Соживот

  • Креатор на темата Креатор на темата TpH_Bo_OkO
  • Време на започнување Време на започнување
a тие мрсулавите од Стенковец се вратија сите дома....
 
Не знам ја во животов имам видено голем број Албанци што немаат поима Македонски а Српски цепаат ко да им е мајчин...некако не ми стои дека се овде од памтивек..

пс.извини за “мрсулавите’’
 
итар пејо напиша:
Не знам ја во животов имам видено голем број Албанци што немаат поима Македонски а Српски цепаат ко да им е мајчин...некако не ми стои дека се овде од памтивек..

пс.извини за “мрсулавите’’
Кликни за повеќе...
Druze od Kumanovo do Palanka "ne znaat" makedonski..... od Kavadarci, preku Probistip do Berovo isto taka.... :toe:
 
Ајде бе пошто и бугарскиот и србскиот се дијалекти на македонскиот јазик , тогаш не гледам простор за расправија :wink:
 
Единствени Албанците И србите ги величаат своите „борци“ кои декларативно биле против Фашизмот а у ствари шуруеле со нив. Додека има во Македонија бисти на балисти, нема искрена желба за соживот кај Албанците. Јас не сакам во мојата држава да има споменици на фашистички колаборатори.
 
Соживот ?
тешко не верувам дека некогаш ќе има како шо стојат работиве
 
elninokv напиша:
што се расправате бе даааа,ѓоа незнаиме дека треба да градиме соживот,додуша повеќе го имало порано сеа некако ми се гледа неубаво,ама јас неам мака да иам другар албанец,барем ќе си стое на зборот кога ке казже нешто,луѓе стопати сум ви рекол нас единствени искрени пријатели ни се албанците и турците,а ние упорно не ги сакаме едниве,не оти они не сакат ногу ама оти имаме заеднички непријатели читај,србите,грците:
Кликни за повеќе...
Jas se slagam so vas ,sozivotot go imalo poveke porano no go ima i denes i ne e taka crno kao sto izgleda na forumot nego denes poaktivni na forumot se antialbancite od srbsko poteklo, ete procitajte go filip pa ke vi bide jasno Филип Петровски

Во почетокот на деведесеттите бев студент на Филозофскиот факултет во Скопје. Тоа беа првите години на македонската независност. Се' уште не беше јасно изградено националното чувство за Македонија. Тогаш единствена политичка сила која зборуваше за македонските работи (репрезентација, пари, армија...) гласно и радикално, беше ВМРО-ДПМНЕ, која се породи врз традициите на историското ВМРО. Затоа при каква било пројава на радикалност, национализам, патриотизам или политички афинитет, речиси секој од нас инклинираше кон ВМРО. За нас ВМРО беше еквивалент на Македонија, на посебност како народ, на исконската потреба да се биде свој на свое. Не бевме многу упатени во политиката. Не знаевме многу за работите. Бевме многу млади. Ама за македонските работи учевме, се интересиравме и градевме свои ставови за кои се водеа долготрајни дискусии. Секако, не сите од нас беа на позиција дека Македонија е на добар пат. Кај многумина тоа чувство на откинатост и изневерување на Југославија беше силно изразено. Перењето мозок беше изразено во Македонија најмногу од сите од поранешна Југославија. Така, додека Хрватска и Словенија, веќе одвоени, сигурно газеа кон својата интергација во светскиот систем на држави, кај нас од под кревет се вадеа југословенските знамиња.

Се сеќавам на еден собир на ВМРО во Куманово, во почетокот на 1992 година. Собирот беше за да се изрази македонскиот идентитет на градот. Неколку автобуси со вмровци беа дојдени од околните градови за поддршка, бидејќи во мојот град тоа време беше тешко, дури и ризично, да се биде вмровец. Излегоа патриотите со македонските знамиња со шестнаесет краци и со лавовите. Некои од нив со црвените баретки на главите. Митингот се одржуваше во центарот, на плоштадот. Ечеше македонска патриотска музика испеана од Симеон Гугуловски. Празник на душата. Еден момент како да започна земјата да татни. Не знаевме што се случува се' додека на другата страна од плоштадот не ги забележавме југословенските знамиња и огромната пројугословенски настроена толпа. Десет пати побројна од нас. Забележливо агресивни тргнаа на нас. Меѓу нас имаше полициски кордон. Шајкачите тргнаа да се пресметаат со тие што се дрзнале да изразат македонска определба во нивната драга помалку Југославија, повеќе Србија. Тој ден настрадаа излозите на некои угостителски објекти, и беа искршени автобусите на вмровците кои дојдоа од другите градови. Баш би сакал да ги погледнам снимките на полицијата, која од пристојна висина го снимаше настанот. Интересно би било низ денешна перспектива да се види каде се денеска углавени Југословените и шајкачите во македонската хиерархија. Не дека посебно ми е потребно да се занимавам со лични истории, туку затоа што сакам да дознаам каде завршија тогашните лидери на југословенството и комунистичките функционери кои плачеа за Југославија. Со сигурност знам дека дел од нив денеска имаат вмровски книшки, а дел се високи функционери и сега ја водат Македонија кон посветла европска иднина.
 
Македониjа им припаѓа на сите Македонци, без разлика на религии, нации и jазици, во утрешна слободна Македониjа и преку неjа ќе се здружат сите балкански народи.“ Мисла припишана на Гоце Делчев

Мислам дека со постот многу е кажано, да живееме сите заедно братски и да се почитуваме ако ова го постигнеме ќе нема подобар живот во нашата прекрасна Македонија.
 
