Хмм чудна работа али јас како што се сеќавам, немам никогаш плачено. Нормално, освен кога сум бил мал од тепање или некаква повреда.
Плачењето е одлика на девојчињата though....
Хмм чудна работа али јас како што се сеќавам, немам никогаш плачено. Нормално, освен кога сум бил мал од тепање или некаква повреда. Плачењето е одлика на девојчињата though....
Ретко плачам.. Сум се научила секогаш се да чувам во себе... Некогаш кога ми било ептен тешко ми се случило да пуштам солза.. али ептен ретко.. Некогаш па се нервирам коа неможам да заплачам...
Нешто што највише мразам е плачењето. Не знам зашто али многу ме нервира. Што се однесува до мене, скоро ич не пуштам солза. Едноставно, ништо не добивам ако пролеам некоа солза. Денес треба повеќе од плачење за да се успее во животот.
Ретко плачам мажиште сум. Особено кога има многу луѓе колку и да е тажен моментот од една солза ништо повеќе, секогаш сум тврд орев.
Ми се има случено во една посебна ситуација и кога сум сам, извор од вода да ми потечи од моите очи, не би го карактеризирал како класично плачење затоа што не испуштам ни глас повеќе како емоционално празнење ми беше.
Ретко плачам и тоа никогаш пред други. Обично си чувам во себе и кога ќе ме спука некој депресивен момент од ништо обично ми се дешава да плачам ама само ако сум сама , не сакам други да гледаат како плачам. Инаку после ден пат плачев пред едно два месеца отприлика ...
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.