението во Порече го сочинуваат главно православни Македонци. Населението во соседното Кичевско го сочинуваат Македонци (православни и исламизирани), Албанци, Власи, Цигани и други. Исто така,најголемиот процент на населението во пределите на големата брсјачката етнографска целина го прават Македонците (православни и исламизирани). Покрај нив има Албанци, Власи, Цигани и Турци.
На просторот на соседно Кичевско за исламизираните Македонци се среќавале илисе среќаваат етнонимите “Торбеши”, “Читаци” (Кичевско: с. Горно Стрегомиште,Пласница), “Аповци” (Кичевско). Албанците ги нарекувале исламизираните во Кичевско “Шопки” и “Аповци”. Општ етноним кај исламизираните е “Турци” како идентификација по вера и етничност со владеечкиот општествен слој во турскито период.
Податоците за потеклото на населението што ги извршил П. Јовановиќ ,
покажуваат дека дека на почеток на 20. век мал процент од родовите биле“староседелци” (18,18%). Најдоминантна била “брсјачката” струја, потоа “дебарскореканската”,“закаменската” (делот на Струшка Малесија кон албанска страна),“горновардарската”, “шопската”, “влашката” и други. Иако на прв поглед изгледа дека состојбата во пределот во минатото била доста статична, сепак истражувањата
покажале тоа не било случај ниту со населението ниту со населбите особено во турскиот период бидејќи некои села се поместиле во повисоките планински предели како населби на овчари (Битово, Растеш, Модришта, Брезница), некои населби биле напуштени па одново населувани (Могилец, Рамне), а настанале и нови населби на
местата искрчени од шума: Требино, Требовле, Битово, Косово. Со активирање на рударството во турскиот период, настанале населбите Самоков и Ковач. За работа во рудниците биле населувани “Шопи” - искусни рудари од тогашниот “Ќустендилски санџак”, кадешто во тоа време спаќале и сите деловите од Македонскиот Шоплук и каде што всушност најмногу било развиено рударството на Осоговијата. Дел од селата по класичниот турски период биле претворени во
чифлици: Брод, Девич, Модриште, Црешево, Долно Белица, Калуѓерец и Бенче.
Оваа состојба била главно статична до 1912 година.
Според типот, поречките села можеме да ги класираме во збиен тип. Треба да се истакне дека П. Јовановиќ забележал народни кажувања дека во минатото селата биле “растурени по орман”, односно со карактеристики на села од раштркан тип.
Постоењето на раштркан тип села може да се толкува со сточарството како главна стопанска дејност што преовладувала во минатото, како и со традицијата на влашките бачила.
Бројот на селата во Порече варира минимално во последните два века, не сметајќи на некои измени од понов датум поврзани со административната поделба на Р.Македонија. Поради тоа, состојбата со поречките села можеме хронолошки да ја
проследиме, почнувајќи од самиот крај на 19. век, до најново време. Во таа смисла може да се види дека во турскиот период е зачувана етнографската посебност на пределот административно определен во т.н. “поречка нахија”. Етнографските карактеристики на пределот во поглед на селата и составот на населението, се зачувани и во монографијата “Порече” објавена во првата третина на 20. век (1935).
Во поновата административна поделба на Македонија, бројот на селата во Порече е покачен на 54, за разлика од постарите податоци (1935г.) каде бројот на селата изнесува 41, или според податоците од почетокот на 20. век (1900г.), каде бројот изнесува 39. Со додавањето нови села етнографските карактеристики на пределот се пореметени. Така на пример додадени се 7. села од Долно Кичевско (Пласница,
Преглово, Дворци, Ижишта, Русјаци, Ореовец, Латово) од кои во две села,(Пласница и Преглово) доминира исламизирано македонско население. Исто така додадени се две села од Прилепско (Сланско и Дреново).
Во најновата административна поделба со две општини: 1. Македонски Брод - 2.Самоков, донекаде е зачувана народната поделба на просторот на Долно Порече со центар Брод и Горно Порече со центар Самоков. Разлика во однос на претходната состојба е формирањето на Општина Пласница со селата: Пласница, Лисичани,Дворци, Преглово, Атишта. Сепак, може да се каже дека дефинитивно е нарушен
поранешниот изворен етнографски карактер на пределот, во кој денес, во двете Општини заедно, има вкупно 49. населени места.

