Da recese samo budala,ke ti prostev,ali ova obicna me trogna dlaboko,duri i vo budalastinite sum obicen(
pipi:
Ме засекира, најозбилно :pos2::pos2:, али ај, до после ќе ти помине 
) едноставно ко да не знам кај ми е крајот, шо ќе бидит со мене, шо понатака и многу пати ќе застанам и ќе се замислам : Кај ја посрав упм?! и цело време со таа мисла... било било ама ова не...Aко читаш низ темава не си единствен со таков проблем.Богами и јас бев таква депресивна пред некој ден и побарав совет овде.По неколкуте совети кои ми ги делеа јас сфатив дека ништо не е вредно да се замараш.Животот е преубав за да се преоптоваруваш со мали ситници.Знам дека не е секогаш розево околу нас,и овие периоди се стандардна појава кај секој млад човек а богами и кај постар,и може да доведе до полошо.Ај да барам и ја помош... иако никогаш не вервев дека ќе ми требит ама последниве 3-4 месеци ми се хаос... претерано многу обврски (не знам од кај да почнам), се осеќам мноогу депресивен, несреќен за разлика од досега шо нон стоп бев позитивен и насмеан дури кога ми беше најлошо знаев да се смеам, сега е друго... Баксуз, шо да почнам морат да пропаднит (то било одсекогаш така ама во последно се со ред почна така) никако да трнат некој работи, немам никоја крај мене и не можам да најдам. Претерано големи разочарувања на секој чекор, одам по пат и се вртам кој од каде ќе ми го нашибат. Почнав да се пикам сегде во друштво да ми е поинтересно а сепак се осеќам ко персона нон грата, излегвам навечер викенд, одам да пијам едно кафе и да пушам цела кутија и ќе ме зафатат некој нервози и нон стоп некој ми фали на цел муабет... Ми се десиле многу работи ама ова не се трпит... обично ко ќе имав вакви глупости се дешаваше една добра забава со саглам пиење и се врвеше, а сега да го напрам то сум уште полошо. Не знам шо се дешават ама претерано самоубиствено се осеќам (ок само на збор
да голем дел си во право... алхохолот ми е само изговор да речам,амааа сепак, бев позитивен му помагав секого и уште помагам. Никого никогаш вкал не сум го остајл ае и воопшто за тие девојките шо ми се свиѓаат и планирам нешто, секогаш помагам, а ево како ми се враќа... еден период си реков дај ќе се понашам ко стока (ко сите останати шо ги гледам) е тогаш никој не ме ни погледна (ок освен другарите ама не е то то...) и едноставно и сам гледам колкавав баксуз сум...Aко читаш низ темава не си единствен со таков проблем.Богами и јас бев таква депресивна пред некој ден и побарав совет овде.По неколкуте совети кои ми ги делеа јас сфатив дека ништо не е вредно да се замараш.Животот е преубав за да се преоптоваруваш со мали ситници.Знам дека не е секогаш розево околу нас,и овие периоди се стандардна појава кај секој млад човек а богами и кај постар,и може да доведе до полошо.
Мора да ја најдеш причината за тоа чуство во тебе,мора да рaзговараш со најблиските и да се обратиш кај стручно лице доколку и понатаму продолжи да ти се случува истото.Ако е на подолг период тогаш навистина е проблем.
Не ми е јасно зошто се обидуваш сето тоа да го решиш со алкохол?И самиот велиш дека повеке не е тоа тоа нели?монотоност те убива,а можно е и друштвото да не ти одговара.Гледам имаш 18 години,па ти енос ке почнеш да ги учиш лекциите кои ти ги носи животот.Цел живот е пред тебе.
Најди нешто што ке те исполнува,дружи се со некој кој ти оговара на карактерот,кога ке видат позитивна личност во тебе ке видиш дека полесно ке си најдеш и некое рипче
Врти сучи никако не испага нели?Биди добар со тие што стварно заслужуват,а не со сите,зошто кај и да е ке те разочаруваат.
