Никад нема да сфатам која ви е поентата што му правите реклама свесна или несвесна на „ЕМО“. Зашто мора некој тренд кој што е наметнат или од медиуми, или од глупаци, или од било кој да му давате значење? Емо не постои. Постоел некој правец по панкот и алтернативната музика кој што датира од почетокот на 90тите и кој што се дефинирал како Емо (чисто ради природата на музиката, вокалите и текстовите) кој еве сега во последниве години како и многу други музички правци или појави се искомерцијализирал, извештачил и згора на тоа сите вие ко популаризирате со тоа што само за него зборите, а 90 посто не ни знаат што е тоа. Аман прекинете.
Боки 13 како споредба со ситуацијава. Глупак е невиден, а популарен. Зошто? Зошто незнаете да го игнорирате, и колку и да не го сакате морате ли да го искоментирате? Колку и да не сакате метал, или турбофолк или поп, мора ли да му праите реклама? Вака е и со Емото.
Емото ти е уништен музички правец, кој што е донесен во мејнстримот од модните куќи како модна појава од која може и те како да се профитира, од популарните бендови кои за жал направиле малку поглупа верзија на почетното емо, доволно глупа верзија да денес луѓето не разликуваат емо од „емо“, и секако од самите вас кои незнаете да игнорирате нешто што не ви е од интерес и ве иритира.
Емо веќе не е ништо, емото останало нешто за оние што си го сфатиле и си го фураат тој филм и по поминувањето на трендот.
Споредба за тие што се разбораат од историја на рок музиката . . . како што гранџот денес не е ништо за мнозинството ради негативно негово искористување од музичката и модната индустрија, така е случајот и со ова. И така ние ке си трпиме уништување на безброј добри бендови (ова не зборам за Емо бендовите) од во главно народот кој ја води индустријата дали директно или индиректно со обично понашање кон ситуацијата.
Емото е демек емотивност, концетрирање на емоциите. Ама не вакво како денесшто е изобличено каде што секој мисли дека треба да прикаже кој колкуе емотивен. Затоа и како концепт и не е којзнае што, бидејќи една обична не-емо песна може да биде поемотивна. . . ама поентата на емото не е тоа, туку да се искажуваат емоции на нивни својствен начин, преку музиката и текстовите. Затоа е и посебен правец, зашто има карактеристични свои музички техники.
Боки 13 како споредба со ситуацијава. Глупак е невиден, а популарен. Зошто? Зошто незнаете да го игнорирате, и колку и да не го сакате морате ли да го искоментирате? Колку и да не сакате метал, или турбофолк или поп, мора ли да му праите реклама? Вака е и со Емото.
Емото ти е уништен музички правец, кој што е донесен во мејнстримот од модните куќи како модна појава од која може и те како да се профитира, од популарните бендови кои за жал направиле малку поглупа верзија на почетното емо, доволно глупа верзија да денес луѓето не разликуваат емо од „емо“, и секако од самите вас кои незнаете да игнорирате нешто што не ви е од интерес и ве иритира.
Емо веќе не е ништо, емото останало нешто за оние што си го сфатиле и си го фураат тој филм и по поминувањето на трендот.
Споредба за тие што се разбораат од историја на рок музиката . . . како што гранџот денес не е ништо за мнозинството ради негативно негово искористување од музичката и модната индустрија, така е случајот и со ова. И така ние ке си трпиме уништување на безброј добри бендови (ова не зборам за Емо бендовите) од во главно народот кој ја води индустријата дали директно или индиректно со обично понашање кон ситуацијата.
Емото е демек емотивност, концетрирање на емоциите. Ама не вакво како денесшто е изобличено каде што секој мисли дека треба да прикаже кој колкуе емотивен. Затоа и како концепт и не е којзнае што, бидејќи една обична не-емо песна може да биде поемотивна. . . ама поентата на емото не е тоа, туку да се искажуваат емоции на нивни својствен начин, преку музиката и текстовите. Затоа е и посебен правец, зашто има карактеристични свои музички техники.
neam niso protiv emo ali ednostavno ne mi se svigjaat