Народно стопанство
Во поглед на застапеноста на стопанските дејности, на прво место било
сточарството од екстензивен тип со одгледување на ситна стока - кози и овци. Се практикувало дневно изгонување на стоката на ливадите, но исто така и сезонско, во текот на целиот период од Ѓурѓовден до Митровден. Земјоделството било на второ место со одгледување на овес, р'ж, јачмен пченица, пченка, винова лоза и нешто
послабо тутун. Шумското богатство придонело да се развие смоларството, како и дрводелството. Овоштарството било послабо развиено, единствено за сопствени потреби на домаќинствата. Печалбата се интензивирала во 19. век. На “гурбет”заминувале кон Србија, Романија, Бугарија, но и во внатрешноста на Македонија,
главно во поголемите градови. Момчињата заминувале заедно со постарите мажи и работеле главно како градители. Освен тоа работеле како гостилничари, фурнаџии,бозаџии, наднижари и друго. Рударството било интензивно до 19. век. Се состоело во експлоатирање на магнетни зрнца од езерскиот песок од некогашното езеро од времето на постарата геолошка градба (во селата Грешница, Слатино, Инче, Зркле,
Тополница), потоа топење и ковање железо во Самоков и Ковач. Дека рударството било познато во Порече, покажувале остатоците од постарото рударство кај село Растеш.

 

[@cool@]

Податоци од социјалната култура
Според податоците со кои располагаме од литературата и од сопствените теренски истражувања, селата во Порече биле
добро организирани по принципот на селска општина со своја самоуправа, не само на ниво на село, туку и на ниво на етнографски предел. Според податоците на П.Јовановиќ, во Порече имало големи родови и во таа смисла не било ретко едно село да биде само на еден род. Родовите имале и свои посебни греобишта. Одделни селски
маала исто така биле именувани со патронимски имиња според родовите кои живееле во група. Доселениците исто така практикувале населување по групи според местата од кои доаѓале. Селото избирало селски старешина, селски “викач”, т.н. “одборници” како помошници на селскиот старешина, како и угледни, мудри старци кои помагале во разрешувањето на разни проблеми. Во турскиот период, ајдутството во Порече било организирано во систем на самоодбрана на каде биле
вклучени мажи од сите села во пределот. Се бранеле главно од дебарските албански чети кои обезбедувале егзистенција со грабежно стопанство. Во тој период биле познати повеќе ајдучки војводи од Порече кое се движеле по планината и се криеле во многубројните пештери. Заедничките функции на селата од Порече можат да се
следат и преку местото и улогата на манастирот Св. Богородица во село
Манастирец, бидејќи манастирската слава на Мала Богородица се сметала за заедничка поречка слава.
Застапена била институцијата гостопримство.
При склучувањето брак се практикувало плаќање за невестата. Исто така била застапена институцијата “домазет”. Презимињата биле главно формирани од прекари “прекарок”. Во семејниот живот преовладувале големи задружни семејства кои функционирале на утврден начин на чело со машки и женски старешина. П.Јовановиќ, дава податоци за постоење на т.н. “мајкинска задруга”, каде на чело на семејството стоела некоја постара жена со сите права како и “стариот” во концептот на задругата. Најчесто овие жени - старешини на задруга, била вдовици. Дека оваа институција била дел од секојдневието покажува фактот што некои родови биле именувани по женски имиња, како на пр. Милковци, Калиновци, итн.

Податоци за топонимијата на светиот простор
Обединувачки центар на сакралниот простор на Порече претставувал “Модричкиот манастир”, односно манастирот Св. Богородица во село Манастирец. Освен религијската манастирот имал и социјална функција.
Цркви, остатоци од цркви или топоними “црквина, црквиште” се утврдени во следните села: (по една) - Девич, Грешница, Мидриште, Вир, Лупште, Зркле, Бенче,Ботуше, Косово, Тажево, Брезница и Здуње. По две - во селата: Брод (Македонски Брод), Слатина, Битово, Заград и Волче. По три - во селата: Инче, Звечан, Ковач и Растеш.
Во турскиот период, манастирот Св. Никола во Брод бил претворен во теке.
Според истражувањата извршени од страна на Заводот за етнологија кон крајот на 2000 година, се работи за дервишкиот ред “Бекташи”.

Ingress of the bride into the in-laws’ house. Bride descending from a horse onto men’s trousers spread for her on a stool.
Village: Bitovo
Keyword: Wedding

The first night after ceremonial removal of the bride to in-laws’ house. Preamble to the feast. Bride handing over wine to the wedding host. Village: Bitovo
Keyword: Wedding

Arriving of the new married couple. The bride during the party in the night. Weeping and bowing. Around her: (1) Sister-in-law, (2) (3). Village: Bitovo
Keyword: Wedding

Before the wedding. Kum leading the bride to church. Village: Bitovo
Keyword: Wedding

Before the wedding. Kum leading the bride to church. Village: Bitovo
Keyword: Wedding

 

[Bratot]

Јузеф Обремски е правилниот превод од полски на македонски.

Човекот е полски етнограф и социолог.
Во 30тите години од 20от век водел пионерски истражувања на терените на Македонија и Полешјето, а по Втората Светска војна се пренел на Јамајка.
Најголемиот дел од неговите истражувања остануваат непознати за јавноста бидејќи не успеал да ги публикува.

Józef Obrębski (1905-1967), etnolog i socjolog, prowadził w latach trzydziestych XX wieku pionierskie badania terenowe w Macedonii i na Polesiu, a po II wojnie światowej na Jamajce. Ich wyniki pozostają do dzisiaj w zasadzie nieznane, nie zdołał bowiem ukończyć i opublikować większości swoich opracowań i monografii.

The work of the ethnologist and sociologist Jozef Obrebski on Macedonian folk culture was not known in Macedonia until now. But recently his three books have been published, as well as the album of photographs of Porech in the 1930s. Thanks to these publications we know more on Macedonian folk life in the first part of the 20th century. Thus, very valuable material from the Archives of the University of Massachusetts at Amherst, USA will enrich Macedonian folklorists, anthropologists and sociologists, as it contains a treasure of theoretical thoughts and methodological ideas. Folklorists will find unique and original material, e.g. songs performed with different customs, legends, especially those in honor of Prince Marko, etc. Ethnologists will discover illustrative material containing folk customs and their origin, descriptions of dreams, blessings and the curses, beliefs in magic, especially in health magic. The sociologist will discover distinct sociological data on the rural Porech life, while the theologist will get some information related to the pre-Christian religion, influence of religion over the group, relations between social structure of the village and ritual activities. The science of the law will find some data about the customary law and morality of behavior.
http://www.ceeol.com/aspx/issuedeta...rticleId=74a73ee9-a49d-11db-9828-0080ad781d9c



Magia a religia w kulturze tradycyjnej Macedonii - Магијата и религијата во традиционалната Македонска култура.

http://www.etnografia.org/modules.php?name=Content&pa=showpage&pid=18


Ќе се потрудам да го најдам полското издание.

 

[anaveno]

Magia a religia w kulturze tradycyjnej Macedonii - Магијата и религијата во традиционалната Македонска култура.

Ќе се потрудам да го најдам полското издание.

trudi se...
ama , prvo dzirni podolu...
ima negovi trudovi na MK

 

[Македонцки]

која ебана сиромаштија ... кога тие име не смениле...нема ни ние...

одлични и несекојдневни фотки, секојдневни работи без многу позирање

 

[Славјански]

Преубава книга, ти благодарам cool.

 

[Македонцки]

 

[@cool@]

која ебана сиромаштија ... кога тие име не смениле...нема ни ние...

одлични и несекојдневни фотки, секојдневни работи без многу позирање

:smir::smir::smir::smir:

 

[@cool@]

некој се потрудил и видео да направи од сликиве