Додека го читав ова во некој дел го опфаќаш и мојот случај... тоа е и јас сеуште не гледам светлина на крајот од тунелот се повеќе откривам какви се луѓето кои ме опкружуват и секогаш велам ќе се променам , но тоа е најтешкиот дел нели ? Остави друштво ова или она и најди нешто што те исполнува на пример јас почнав да пишувам и веќе не ми е ни грижа можам да шетам сам да акам по било кој кафичи , дискотеки.. По пат може ќе најдам нешто ново ќе се зпознам со нови луѓе и ќе ми опомине депресијата. Може звучи ко клише ама стварно она што е твое ќе си дојде буквално се наоѓам во ова Сите можеме да учиме од приказните сепак народната мудрост навистина содржи некој одговориАј да барам и ја помош... иако никогаш не вервев дека ќе ми требит ама последниве 3-4 месеци ми се хаос... претерано многу обврски (не знам од кај да почнам), се осеќам мноогу депресивен, несреќен за разлика од досега шо нон стоп бев позитивен и насмеан дури кога ми беше најлошо знаев да се смеам, сега е друго... Баксуз, шо да почнам морат да пропаднит (то било одсекогаш така ама во последно се со ред почна така) никако да трнат некој работи, немам никоја крај мене и не можам да најдам. Претерано големи разочарувања на секој чекор, одам по пат и се вртам кој од каде ќе ми го нашибат. Почнав да се пикам сегде во друштво да ми е поинтересно а сепак се осеќам ко персона нон грата, излегвам навечер викенд, одам да пијам едно кафе и да пушам цела кутија и ќе ме зафатат некој нервози и нон стоп некој ми фали на цел муабет... Ми се десиле многу работи ама ова не се трпит... обично ко ќе имав вакви глупости се дешаваше една добра забава со саглам пиење и се врвеше, а сега да го напрам то сум уште полошо. Не знам шо се дешават ама претерано самоубиствено се осеќам (ок само на збор
Глеј го " The Secret " че се мотивирашАј да барам и ја помош... иако никогаш не вервев дека ќе ми требит ама последниве 3-4 месеци ми се хаос... претерано многу обврски (не знам од кај да почнам), се осеќам мноогу депресивен, несреќен за разлика од досега шо нон стоп бев позитивен и насмеан дури кога ми беше најлошо знаев да се смеам, сега е друго... Баксуз, шо да почнам морат да пропаднит (то било одсекогаш така ама во последно се со ред почна така) никако да трнат некој работи, немам никоја крај мене и не можам да најдам. Претерано големи разочарувања на секој чекор, одам по пат и се вртам кој од каде ќе ми го нашибат. Почнав да се пикам сегде во друштво да ми е поинтересно а сепак се осеќам ко персона нон грата, излегвам навечер викенд, одам да пијам едно кафе и да пушам цела кутија и ќе ме зафатат некој нервози и нон стоп некој ми фали на цел муабет... Ми се десиле многу работи ама ова не се трпит... обично ко ќе имав вакви глупости се дешаваше една добра забава со саглам пиење и се врвеше, а сега да го напрам то сум уште полошо. Не знам шо се дешават ама претерано самоубиствено се осеќам (ок само на збор
Macedonian, лицето кое се обидело да с енаметне во вашата група како лидер на проектот и да раководи со целокупната работа, а притоа да не биде избран односно предложен од другите членови се чувствува дека може да направи повеќе од вас. Тоа , што тој го прави е симптом на гледање на другите од повисоко ниво. Тој се смета за поспособен од сите вие , а друга од причините која го натерала да тој с еоднесува така, потсвесно, е тоа што тој потоа со вашиот заеднички труд ќе сака да се претстави пред надлежнио, како заслужен за поголем дел од работата.
Светот е суров, пријателе. Немој да бидеш тажен, пуштај некое филмче (некоја комедија глупа) и да се изнасмееш квалитетно оваа вечер. Утре да станеш рано сабајле и да се изнатрчаш некаде во природа.
нема шо да кажам друго,се трудам да го средам овој психолошки немир во главата но никако не ми успева. Фала за советите И ќе фејлне.
Кај си за кафе од понеделник?Голем курац ако немаш пријатели ние да не сме нешто посебно, милиони да не ги имаме? У ова време е тешко да имаш пријател...искрено.И јас бе брат едно време ги имав мноогу, ама времињата се сменија.И јас останав на нула, па почнав пак малце по малце и се вратив во нормала.Ако едно нешто ти е потребно сега тоа е ДА ПОЧНЕШ.А нема подобар момент од сега.НЕ се мисли многу.Нема филозофирање, немој да се замараш едноставно мисли позитивно и не се замарај со вакви работи.Нема потреба од очајување.Прифати се таков каков што си и терај и не се срами од никого.Ретки се луѓето кои ке ги препознаат нашите вистиснки вредности и ке не сакаат поради тоа.Дури и моите најдобри другари не го гледаат во мене тоа што сакам да го видам туку по нешто друго ме ценат.Биди сигурен ако почнеш да излегуваш ке најдеш другаро, и ке те ценат секој по нешто различно.Ама ти сигурно имаш квалитет и ке ги најдеш тие луѓе.Еве јас ти нудам на кафе некој ден или на пиво и така стоплува времево.Ти треба само воља ништо друго.И реалност а не интернет..