ILIR напиша:
Jas se slagam so vas ,sozivotot go imalo poveke porano no go ima i denes i ne e taka crno kao sto izgleda na forumot nego denes poaktivni na forumot se antialbancite od srbsko poteklo, ete procitajte go filip pa ke vi bide jasno Филип Петровски

Во почетокот на деведесеттите бев студент на Филозофскиот факултет во Скопје. Тоа беа првите години на македонската независност. Се' уште не беше јасно изградено националното чувство за Македонија. Тогаш единствена политичка сила која зборуваше за македонските работи (репрезентација, пари, армија...) гласно и радикално, беше ВМРО-ДПМНЕ, која се породи врз традициите на историското ВМРО. Затоа при каква било пројава на радикалност, национализам, патриотизам или политички афинитет, речиси секој од нас инклинираше кон ВМРО. За нас ВМРО беше еквивалент на Македонија, на посебност како народ, на исконската потреба да се биде свој на свое. Не бевме многу упатени во политиката. Не знаевме многу за работите. Бевме многу млади. Ама за македонските работи учевме, се интересиравме и градевме свои ставови за кои се водеа долготрајни дискусии. Секако, не сите од нас беа на позиција дека Македонија е на добар пат. Кај многумина тоа чувство на откинатост и изневерување на Југославија беше силно изразено. Перењето мозок беше изразено во Македонија најмногу од сите од поранешна Југославија. Така, додека Хрватска и Словенија, веќе одвоени, сигурно газеа кон својата интергација во светскиот систем на држави, кај нас од под кревет се вадеа југословенските знамиња.

Се сеќавам на еден собир на ВМРО во Куманово, во почетокот на 1992 година. Собирот беше за да се изрази македонскиот идентитет на градот. Неколку автобуси со вмровци беа дојдени од околните градови за поддршка, бидејќи во мојот град тоа време беше тешко, дури и ризично, да се биде вмровец. Излегоа патриотите со македонските знамиња со шестнаесет краци и со лавовите. Некои од нив со црвените баретки на главите. Митингот се одржуваше во центарот, на плоштадот. Ечеше македонска патриотска музика испеана од Симеон Гугуловски. Празник на душата. Еден момент како да започна земјата да татни. Не знаевме што се случува се' додека на другата страна од плоштадот не ги забележавме југословенските знамиња и огромната пројугословенски настроена толпа. Десет пати побројна од нас. Забележливо агресивни тргнаа на нас. Меѓу нас имаше полициски кордон. Шајкачите тргнаа да се пресметаат со тие што се дрзнале да изразат македонска определба во нивната драга помалку Југославија, повеќе Србија. Тој ден настрадаа излозите на некои угостителски објекти, и беа искршени автобусите на вмровците кои дојдоа од другите градови. Баш би сакал да ги погледнам снимките на полицијата, која од пристојна висина го снимаше настанот. Интересно би било низ денешна перспектива да се види каде се денеска углавени Југословените и шајкачите во македонската хиерархија. Не дека посебно ми е потребно да се занимавам со лични истории, туку затоа што сакам да дознаам каде завршија тогашните лидери на југословенството и комунистичките функционери кои плачеа за Југославија. Со сигурност знам дека дел од нив денеска имаат вмровски книшки, а дел се високи функционери и сега ја водат Македонија кон посветла европска иднина.
Кликни за повеќе...

Па ајде ..малку да се подсетима на блиското ни минато..односно да (конечно) почнеме со ЛУСТРАЦИЈАТА:
1.Тито 5-Коски...познат по „бугарските летоци„..начин да се одтргне вниманието на Макеоднците од настаните во (тогаш) државата на Македонците
2.Стојан Андов..лидер на пројугословенските сили и долгопгодишен намесник за Макеоднија
3.Киро Глигоров ...најмудар од сите мудреци македонски..се раздаде за бадијала и (око) не му трепна за тоа...оти „газдите„ му го пукнаа.
(затоа велат најомразен куќен специјалитет таму ти биле...БОМБИЦИ..од секаква врста..разбира се...
4.Д(рв)енко Малески..кој не можел да си ја замисли Македонија независна да биде..од драгата му југославија...и манујката која ја шеташе на приватна сметка..а чии трошоцои не успеа да ги наплати оти клетите вмро-вци..го фатија на дело..како хотелска сметка од Њујоршки Хотел ... ја поднесува на обрачун во македонскиот Буџет ..да му ја плати
сиромашниот Народ..сега прекрстен во ФИРОМСКИ.
дрн
дрн
дрн
Ајде нека продолжи друг..за да се подсетиме на СИТЕ ..незаборавајќи ги НИКОЈ од нив..овде јасно да бидат споменати по име и презиме..иако на сите им е еднакво презимето..односно тоа е ФИРОМСКИ.
:toe:
 
GORAZDS напиша:
Ајде бе пошто и бугарскиот и србскиот се дијалекти на македонскиот јазик , тогаш не гледам простор за расправија :wink:
Кликни за повеќе...
Pa da de... :)

Ispaga znaci deka albancite od Makedonija go zacuvuvaat bogatstvoto na makedonskiot jazik, dijalektite i razlicnite govorite :).... a ne deka se dojdenci od Kosova koi ne go znaat makedonskiot jazik.

Se soglasuvam so toa :wink:
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom