На дното

[Nemiseverue]

Немам поим каде да ја отворам темава, па ќе ја направам религиозно сочуствителна. Можеби ќе ме сфатите во погрешен правец... но добро, ме потсети песната која ќе ја најдете најдолу, и нејзиниот рефрен. Додека читате, пуштете ја да оди во позадина.

Сте биле ли некогаш на дното, сте ги приметиле ли некогаш оние кои се гладни, сте погледнале ли во нивната душа и нивните очи, сте сочуствувале ли со нивниот очај. Сте помогнале ли на некој начин? Отфрлени деца од лоши родители, неработливи стечајци кои немаат за леб за своите деца, трагачи по отпадоци низ градски контејнери. Наркомани и алкохоличари или едноставно моментални жители на најниската можна класа.
Сте биле ли гладни за да можете да зборувате за гладот на другите, сте биле ли тепани за да можете да зборувате за нечие убиство и сте биле ли повредени за да имате право да повредувате?

(рефренот почнува од 0.34, веднаш)

 

[JFK]

1. Сте биле ли некогаш на дното?

Најбитно мислам за да можам да пишам доволно на темава е дека сум бил на дното, одреден краток период. Не сакам да пишувам конкретно што како, ама ете, бев. Бев скршен, уништен, без никој околу мене. Сите оние на кои што се надевав дека доколку дојде таков момент ќе бидат со мене и ќе го пребродам како ништо да не било НЕ беа тука, напротив се ситеа на мојата несреќа, наспроти тоа што јас никогаш со нив не сум бил таков. Се прашував само со што го заслужив ова? Зошто баш јас, оној кој веќе неколку години работеше на тоа да биде се подобар со тие околу него? Се случуваше неколку дена, неколку ноќи буквално без да можам да дремнам и со солзи во очиве. На никој не му посакувам да биде на дното, без разлика дали финансиски, психички, од дрога или како било, бидејќи е премногу за една просечна личност да може да се носи со тоа. Ќе бидам реален, немам кој знае колку силен карактер и сум лесно кршлив, иако не беше некоја огромна работа што ми се случи, ама секундарно пукнав на милион мали парчиња. Како велат, по дождот сонце доаѓа, е тоа чекав да го видам. Како што лежев се појави една личност, ми подаде рака и ми крена, без јас самиот да побарам помош. И ден денес сум благодарен на таа личност, живот би дал. Виктор, ја слушнав и песната, имаше еден дел каде што пеат за пропаднати таленти. Е, и тоа премногу ме боли, бидејќи имав добар другар кој што е талентиран за нешто за кое што Македонците кои се талентирани како него за таа работа се толку многу ретко, зачудувачки е. Со тој негов талент, дојде до за мои години огромна сума на пари, а сепак толку незначајна. Не видел никогаш таков живот со толку пари, и тоа време сеуште бевме другари, ама откако виде за какви зла може да го користи тој талент, ни самиот не знам што се случи и каде замина. Тој беше тука, ама неговата личност не беше со него. Сметам сега, тоа беше пред повеќе од две години. Знаете, сум слушнал дека only methylenedioxymethamphetamine can change you. Вистина е, сега го гледам другарчево каде е, на кое ниво, го гледам неговиот очај, ја гледам неговата распарана душа, душа продадена. На кого? Е, тоа не ни сакам да го знам.

 

[selena]

Најбитно мислам за да можам да пишам доволно на темава е дека сум бил на дното, одреден краток период. Не сакам да пишувам конкретно што како, ама ете, бев. Бев скршен, уништен, без никој околу мене. Сите оние на кои што се надевав дека доколку дојде таков момент ќе бидат со мене и ќе го пребродам како ништо да не било НЕ беа тука, напротив се ситеа на мојата несреќа, наспроти тоа што јас никогаш со нив не сум бил таков. Се прашував само со што го заслужив ова? Зошто баш јас, оној кој веќе неколку години работеше на тоа да биде се подобар со тие околу него? Се случуваше неколку дена, неколку ноќи буквално без да можам да дремнам и со солзи во очиве. На никој не му посакувам да биде на дното, без разлика дали финансиски, психички, од дрога или како било, бидејќи е премногу за една просечна личност да може да се носи со тоа. Ќе бидам реален, немам кој знае колку силен карактер и сум лесно кршлив, иако не беше некоја огромна работа што ми се случи, ама секундарно пукнав на милион мали парчиња. Како велат, по дождот сонце доаѓа, е тоа чекав да го видам. Како што лежев се појави една личност, ми подаде рака и ми крена, без јас самиот да побарам помош. И ден денес сум благодарен на таа личност, живот би дал. Виктор, ја слушнав и песната, имаше еден дел каде што пеат за пропаднати таленти. Е, и тоа премногу ме боли, бидејќи имав добар другар кој што е талентиран за нешто за кое што Македонците кои се талентирани како него за таа работа се толку многу ретко, зачудувачки е. Со тој негов талент, дојде до за мои години огромна сума на пари, а сепак толку незначајна. Не видел никогаш таков живот со толку пари, и тоа време сеуште бевме другари, ама откако виде за какви зла може да го користи тој талент, ни самиот не знам што се случи и каде замина. Тој беше тука, ама неговата личност не беше со него. Сметам сега, тоа беше пред повеќе од две години. Знаете, сум слушнал дека only methylenedioxymethamphetamine can change you. Вистина е, сега го гледам другарчево каде е, на кое ниво, го гледам неговиот очај, ја гледам неговата распарана душа, душа продадена. На кого? Е, тоа не ни сакам да го знам.

Izvini so ke te prasam ama od textov zakluciv deka stanuva zbor za droga,mozebi se lazam no takov vpecatok dobiv bidejki rabotam so luge zavisnici izvini ako pogresiv no moe milsenje bese toa.A ako e stvarno toa problemot koj ti se slucil da stapnes na dnoto bi sakala da porazgovarame na msn privatno.

 

[џимеј]

Животот се состои од подеми и падови. Сум бил на дното некогаш, но со мојата желба повторно да станам ја победив болката и сега сум нов човек. Тоа беше период кога незнаев што ќе биде понатаму со мене, дали ќе прифатам да живеам еден живот со некои поинакви норми. Се навикнав на сето тоа, и не ги оправдувам оние кои за себе се сметаат несреќни. Има такво чувство кое преовладува, но сватив дека треба да бидеш цврст за да не се сломиш во животот. Затоа што ништо не задава посилни удари како што тоа го прави животот. Не е силен оној кој ќе возврати на тие удари, туку оној кој може да ги издржи сите тие удари и да продолжи понатаму. Колку удари си спремен да примиш и да продолжиш да одиш понатаму. Се надевам дека на некој начин одговорив на темава, затоа што во друга смисла поставеноста не ја гледам.
А и да... во песната има еден стих што вели - ако имаш срце, ке ти го кршат.....

 

[^Exotic^]

Животот се состои од подеми и падови. Сум бил на дното некогаш, но со мојата желба повторно да станам ја победив болката и сега сум нов човек. Тоа беше период кога незнаев што ќе биде понатаму со мене, дали ќе прифатам да живеам еден живот со некои поинакви норми. Се навикнав на сето тоа, и не ги оправдувам оние кои за себе се сметаат несреќни. Има такво чувство кое преовладува, но сватив дека треба да бидеш цврст за да не се сломиш во животот. Затоа што ништо не задава посилни удари како што тоа го прави животот. Не е силен оној кој ќе возврати на тие удари, туку оној кој може да ги издржи сите тие удари и да продолжи понатаму. Колку удари си спремен да примиш и да продолжиш да одиш понатаму. Се надевам дека на некој начин одговорив на темава, затоа што во друга смисла поставеноста не ја гледам.
А и да... во песната има еден стих што вели - ако имаш срце, ке ти го кршат.....

Се пронајдов во постов, баш тоа ми се случува.Моментално сум баш на дното.Но, се чувствувам неверојатно силен.Животот ми е ист, како ништо да не се сменило.Чудно ми е како со моите 15 години се држам, и сум уште посилен уште пред да го допрам дното.Животот ми задава удари постојано, огромни удари.Како што оди досега, ги издржав сите удари и продолжувам понатаму...

 

[Quark]

Немам поим каде да ја отворам темава, па ќе ја направам религиозно сочуствителна. Можеби ќе ме сфатите во погрешен правец... но добро, ме потсети песната која ќе ја најдете најдолу, и нејзиниот рефрен. Додека читате, пуштете ја да оди во позадина.

Сте биле ли некогаш на дното, сте ги приметиле ли некогаш оние кои се гладни, сте погледнале ли во нивната душа и нивните очи, сте сочуствувале ли со нивниот очај. Сте помогнале ли на некој начин? Отфрлени деца од лоши родители, неработливи стечајци кои немаат за леб за своите деца, трагачи по отпадоци низ градски контејнери. Наркомани и алкохоличари или едноставно моментални жители на најниската можна класа.
Сте биле ли гладни за да можете да зборувате за гладот на другите, сте биле ли тепани за да можете да зборувате за нечие убиство и сте биле ли повредени за да имате право да повредувате?

(рефренот почнува од 0.34, веднаш)

Viktor imase tema nesto slicna na ovaa, "Negativna energija, no zosto?" se vikase. Sea koga procitav nekolku posta na ovaa tvojata mi tekna na nea, i na eden moj post...

Spomna nekoj vo prethodnite postovi nesto okolu vojnite, katastrofite, mizeriite.... i pri citanje na drugite postovi bas se zamisliv... Onaka grupno sakam site da ve prasam ( dobro ne bas site ) :

Kolku mina od vas bile vo situacija dva-tri dena da se bez leb, onaka nisto da nemaat jadeno?
Kolku mina od vas pominale nekolku dena na minus 10 bez pokriv nad glavata?
Kolku mina od vas imaat amputirani noze ili race?
Kolku mina od vas nikogas vo zivotot ne bile na zurka, i letva pijani da stanat?
Kolku mina od vas imaat samo eden par farmerki i niv gi nosat cel zivot?
..........

Pa luge, dajte be aman...... do koga so toj "mazohisticki" pristap kon sopstveniot zivotot, do koga so taa eb**a potreba za samosozaluvanje, za samopretstavuvanje za najnesrekna licnost na planetava.... do koga izmisluvanje problem i tamu kaj sto ne postoi i kaj sto ne bi trebalo da postoi, samo za da se ima od sto da se zali... pa milioni umiraat dnevno od glad, a nekoj se custvuva nesrekno vo zivotot zosto na drugarka i ne i se dopadnale novite cevli sto gi ima kupeno, zosto "toj" ili "taa" ja/go nema poglednato denes, zosto nema so kogo da razgovara okolu " teskata " depresija vo koja se naoga...... pssssssssss golema rabota, pa nikoj ne mi treba kraj kraeva, i pticite i zeleniloto na park dovolni mi se da bidam sreken....
Ednostavno ne mozam da sfatam kako od tolku milioni-milijardi ubavi stvari koi sekojdenvo gi gledame vo zivotot ne mozeme da bideme srekni, tuku pak samo se zalime, se zalime, se zalime, demek eve ova, eve ona, eve toj, ne ti, ne toj, pa ovie, pa onie....... site krivi , ama ja taguvam....ncncnnc.....
Vremeto si tece i si tece, srekata i ubavinata na zivotot ni se pred oci, a nie pak barame i tragame tamu negde vo nedogled po nesto nepostoecko koe ke ne napravi " srekni " so toa sto ke bideme tazni.... ncncncn

Do koga?

A zosto go postirav postot pak?
Zaradi ova:

Се пронајдов во постов, баш тоа ми се случува.Моментално сум баш на дното.Но, се чувствувам неверојатно силен.Животот ми е ист, како ништо да не се сменило.Чудно ми е како со моите 15 години се држам, и сум уште посилен уште пред да го допрам дното.Животот ми задава удари постојано, огромни удари.Како што оди досега, ги издржав сите удари и продолжувам понатаму...

15 godini, a go doprel dnoto?!!!! Abe daaaaaaaaaaajjjjjjjjjjjjjjj......

 

[Toneh]

Izvini so ke te prasam ama od textov zakluciv deka stanuva zbor za droga,mozebi se lazam no takov vpecatok dobiv bidejki rabotam so luge zavisnici izvini ako pogresiv no moe milsenje bese toa.A ako e stvarno toa problemot koj ti se slucil da stapnes na dnoto bi sakala da porazgovarame na msn privatno.

Не користел он, туку другар негов.

 

[Nemiseverue]

15 godini, a go doprel dnoto?!!!! Abe daaaaaaaaaaajjjjjjjjjjjjjjj......

Се сложувам со тоа. Луѓето кои не биле на дното, не го ни разбираат терминот. Оние со интернет конекција дома, секако не се на дното, а ако некогаш биле, тогаш сигурно немаат 15 години. Ама да е жив и здрав малиот, ќе дојде ден и време кога ќе знае навистина да ги цени, или во спротивно ќе ужива во турбо фолк.

 

[Cool Hand Luke]

Не сум допрел оваков вид на дно како во клипот, меѓутоа една реченица ми остави впечаток, ако не се лажам нешто како - Не е исто да си задоволен и да бидеш среќен. И тој што има палати, јахти, колишта не е среќен човек, не треба многу да се кука по тие работи, задоволства, бидејќи не ја прават среќата. И тие богатите си имаат свои искушенија на пат до среќата и гледано од една страна, можеби им е уште потешко за разлика од другиве да ја достигнат. Од една страна!
И мене лично ме мачат материјални проблеми, знам дека има далеку и незамисливо потешки случаи но тоа не ми е некоја утеха. Сите си имаме свои искушенија а со тоа и мисии.